Μεταπηδά από τη δημοσιογραφία στην υποκριτική και από την υποκριτική στη δημοσιογραφία με μεγάλη ευκολία σαν αυτά τα δύο τόσο διαφορετικά ήδη να είναι μέσα του από την ώρα που γεννήθηκε. Άνθρωπος με θετική ενέργεια, με δύναμη και με αγάπη για όσα κάνει. Από τη φύση του ευγενικός με τον πολιτισμό μέσα του. Ο λόγος για τον μοναδικό Κωστή Ζαφειράκη που με αφορμή την παράσταση "Κρουαζιέρα" που παρουσιάζεται αυτό τον καιρό με μεγάλη επιτυχία στο Alte Fablon, μίλησε μαζί μας και μας αποκάλυψε διάφορα... Απολαύστε!
Είστε ο εμπνευστής του "εξωφρενικού μονόλογου" Κρουαζιέρα. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση;
Ξεκίνησα να γράφω την «Κρουαζιέρα» μέσα στο πένθος για την μαμά. Αυτό εξηγεί πολλά. Το "γιατί" που όλοι έχουμε μέσα μας, μπροστά στους μικρούς και μεγάλους θανάτους της ζωής μας. Ξεκίνησα το κείμενο για να διαχειριστώ την απώλεια. Με το μόνο όπλο που (λέω πως) διαθέτω: το χιούμορ. Να γελάς μέσα στα σκοτάδια σου, είναι θαρρώ μια πράξη τόλμης και θεραπείας. Η "Κρουαζιέρα", τουλάχιστον αυτό μου λένε όσοι την έχουν δει μέχρι σήμερα, είναι ένα μοίρασμα, κάτι ενεργειακό, ένα γερό πινγκ- πονγκ με τους φόβους και τις φοβίες μας. Είναι κάτι σαν ξόρκι φουλ στο χιούμορ, έτσι το νιώθω εγώ.
Πρόκειται για ιστορίες που (δεν) έχουν συμβεί. Πείτε μας γιατί ιστορίες που (δεν) έχουν συμβεί και όχι ιστορίες που… έχουν συμβεί;
Ξεκίνησα να γράφω με αφετηρίες ιστορίες που έχουν συμβεί. Κάτι η φαντασία όμως, κάτι το χιούμορ, κάτι τα λόγια του παπά... συχνά η πραγματικότητα μπλέκεται με τον υπερρεαλισμό και διαστέλλεται ή ανατρέπεται και στο τέλος υποφέρεται, μέσα από την κωμωδία.
Ποια κατά τη γνώμη σας είναι η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ του Story Telling και της Stand-up Comedy;
Δε νομίζω ότι μπορώ να δώσω ξεκάθαρη απάντηση, με την έννοια ότι η "Κρουαζιέρα" είναι ένα χαρμάνι. Είναι σαφώς story telling, αφού ιστορίες αφηγούμαι. Φλερτάρει με το stand up comedy, αφού αυτοσαρκάζομαι μέχρι αηδίας και διακωμωδώ τις ιστορίες μου. Είναι όμως κι ένας φουλ κωμικός μονόλογος.
Είστε ένα πρόσωπο ιδιαίτερα αγαπητό τόσο στην Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα. Ωστόσο επιλέγετε να παρουσιάζετε τις δουλειές σας περισσότερο στη συμπρωτεύουσα παρά στην πρωτεύουσα. Πρόκειται για ένα είδος τιμής στην πόλη που σας γαλούχησε;
Δεν τα πάω καλά με τιμές και δόξες. Ζω στην Θεσσαλονίκη, με νοιάζει η πόλη μου, δημιουργώ εδώ, αγαπάω εδώ, ξεκινάω πάντα από δω τα βήματα μου, έχοντας όμως πάντα το βλέμμα μου μακριά, πιο μακριά κι απ’ την Αθήνα.
Το ότι είστε ιδιαίτερα αγαπητός σας βοήθησε στο να προσελκύετε περισσότερο κοινό στις αίθουσες; Τι είναι αυτό που εισπράττετε από την αγάπη του κόσμου;
Μάτια, γελαστά μάτια. Κι αγκαλιές. Εκεί μετράω την ένταση της σχέσης μου με τους γνωστούς κι άγνωστους φίλους μου. Σας ευχαριστώ πολύ που με κατατάσσεται σ’ αυτή τη λίστα των "ιδιαιτέρως αγαπητών". Συνήθως κάποιον που αγαπάμε ή ξεχωρίζουμε, τον παρακολουθούμε. Και χαίρομαι βαθιά που σ’ αυτό το καινούργιο μου βήμα, την "Κρουαζιέρα", σας έχω μαζί μου.
