Βασίλης Μαυρογεωργίου. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας, δάσκαλος υποκριτικής, ιδρυτικό μέλος του Skrow Theater στο Παγκράτι. Συναντηθήκαμε μαζί του όχι για να συνομιλήσουμε για όλες αυτές τις υπέροχες ιδιότητές του, ούτε για τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες που είναι πολλές, αλλά για το έργο "Το Χελιδόνι" του Guillem Clua, του οποίου την πρεμιέρα θα παρακολουθήσουμε σε λίγες μέρες στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Αμαλία...
Είστε ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών της παράστασης "Το Χελιδόνι" (La Golondrina) του Guillem Clua, που σε λίγες ημέρες θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Αμαλία. Μιλήστε μας για το έργο και το ρόλο σας.
Ο Ραμόν εμφανίζεται ως επίδοξος μαθητής τραγουδιού, είχε κάνει και παλιότερα λέει, μαθήματα στην χορωδία του καθολικού σχολείου, μα τώρα θέλει να τελειοποιήσει την τεχνική του. Σταδιακά όμως φανερώνει στην Αμέλια (την καθηγήτρια φωνητικής) ένα άλλο πρόσωπο. Φέρνει μπροστά της όλα όσα εκείνη δεν μπορεί να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει.
Η Αμέλια πληροφορείται από τον Ραμόν την αλήθεια για τον γιο της, που έχασε τη ζωή του κατά την τρομοκρατική επίθεση της 12ης Ιουνίου 2016 στο gay bar του Ορλάντο. Πρόκειται όμως για μία επώδυνη αποκάλυψη της αλήθειας. Κατά πόσο μια τέτοια αποκάλυψη, μπορεί να οδηγήσει γενικότερα τους ανθρώπους στην κάθαρση;
Γενικότερα ο συγγραφέας τοποθετεί μέσα στο σαλόνι της Αμέλιας ένα πεδίο μάχης σύγχρονων προβληματισμών. Δύο μέτωπα, οι συντηρητικές αντιλήψεις μιας μητέρας που πενθεί, συγκρούονται με τις φιλελεύθερες ιδέες ενός άγνωστου νεαρού που την φέρνει αντιμέτωπη με την αλήθεια. Κατά την άποψή μου δεν είναι οι αποκαλύψεις που οδηγούν στην κάθαρση, αλλά η κατανόηση και η αποδοχή της απέναντι πλευράς. Κάτι που για να επιτύχει κανείς οφείλει να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις και τους φόβους του.
Με την πρώτη ματιά πρόκειται για ένα έργο - μανιφέστο κατά της ομοφοβίας, ενώ κατά τη δεύτερη ανάγνωση έρχονται στο προσκήνιο οι ανθρώπινες σχέσεις. Τι ήταν αυτό που σας προβλημάτισε σε αυτήν την παράσταση και σε ποιο σημείο σταθήκατε και συμφωνήσατε να συμμετάσχετε σε αυτή;
Μάλλον το γεγονός ότι ο κόσμος γίνεται όλο και πιο συντηρητικός και επιστρέφει σταδιακά σε ξεπερασμένες ολοκληρωτικές αντιλήψεις.
Το έργο παρακολουθεί και παρουσιάζει το προσωπικό, για να αναδείξει το συλλογικό. Πιστεύετε πως ο τρόπος αυτός είναι ο ιδανικότερος για να επικοινωνηθεί ένας προβληματισμός καλύτερα, είτε πρόκειται για αναγνώστη είτε για θεατή;
Τα σύγχρονα ισπανικά θεατρικά κείμενα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: καταπιάνονται με τα πρόσωπα όσο χρειάζεται για να αναδείξουν τα εκάστοτε κοινωνικά ζητήματα. Δεν ασχολούνται παραπάνω με τους χαρακτήρες απ’ όσο χρειάζεται, κάτι που θα περιείχε τον κίνδυνο να μιλούν για ειδικές περιπτώσεις ανθρώπων ή για "περίεργες" προσωπικότητες, αντιθέτως ασχολούνται τόσο με τα πρόσωπα όσο και με την πλοκή και με τον τρόπο που ξεδιπλώνεται ο προβληματισμός των έργων φράση - φράση. Αυτό κάνει τα κείμενα αυτά πολιτικά.
