Έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε μια σπάνια καλλιτεχνική προσωπικότητα που έχει αναγεννήσει τη σκηνή του πολιτισμού στην πόλη μας, την Έφη Βετουλάκη. Η συνομιλία μας θα επικεντρωθεί στην εκπληκτική διαδρομή της, που ξεκινά από την Κρήτη και φτάνει τώρα στην καρδιά της Θεσσαλονίκης. Με πολυδιάστατο ρόλο ως εκπαιδευτικός μουσικής, θεατρική συγγραφέας και διοργανώτρια εκδηλώσεων, η προσφορά της στην πολιτιστική ζωή της πόλης είναι ήδη αισθητή και καθοριστική. Η συγγραφέας της παράστασης “Το Χέρι” και της παιδικής παράστασης “Να σας κεράσουμε λίγο μπούλιγκ”, μας προσεγγίζει όχι μόνο ως καλλιτέχνης, αλλά και ως οργανωτής συναυλιών με ιδιαίτερη επιτυχία. Στην παρούσα συνέντευξη, θα ανακαλύψουμε τις προκλήσεις και τις χαρές που βιώνει στη δημιουργική της πορεία, καθώς και το όραμά της για τον Πολιτιστικό Σύλλογο “Σύζευξις”, που φιλοδοξεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ τεχνών και επιστήμης. Ελπίζουμε ότι οι σκέψεις και οι εμπειρίες της θα εμπνεύσουν και θα προκαλέσουν συζητήσεις για τη σημασία της τέχνης στην καθημερινότητά μας. Ας την υποδεχτούμε και ας ανακαλύψουμε μαζί τη μαγεία που κρύβεται στην κατάθεση ψυχής των καλλιτεχνών.
Είστε μία ένα πρόσωπο της πόλης που μπήκε πολύ δυναμικά στο χώρο του πολιτισμού τη σεζόν που μας πέρασε. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.
Άργησα να δραστηριοποιηθώ στην πόλη σας, επειδή όλα τα προηγούμενα χρόνια ζούσα στην Κρήτη απ’ όπου κατάγομαι. Στην πόλη σας βρίσκομαι από το 2018 και έκτοτε, προσπαθώ να γνωρίσω την όμορφη πόλη σας με τους δημιουργικούς της ανθρώπους. Η επίσημη ιδιότητά μου είναι εκείνη του εκπαιδευτικού μουσικής στην Α/Βάθμια εκπαίδευση. Όμως, σπούδαζα παράλληλα πολιτιστική και εκπαιδευτική διοίκηση, με αποτέλεσμα να με ελκύουν πολύ οι πολιτιστικές διοργανώσεις. Ασχολούμαι, όμως και με πολλή αγάπη με τη θεατρική συγγραφή, κάτι που μου δίνει μεγάλη συγκίνηση και χαρά.
Είστε η συγγραφέας της παράστασης “Το Χέρι” και της παιδικής παράστασης που παρουσιάζεται στα σχολεία “Να σας κεράσουμε λίγο μπούλιγκ”. Παράλληλα οργανώσατε μία Συναυλία Ορχηστρική. Πείτε μας πως συνδυάζονται όλα αυτά;
Είναι διαφορετικές δράσεις οπωσδήποτε. Είναι διαφορετικό να συνθέσω μουσική για ένα θεατρικό έργο, διαφορετικό να γράψω το κείμενο μιας παράστασης, όπως και το να διοργανώσω μια συναυλία ενός μουσικού συνόλου. Όμως, επειδή τα αγαπώ και τα τρία πάρα πολύ και αντλώ πολύ μεγάλη χαρά από το καθένα ξεχωριστά, μέσα στην ψυχή μου συνδυάζονται τόσο πολύ που δεν μπορώ καν να τα ξεχωρίσω. Νομίζω ότι η μαγική συνταγή για να συνδυάσει κανείς διαφορετικές δράσεις, είναι ο ενθουσιασμός και οπωσδήποτε οι τεχνικές γνώσεις του μάνατζμεντ.
