Γιάννης Μαυρόπουλος: Ζούμε στην εποχή της αμφισβήτησης των "σταθερών"

Σε λίγες μέρες θα έχουμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε ίσως το σπουδαιότερο θεατρικό έργο του κορυφαίου συγγραφέα Bernard Marie Koltes "Roberto Zucco", ένα ένα αστυνομικό και ψυχολογικό θρίλερ που έχει συχνά το ένα πόδι βουτηγμένο στη μαύρη κωμωδία. Με αυτή την αφορμή συναντηθήκαμε με τον ταλαντούχο ηθοποιό Γιάννη Μαυρόπουλο, ο οποίος δεν δίστασε να μας απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις μας. 

Το έργο θα παρουσιαστεί για δύο μοναδικές παραστάσεις στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Άνετον, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Ανοιχτή Θεατρική Σκηνή 2024» του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο και τον ρόλο που ερμηνεύετε;

Πρόκειται ίσως για το σπουδαιότερο θεατρικό έργο του Bernard Marie Koltes, ενός κορυφαίου και ιδιαίτερου συγγραφέα, που συνδυάζει την καθημερινή ζωή με το χιούμορ και παράλληλα με τον ποιητικό λόγο. Το έργο βασίζεται στην αληθινή ιστορία ενός νεαρού κατά συρροή δολοφόνου που έδρασε στη Γαλλία στα τέλη του '80. Παρακολουθούμε την πορεία του στο Παρίσι και τη συναναστροφή του με διάφορους ανθρώπους – σύμβολα του αστικού περιβάλλοντος της εποχής.

Καθώς πρόκειται για ένα θίασο συνόλου, τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιποι ηθοποιοί παίρνουμε διάφορους ρόλους (από τα μέλη μιας φαλλοκρατικής μικροαστικής οικογένειας μέχρι εκπροσώπους του νόμου και ανθρώπους του υποκόσμου), που φαίνεται να συνθέτουν ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου ο πρωταγωνιστής μας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει χωρίς να προσφύγει στη βία.

Θεωρείτε ότι το θέμα του που πραγματεύεται το έργο είναι διαχρονικό;

Ναι, ίσως περισσότερο σήμερα απ' ότι όταν γράφτηκε. Η αστυνομοκρατία, ο υλισμός, οι πατριαρχικές αντιλήψεις και η έλλειψη επικοινωνίας, θέματα που θίγει το έργο, μου φαίνεται σήμερα πως αντί να μειωθούν έχουν ενταθεί. Βλέπουμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων περιστατικά και δηλώσεις που νομίζουμε πως ανήκουν στη μυθοπλασία, γεγονότα που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι συμβαίνουν στ' αλήθεια. 

Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για το πώς πιστεύετε ότι θα μπορούσε να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος της επιθετικότητας;

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το πώς. Φοβάμαι πως η πρόοδος που τόσο επιζητήσαμε τον προηγούμενο αιώνα, αντί να μας αποφέρει περισσότερο ελεύθερο χρόνο, μας έχει ρίξει παγκόσμια στην ανάγκη του καταναλωτισμού, στην οικονομική και ηθική ανισότητα και στην αποξένωση. Οδηγηθήκαμε έτσι ατομικά και συλλογικά σε έναν εκφασισμό της καθημερινής μας συμπεριφοράς, που δημιούργησε τον φαύλο κύκλο που αναφέρετε. Παρόμοια, ο πρωταγωνιστής του έργου μας φτάνει στο έγκλημα σχεδόν ενστικτωδώς, νομίζω ούτε ο ίδιος καταλαβαίνει τι κάνει. Είναι η πρώτη του αντίδραση μπροστά στο κοινωνικό αδιέξοδο που βρίσκει μπροστά του.

Πού θεωρείτε ότι οφείλεται η αμφισβήτηση που αναπτύσσουν οι νέοι για τους παραδοσιακούς θεσμούς;

Στο ότι οι θεσμοί τους προδίδουν. Ζούμε έτσι κι αλλιώς στην εποχή της αμφισβήτησης των "σταθερών". Τα εθνικά και θρησκευτικά αφηγήματα εξυπηρέτησαν σε μεγάλο βαθμό συμφέροντα, ο κόσμος κουράστηκε και πλέον επικοινωνεί την κούρασή του. Οι νέοι βλέπουν τις προοπτικές τους να είναι μικρότερες από αυτές των προηγούμενων γενεών, και μάλιστα, παρόλο που συχνά τους ζητούνται μεγαλύτερες θυσίες για το "κοινό καλό". Όσο δεν αισθάνεσαι ότι ζεις σε ένα κράτος δικαίου, τόσο αμφισβητείς, τόσο οργίζεσαι και τόσο απορρίπτεις.

Πιστεύετε θα μπορούσε να αποτελέσει το θέατρο και οι τέχνες γενικότερα μια θετική παρέμβαση στην αντιμετώπιση της βίας;

Ίσως πιο πολύ στην αντιμετώπιση της απάθειας. Να γίνει ένα παραθυράκι που θα δείξει ένα δρόμο προς την κριτική σκέψη, προς τη διατύπωση της γνώμης μας, προς τη συζήτηση. Και αυτό μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια κοινωνία, όπου η βία δεν θα είναι το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό, προκειμένου να επιβιώσουμε.

Κατά τη δική σας άποψη, ποιο είναι το κυρίαρχο μήνυμα που μεταφέρει στο κοινό το συγκεκριμένο ψυχολογικό θρίλερ του Bernard-Marie Koltes;

Θεωρώ ότι το έργο μέσα από πικρό χιούμορ, σχεδόν σάτιρα, αλλά και μέσα από σκοτεινούς μονολόγους, μας μιλά για την αποτυχία του δυτικού κόσμου να χτίσει μια κοινωνία δικαίου, ευκαιριών, προοπτικής και ισονομίας. Την αποτυχία να μεγαλώσει και να αναθρέψει ανοιχτόμυαλους ανθρώπους. Να δημιουργήσει κοινότητες που θα στηρίζονται πιο πολύ στην παιδεία και λιγότερο στην καταστολή.

Συνέντευξη: ΕΦΗ ΒΕΤΟΥΛΑΚΗ

Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: Ο Roberto Zucco, του Bernard-Marie Koltes σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα στο Δημοτικό Θέατρο Άνετον