ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Τζωρτζίνα Λιώση: Η τέχνη είναι πάντα συνοδοιπόρος των καιρών και των βιωμάτων μας



Ταλαντούχα, γεμάτη όνειρα και φαντασία, η Τζωρτζίνα Λιώση είναι ένα από ''Τα τέσσερα κοριτσάκια'' του Χρήστου Καρασαββίδη, που έχει μαγέψει το κοινό στην Αθήνα και φτάνει σύντομα και στο Θέατρο Αυλαία. Για όσους πορεύονται με έρωτα και όνειρα, η παρακάτω συζήτηση θα αποτελέσει την κινητήρια δύναμη της ημέρας...

Μετά την "Lolita Reversed" του Χρήστου Καρασαββίδη που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη, έρχεστε ξανά στην πόλη με την παράστασή του «Τα τέσσερα κοριτσάκια». Τι θα δούμε σε αυτό το θεατρικό σας εγχείρημα; 

"Τα Τέσσερα Κοριτσάκια" είναι ένα έργο βασισμένο μεν στο ομώνυμο θεατρικό του Πικάσο, γραμμένο όμως εξ’ ολοκλήρου από τον Χρήστο Καρασαββίδη, σε ποιητικό λόγο κάτι το οποίο συναντήσαμε και στην «Lolita Reversed» σε μεγάλο μέρος της παράστασης αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Τέσσερα κορίτσια ζουν και μεγαλώνουν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δημιουργώντας το δικό τους κόσμο από χρώματα, φαντασιώνονται αυτά που δεν θα ζήσουν ποτέ κι αναπλάθουν αυτά που έζησαν προκειμένου να επιβιώσουν. Πρόκειται για ένα ακραιφνές ποιητικό αντιπολεμικό και ερωτικό μανιφέστο.

Ενσαρκώνετε συνήθως ιδιαίτερες γυναικείες φιγούρες. Στην ηρωίδα σας στο έργο του Πικάσο, ποια στοιχεία της σας γοητεύουν; 

Στην δική μας εκδοχή του έργου, συναντάμε το Πρώτο Κοριτσάκι να έχει αδυναμία και να αντλεί δύναμη από τις απόχρωσεις του μπλε, αναζητά στο παιχνίδι όλες τις απαντήσεις και τις υπεκφυγές, της αρέσει να της διαβάζουν και να κολυμπάει στα ανταριασμένα κύματα της νιότης της.


Συνεργάζεστε ξανά με τον Χρήστο Καρασαββίδη και τις συμπρωταγωνίστριές σας. Τι είναι αυτό που σας κάνει τόσο δεμένη ομάδα με ιδανικά αποτελέσματα στη σκηνή; 

Έχουμε πλέον αναπτύξει μια επικοινωνία, η οποία δεν στηρίζεται -όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό, λαμβάνοντας υπόψιν τις παραστάσεις μας- στις λέξεις. Επικοινωνούμε στις σιωπές μας, μας συγκινούν τα ίδια πράγματα, έχουμε κοινό όραμα κι ωστόσο, εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες, πράγμα που δημιουργεί κάτι ιδιαίτερα γόνιμο ακόμα και μέσα από διαφωνίες. Χαρισευόμαστε, σπιθαυμάζουμε και παρεμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο. 

"Θα είμαστε ευτυχισμένες. Κανένας πόλεμος δεν θα μας νοιάζει" διαμηνύουν "τα τέσσερα κοριτσάκια". Για εσάς τι σημαίνει αυτή η φράση; 

Σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται ένα μεγάλο κομμάτι του έργου. "Τα Τέσσερα Κοριτσάκια" αντιστέκονται στον πόλεμο και αντεπιτίθενται πεισματικά με το δικό τους τρόπο, θυσιάζοντας χρόνια και πιόνια.

Υπάρχει κάποια στιγμή ή φράση του κειμένου που σας συγκινεί ή σας εκφράζει; 

Συγκινούμαι ακόμα και με το κάθε κόμμα κι άνω τελεία του έργου. Είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους είμαι μπλεγμένη με όμορφα σχοινιά με αυτό το κείμενο και έπειτα από 70 περίπου παραστάσεις εξακολουθεί να με κάνει να δακρύζω. Θα επιλέξω τη φράση "Ήταν δάσος κωνοφόρων, νέκταρ πόσιμων ποτών, τώρα ήχοι ασθενοφόρων και κραυγές στρατιωτών", γνωρίζοντας με βεβαιότητα πως αν με ρωτούσατε αύριο, θα έδινα μία διαφορετική απάντηση. 


Παρακολουθώντας την πορεία σας νομίζω ότι εκφράζεστε έντονα μέσα από το θέατρο αλλά και με τη φωτογραφία. Αποτελούν σημαντικές επιρροές στη ζωή σας; 

Το θέατρο, πρωτίστως, αλλά κι η φωτογραφία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι ένα μέσο απελευθέρωσης, έκφρασης και ψυχανάλυσης. Είναι ο τρόπος που μου επιτρέπει να μετουσιώσω οτιδήποτε υπάρχει στο μυαλό μου, όντας ένας άνθρωπος που τείνει να αυτοπεριορίζεται αρκετά και να δυσκολεύεται στην επικοινωνία. 

Οι νέοι ηθοποιοί στο θέατρο σήμερα, μπορούν να οραματίζονται ελεύθεροι; 

Η νέα γενιά ηθοποιών οφείλει να ελπίζει και να ονειροπολεί ελεύθερα. Η τέχνη είναι πάντα συνοδοιπόρος των καιρών και των βιωμάτων μας, είναι πάντα η ζωογόνος δύναμη των αλλαγών. Η γενιά μου οφείλει να παλεύει, να αντιστέκεται, να ελπίζει και να τολμά. Και σε αυτή την ερημωμένη πραγματικότητα, σε αυτό το φαινομενικά άκαρπο παρόν μας, έχουμε πάντα στην τσέπη σπόρους θεάτρου και μέλλοντος να σκορπίζουμε και να ανθήσουν τα φοβισμένα μάτια, τα βαλτωμένα όνειρα κι οι μαραμένες σκηνές.


Μετά την Θεσσαλονίκη στις 17 και 18 Μαΐου, τι θα θέλατε να "συναντήσετε" επαγγελματικά; 

Θα ήθελα να συναντήσω ανθρώπους που σκέφτονται με αποκλίνοντα τρόπο, παθολογικά δημιουργικούς, ανθρώπους σαν πεταμένους αρκούδους, σαν πιωμένους ηθοποιούς, σαν καλοκαιρινές παρορμήσεις, ανθρώπους σαν εσένα κι εμένα, ανθρώπους που χαιρετούν ή και όχι, ανθρώπους που θα τους λείψουμε ή και όχι, ανθρώπους που θα σκότωναν για ένα τσιγάρο ή για ένα βλέμμα, ανθρώπους προληπτικούς που πιστεύουν στο μάτι και φορούν τα μπλουζάκια τους ανάποδα, ανθρώπους που θα μου έχουν εμπιστοσύνη και θα τους έχω κι εγώ, ανθρώπους που θα μου ορκιστούν πως θα είμαστε καλά.


Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Τα Τέσσερα Κοριτσάκια" του Χρήστου Καρασαββίδη στο Θέατρο Αυλαία