ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Φιλιώ Τσομπανίδου: Ο καθένας είναι κλεισμένος στο μικρόκοσμό του, στο μικρό υπέροχο Εγώ του


Καμιά φορά τα τυχαία είναι και τα πιο όμορφα. Ένα τυχαίο τηλεφώνημα, μία τυχαία γνωριμία, και στο τέλος μία όχι και τόσο τυχαία... φιλία! Τυχαία, λοιπόν, ενημερωθήκαμε για την εξαιρετική παράσταση "Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως" του Γεώργου Βιζυηνού, που παρουσιάστηκε με επιτυχία στο Θέατρο Άνετον στο πλαίσιο της "Ανοιχτής σκηνής - Θεατρικές φωνές της πόλης" και που συνεχίζει να παρουσιάζεται στον Πολυχώρο ΕΝΩ. Ένα έργο που μας ενθουσίασε, μας προβλημάτισε, μας έκανε πιο ρομαντικούς. Ένα έργο που μας οδήγησε στο να νοσταλγήσουμε τους δικούς μας ανεκπλήρωτους έρωτες. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε ανεκμετάλλευτη αυτή την "τυχαία" ευκαιρία. Έτσι συναντηθήκαμε με την πρωταγωνίστρια του έργου Φιλιώ Τσομπανίδου και μιλήσαμε για αυτό το υπέροχο εγχείρημα και καταλήξαμε πως τέτοιες προσπάθειες θα έπρεπε να υπάρχουν πιο συχνά στην πόλη μας! 

Είστε μία εκ των δύο πρωταγωνιστών της παράστασης "Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως" του Γεώργιου Βιζυηνού. Μιλήστε μας για αυτό το όμορφο εγχείρημα, που ανεβαίνει αυτό τον καιρό στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στον Πολυχώρο ΕΝΩ. 

Η παράστασή μας είναι η θεατρική μεταφορά του πρώτου διηγήματος του Γεωργίου Βιζυηνού, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Εστία" το 1883 στο τεύχος Αυγούστου. Είναι ένα ταξίδι με το θρυλικό ατμόπλοιο "RIO GRANDE" από τον Πειραιά στη Νάπολη της Ιταλίας. Στο ταξίδι αυτό επιβάτες είναι ο ποιητής, που ουδέποτε αποκαλύπτει το όνομά του, η νεαρή Μάσιγγα και ο πολυάσχολος επιχειρηματίας πατέρας της, κύριος Π. Συνεπιβάτες είναι η εγωπάθεια, η αλαζονεία, η αφέλεια, ο Έρωτας και η ματαίωση. Το νόημα του έργου εξυφαίνεται παράλληλα µε το πλέγμα των σχέσεων τριών προσώπων και προ-ωθείται από τις ειρωνικές εντάσεις ανάμεσα στην άγνοια και τη γνώση της πραγματικότητας, την ψευδαίσθηση και την απομά-γευση. Καθένας από τους τρεις ταξιδιώτες τρέφει μια αυταπάτη. Είναι πραγματικά μεγάλη μας χαρά που παρουσιάσαμε το έργο αυτό στην ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΚΗΝΗ-ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ του Θεάτρου ΑΝΕΤΟΝ και στον Πολυχώρο ΕΝΩ. Πρόκειται για ένα θεατρικό εγχείρημα, που ξεκίνησε με δική μου πρωτοβουλία και νιώθω ευγνώμων και τυχερή για τους ανθρώπους που δουλεύουμε μαζί όλον αυτόν τον καιρό. 


Όπως είναι γνωστό πρόκειται για το πιο ευχάριστο και ανάλαφρο διήγημα του Γεώργιου Βιζυηνού. Θα θέλατε να μας πείτε τι σας ώθησε στο να συμμετάσχετε σε ένα, ίσως, τόσο δύσκολο έργο, αν σκεφτούμε ότι είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα;

Δεν ξέρω αν υπάρχουν "δύσκολα" ή "εύκολα" έργα. Νομίζω πως υπάρχουν έργα που αφορούν και έχουν κάτι να πουν στο θεατή, έργα που αγγίζουν τις ευαίσθητες χορδές του και άλλα έργα που ίσως να μην εξυπηρετούν αυτό το σκοπό. Και το "Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως" ήταν σίγουρα ένα διήγημα, που με την πρώτη ανάγνωση "μίλησε" στη ψυχή μου. Μπορεί να μην είναι από τα πιο γνωστά κείμενα του Βιζυηνού, αλλά επειδή ακριβώς είναι ανάλαφρο και απαλλαγμένο από αμαρτήματα και ψυχολογικά βάρη, γεμάτο χιούμορ, λεπτό πνεύμα και πανέμορφες θαλασσινές εικόνες γίνεται αυτόματα άξιο ενδιαφέροντος. 

Ωστόσο η ομάδα σας κατάφερε να συνδυάσει στο κείμενο τόσο τη δημοτική όσο και την καθαρεύουσα. Για εσάς πόσο δύσκολο ήταν να συνηθίσετε την καθαρεύουσα;

Τη θεατρική του μεταφορά στη Νέα Ελληνική και τη διασκευή του έχει κάνει η δραματολόγος της παράστασης, Ιωάννα Λιούτσια που με απόλυτο σεβασμό στο ύφος του Βιζυηνού μετέφερε επακριβώς το πνεύμα του. Στην παράστασή μας επομένως υπάρχουν αρκετά κομμάτια αυτούσια στην καθαρεύουσα και ισάξια μοιρασμένα κομμάτια στη δημοτική, δημιουργώντας έτσι ένα γλωσσικό παιχνίδι. Η γλώσσα του Βιζυηνού είναι μαγική και έχει τη δική της μουσικότητα και ρυθμό επομένως ήταν και πρόκληση για μένα να αναμετρηθώ με ένα τέτοιο κείμενο.


