Δημήτρης Καρακάσης: Είναι καλό να υπάρχουν κάποια "θέλω", προκειμένου να έχει η καθημερινότητά μας κάποιο νόημα

Μία εντελώς ανατρεπτική παράσταση έρχεται στο Θέατρο Αθήναιον. Η παράσταση "Μετά τη Θήβα" είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που θα καθηλώσει τους θεατρόφιλους. Ποιος θα ήταν ο άνθρωπος που θα μπορούσε καλύτερα απ' όλους να μας αποκαλύψει κάποια μυστικά για την παράσταση; Μα φυσικά ο συγγραφέας και σκηνοθέτης της. Ο κύριος Δημήτρης Καρακάσης είναι ο δημιουργός της συναρπαστικής αυτής ιστορίας. Με σπουδές τόσο στην ιατρική όσο και στη θεατρολογία δημιουργεί έναν ασυνήθιστο συνδυασμό και το αποτέλεσμα αναμένουμε να το δούμε επί σκηνής. Ως τότε διαβάστε παρέα μας την  όμορφη συζήτηση που είχαμε... 

"Μετά τη Θήβα" ο τίτλος της παράστασης. Τι πραγματεύεται η παράσταση και τι είναι αυτό που θα παρουσιάσει στο κοινό της; 

Τρεις άνθρωποι συναντιούνται σε ένα σαλόνι. Καθένας τους θέλει να μάθει ή να κρύψει κάτι. Εξαιτίας εξωτερικών συνθηκών, καθένας πρέπει να πετύχει το στόχο του σήμερα. Αν δεν το κάνει, δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει. Τα "θέλω" τους συγκρούονται βίαια. Αρχή όλων είναι αυτό που συνέβη πριν δεκαεπτά χρόνια στη Θήβα. 

Θα παρουσιαστεί μια σκοτεινή, αιματηρή και αστεία ιστορία. Ο Ναμπόκοφ δεν είχε γράψει πως μια καλή ιστορία πρέπει να έχει γέλιο, αγωνία και συγκίνηση; Κάτι τέτοιο επιδιώκω, όταν γράφω. Με έναν υποσυνείδητο τρόπο φυσικά. Κάτι τέτοιο επιδιώκω και μέσω της παράστασης, όμως μέσω ενός τονισμού του κωμικού στοιχείου.

Υπογράφετε και σκηνοθετείτε ένα ψυχολογικό θρίλερ. Ποια ήταν η πηγή που αντλήσατε την έμπνευσή σας; 

Πηγή έμπνευσης ήταν η εγκυμοσύνη της συζύγου μου. Σε μια δύσκολη περίοδο, στην οποία μόλις είχα αποφοιτήσει από το Τμήμα Θεάτρου, διάβαζα για τις εξετάσεις της ειδικότητας της ψυχιατρικής, περιμέναμε την ημέρα του τοκετού και ξέραμε ότι λίγους μήνες αργότερα θα φεύγαμε για το εξωτερικό, σκέφτηκα πως η εγκυμοσύνη θα μπορούσε να έχει μια αναπάντεχη εξέλιξη. Δεν ανέφερα τίποτα στη σύζυγό μου τότε, γιατί δεν ήθελα να τη φοβίσω.

Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από την παράσταση στο κοινό σας; Τι είναι αυτό που επιδιώκετε να "κρατήσουν" οι θεατρόφιλοι; 

Θεωρώ ότι μια παράσταση δε γίνεται για να "περάσει" κάποια μηνύματα, αλλά για να παρουσιάσει μια καλή ιστορία. Τα μηνύματα, άλλωστε, αποτελούν και μια από τις μεγαλύτερες παγίδες στο θέατρο. Έχω δει, με λύπη, δημόσιο θέατρο να παρουσιάζει παράσταση που αναφερόταν σε πολιτική ιδεολογία, η οποία ήταν σύμφωνη με την τότε κυβέρνηση. Ωστόσο, μέσα από την παράσταση, προκύπτουν αρκετά μηνύματα, και είναι στο χέρι του θεατή να διακρίνει ποιά είναι αυτά που τον αφορούν. Ένα μήνυμα, για παράδειγμα, είναι ότι το να στηρίζεις τη ζωή σου σε ένα ψέμα, θα την κάνει αργά ή γρήγορα να γκρεμιστεί. Εδώ, μάλλον, έπαιξε ρόλο η αγάπη μου για τον Ίψεν. Ένα άλλο μήνυμα είναι ότι όταν υπηρετεί κανείς ένα σκοπό, όσο ηθικός και αν είναι αυτός, μπορεί να τον οδηγήσει σε λάθος ενέργειες, αν δε λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες της κάθε ξεχωριστής κατάστασης.