Ο θεατής πληροφορείται τα γεγονότα μαζί με το ένα από τα δύο πρόσωπα του έργου και μαζί με αυτό συνειδητοποιεί την τραγωδία. Κατά πόσο βοηθάει αυτό να “βιώσει” ο θεατής την τραγικότητα των ηρώων του έργου;
Το "Χελιδόνι" είναι ένα πολύ έξυπνα γραμμένο κείμενο γιατί πέραν των επίκαιρων θεμάτων του, είναι πολύ προσεκτικά δομημένο και δίνει τα στοιχεία της ιστορίας σταδιακά στον θεατή δημιουργώντας αυτό που λέμε σασπένς. Κάτι που κάνει τη λειτουργία του θεάτρου ιδανική από απαρχής χρόνου. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Διαβάσαμε ότι συγκινείτε το θεατή με την "απλότητα" της ερμηνείας σας. Αλήθεια, πόση σκληρή δουλειά απαιτείται για να παρουσιάσει κανείς έναν ρόλο με αυτή την απλότητα, όπως και τη δική σας;
Χρειάζεται να δημιουργήσεις πάνω στην σκηνή μια πολύ ισχυρή σχέση με τον συμπαίκτη σου, στην προκείμενη περίπτωση την εξαιρετική ηθοποιό Σοφία Σειρλή. Το εκάστοτε αποτέλεσμα προκύπτει από την χημεία αυτής της σχέσης.
Τελικά πόσο βαθιά κρύβεται στην κοινωνία μας ο ρατσισμός και πόσο ανοιχτοί είμαστε απέναντι στη διαφορετικότητα;
Αρκεί να διαβάσει κανείς ειδήσεις για να αντιληφθεί τον συντηρητισμό της κοινωνίας μας. Ομαδική εκτέλεση ενός ανθρώπου στο κέντρο της Αθήνας λόγο των σεξουαλικών του προτιμήσεων, βιασμός και δολοφονία ενός κοριτσιού στην Ρόδο, bulling σε φοιτητή που οδήγησε στην αυτοκτονία του στα Γιάννενα, ο διασυρμός ενός ηθοποιού στα social media με την υποψία βιασμού ενός ταξιτζή. Είμαστε μια πολύ "μάτσο" κοινωνία που το θάρρος της εξαντλείτε πάνω στους αδύναμους και όταν δεν το κάνει περνάει το χρόνο της τρολάροντας στα social media.
Πόσο εύκολο είναι τελικά, να κουρνιάσουν οι άνθρωποι σαν χελιδόνια στις φωλιές τους;
Το χελιδόνι, στο έργο μας, δεν συμβολίζει το κούρνιασμα αλλά τον ερχομό όλων αυτών των πραγμάτων που εμφανίζονται μπροστά μας ξανά και ξανά μέχρι να τα αντιμετωπίσουμε.
"Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή..." έγραψε το 1964 ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές και συγκεκριμένα ο Οδυσσέας Ελύτης. Σύμφωνα με εσάς, πόση δουλειά θέλει "για να γυρίσει ο ήλιος";
"Θέλει νεκρούς χιλιάδες…"
Είστε ένας νέος άνθρωπος με ένα εξαιρετικό βιογραφικό. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια και γιατί όχι και τα επαγγελματικά σας όνειρα;
Αυτή τη στιγμή εργάζομαι για το Φεστιβάλ Αθηνών, πάνω σε ένα ανατρεπτικό κείμενου του Εστέβα Σολέρ με μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών (Κάτια Γέρου, Σύρμω Κεκέ, Νίκος Νίκας, Γιώργος Παπανδρέου και Σεραφείμ Ράδης) και σε λίγο καιρό θα ξεκινήσω πρόβες με την Ελένη Γκασούκα, την σκηνοθέτη της παράστασης "Χελιδόνι", στο έργο "Ένας αληθινός καουμπόι" της Μαρίλια Σαμπέρ με τους υπέροχους Γιάννη Φέρτη και Ιωάννα Μαυρέα.
Συνέντευξη: ΕΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Το Χελιδόνι" του Guillem Clua έρχεται στη Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Αμαλία
Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: rejected.gr