Το έργο μεταξύ άλλων αναφέρεται στον έρωτα δύο ανθρώπων με διαφορά ηλικίας που ανήκουν επίσης σε δύο διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Καταφέρνουν όμως να ξεπεράσουν όλες τις αποστάσεις που τους χωρίζουν όχι όμως την κοινωνική, όπως την ορίζει το χρήμα. Κατά πόσο πιστεύετε ισχύει αυτό στη σύγχρονη εποχή και γιατί πιστεύετε συμβαίνει αυτό; 

Αυτά τα κοινωνικά εμπόδια  υπάρχουν ακόμα στις σχέσεις των ανθρώπων ώστε να έρθουν κοντά. Πιστεύω πως όσα βήματα και αν έχουν γίνει φαινομενικά, ακόμα ζούμε σε μια εποχή βαθιά ρατσιστική και συντηρητική. Το ότι υπάρχουν ακόμα κόρες που αφανίζονται από τους ίδιους τους τους πατεράδες επειδή τόλμησαν να αγαπήσουν κάποιον που κατάγεται από διαφορετική χώρα ίσως θα είναι κάτι που θα έπρεπε να μας προβληματίσει. Τα κοινωνικά στερεότυπα είναι καθημερινότητα όταν πρόκειται για τρίτους όπως οι γονείς και ο περίγυρος. Δυστυχώς ακόμα υπάρχει και θα υπάρχει το "τι θα πει ο κόσμος".

Όταν υπάρχει ένα τόσο σοβαρό εμπόδιο στη σχέση δύο ανθρώπων, όπως αναφέρεται στο έργο, η πορεία αυτής της σχέσης είναι προκαθορισμένη ή μήπως εντέλει τα χρήματα και οι διαφορετικές κοινωνικές τάξεις δεν αποτελούν ένα τόσο σοβαρό ζήτημα ειδικά στις μέρες που ζούμε σήμερα; 

Όπως είπαμε και πριν το χρήμα και οι κοινωνικές διαφορές αφορούν τους έμμεσα ενδιαφερόμενους και όχι τόσο το ίδιο το ζευγάρι. Αισθάνομαι ότι σήμερα το μεγαλύτερο ζήτημα των σχέσεων είναι η μη επικοινωνία. Ο καθένας είναι κλεισμένος στο μικρόκοσμό του, στο μικρό υπέροχο Εγώ του.

"Omnia vincit amor." ή ελληνιστή "Ο έρωτας νικάει τα πάντα", σύμφωνα με τον Λατίνο ποιητή Βιργίλιο (70-19 π.Χ.). Πόσο σύμφωνη σας βρίσκει η φράση αυτή που έμεινε "ζωντανή" τόσες χιλιετίες μετά;

Απόλυτα σύμφωνη όσο απόλυτη είναι και αυτή η φράση. Στο δικό μας έργο, βέβαια, έχουμε την απόλυτη ματαίωση του νικημένου και ανεκπλήρωτου έρωτα που ίσως έμεινε και πιο δυνατός έτσι, διαφορετικά δε θα έγραφε ο Βιζυηνός αυτό το διήγημα!


"Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως" ένα έργο που γράφτηκε το 1883. Τι πιστεύετε είναι αυτό που το κάνει τόσο επίκαιρο και μελετάται ή παρουσιάζεται ακόμη και στις μέρες μας; 

Το έργο αυτό μιλά για τη βαθιά ανάγκη των ανθρώπων για προσοχή από τους άλλους. Οι χαρακτήρες βαυκαλίζονται διαρκώς και μιλούν για τον εαυτό τους. Μεγαλόπνοα σχέδια και υπερφίαλες ιδέες κατακλύζουν το διήγημα του Βιζυηνού. Τι έχει αλλάξει από τότε; Μόνο οι συνθήκες. Στην εποχή των social media και της άσκοπης αυτοπροβολής και κενότητας τα λόγια του συγγραφέα είναι τόσο επίκαιρα. Το θέμα του ανεκπλήρωτου έρωτα και της σχέσης που έχουμε με τους γονείς μας είναι κάτι επίσης που πάντα θα απασχολεί.

Η Κυριακή των Βαΐων θα σας βρει, όπως ανακοινώθηκε, στην τελευταία σας παράσταση. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα μελλοντικά σχέδια της ομάδας mālum discordiae;

Η ενέργειά μας και η προσήλωσή μας θα είναι ακόμα "Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως". Η παράστασή μας θα έχει την τιμή να ταξιδέψει και σε θεατρικές σκηνές κάποιων φεστιβάλ και διοργανώσεων το καλοκαίρι, που μας έρχεται και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι για αυτό. Ενδεχομένως να παρουσιαστεί ξανά την επόμενη θεατρική σεζόν στη Θεσσαλονίκη οπότε μείνετε συντονισμένοι!

Συνέντευξη: ΕΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ

Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: ''Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως'' του Γεώργιου Βιζυηνού από την ομάδα mālum discordiae