Στέργιος Κωσταντζίκης με μια πετυχημένη πορεία στο χώρο της υποκριτικής μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της Θεσσαλονίκης. Αυτό τον καιρό συμπρωταγωνιστεί με τον γνωστό σκηνοθέτη Βασίλη Τσικάρα στο Θέατρο Άρατος και συγκεκριμένα στην παράσταση "Το ΣΕΞ αρχίζει στα σαράντα". Με αυτή την αφορμή συνομίλησε μαζί μας και τα όσα είπε; Θα σας ενθουσιάσουν!
Πριν μιλήσουμε για εσάς και τον ρόλο που υποδύεστε στο έργο του Βασίλη Τσικάρα "Το ΣΕΞ αρχίζει στα σαράντα", θα ήθελα να καλέσετε κάποιους φίλους σας που δεν το είδαν ακόμη, να έρθουν στην παράσταση, περιγράφοντάς τους με λίγα λόγια την υπόθεση.
Στον πυρήνα του έργου βρίσκεται η σχέση ενός ζευγαριού που ήδη διανύει τη δεύτερη δεκαετία του γάμου του, του Ζακ και της Τζάκι. Ο γάμος τους κατά την άποψη της Τζάκι, περνάει κρίση καθώς νιώθει ότι την πνίγει και δεν την αφήνει να εκφραστεί. Ο σύζυγός της εργάζεται πολλές ώρες την ημέρα για να της χαρίσει, όπως ο ίδιος πιστεύει, όλα εκείνα τα υλικά αγαθά που κάνουν ευτυχισμένη τη ζωή, έχει όμως μάλλον χάσει το νόημα. Η Τζάκι λοιπόν θέλει να χωρίσει κάτι που εξομολογείται στη στενή της φίλη Νόρα. Αυτός είναι ο κεντρικός καμβάς του έργου. Κοντά στους πρωταγωνιστές και στα προβλήματά τους, βρίσκεται ένα ζευγάρι φίλων γειτόνων που "έλυσε" με διαφορετικό όμως τρόπο τα προβλήματά του. Στο σπίτι ζει μαζί με το ζευγάρι και ο ηλικιωμένος πατέρας του Τζακ, εγώ. Οι παραστάσεις θα συνεχίσουν μέχρι την Κυριακή των Βαΐων. Όσοι την παρακολουθήσουν θα περάσουν ευχάριστα αλλά και εμείς έχουμε ένα εξαιρετικό κλίμα στα καμαρίνια και σε αυτό συμβάλει ο μεγάλος χιουμορίστας μας, ο Σταύρος Δουκουζγιάννης που θα τον απολαύσετε και στον ρόλο του.
Κύριε Κωσταντζίκη, όπως γνωρίζω βιοπορίζεστε από κάποιο άλλο επάγγελμα και όχι αυτό του ηθοποιού. Πιστεύετε λοιπόν πως η ηθοποιία είναι επάγγελμα, ή έρωτας και πώς μπορεί ένας ερασιτέχνης να εργάζεται με επαγγελματισμό;
Πράγματι εξασκώ ένα άλλο επάγγελμα και ασχολούμαι με το θέατρο γιατί το αγαπώ. Ασχολήθηκα με αυτό σχετικά μεγάλος, όταν για να εμπλακώ σε κάποια δημιουργική απασχόληση στον ελεύθερο χρόνο μου, γράφτηκα στο θεατρικό εργαστήρι της “Παράθλασης” μετά από πρόσκληση της φίλης μου Μόνας Κιτσοπούλου, που τρέχουν το εργαστήρι μαζί με τον Γιώργο Γκασνάκη. Τα μαθήματα θεάτρου αποτέλεσαν για μένα μια δημιουργική δραστηριότητα και η κοινωνική διάσταση του θεάτρου κάλυψε τις ανάγκες μου για κοινωνική συναναστροφή και ψυχαγωγία. Τα τρία χρόνια των σπουδών με βοήθησαν, όπως όλους άλλωστε, να αντιμετωπίσω την εσωστρέφεια. Σκεφτείτε πως την πρώτη κιόλας μέρα στη σκηνή, σου ζητείται να μιλήσεις για τον εαυτό σου. Αργότερα, συμμετείχα στο πρόγραμμα της θεατρικής ομάδας "Νέμεση" της Ντίνας Στεφανοπούλου. Διαπίστωσα από αυτή την πορεία μου, πως "η σκηνή είναι ζωή", σε κάνει να ζεις έντονα. Είναι πράγματι έρωτας. Το "σανίδι" σε μεταμορφώνει, πραγματικά. Εξάλλου το αγαπούσα πάντοτε, έβλεπα από μικρός θεατρικές παραστάσεις και όπως κάποιοι λένε, πρέπει να έχω και κάποιο ταλέντο. Κυρίως όμως αγάπη και μεράκι για αυτό.