Σύμφωνα με πολιτικές δηλώσεις ήρθε η ανάπτυξη. Ποια επίδραση μπορεί να έχει αυτή η… ανάπτυξη στη θεατρική σκηνή; Αλήθεια, εσείς την… είδατε να έρχεται;
Ξέρετε πότε θα έρθει η ανάπτυξη, κατά την ταπεινή μου γνώμη; Όταν συνειδητοποιήσουμε την αγένεια και την αδιαφορία που μας κινητοποιούν μέσα στην καθημερινότητά μας και ανακαλύψουμε αξίες πεθαμένες όπως ο "σεβασμός" και η "αλληλεγγύη". Μέσα στον θρίαμβο της παράνοιας, αυτό νομίζω ότι ζούμε, από τον "Έβρο" μέχρι τον "κορονοϊό", ποιός μπορεί να μιλάει για ανάπτυξη και να το εννοεί;
Μετά την... κρίση πόσο μεγάλη ανάγκη θεωρείτε πως έχει ο κόσμος να πάει σε μία κρουαζιέρα; Και τι πιστεύετε θα προσφέρει αυτή στους ταξιδιώτες της;
Δεν συμβουλεύω τον κόσμο να πάει "Κρουαζιέρα", άλλα θέματα πραγματεύεται το κείμενο. Από τη δική μου "Κρουαζιέρα" βεβαίως, ως αλληγορία, δεν γλιτώνει κανείς. Όλοι κάποια στιγμή θα σαλπάρουμε για άλλους γαλαξίες. Το θέμα είναι όσο είμαστε ακόμα εδώ, να νιώθουμε, να κατανοούμε, να αισθανόμαστε όλα όσα κάνουμε, με ποιούς και γιατί. Και να διορθώνουμε όσο μπορούμε το "στραβό κάδρο". Μέσα από την δική του "εργασία" ο καθένας. Και όλοι μαζί. Ή έστω οι περισσότεροι, αν όχι όλοι.
Πόσο απαιτητικό μπορεί να είναι το είδος που ακολουθείτε; Είναι όντως δύσκολο το να κάνει κανείς τον κόσμο να γελάσει;
Αν το πετυχαίνω πάντως, το απολαμβάνω σα μικρό παιδί. Δεν είναι "κυνηγός" του αστείου. Αφήνομαι στη ροή του κειμένου, στον αυτοσχεδιασμό και μετά γίνεται το... όσα παίρνει ο άνεμος. Προσωπικά, δεν γελάω εύκολα, ή μάλλον γελάω, περισσότερο μ’ αυτό που υπονοείται, παρά με το προφανές. Δεν νομίζω, όμως, ότι είναι δύσκολο να γελάσει κάποιος σήμερα. Με τέτοια φορτία που κουβαλάμε όλοι, θέλουμε και την αποφόρτιση μας. Το θέμα για μένα είναι, με ποιά πράγματα γελάμε πια.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ είπε: "Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάν’ τους να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν." Αλήθεια, εσείς μέσα από την παράστασή σας πόσες αλήθειες λέτε;
Πολλές. Και γελάνε, ευτυχώς. Γιατί δεν έχω καμιά όρεξη για σκοτωμούς.
Είστε ένας ιδιαίτερα δραστήριος άνθρωπος. Θεωρώντας πως η δραστηριότητά σας δεν σταματάει στην "Κρουαζιέρα" θα θέλατε να μας αποκαλύψετε τα μελλοντικά σας σχέδια;
Χαίρομαι πάρα πολύ που η "Κρουαζιέρα" πάει σφαίρα- φυσικά το ταξίδι συνεχίζεται. Σκέφτομαι ήδη κάποια θέματα για την επόμενη μου παράσταση. Και ετοιμάζομαι να ξεκινήσω γυρίσματα για τον πέμπτο κύκλο του "Απόψε κάνεις μπαμ".
Συνέντευξη: ΕΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: Παράταση για τον Κωστή Ζαφειράκη και την "Κρουαζιέρα" στο Alte Fablon
