"11 ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ": Έχει μεγάλη σημασία να βάλουμε το παιχνίδι στη ζωή μας κι όχι τη ζωή μας σε ένα παιχνίδι

Η ομάδα "11 ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ" είναι ένα νέο εγχείρημα υπό την καθοδήγηση του Αστέρη Νάτσιου, με 12 νέους ανθρώπους που η αγάπη τους για το θέατρο τους οδήγησε στην πρώτη τους παράσταση. Το έργο ανεβαίνει στο Θέατρο Σοφούλη, με τίτλο "ένα δύο τρία ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΩΣ". Τι πραγματεύεται η παράσταση και τι θα δούμε επί της σκηνής; Για αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα, η Townsendia είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με την ομάδα. Ελάτε να ταξιδέψουμε μαζί σε μια απολαυστική και ενδιαφέρουσα συζήτηση...

Αστέρης Νάτσιος - Σκηνοθέτης

Είστε ο εμπνευστής και σκηνοθέτης της παράστασης "ένα δύο τρία ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΩΣ", που παρουσιάζει η θεατρική σας ομάδα “11 ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ” στο Θέατρο Σοφούλη. Πείτε μας λίγα λόγια για τη νέα ομάδα της Θεσσαλονίκης, όπως και για το concept της παράστασης.

Αστέρης Νάτσιος: Η "11 ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ" είναι μια ομάδα αποτελούμενη από 12 παιδιά που επέλεξα για σκηνικούς συνοδοιπόρους μου. Δεν πρόκειται για ένα ακόμα τμήμα υποκριτικής που διδάσκω, αλλά για τους αυριανούς μου συνεργάτες. Αυτός είναι και ο λόγος που η ομάδα δεν είναι ανοιχτή προς νέα μέλη. Ο στόχος μου ήταν να ανεβάζω ό,τι έργο θέλω, χωρίς να έχω κάποιον "παραγωγό" πάνω απ΄το κεφάλι μου να λογοκρίνει το κάθετι. Μεταφέροντας στα έργα μου, το όποιο πολιτικό, αντι-θρησκευτικό, αντισεξιστικό, αντι-ομοφοβικό κ.ο.κ μήνυμα πρεσβεύω την εκάστοτε περίοδο. Ο αριθμός 11 είναι συμβολικός βέβαια, γιατί μου άρεσε να ξεκινάνε οι δύο πρώτες λέξεις με τα ίδια γράμματα. Το "εν δυνάμει" σημαίνει δύο πράγματα: το ένα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι -εν δυνάμει- είναι ηθοποιοί και το άλλο ότι το 11 μπορεί να γίνει 12, 13, 14 ή και 10… Δεν έχει σημασία ο αριθμός με λίγα λόγια.

Το concept της παράστασης ξεκίνησε από τα πρώτα μας βήματα, με αυτοσχεδιασμούς και βασίστηκε σε φροϋδικές θεωρίες που μας θέλουν όλους να κουβαλάμε τα τραύματα των παιδικών μας χρόνων. Το παιδάκι μέσα μας, που του έμαθαν τι να σκέφτεται,  τι να νιώθει, τι να λέει, πώς να το εκφράζει και που τελικά αυτές οι παρεμβάσεις αποτέλεσαν εθισμό στην ενοχή και στην ασχήμια της ψυχής μας. Όλοι οι ρόλοι λοιπόν, μεταφέρουν τη χαμένη παιδικότητα τους και την "ξερνάνε" πάνω στην σκηνή μέσω διαφόρων παιχνιδιών που παίζουμε όλοι στη ζωή μας, υποδυόμενοι ωστόσο κάποιους άλλους. Είναι λες και η μετάβασή μας από την παιδική ηλικία στην ωριμότητα απαιτεί την άμεση "ρομποτοποίηση", μας και είναι τόσο αμείλικτη, που δε μας άφησε τα περιθώρια να "παίξουμε" με ό,τι λαχταρήσαμε. Στην παράσταση αυτή, το παιδάκι εμφανίζεται ως άλλος "τραπεζίτης" και μας ζητάει πίσω όλα όσα του χρωστάμε. Δε θα λείψουν βέβαια και οι κωμικές στιγμές στο έργο, μιας και το γέλιο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σχολικών μας χρόνων σε διαλείμματα και παιδικές χαρές, όπου υποτίθεται πως διαδραματίζεται...

