ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης: Πάντα παρατηρώ τους γύρω μου


Λίγες ημέρες μετά την παρουσία του τρίτου κατά σειρά βιβλίο "Φόνοι στην Κρυστάλλη" συναντήσαμε τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Ιωακειμίδη και μεταξύ του γνωστού... "τσάι και συμπάθειας" συλλέξαμε πληροφορίες για την επιμέλεια αλλά και την επανακυκλοφορία του βιβλίου και όχι μόνο. Μια όμορφη κουβέντα με έναν πολυτάλαντο αλλά και αυτοσαρκαστικό άνθρωπο που δεν έχουμε άλλο από το να σας την παρουσιάσουμε...

Πριν λίγες ημέρες παρακολουθήσαμε στο Μητροπολιτικό Κολέγιο Αθηνών την παρουσίαση του τρίτου πνευματικού σας παιδιού που φέρει τίτλο “Φόνοι στην Κρυστάλλη”. Θα θέλατε να μας δώσετε κάποιες πληροφορίες για την υπόθεση του μυθιστορήματός σας;

Σε ένα ταξίδι με το τραίνο, από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, ένας φτωχός – πλην τίμιος συγγραφέας γνωρίζει την ιδανική ηρωίδα για το επόμενο βιβλίο του. Εκείνη του εξιστορεί τα κατορθώματά της και εκείνος αρχίζει να φαντάζεται το πολυπόθητο best seller του. Όταν το ταξίδι τελειώνει ο συγγραφέας κάνει ένα μεγάλο λάθος και όλα ανατρέπονται.


Παρατηρούμε πως το βιβλίο επανακυκλοφορεί με νέα επιμέλεια από τις Εκδόσεις Πνοή. Τι ήταν αυτό που θέλατε να αλλάξετε από την προηγούμενη έκδοση και για ποιο λόγο προέκυψε αυτή η διαδικασία; 

Θέλαμε να το κάνουμε ακόμα καλύτερο. Το τέλος να έχει μεγαλύτερο σασπένς. Αλλάξαμε και το εξώφυλλο το οποίο ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία και αρέσει πάρα πολύ στο αναγνωστικό κοινό. 

Σκέφτομαι πως τελικά κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιος κάθεται δίπλα μας σε κάποια διαδρομή και τι μπορεί να κρύβει ο συνταξιδιώτης μας. Ίσως ακραίο, αλλά εν δυνάμει θα μπορούσε δίπλα μας να βρίσκεται ένας δολοφόνος. Υπάρχουν στιγμές που ο ήρωας ένιωσε πως η αφηγήτρια των φόνων θα μπορούσε να είναι και η αυτουργός τους; 

Δυστυχώς ή ευτυχώς η ηρωίδα μου είναι υπαρκτό πρόσωπο. Φυσικά και έχει διαπράξει κάποιους από τους φόνους. Αλλά για κανέναν από αυτούς δεν μπορείς να την κατηγορήσεις. Κατά βάθος είναι αθώα. Όλοι την αγαπούν στο τέλος. 


Εσείς μπήκατε ποτέ στη διαδικασία να σκεφτείτε τι μπορεί να είναι ο διπλανός σας σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς; Αν ναι, ποια ήταν τα συναισθήματά σας μετά από μία τέτοια σκέψη;

Πάντα παρατηρώ τους γύρω μου. Όταν δεν διαβάζω –πράγμα σπάνιο– παρατηρώ τα πάντα. Με ποιόν μιλάνε στο κινητό, τι άρωμα φοράνε, τα ρούχα τους, ακόμα και τον καιρό, την κίνηση στους δρόμους, τα πάντα παρατηρώ. Είμαι μεγάλος κουτσομπόλης τελικά.

Πώς προέκυψε η αστυνομική μυθοπλασία βασισμένη σε φόνους; 

Παντού υπάρχει ένας φόνος. Ένας κήπος σε σπίτι με θαμμένα μυστικά. Ένας ύποπτος ή και περισσότεροι αλλά εκεί μπερδεύεται το πράγμα. Και φυσικά μια ανατροπή στο τέλος. Αυτή είναι η κλασσική συνταγή για ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα.

