ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Αρσένιος Γαβριηλίδης: Το έργο "Ο Μολυβένιος Στρατιώτης" βρίθει μηνυμάτων και αξιών

 

Από αρχές Νοεμβρίου η σκηνή του θεάτρου "Αριστοτέλειον" μεταμορφώνεται τις Κυριακές σε ένα μαγικό χώρο, όπου φιλοξενεί τις περιπέτειες του Μολυβένιου Στρατιώτη! Η δωδεκαμελής ομάδα ανεβάζει το διάσημο έργο του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν σε μορφή μιούζικαλ για μικρούς και μεγάλους. Μιλήσαμε με τον πρωταγωνιστή της παράστασης, Αρσένιο Γαβριηλίδη, για την αγάπη και την διαφορετικότητα και μας εκμυστηρεύτηκε το κλειδί της επιτυχίας, αλλά και πολλά άλλα τα οποία μπορείτε να απολαύσετε παρακάτω.

Από τις 4 Νοεμβρίου που έκανε πρεμιέρα η παράσταση στην οποία πρωταγωνιστείτε, συστήνεστε στο κοινό ως ο «Μολυβένιος Στρατιώτης». Ποιος είναι, όμως, ο άνθρωπος πίσω από τον ρόλο; Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.

Είμαι ο Αρσένιος και κατοικώ μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Ασχολούμαι τέσσερα χρόνια με το μιούζικαλ το οποίο λατρεύω από την παιδική μου ηλικία. Η μουσική και το τραγούδι είναι οι πιο όμορφοι,  σκληροί  και ανταποδοτικοί σύντροφοι  που είχα ποτέ στη ζωή μου. Παλεύω κάθε μέρα να με ανακαλύπτω, να με παρατηρώ και να αποδέχομαι κάθε έκφανση  του εαυτού μου. Τελευταία λατρεύω  να επενδύω ουσιαστικό χρόνο στον εαυτό μου. Λατρεύω το φαγητό που μοιράζεται σε ένα τραπέζι φίλων.

Πέρυσι σας είδαμε πάλι στο θέατρο Αριστοτέλειον να παίζετε στο μιούζικαλ «Η Παπλωματού» σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Τόλη. Φέτος, η συνεργασία σας με το θέατρο, αλλά και τη σκηνοθέτρια συνεχίστηκε. Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιο κλειδί για μία επιτυχημένη συνεργασία;

Το κλειδί που έχω εντοπίσει εγώ προσωπικά, χωρίς αυτή η άποψη να είναι απαραίτητα καθολική, είναι ένα. Η συστηματική εργασία και μελέτη επάνω σε αυτό που αγαπάς να κάνεις, με σεβασμό στην τέχνη που ερωτεύτηκες. Η αείμνηστη  Μαριάννα Τόλη, μέσα σε όλη την αντικειμενικότητα της κρίσης της, μου εμπιστεύτηκε τον Μολυβένιο της Στρατιώτη μέσα στο υπέροχο θέατρο Αριστοτέλειον. Με αυτή την κίνησή της μου έδειξε το μεγαλείο της ψυχής της που δεν επηρεαζόταν από κανέναν εξωγενή παράγοντα. Θα τη θυμάμαι για πάντα.


Το έργο που ανεβάζετε φέτος στο Αριστοτέλειον αφηγείται το κλασικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, «Ο Μολυβένιος Στρατιώτης», σε μορφή μιούζικαλ. Την εξέλιξη, δηλαδή, της θεατρικής παράστασης συνοδεύουν ο χορός και τα τραγούδια που ερμηνεύετε ζωντανά επί σκηνής. Αυτό ανεβάζει το επίπεδο δυσκολίας της παράστασης ως προς την καλλιτεχνική απόδοση;

Αναμφισβήτητα ναι. Επί σκηνής εμφανίζονται 12 καλλιτέχνες, οι οποίοι ανταποκρίνονται σε απαιτητικές χορογραφίες, τραγουδούν πολυφωνικά τραγούδια και προσπαθούν να ανοίξουν στο κοινό τις καρδιές τους. Όσο δύσκολο μπορεί να σας ακούγεται, άλλο τόσο είναι στην πραγματικότητα.  

Το έργο κάνει αναφορά και στην έννοια της διαφορετικότητας, καθώς ο Μολυβένιος Στρατιώτης που υποδύεστε διαφέρει από τους υπόλοιπους ήρωες επειδή δεν έχει δύο πόδια, όπως οι άλλοι, αλλά ένα. Πόσο σημαντικό είναι να αποδεχτούν και να «αγκαλιάσουν» τα παιδιά, αλλά και οι ενήλικες τη διαφορετικότητα;

Ο Μολυβένιος, ως κεντρικός ήρωας του έργου, παρουσιάζει μια σωματική διαφορετικότητα ως στρατιώτης με ένα πόδι. Δε διακτινίζεται με ταχύτητες φωτός και δε γίνεται αόρατος. Έχει ένα πόδι και μια τεράστια καρδιά. Τα παιδιά και οι γονείς που θα αποδεχθούν το διαφορετικό  Μολυβένιο  στη σκηνή του θεάτρου θα μπορέσουν να ανοίξουν την καρδιά τους σε κάθε διαφορετικό «Μολυβένιο» που θα γνωρίσουν στη σκηνή της ζωής. Μέσα σε μια εποχή σκληρής ωμότητας που η διαφορετικότητα κάθε είδους στοχοποιείται,  στιγματίζεται, επικρίνεται και πολλές φορές  χρησιμοποιείται βάναυσα ακόμη και από τους ίδιους τους διαφορετικούς, ο Μολυβένιος προσκαλεί μικρούς και μεγάλους να αγκαλιάσουν και να αποδεχθούν τη διαφορετικότητα του εαυτού τους  και του συνανθρώπου τους.