Ο Βασίλης Τσικάρας, εντάσσει στο ρόλο του ηλικιωμένου πατέρα, κάποια στοιχεία άνοιας ή αμνησίας, τα οποία και κερδίζουν το γέλιο του κοινού, όπως φαίνεται και στο χειροκρότημα. Διαχειρίζεστε αυτό το θέμα με εξαιρετική ευαισθησία. Πως το επιτυγχάνετε;
Πραγματικά δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι. Έχω και στο παρελθόν υποδυθεί έναν πατέρα με άνοια, στο έργο "Αρχή δια του Πατρός". Πιστεύω πως σημαντικό ρόλο παίζει και η προσωπική εμπειρία, το βίωμα. Χρειάστηκε να το αποδώσω με έναν τρόπο ανάλαφρο, χαριτωμένο. Δεν θα ήθελα να αναρωτηθεί ο θεατής: "Μα τι κάνει τώρα αυτός, μας κοροϊδεύει;". Ο πατέρας του έργου κάνει αναδρομές στη συμμετοχή του στο Μεγάλο Πόλεμο, ίσως γιατί τότε οι μάχες ήταν πιο πολύ σώμα με σώμα. Ξέρετε, όταν έχεις άνοια, θυμάσαι ευκολότερα τα πιο παλιά περιστατικά, από την παιδική σου ηλικία, από το στρατό, τέτοια. Σε κάποια στιγμή, ο πατέρας του Τζακ αναζητάει τον δικό του πατέρα και αναφωνεί "Είναι εδώ ο πατέρας μου;". Και σε αυτό το σημείο το κοινό ξεκαρδίζεται. Γενικά ο ρόλος μου είναι αβανταδόρικος, δηλαδή ο κόσμος γελάει αρκετά μαζί μου. Πιστεύω όμως ότι και για αυτόν το ρόλο, ο Βασίλης Τσικάρας έκανε σημαντική έρευνα. Είναι ο νούμερο ένα κωμωδιογράφος σήμερα στη Βόρειο Ελλάδα. Είναι, σκεφτείτε, το 12ο έργο που ανεβάζει, ενώ ακόμη και στην Αυστραλία ανέβηκε το "Sorry, Λάθος Κρεββάτι".
Ποια είναι η θέση του πατέρα πάνω στο θέμα του έργου; Και γενικώς, ποια είναι η θέση κάθε πατέρα στη διαχείριση των θεμάτων που προκύπτουν στις σχέσεις των ζευγαριών;
Στην κωμωδία μας, ο πατέρας κρατάει μια διακριτική θέση, παρακολουθεί με ενδιαφέρον τα όσα γίνονται, χωρίς να επεμβαίνει και με αληθινή αγάπη και προς τα δύο παιδιά του, το γιο του και τη νύφη του. Δε διστάζει κάποτε να εκφράσει και την πικρία του όταν επίκειται ο χωρισμός τους. Αυτή πρέπει κατά την άποψή μου, να είναι και η θέση κάθε γονιού, η ιδανική θέση. Οι γονείς μας έχουν ένα διαρκές άγχος για το τι θα απογίνουν τα παιδιά τους σε όλη τους τη ζωή. Όπως παρατηρώ, η αίσθηση της αξιοπρέπειας των ηλικιωμένων ανθρώπων είναι συγκλονιστική. Φροντίζουν να μην ενοχλούν, καμιά φορά χωρίς επιτυχία, είναι αλήθεια. Αυτός είναι τουλάχιστον ο ελληνικός τρόπος. Ειδικά εάν έχεις άνοια.
Εσείς τι πιστεύετε, είναι σημαντικό θέμα το σεξ στη σχέση ενός ζευγαριού και πότε αυτό “τελειώνει”; Τι το “σκοτώνει”;
Κάθε σχέση χρειάζεται μια ανανέωση. Πιο δύσκολο είναι να παραμείνεις με τον ίδιο σύντροφο, παρά να χωρίσεις. Ανανέωση σημαίνει να βρεις νέα στοιχεία στον άνθρωπο σου για να αγαπήσεις. Θα έρθει η στιγμή που το βόλεμα σε μια σχέση προκαλεί αδιαφορία για τον άλλο. Εδώ ο Τσικάρας, επινοεί ένα εξαιρετικό χιουμοριστικό εύρημα, που αποδίδει μορφή στο βόλεμα. Είναι στη μέση της σκηνής όσο υπάρχει η κρίση και εξαφανίζεται μαζί με αυτή. Θα το καταλάβετε μόνοι σας. Υπάρχουν αρκετές προτάσεις στο τραπέζι για να "σώσει" κανείς έναν γάμο, όπως η πρόταση της φίλης της Τζάκι, της Νόρας. Αλλά αυτές είναι "περί ορέξεως". Τα ζευγάρια καλούνται να βρουν μόνα τους τις λύσεις στα αδιέξοδα. Γενικά ο Τσικάρας ασχολείται πολύ με τις σχέσεις των ζευγαριών. Μπαίνει βαθιά στις ανθρώπινες επαφές και προκαλεί ένα "δύσκολο" γέλιο. Θέλω να πω, πως δεν εκμαιεύει το γέλιο, για παράδειγμα με την τοποθέτηση ιδιόμορφων χαρακτήρων. Οι θεατές του δεν θα γελάσουν με τη φαλάκρα ή το πάχος κάποιου χαρακτήρα, ή ακόμη και με έναν θηλυπρεπή ρόλο. Η απογείωση πάντως του γέλιου θα σας βρει στο δεύτερο μέρος που αρχίζει με την βραδιά της επετείου του ζευγαριού. Σε κάθε περίπτωση όλοι μας είμαστε οι στρατιώτες στις σκηνοθετικές οδηγίες του Τσικάρα. Ο Βασίλης θα πρέπει να περηφανεύεται πως, είτε πρόκειται για τα κινηματογραφικά, είτε για τα θεατρικά του έργα, όσα υποσχέθηκε στο κοινό του τα πραγμάτωσε.