Θοδωρής Αναστασιάδης

Η θεατρική παράσταση έχει έναν πολύ ιδιαίτερο τίτλο που τραβά τα βλέμματα και δημιουργεί έντονες εικόνες. Τι υποδηλώνει ο συγκεκριμένος τίτλος σε σχέση με αυτά που πρόκειται να διαδραματιστούν επί σκηνής;

Θοδωρής Αναστασιάδης: Ο τίτλος της παράστασης μας ξυπνάει μνήμες από τα παιδικά μας χρόνια. Όλοι μας έχει τύχει να βρεθούμε σε μία αφετηρία, έχοντας ένα κοινό στόχο, να φτάσουμε στο τέρμα. Ο λόγος που γινόμαστε "αγάλματα" στη διαδρομή που διανύουμε για την επίτευξη του στόχου μας, είναι τα πρόσκαιρα εμπόδια που εμφανίζονται μπροστά μας. Όταν καταφέρουμε να τα ξεπεράσουμε και φτάσουμε στο τέρμα, τότε έρχεται η ηθική ικανοποίηση, ή ακόμη  και η λύτρωση μέσα μας. Κάπως έτσι θα εκφραστούν και οι χαρακτήρες μας. Μέσα από ερωτήματα, ανησυχίες και εμπόδια, θα προσπαθήσουν να ξυπνήσουν συναισθήματα από την παιδική τους ηλικία, τα οποία δυστυχώς λόγω των διαφόρων προβλημάτων που ο καθένας αντιμετωπίζει στη ζωή του και στην καθημερινότητά του, έχει ξεχάσει. 

Λευτέρης Τριανταφυλλίδης

Δέκα μονόπρακτα με τίτλο που παραπέμπει σε ένα παιχνίδι που έπαιζαν κάποτε τα παιδιά στους δρόμους. Μιλήστε μας για τα μονόπρακτα και πως τα δούλεψε η ομάδα κατά τη διάρκεια της χρονιάς που μας πέρασε.

Λευτέρης Τριανταφυλλίδης: Αρχικά να σημειωθεί πως παρόλο που ο σκηνοθέτης μας Αστέρης Νάτσιος επέλεξε τα περισσότερα από τα μονόπρακτα, (κάποια είναι γραμμένα από τους ίδιους τους ηθοποιούς όπως του Θοδωρή Αναστασιάδη), όλα επιλέχθηκαν μέσα από συζήτηση και ψυχανάλυση των ρόλων. Γνωρίζοντας καιρό πριν την ημερομηνία της παράστασης, αλλά και τον χώρο που θα διεξαχθεί, η ομάδα μας δούλεψε με ιδιαίτερη συνέπεια και πειθαρχεία και αυτό ήταν κυρίως που με έκανε να θέλω να συμμετάσχω. Αυτή η αγάπη για το θέατρο, αυτή η όρεξη και η ενέργεια. Όλοι εξαιρετικά δεμένοι μεταξύ τους και τρομερά ικανοί. Έτσι, αυτός ο συνδυασμός της σκηνοθετικής σκοπιάς του Αστέρη και η εκρηκτική διάθεση των ηθοποιών , θα φέρει ένα αποτέλεσμα, θεωρώ, απολαυστικότατο.

Κατερίνα Χριστοφορίδου

Στην παράσταση υπάρχουν αναφορές από ήρωες της παγκόσμιας θεατρικής σκηνής. Υπάρχει κάποιος ρόλος που να ξεχωρίζετε εσείς, ή να λειτούργησε ως έμπνευση για την πορεία σας;

Kατερίνα Χριστοφορίδου: Ο ρόλος που ξεχωρίζω είναι "Ο άνθρωπος που τρέχει", γιατί πιστεύω πως φωτογραφίζει το μέσο άνθρωπο σήμερα, που τρέχει από δουλειά σε δουλειά για να καλύψει τις υποχρεώσεις του, καταλήγοντας μ αυτό τον τρόπο στο να χάνει τους πάντες και τα πάντα γύρω του, να μην απολαμβάνει τίποτα και στην ουσία να μη ζει. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα λόγω και όλης αυτής της κατάστασης που επικρατεί, ζουν για να δουλεύουν και τρέχουν ασταμάτητα για να προλάβουν τα πάντα, χάνοντας έτσι το νόημα και την ουσία αυτής της ζωής.