Διαβάσαμε πως η Συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Πανεπιστημίου Princeton είναι ήδη Sold Out. Μιλήστε μας για τα συναισθήματά σας. Πως νιώθετε γνωρίζοντας ότι η Συναυλία στέφθηκε με επιτυχία;
Νιώθω πολύ όμορφα που μια τόσο ποιοτική συναυλία βρήκε ανταπόκριση από το κοινό της Θεσσαλονίκης. Μερικές φορές, εμείς οι μουσικοί απογοητευόμαστε, βλέποντας ποια μουσικά ρεύματα επικρατούν στις μέρες μας. Όμως, η συμμετοχή του κοινού μου έδωσε την ελπίδα ότι υπάρχει πολύς κόσμος που διψάει για ποιοτικές πολιτιστικές δράσεις. Οπότε μπορώ να πω ότι νιώθω μεγάλη χαρά και ικανοποίηση, αλλά και ευγνωμοσύνη.
Αλήθεια, με ποια αφορμή αποφασίσατε να προσκαλέσετε τη συγκεκριμένη Συμφωνική Ορχήστρα στην Ελλάδα;
Δεν χρειάστηκε να προσκαλέσουμε εμείς τη Συμφωνική ορχήστρα του πανεπιστημίου του Princeton στην Ελλάδα. Ήταν απόφαση του πανεπιστημίου να πραγματοποιήσει την περιοδεία της. Η συνεργασία μας ήταν απλά μια ευτυχής συγκυρία η οποία προέκυψε μέσα από παλαιότερες επιτυχημένες συνεργασίες με τους ενδιάμεσους φορείς. Οπότε, για τον σύλλογό μας “Σύζευξις: τέχνες & Επιστήμες” θεωρώ ότι ήταν μια σπουδαία ευκαιρία να αναπτύξει τις δράσεις του. Μια ευτυχής σύμπτωση βέβαια είναι ότι, την ημέρα της συναυλίας ο Σύλλογός μας έχει τα πρώτα του γενέθλια.
Μιλήστε μας για τον Πολιτιστικό Σύλλογο “Σύζευξις”. Ποιες κατά τη γνώμη σας ήταν οι σημαντικότερες εκδηλώσεις του και τι είναι αυτό που ανυπομονείτε να κάνετε;
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σύζευξις: Τέχνες & Επιστήμες έχει στον τίτλο του αυτό ακριβώς που είναι τα μέλη του και περιγράφει αυτό που έχει ως όραμα, την σύνδεση τεχνών και επιστημών. Τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου είναι όλοι καλλιτέχνες και επιστήμονες. Την πρωτοβουλία πήραμε μαζί με την κ. Μαρία Ιωαννίδου με στόχο να κάνουμε όλα όσα ονειρευόμασταν ως καλλιτέχνες όλα αυτά τα χρόνια. Μέσα σ αυτό το 1o έτος λειτουργίας μας έχουμε πραγματοποιήσει 8 εκδόσεις λογοτεχνικών και θεατρικών έργων, έχουμε κάνει μια ημερίδα για την ενδοοικογενειακή βία σε συνεργασία με ιατροδικαστή, ψυχολόγο και δημοσιογράφο, έχουμε πραγματοποιήσει δεκάδες θεατρικές παραστάσεις κατά της ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και θεατρικές παραστάσεις κατά του μπούλινγκ. Επίσης, συμμετείχαμε στην τελετή λήξης του φεστιβάλ παιδείας του Δήμου Παύλου Μελά, στη διοργάνωση της συναυλίας της χορωδίας της αεροπορικής εταιρεία BOEING και τώρα διοργανώνουμε τη συναυλία της Συμφωνικής ορχήστρας του Πανεπιστημίου του Princeton. Αυτό που ανυπομονούμε να κάνουμε είναι να πείσουμε τους τοπικούς φορείς να αρχίσουν να αξιοποιούν τους πολιτιστικούς συλλόγους, τους τοπικούς καλλιτέχνες και να δίνουν την ευκαιρία σε κάθε πολίτη να εκφράζεται καλλιτεχνικά.
Ως μουσικός ποιο θα μπορούσε να είναι το απωθημένο σας;
Μεγάλη υπόθεση τα απωθημένα! Ως μουσικός πέρασα από διάφορες δοκιμασίες, προσπαθώντας να μην αφήσω εκκρεμότητες. Εργάστηκα ως σαξοφωνίστρια από πολύ μικρή ηλικία, από τα 14 μου, μετά ως φοιτήτρια εργάστηκα σε ωδεία, τραγούδησα σε πολλές συναυλίες ως μονωδός, διηύθυνα χορωδίες, έγραψα κείμενο και μουσική για παιδικό μιούζικαλ, έφτιαξα και δική μου μουσική σχολή στα 25 μου, έγραψα μουσική για θεατρικές παραστάσεις άλλων καλλιτεχνών κι όλα αυτά τα διηγούμαι σαν να είναι ένα μεγάλο όμορφο παιχνίδι, γιατί πάντα μου άρεσε τόσο πολύ η όλη διαδικασία, που δεν ένιωσα ούτε μια στιγμή ότι ήταν εργασία.