Τι μπορεί να επανεκκινήσει το ενδιαφέρον για το σεξ;
Η Νόρα λέει σε κάποια στιγμή πως πρέπει να είσαι "ναζιάρα γυναίκα" εάν θέλεις ο άνδρας σου να σε ποθεί. Είναι αυτή μια λύση. Πιο σοβαρά το κείμενο φωνάζει: "Ας προσπαθήσουμε να συγκλίνουν τα θέλω μας", δηλαδή αν αγαπιόμαστε τότε θα βρούμε ένα κοινό μέρος όπου θα είμαστε ευτυχισμένοι και οι δύο. Καθοριστική είναι η συμβολή των φίλων στους οποίους ακουμπάμε τα προβλήματα μας, μας συμβουλεύουν, όπως ο Ρόμπερτ που προτείνει "ποδοσφαιρικές βραδιές" ή η Νόρα που απηχεί τη συντηρητική (και υποταγμένη όμως) λύση στο πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα θα πρέπει να το προσεγγίσουν τα ζευγάρια με το ένστικτο και το βίωμα. Προσωπικά, έχω συμμετάσχει σε πάνω από είκοσι θεατρικά έργα εδώ και 18 χρόνια, που εξερευνούν παρόμοια θέματα και μπορώ να πω ότι η ζήλια (ως συναίσθημα και ως τρόπος πρόκλησης ζήλου), είναι πάθος και στην τελική λάθος. Και στο έργο εισάγεται για λίγο και καταργείται αμέσως.
Από που αντλήσατε τα στοιχεία του ρόλου σας;
Ακολουθώ την αυτοσχεδιαστική σχολή και δεν κάνω ιδιαίτερη έρευνα για κάποιο ρόλο. Φυσικά όμως, παίζουν σημαντικό ρόλο οι εμπειρίες και τα βιώματα μας.
Μεγάλο μέρος του γέλιου που "εισέπραξε" το έργο, οφείλεται στις ατάκες και τις χειρονομίες και κινήσεις του πατέρα. Που το αποδίδετε;
Το κειμενικό περιεχόμενο είναι φυσικά όλο του Βασίλη Τσικάρα, ο οποίος είναι και αυτός που μας δίνει και τις σκηνοθετικές οδηγίες. Οπότε η επιτυχία, όπως λέτε, του ρόλου, πρέπει να αποδοθεί στο κείμενο και τις οδηγίες. Θα διαπιστώσετε και εσείς, πως δεν υπάρχει καθόλου αθυροστομία. Μάλιστα, ο Βασίλης έχει κρατημένη και μια έκπληξη στον ρόλο μου που σας καλεί να ανακαλύψετε μόνοι σας. Ως ηθοποιός που έχω παίξει σε αρκετά διαφορετικά είδη, όπως έναν επιθεωρητή στο "Η Δολοφονία του Μαρά" ή έναν καπετάνιο στα "Κόκκινα Φανάρια", πιστεύω πως ο ηθοποιός πρέπει να παίζει σε διαφορετικά είδη και να μην στυλιζάρεται, από κωμωδία, μιούζικαλ, τραγωδία έως χορό σε αρχαίο δράμα ή κωμωδία. Είναι πρόκληση και πρέπει να την αντιμετωπίζει με χαρά. Αυτή την έξαψη έχει δώσει στους ηθοποιούς του ο Βασίλης Τσικάρας σε όλα του έργα. Εμένα θα με δείτε και ως οπλαρχηγό Πανουργιά Ξηρό στην κινηματογραφική του ταινία "Η Πολιορκία". Αλλά τις ταινίες μπορείτε να τις δείτε όποτε θέλετε, τις παραστάσεις όμως του "Το Σεξ αρχίζει στα Σαράντα" μέχρι την Κυριακή των Βαΐων στο Θέατρο Άρατος.
Συνέντευξη: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΧΑΣ
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Το ΣΕΞ αρχίζει στα 40" συνεχίζει τη… ξέφρενη πορεία του στο Θέατρο Άρατος
Συνέντευξη: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΧΑΣ
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Το ΣΕΞ αρχίζει στα 40" συνεχίζει τη… ξέφρενη πορεία του στο Θέατρο Άρατος