Αικατερίνη Χατζοπούλου

Πώς λειτουργούν οι "11 εν δυνάμει" όταν είναι εν ενεργεία; Ποιες είναι οι δυσκολίες που ενδεχομένως αντιμετωπίζετε;

Αικατερίνη Χατζοπούλου: Ακολουθώ τον Αστέρη εδώ και πολλά χρόνια στις θεατρικές του ομάδες, σχεδόν απ' τα πρώτα του σκηνοθετικά βήματα και είναι πραγματικά μαγική η ικανότητα του να δένει τους ανθρώπους μεταξύ τους. Ο νονός είπε... "11 εν δυνάμει", αλλά είμαστε κάτι παραπάνω. Ενωθήκαμε κάτω από έναν κοινό σκοπό, να πάμε αυτή την θεατρική ομάδα όσο πιο μακριά γίνεται. Για πρώτη φορά απαλλαγμένη από οποιονδήποτε άλλο εξωτερικό παράγοντα, αυτή η ομάδα έχει την δυνατότητα να αποφασίζει ελεύθερα κι ανεπηρέαστα, για το πως θέλει να εκφράζεται και πια μηνύματα θέλει να περάσει στον κόσμο, χωρίς λογοκρισία, συστολές και δηθενιές. Είναι βέβαιο ότι μέσα από αυτό το πρίσμα, ο καθένας μας διάλεξε συνειδητά να εκτεθεί στο κοινό, αλλά και ο ένας απέναντι στον άλλο. Όλη αυτή η συνεχής τριβή με την ψυχή του διπλανού σου, σε οδηγεί αναπόφευκτα  σε ένα αμοιβαίο νοιάξιμο. Για αυτό δεν είμαστε μόνο συνταξιδιώτες ενός κοινού σκοπού, αλλά και φίλοι, κολλητοί, παρέα που εμπλέκεται ενεργά ο ένας στην προσωπική ζωή, αλλά και στην θεατρική πορεία του άλλου. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι δυσκολίες είναι ελάχιστες έως και ανύπαρκτες. Δε θυμάμαι να δυσκολευτήκαμε σε κάτι μεταξύ μας. Για όλα τα πράγματα μετράει η πρόθεση κι εμείς δημιουργηθήκαμε με την πρόθεση να περνάμε καλά και μαζί με εμάς κι ο κόσμος. 

Δέσποινα Κουκέση

Ακολουθείτε θεατρικά το σκηνοθέτη και εμπνευστή της παράστασης πολλά χρόνια. Πείτε μας τι είναι αυτό που σας κρατάει κοντά του και τι είναι αυτό που κρατάτε εσείς μέσα από τη διδασκαλία του των τελευταίων ετών. 

Δέσποινα Κουκέση: Ο Αστέρης Νάτσιος είναι ένας άνθρωπος που εκτίμησα μέσα από τη δουλειά του. Άκρως χαρισματικός και επικοινωνιακός, με στοιχεία μοντέρνα και ιδέες πρωτοποριακές.… Έχει γνώσεις και τις διοχετεύει με εύστοχο τρόπο στους ηθοποιούς - μαθητές του, πράγμα αξιοσημείωτο, γιατί αρκετές φορές είναι δύσκολο να επιτευχθεί άμεσα. Στις παραστάσεις που ανέβαζε κατά καιρούς, παρατηρούσα πως έχει έναν μαγικό τρόπο να ανακαλύπτει και να καλλιεργεί στους ηθοποιούς τη δημιουργικότητά τους. Έτσι και πήρα την απόφαση να τον ακολουθήσω στο θεατρικό εργαστήρι και να ενταχθώ στην ομάδα του! Ως δάσκαλος είναι μοναδικός και ευφυής και χαίρομαι ιδιαίτερα που βρίσκομαι κοντά του. Έχω πάρει αρκετά πράγματα, τόσο από τη θεατρική του παιδεία, όσο και από τη φιλία του! Τον ευχαριστώ...

Δημήτρης Μελάς

"Όλη μας η ζωή είναι ένα παιχνίδι". Εσείς συμφωνείτε με αυτή την έκφραση ή μήπως έχετε κάποια άλλη άποψη πάνω στο τόσο σημαντικό ζήτημα που αφορά τη ζωή; 

Δημήτρης Μελάς: Όχι, σε καμία περίπτωση η ζωή μας δεν είναι ένα παιχνίδι. Δεν έχει χαρακτηριστικά παιχνιδιού, όπως κανόνες που ορίζουν ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο χαμένος. Αντίθετα, το παιχνίδι είναι ζωή. Αν μάθουμε να παίζουμε με τα συναισθήματα, τις ιδέες, τις ανασφάλειες, τις σχέσεις μας… Τότε ίσως αντιληφθούμε καλύτερα το δώρο της ζωής. Έχει μεγάλη σημασία να βάλουμε το παιχνίδι στη ζωή μας κι όχι τη ζωή μας σε ένα παιχνίδι.