Άρχισα να νιώθω ότι εργάζομαι όταν διορίστηκα ως εκπαιδευτικός μουσικής στο Υπουργείο Παιδείας κι αυτό γιατί οι συνθήκες δεν ήταν πάντα δημιουργικές. Ξαφνικά έγινα μουσικός επετειακών εκδηλώσεων και μεταφορέας οργάνων από όροφο σε όροφο και αυτό με πάγωσε, όπου αποφάσισα να δημιουργώ χορωδίες και μουσικά σύνολα στα σχολεία και να συμμετέχουμε σε φεστιβάλ, ώστε να μην χαθεί ο ενθουσιασμός μου και η αγάπη μου για την εργασία μου.
Το απωθημένο μου λοιπόν ποιο θα ήταν, αν γυρνούσα πίσω το χρόνο; θα έκανα τα αδύνατα δυνατά να φύγω στο εξωτερικό και να πάω να σπουδάσω μιούζικαλ. Νομίζω ότι αυτό θα έκανα αν γυρνούσα πίσω το χρόνο. Και μια που είναι πλέον αργά, προσπαθώ να φέρνω τέτοιες υπέροχες ομάδες στην πόλη, ώστε να έχουν τέτοια ερεθίσματα τα νέα παιδιά.
Όπως αναφέραμε και στην αρχή είστε συγγραφέας θεατρικών έργων, διοργανώτρια συναυλιών μιας και στο παρελθόν διοργανώσετε και άλλες μεγάλες συναυλίες, μουσικός και εκπαιδευτικός. Ποια ιδιότητα είναι όμως αυτή που εσείς την αγαπάτε περισσότερο και τι θα ήταν αυτό που θα θέλατε ίσως να κάνετε σε μελλοντικό χρόνο;
Πιστεύω ότι με έχει κερδίσει περισσότερο η θεατρική συγγραφή και ότι πάντα ήταν η μεγαλύτερή μου αγάπη. Το να λες μια ιστορία και να νιώθεις ότι η ιστορία σου κάνει κάτι στον θεατή, του μεταφέρει ένα μήνυμα, είναι μια μαγική διαδικασία. Το ίδιο πιστεύω και για τις συναυλίες, μεταφέρουν ένα μήνυμα, ένα μήνυμα που δεν είναι λεκτικό, αλλά σίγουρα κάνει καλό στην ψυχή του ακροατή. Γι’ αυτό και νιώθω ότι έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους το θέατρο και οι συναυλίες. Η διοικητική πρακτική από την άλλη, που έχει να κάνει με διεργασίες, προγραμματισμούς και μάνατζμεντ γενικότερα, είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο το οποίο είναι απαραίτητο σε όλες τις δράσεις της ζωής μας, οπότε το διοργανωτικό κομμάτι θεωρώ ότι είναι χρήσιμο έτσι κι αλλιώς. Δεν διαφέρει πολύ η διοργάνωση μιας συναυλίας από τη διοργάνωση μιας θεατρικής παράστασης. Χρειάζεται χρονοδιαγράμματα, επικοινωνία, επαφές, οργάνωση, γνώση του εκάστοτε επαγγελματικού χώρου κτλ.
Ποια θα μπορούσε να είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Θα σας μιλήσω πολύ αληθινά. Αν είχα την οικονομική δυνατότητα, θα προτιμούσα να ζω σε ένα απομακρυσμένο χωριουδάκι, με πολλά πολλά ζωάκια και έναν λαχανόκηπο. Φυσικά, θα είχα ένα εξοπλισμένο στούντιο ηχογραφήσεων, ώστε να μπορώ να γράφω κείμενα και μουσικές ασταμάτητα, αυτό είναι το όνειρό μου. Ακούγεται μοναχικό, αλλά αυτό ονειρεύομαι κι ελπίζω κάποτε να το πετύχω.
Συνέντευξη: Αλέξανδρος Κατσάνος
Για περισσότερες πληροφορίες για τη συναυλία πιέστε τον παρακάτω σύνδεσμο: Η Συμφωνική Ορχήστρα του Πανεπιστημίου Πρίνστον στην Ελλάδα