Η διασκευή του «Μολυβένιου Στρατιώτη» της Μαριάννας Τόλη βραβεύτηκε το 2012 από την Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας ως η Καλύτερη Διασκευή Παιδικού Θεατρικού Έργου για την ενίσχυση του παιδαγωγικού ρόλου του θεάτρου. Προσωπικά, εσείς πώς αντιλαμβάνεστε τον ρόλο του θεάτρου στην κοινωνία; 

Το θέατρο κατά τη γνώμη μου αποτελεί εκπαιδευτικό μέσο για κάθε άνθρωπο, κάθε ηλικίας. Είτε ως ηθοποιός, είτε ως θεατής, ο άνθρωπος διδάσκεται, ταυτίζεται, “ενσυναισθάνεται” και δημιουργεί. Σε μια ιδανική κοινωνία, το θέατρο για μένα θα ήταν βασική πηγή ψυχαγωγίας. Ποιος δεν έχει ταυτιστεί με την ιστορία κάποιας παράστασης; Ποιος δεν έχει δακρύσει, δεν έχει σκεφτεί,  δεν έχει προβληματιστεί ή δεν έχει  εντοπίσει κάποια αλλαγή στην ψυχή του μέσα από  το θέατρο;

«Ο Μολυβένιος Στρατιώτης» είναι μια παράσταση που απευθύνεται τόσο σε μικρούς, όσο και σε μεγάλους. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που περνάει στο κοινό;

Το έργο βρίθει μηνυμάτων  και  αξιών. Η αποδοχή,  η συμφιλίωση, η συμβίωση με το διαφορετικό του εαυτού μας και του διπλανού μας έχουν βασική θέση στο έργο. Η αδελφική αγάπη μέσα από τις διαφωνίες, τις εντάσεις, αλλά και τις καλές στιγμές χτίζεται και κορυφώνεται. Ο έρωτας βιώνεται αμοιβαία και καρτερικά, ενώ στο τέλος θριαμβεύει. Η συγχώρεση διαπνέει όλη την ιστορία, διδάσκοντας την αλήθεια της άδολης φιλίας.

«Όταν κοιμηθείς να ψάξεις μέσα σου βαθιά… Θα βρεις αλήθειες που ζουν μες στη σκιά…» αναφέρει κάποιο κομμάτι του παραμυθιού. Σήμερα, η πίστη σε ιδεώδη, για παράδειγμα στην αγάπη, στην αλληλεγγύη, στην ειρήνη, τείνει προς τη λήθη. Υπάρχει κάποιος τρόπος αντιμετώπισης;

Η Αντίσταση σε όλες τις αντίθετες έννοιες από αυτές. Η απομάκρυνση από τη φιλοδοξία του πρώτου, από τον  ατομικισμό και τον εγωκεντρισμό, από τον ακραίο υλισμό και το υλικοτεχνικό πνεύμα της εποχής είναι κάποιες από τις λύσεις που μπορώ να σκεφτώ. Η προσήλωση, η μελέτη, η τριβή και η επαφή με όλες τις αξίες που εδραιώνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ακόμη μια που θα πρότεινα.


Όταν ένας ηθοποιός ενσαρκώνει κάποιο ρόλο διεκπεραιώνεται εις βάθος μια ανταλλαγή χαρακτηριστικών. Εσείς ποιο κομμάτι του εαυτού σας δώσατε  στον ρόλο του Μολυβένιου Στρατιώτη και τι σας χάρισε αυτός;

Ο Μολυβένιος μου χαρίζει κάθε μέρα, σε κάθε παράσταση, άπειρα διδάγματα και συναισθήματα. Εκτός από τη δυσκολία του μουσικού ρεπερτορίου, μου έδειξε πως είναι να συγχωρώ, ακόμη και όταν δε φταίω. Αυτή είναι μια κατάσταση που με δυσκολεύει πολύ. Μου έδειξε πως είναι να παίρνω αγκαλιά τη διαφορετικότητα ψυχής και σώματος και να την κάνω σπουδαία φίλη. Μου έδειξε πως όταν καμία φορά χάνομαι οφείλω να συνεχίζω να πιστεύω στον θεό και στον εαυτό μου, δίχως να αρνούμαι τις κακουχίες. Μου έδειξε πως μόνο αν τις αντιμετωπίσω με σθένος θα μπορέσω να τις ξεπεράσω. Μου έδωσε πολλά ο Μολυβένιος. Τώρα όσον αφορά εμένα, τι να σας πω. Εγώ μάλλον του έδωσα τη μορφή μου.  Έτσι και αλλιώς, τα είχε όλα.

Ο Μολυβένιος Στρατιώτης, δείχνοντας απίστευτο κουράγιο και ηρωισμό, περνά από 40 κύματα με μοναδικό σκοπό να φτάσει ξανά κοντά στην αγαπημένη του μπαλαρίνα. Είναι η αγάπη ένα κίνητρο που αρκεί για να μας κάνει όλους καλύτερους ανθρώπους;

Η αληθινή αγάπη ξεκομμένη από εξαρτητικές, χειριστικές, βίαιες, δόλιες και κακοποιητικές καταστάσεις μπορεί να μας κάνει, όχι απλά καλύτερους, αλλά και αληθινά ευτυχισμένους.

Μετά τον «Μολυβένιο Στρατιώτη», έχετε κάποια μελλοντικά σχέδια;

Να μελετάω και να βελτιώνομαι επάνω σε αυτό που αγαπάω. Να είμαι χαρούμενος, ευτυχισμένος και ελεύθερος. Να έχω μέσα μου ό,τι μου δίδαξε αυτός ο πολύτιμος τύπος, ο Μολυβένιος.