Αθηνά Σταυριανουδάκη

Μία φράση από το δελτίο τύπου της παράστασης είναι η παρακάτω: "Το παιδί που όλοι έχουμε μέσα μας και που πάντα θα κουβαλάμε, όσους κύκλους και να φτιάχνουμε, κάποια στιγμή θα εμφανιστεί μπροστά μας και θα ζητήσει όλα όσα του χρωστάμε…". Εσάς σας χρωστάει κάτι το παιδί που βρίσκεται μέσα σας;

Αθηνά Σταυριανουδάκη: Όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους ένα μικρό παιδί, το οποίο κουβαλάει συναισθήματα, ανεμελιά, αγνότητα και κυρίως όνειρα. Το παιδί που εγώ ήμουν κάποτε, είχε πολλά όνειρα για το μέλλον, που μόνο και μόνο η σκέψη τους το έκανε ευτυχισμένο. Τότε δεν είχαν σημασία τα "πρέπει" και τα "θέλω" των υπολοίπων, αλλά μόνο αυτά που το παιδί επιθυμούσε και το πώς θα τα διεκδικούσε. Θα ήμουν ευτυχής αν αυτό το παιδί μου έδειχνε τον τρόπο να κάνω τα όνειρα του πραγματικότητα και όχι απωθημένα. Και τότε το χαμόγελο του μικρού αυτού παιδιού, που όλοι θυσιάζουμε μεγαλώνοντας στο βωμό της σοβαρότητας και της ενηλικίωσης, θα ήταν η ζωή μου.

Βασίλης Χουλιαράς

Επιμελείστε τις κομμώσεις στις περισσότερες παραστάσεις του Αστέρη Νάτσιου ενώ πολλές φορές συμμετέχετε σε αρκετές από αυτές ως ηθοποιός. Τι είναι αυτό που σας ωθεί στο να ασχολείστε με το hair styling ως επαγγελματίας, ως εκπαιδευτής σε σεμινάρια και σε master classes και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία και τι είναι αυτό που σας ενθουσιάζει όταν βρίσκεστε στο θεατρικό σανίδι;

Βασίλης Χουλιαράς: Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή της συνέντευξης αυτής και την ευκαιρία να εκφραστώ για κάποιες από τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες! Το θέατρο προέκυψε και μπήκε στη ζωή μου απρόσμενα σαν κάτι απλά που ήταν να γίνει και με κέρδισε. Το να υποδύεσαι ένα ρόλο είναι μοναδική αίσθηση, βιώνεις χαρακτήρες που δεν φανταζόσουν ότι τους είχες κάπου μέσα σου κρυμμένους, μου αρέσει να δημιουργώ και να ξεφεύγω από τα δεδομένα τα στερεότυπα και κλασικά, γενικά με ταξιδεύουν οι ρόλοι και η κομμώσεις της κάθε εποχής του κάθε ανάλογου ρόλου... ακόμα και όντων που μπορεί καν να μην υπάρχουν! Ο σκηνοθέτης Αστέρης Νάτσιος μου έδωσε την ευκαιρία να συνεργαστούμε σε πάρα πολλές παραστάσεις με τα πολύ ιδιαίτερα έργα του και αυτό είχε πάντα τα καλύτερα αποτελέσματα, γιατί ξέρει τι θέλει, τι ζητάει και εγώ καταλαβαίνω πως θα ήθελε να είναι το κάθε αποτέλεσμα. Σε αυτή την παράσταση παραδείγματος χάρη, θα κάνω έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο που είναι πρόκληση και πάλι για μένα, θα μεταμορφωθώ στην κυριολεξία από άντρας σε γυναίκα. Τέλειο; Το ποια θα κάνω; Ελάτε και θα δείτε! Ευχαριστώ πολύ, ελπίζω να σας κάλυψα... Αλλιώς την Τετάρτη οι εικόνες και τα λόγια της παράστασης θα σας λύσουν κάθε απορία...!

Ειρήνη Αντωνίου

Όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου της παράστασης, κανείς δεν θα γλιτώσει από το παιχνίδι που θα διαδραματιστεί επί σκηνής και το παιδί που έχουμε μέσα μας κάποια στιγμή θα ζητήσει όσα του χρωστάμε. Εσείς ποιοι πιστεύετε ότι είναι οι άνθρωποι που δεν του χρωστάνε;

Ειρήνη Αντωνίου: Αρχικά ας θέσουμε ως δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας. Αυτοί που δε χρωστάνε σε αυτό το παιδί, είναι όσοι το αναγνωρίζουν και έχουν αναλάβει πλέον ως ενήλικες τη φροντίδα αυτού του παιδιού. Τότε μόνο θεωρώ ότι δε χρωστάνε. Αναγνώριση και φροντίδα.

