Η «Γκρίνια Μου», το ανατρεπτικό κωμικό έργο του Στέργιου Σαραγιώτη, έπειτα από την τρομερή επιτυχία του στην aθηναϊκή θεατρική σκηνή, έκανε πρεμιέρα μόλις πριν από λίγες μέρες στο θέατρο Αθήναιον. Ένα έργο φρέσκο, όσο και οι ηθοποιοί που παίζουν σε αυτό, ξεκίνησε να ζωγραφίζει γέλια στα πρόσωπα της Θεσσαλονίκης. Η Δέσποινα Τσαρσηταλίδου, πρωταγωνίστρια της παράστασης, απαντάει στα ερωτήματα μας για τη παράσταση, τους ρόλους των φύλων στη σύγχρονη κοινωνία της κρίσης, αλλά και τα όνειρα μας. Απολαύστε παρακάτω!
Ξεκινώντας, θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την πλοκή του θεατρικού έργου «Γκρίνια Μου»;
Ο Χρήστος και η Δέσποινα είναι ένα ζευγάρι που ζούνε μαζί. Η Δέσποινα δουλεύει, ώστε να καλύπτονται τα έξοδα, ενώ ο Χρήστος τεμπελιάζει. Εκείνη του γκρινιάζει συνεχώς και εκείνος εμπνέεται μέσα από αυτό. Τελικά τον πείθει να νοικιάσουν το ένα δωμάτιο του σπιτιού τους ή τουλάχιστον νομίζει πως τον πείθει. Στο τέλος, αποκαλύπτεται η αλήθεια, αφού εμπλέκεται στην ιστορία ο αδερφός του Χρήστου, ο Περικλής. Η Δέσποινα τελικά αφήνει για λίγο τη γκρίνια της και τιμωρεί τον σύντροφό της κατάλληλα.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους άλλους δύο ηθοποιούς της παράστασης, τον Στέργιο Σαραγιώτη (που είναι και ο σκηνοθέτης) και τον Ιωάννη Μενεσίδη;
Πάντοτε σε μία ομάδα καλούνται να πετύχουν ένα στόχο πολλοί διαφορετικοί μεταξύ τους χαρακτήρες. Έτσι και εμείς, διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον, καλούμαστε να ολοκληρώσουμε ένα κοινό στόχο, την παράστασή μας. Το γλυκό "δένει" όταν ο ένας αφουγκράζεται τα καλά, αλλά και τα κακά στοιχεία του άλλου πάνω στην σκηνή. Αυτό νομίζω πως εμείς το έχουμε πετύχει!
Πόσο δύσκολο ή πόσο εύκολο ήταν για εσάς προσωπικά να ενσαρκώσετε τον συγκεκριμένο θεατρικό ρόλο που υποδύεστε στην παράσταση «Γκρίνια Μου»;
Η αλήθεια είναι ότι μια γυναίκα διαβάζοντας το κείμενο μπορεί εύκολα να ταυτιστεί με το ρόλο της Δέσποινας. Είναι μια έξυπνη γυναίκα που της αρέσει να επιβάλλεται και βεβαίως να γκρινιάζει στον σύντροφό της. Τι συμβαίνει, όμως, όταν έρχεται η μεγάλη ανατροπή και συνειδητοποιεί ότι έπεσε θύμα μιας πλάκας που έστησε o άντρας της; Εκεί αρχίζει το δύσκολο κομμάτι στην προσέγγιση της ψυχολογίας της.
Το έργο κάνει νύξη σε ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό, αυτό της γκρίνιας, ιδιαίτερα δε της γυναικείας. Ποια είναι η προσωπική σας άποψη, έχει η γκρίνια φύλο;
Νομίζω πως όταν ακούς τη λέξη "γκρίνια" σου έρχεται στο μυαλό γυναίκα. Υπάρχει μία πολύ λεπτή γραμμή που μετατρέπει την έκφραση της γνώμης σου σε γκρίνια. Πιστεύω πως οι γυναίκες εύκολα ξεπερνάμε αυτή τη γραμμή. Οι άντρες από την άλλη έχουν πιο ήπιους τρόπους για να εκφράσουν την άποψη τους για ένα θέμα σε μία σχέση, ή τα παράπονά τους.