Ποια μπορεί να είναι η κινητήριος δύναμη που οδηγεί στη γέννηση της σπίθας, η οποία καταλήγει σε φλόγα που πυροδοτεί τη φαντασία σας για να δημιουργήσετε ένα μυθιστόρημα;

Η ίδια η ζωή. Η ίδια η έμπνευση που μου δίνει η ζωή, οι άνθρωποι που μιλάω και συναναστρέφομαι στην καθημερινότητά μου. Δεν είναι και τόσο δύσκολο. Μια καλή ιδέα είναι αρκετή. Μετά απλά κάθεσαι και γράφεις…


Στο «Η φωνή μέσα μου» αναφέρεται ότι το βιβλίο είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και  μάλιστα το αφιερώσατε σε έναν φίλο σας. Είναι πλέον της μόδας οι αυτοβιογραφίες. Ανήκετε στο ποσοστό αυτών που θα το τολμούσαν ή είσαστε αντίθετος σε αυτό το είδος γραφής; 

Ο Φίλιππος ήρθε στη ζωή μου την κατάλληλη στιγμή. Κάτι έγραφα αλλά δυσκολευόμουν. Μου είπε τις ιστορίες του και με παρακάλεσε να τις κάνω βιβλίο. Εγώ προσωπικά δεν πάω με τη μόδα. Πάω εκεί που μου λέει η καρδιά μου.

Ο λαός λέει πως όταν ασχολείσαι με πολλά πράγματα μαζί, κάπου υστερείς και κάπου υπερτερείς. Εσείς δηλώνετε ηθοποιός, θεατρικός κειμενογράφος, συγγραφέας αλλά και συντάκτης σε διαδικτυακές πλατφόρμες. Με σειρά δικής σας αξιολόγησης ποια είναι τα δυνατά σας και ποια τα αδύναμά σας σημεία; 

Πλέον δεν παίζω στο θέατρο. Πάνε χρόνια που έχω να πατήσω στο σανίδι. Οπότε το ηθοποιός το αφαιρούμε. Σαν θεατρικός συγγραφέας είμαι αρκετά καλός αφού τα έργα μου παίχτηκαν με επιτυχία. Σαν συντάκτης «το ’χω» αφού διατηρώ δυο blogs τα οποία πάνε πάρα πολύ καλά. Σαν συγγραφέας πιστεύω ότι είμαι στον σωστό δρόμο και αυτόν θα περπατώ όσο διαβάζονται τα βιβλία μου από το αναγνωστικό κοινό. 

Σας λείπει το θεατρικό σανίδι; 

Όχι, καθόλου. Δέκα χρόνια έπαιζα και μάλιστα σε μεγάλες παραγωγές. Προτιμώ να γράφω. Με ηρεμεί και με εκφράζει καλύτερα.


Αν επιστρέφατε σε αυτό τι θα θέλατε να ερμηνεύσετε; 

Δεν έχω σκοπό να επιστρέψω. Αλλά αν μου δινόταν η ευκαιρία σίγουρα θα ανέβαζα πάλι τη μαύρη κωμωδία που έγραψα «Το Τελευταίο Botox» για να κάνω τον ρόλο του Αντώνη. 

Σε παλαιότερη συνέντευξή σας, δηλώσατε ότι η πρώτη σας παράσταση ήταν σε αρκετά μικρή ηλικία, στον ακάλυπτο χώρο κάποιου οικήματος. Η παράσταση ήταν ο πολύ αγαπημένος μικρών και μεγάλων Καραγκιόζης, ένα πολύ συγκεκριμένο είδος θεάτρου. Για ποιο λόγο την επιλέξατε και πώς έγινε η στροφή στο κλασσικό θέατρο; 

Μου άρεσε πολύ το θέατρο σκιών. Στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας μου έδινα παραστάσεις Καραγκιόζη. Έρχονταν οι φίλοι μου και περνάγαμε πολύ ωραία. Λίγο αργότερα άρχισα να γράφω επιθεωρήσεις. Ωραία χρόνια. Αξέχαστα. 

Αφού σας ευχαριστήσουμε για την πολύ όμορφη κουβέντα μας και ευχηθούμε το βιβλίο σας να είναι καλοτάξιδο θα θέλαμε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες της Townsendia τα μελλοντικά σας σχέδια. 

Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε. Να έχουμε καλές γιορτές. Σχέδια; Γράφω… γράφω… γράφω (γελάει).

Συνέντευξη: ΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Για περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Φόνοι στην Κρυστάλλη" του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη από τις εκδόσεις Πνοή