Πώς φτάνει κανείς στη λύτρωση; Με τη σιωπή ή με την εξομολόγηση;
Η Μαρίνα είναι µία οργισμένη καλλιτέχνις, µία ηδονοθήρας που πασχίζει να δραπετεύσει από την εμμονή της µε τον σωματικό και ψυχικό βιασμό που υπέστη ο πατέρας της στα κολαστήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ. Καμβάς της τέχνης της και σάκος του μποξ το σώμα της, το οποίο βασανίζει η ίδια εξαιτίας των διατροφικών της διαταραχών. Όταν αποφασίζει να υποβάλει τον πατέρα της σε µια νέα άτυπη ανάκριση, έρχεται η στιγμή της μεγάλης σύγκρουσης.
Μια ιδιότυπη ματιά στην Αθήνα του σήμερα, µε αναδρομές στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας.
Μια φρέσκια, σπαρταριστή, καθαρή ανάγνωση, καθόλου φορτισμένη πολιτικά, καθόλου νοσταλγική, καθόλου αφοριστική. Ο συγγραφέας δεν χαρίζεται σε κανέναν, ούτε σε βασανιστές ούτε σε θύματα. Εξάλλου οι ήρωές του είναι συνεχώς και τα δύο: θύματα και βασανιστές.
Το βιβλίο που πρωτοκυκλοφόρησε το 2008 αποσπώντας διθυραμβικά σχόλια από τη λογοτεχνική κριτική μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Πορτοκαλάκη και θα προβληθεί στις αίθουσες το 2020.
«Ασυνήθιστα πρωτότυπη στο θέμα, ασυνήθιστα (πολύ περισσότερο για µια νουβέλα) σύνθετη στην προβληματική, Η ανάκριση είναι ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα κείμενα που µας έδωσε η ελληνική πεζογραφία».
Δηµοσθένης Κούρτοβικ, ΤΑ ΝΕΑ
«Επίτευγμα του πεζογράφου, ο οποίος στη μεταπολιτευτική ανατροπή του 1974 δεν ήταν παρά τεσσάρων ετών, αποτελεί ότι τίποτα στη νουβέλα του δεν παραπέμπει σε µια προκλητικά χυδαία νοσηρότητα αλλά σε µια δραματικά αναπόδραστη κοινωνική και υπαρξιακή συνθήκη. Σε αυτήν τη χτισμένη µε καλλιτεχνική γνώση νουβέλα, κανένας άλλωστε από τους ήρωες δεν δικαιώνεται αλλά και κανενός το δίκαιο δεν αφαιρείται».
Ελισάβετ Κοτζιά, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
«Ο Μαγκλίνης πετυχαίνει να δείξει µε ευφυή τρόπο πως το συλλογικό μπορεί να επηρεάσει το ατομικό όχι μόνον ευθέως και κατά λογική συνεπαγωγή, αλλά χτυπώντας και αναπτύσσοντας µια διαστροφικά υπαρξιακή του ρίζα. Ένα βιβλίο µε απρόσβλητες εγγυήσεις».
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
«Μια νουβέλα-γροθιά στο στομάχι, ρεαλιστική μέχρι το κόκαλο και την ίδια στιγμή µια από τις πιο ευφυείς αλληγορίες για τα ανεπούλωτα τραύματα της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας».
Κώστας Κατσουλάρης, ΔΙΑΒΑΖΩ
«Ιδιαίτερο βιβλίο από κάθε άποψη. Ο Μαγκλίνης γράφει καλή λογοτεχνία, για την ακρίβεια πολύ καλή, χωρίς να ξεμακραίνει από το μεγάλο κοινό, παρά την τραχύτητα της ιστορίας του. Να διαβαστεί, παρακαλώ».
Κωνσταντίνος Τζαµιώτης, συγγραφέας