Ως δημιουργός αλλά και σκηνοθέτης του έργου, έχετε κάποιον από τους ήρωας που να τον "συμπαθείτε" λίγο παραπάνω; Με άλλα λόγια θεωρείτε ότι με κάποιον από τους τρεις ταυτίζεστε λίγο περισσότερο;

Και τους τρεις τους συμπαθώ. Άλλωστε και οι τρεις έχουν κομμάτια του εαυτού μου. Ο Λάιος την αποφασιστικότητα, ο Πέτρος την αγάπη για την επιστήμη, ενώ ο Θάνος τη θέληση για ζωή. Ωστόσο, περισσότερο χρόνο έχω αφιερώσει στον Λάιο, τον κεντρικό χαρακτήρα. Έτσι, αναγκαστικά, έχω δεθεί λίγο παραπάνω μαζί του. Δεν τίθεται θέμα ταύτισης, καθώς η μισανθρωπία του είναι κάτι που με ξεπερνά. 

Στο δελτίο τύπου διαβάζουμε ότι στην παράσταση "…οι 3 άνθρωποι παλεύουν για τα θέλω τους. Και δεν είναι απλά θέλω. Είναι θέλω χωρίς τα οποία δεν μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν". Πιστεύετε πως πρέπει κανείς να φτάσει στα όριά του και να κάνει τα πάντα για να εκπληρώσει τα Θέλω του;

Σε καμία περίπτωση δεν το πιστεύω αυτό (γελάει). Εκτός κι αν το δω από την οπτική του ψυχιάτρου, καθώς κάτι τέτοιο θα μεγάλωνε την πελατεία στο ιατρείο μου. Είναι καλό να υπάρχουν κάποια "θέλω", προκειμένου να έχει η καθημερινότητά μας κάποιο νόημα. Ακόμα καλύτερο είναι αυτά τα "θέλω", να υπάρχουν από μόνα τους και να μην εξαρτώνται από εμάς ή τις περιστάσεις. Κατά αυτόν τον τρόπο, δε θα είναι απαραίτητο να παλεύουμε για αυτά, και ούτε να συγκρουόμαστε με τους άλλους. Μπορούμε απλά να τα υπηρετήσουμε. Σε αυτήν την περίπτωση είναι καλύτερο να μιλάμε για ιδανικά και όχι για "θέλω". Όμως, μια τέτοια ιστορία ενδέχεται να είναι ιδανικά βαρετή.

Έχετε σπουδές στην Ιατρική και στη Θεατρολογία. Φαινομενικά οι δύο κατευθύνσεις δεν συνδυάζονται εύκολα. Πως καταφέρατε να τα συνδυάσετε και ποιο από τα δύο σας ευχαριστεί περισσότερο; 

Στην περίπτωσή μου συνδυάζονται εξαιρετικά. Μου αρέσουν και οι δύο κατευθύνσεις, αλλά με κουράζουν εξίσου. Με κουράζουν η υπερβολική τάξη στην επιστήμη και η υπερβολική αταξία στην τέχνη. Έτσι, μεταπηδώντας από τον ένα χώρο στον άλλο, στη διάρκεια της καθημερινότητας, διατηρώ αμείωτο το ενδιαφέρον μου και για τα δύο. Στην πράξη με ευχαριστεί η ιατρική περισσότερο. Είναι πιο συγκεκριμένο το αποτέλεσμα και το feedback που δέχομαι από τον κόσμο. Στη σκέψη πιο πολύ με ενθουσιάζει η τέχνη.

Θα θέλατε να μοιραστείτε τα επόμενα σχέδιά σας, πέρα από την παράσταση που θα παρακολουθήσουμε σε λίγο καιρό; 

Μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων σκοπεύω να γράψω ένα καινούριο θεατρικό έργο. Ψυχολογικό θρίλερ πάλι. Η διαφορά είναι ότι αφού το γράψω, θα διακόψει κάθε σχέση μαζί του. Είναι δύσκολο για μένα, ως συγγραφέα, το γεγονός ότι σχετίζομαι με το "Μετά τη Θήβα" για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Ελπίζω το αποτέλεσμα να με ανταμείψει ηθικά. Λοιπόν, μόλις με βοηθήσατε να καταλάβω ότι έκανα το αντίθετο από αυτό που έγραψα σε προηγούμενη απάντηση. Δεν έμεινα στο ιδανικό και άφησα να με παρασύρει ένα ‘θέλω’.

Συνέντευξη ΜΑΡΙΑ ΓΟΥΣΙΟΥ 

Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:"ΜΕΤΑ ΤΗ ΘΗΒΑ" έρχεται στο Θέατρο Αθήναιον