Αναστασία Ευσταθοπούλου

Συμμετέχετε σε μία παράσταση, που υπόσχεται να ''αφυπνίσει'' το παιδί, που έχουμε όλοι μέσα μας. Έχοντας πρωταγωνιστήσει σε παιδική παράσταση, το ενήλικο κοινό, ή αυτό μικρότερων ηλικιών είναι πιο κριτικό και πού εντοπίζετε τις διαφορές στις αντιδράσεις τους;

Αναστασία Ευσταθοπούλου: Πιο κριτικό κοινό... Δεν θεωρώ ότι κάποια ηλικία είναι πιο κριτική από την άλλη. Φημολογείται ότι τα παιδιά είναι οι καλύτεροι κριτές και δύσκολο κοινό κτλ. Εγώ θα διαφωνήσω. Απλά η κάθε ηλικία απαιτεί διαφορετική προσέγγιση. Τα παιδιά θέλουν πολλές εικόνες, χρώματα, τραγούδια, χορό κτλ. Οι ενήλικες θέλουν να προβληματιστούν, να νιώσουν, να ξεφύγουν από την καθημερινότητα κτλ. Πολύ γενικά μιλώντας. Παίζεις σε διαφορετικά επίπεδα, με διαφορετικό ρυθμό και διαφορετικές απαιτήσεις από το κοινό. Δε μπορώ να συγκρίνω την κριτική ενός παιδιού με ενός ενήλικα. Μπορώ με σιγουριά όμως να πω ότι η κριτική των παιδιών είναι γεμάτη ειλικρίνεια, κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει στην πλειοψηφία των ενηλίκων θεατών.

Αλεξία Φραντζή

Το "ένα δύο τρία κόκκινο φως" ήταν ένα κλασσικό ομαδικό παιχνίδι, που οι περισσότεροι -πλέον ενήλικες- θα θυμούνται από τη νεαρή τους ηλικία. Με την πρόοδο της τεχνολογίας, σε ποιο βαθμό θεωρείτε πως έχει αλλάξει ο σύγχρονος τρόπος διασκέδασης των παιδιών, σε σύγκριση με παλαιότερα; Έχουν καταφέρει τα κινητά και τα tablets να αντικαταστήσουν το παιχνίδι στη γειτονιά, ή παρά την εξέλιξή τους, αυτό εξακολουθεί να παραμένει ζωντανό;

Αλεξία Φραντζή: Ο φόβος των γονέων, λόγω ενδεχόμενων κινδύνων στη σημερινή εποχή, έχει προκαλέσει την αποτροπή του παιχνιδιού στις αλάνες και τις γειτονιές. Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει στη στροφή των παιδιών στο ηλεκτρονικό και το μοναχικό παιχνίδι. Τα ίδια τα παιδιά αποζητούν την επαφή με άλλα παιδιά, οι μεγάλοι όμως τα αποτρέπουμε.

Μαρία Σκουντούρογλου

Έχοντας ολοκληρώσει την παράσταση και τη φετινή σεζόν, ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια της ομάδας "11 ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ"; Τι είναι αυτό που θα θέλατε να συμβεί μελλοντικά ως μία νέα ομάδα της Θεσσαλονίκης; 

Μαρία Σκουντούρογλου: Πρόκειται για μια νέα ομάδα. Με το χρόνο, όλοι εμείς που την αποτελούμε, θα δεθούμε περισσότερο, θα δοκιμαστούμε  περισσότερο. Πάνω στη σκηνή και έξω από αυτήν. Η παράσταση δείχνει την ενέργεια που φέρνουμε στην ομάδα. Οι καλές ομάδες συνεχίζουν. Έτσι και εμείς. Προσωπικά θέλω να συνεχίσω μαζί της, να αφυπνίσω το παιδί μέσα μου, να ζω την κάθε στιγμή, να παρατηρώ, να μαθαίνω, να ρωτάω όλη την ώρα "ΓΙΑΤΙ;" και να ψάχνω για τις απαντήσεις σε κάθε νέο ρόλο.

Συνέντευξη: Συντακτική ομάδα Townsendia

Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "ένα δύο τρία ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΩΣ" από την ομάδα "11 ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ" του Αστέρη Νάτσιου στο Θέατρο Σοφούλη