Από την περιγραφή της παράστασης αφήνεται να νοηθεί ότι το νοικοκυριό συντηρείται χάρη στο μισθό που εσείς ως γυναίκα φέρνετε σπίτι. Πιστεύετε ότι η οικονομική κρίση έχει επιφέρει αλλαγές στη διαπροσωπική ζωή των ζευγαριών και στους ρόλους τους;
Ναι, η οικονομική κρίση είναι εμφανές ότι έχει επηρεάσει τις σχέσεις των ανθρώπων. Η γκρίνια και οι καυγάδες κάνουν την εμφάνιση τους, γεγονός που σκοτώνει ολοένα και πιο πολύ την ερωτική ζωή ενός ζευγαριού. Ο άντρας πολλές φορές, μην έχοντας κάποια δουλειά, αναγκάζεται να μένει σπίτι και να αναλαμβάνει την αρμοδιότητα που μέχρι τώρα ήταν υπό τον έλεγχο της γυναίκας. Ο ίδιος νιώθει να αποδυναμώνεται, καθώς χάνει την αυτοπεποίθησή του. Αντίστοιχα, η γυναίκα, βλέποντας τον άντρα της να μη μπορεί να προσφέρει οικονομική ασφάλεια, οδηγείται σε αρνητικά συναισθήματα όπως θυμό ή απέχθεια. Παρόλο αυτά, μπροστά σε αυτό που μπορεί να βιώνει ένα ζευγάρι στη χώρα μας, δημιουργείται ταυτόχρονα η ανάγκη για αλληλουποστήριξη. Και κάπως έτσι είναι που μπορεί να επιβιώσει μια σχέση στις μέρες μας.
Πότε ξεκίνησε να είναι για εσάς το Θέατρο σημαντικό κομμάτι της ζωής σας;
Το θέατρο ξεκίνησε να είναι σημαντικό για μένα στην ηλικία των πέντε ετών. Όταν οι γονείς μου με έγραψαν στο παιδικό εργαστήριο του Θεάτρου Σοφούλη. Ανέβηκα τότε, λοιπόν, στην σκηνή χωρίς ακόμη να μπορώ να διαβάσω τα λόγια μου καλά καλά. Ήταν, όμως, σαν να ήξερα ήδη ότι αυτό θέλω να κάνω. Ποτέ δε σταμάτησα να ασχολούμαι με αυτό και ποτέ δεν έπαψε να είναι σημαντικό για εμένα.
Συμπεριλαμβάνετε τον εαυτό σας στη μερίδα των ανθρώπων που μπορούν περήφανα να λένε ότι ακολούθησαν το όνειρό τους;
Όνειρό μου ήταν πάντα να μπορώ να παίζω θέατρο, είτε σε μικρές είτε σε μεγάλες σκηνές, με μικρούς ή μεγάλους θιάσους, επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά, κάθε χρόνο που περνάει στη ζωή μου. Αυτό μπορώ να πω πως μέχρι τώρα το έχω καταφέρει. Σίγουρα, όμως, οι στόχοι μου για το μέλλον κάθε φορά ανανεώνονται.
Ποια θα ήταν η συμβουλή που θα δίνατε στα άτομα που έχουν καταχωνιάσει τα όνειρά τους στη «σοφίτα με τις αράχνες» του εγκεφάλου τους;
Πολύ συχνά αφήνουμε τους στόχους μας και τα όνειρά μας πίσω, βάζοντας μπροστά άλλες προτεραιότητες κάθε φορά με άλλη δικαιολογία. Αυτό, συνήθως, συμβαίνει όταν μας κυριεύει ο φόβος και το άγχος για κάτι που μπορεί να μας φαίνεται δύσβατο. Εχθρός αυτών των συναισθημάτων είναι η αυτοπεποίθηση. Ας αφήσουμε πίσω, λοιπόν, τις αρνητικές σκέψεις και ας μην επιτρέψουμε σε τίποτα να σταθεί εμπόδιο σε αυτό που πραγματικά ονομάζουμε όνειρο μας!
Ποια είναι τα συναισθήματά σας για το τελικό αποτέλεσμα της παράστασης, νιώθετε τις προσδοκίες που είχατε να δικαιώνονται;
Τα συναισθήματα είναι σίγουρα πολύ θετικά. Νιώθω ικανοποίηση για το αποτέλεσμα, είμαι άνετη και αισιόδοξη. Είναι όμορφο να ολοκληρώνεται κάτι για το οποίο αφιέρωσες κόπο, χρόνο και όρεξη. Οι προσδοκίες που έχω θα δικαιωθούν μετά το τέλος των παραστάσεων, αφού δείξουμε στον κόσμο τη δουλειά μας. Η μεγάλη ικανοποίηση έρχεται από την απήχηση και την αγάπη του κόσμου.
Θα θέλατε να μας εκμυστηρευτείτε εάν φαντάζεστε κάπως την επαγγελματική σας καριέρα σε 10 χρόνια από τώρα;
Σίγουρα μου είναι δύσκολο να σκεφτώ τον εαυτό μου επαγγελματικά στα τριάντα μου χρόνια. Μπορώ όμως να πω με σιγουριά πως υπάρχει πολλή όρεξη και θέληση για διάφορες παραστάσεις κωμικές και μη. Το δεδομένο είναι πως ο τομέας παραμένει ο ίδιος, και αυτός είναι το Θέατρο.
Συνέντευξη: ΣΤΕΛΛΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΔΟΥ
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:"Γκρίνια μου" του Στέργιου Σαραγιώτη στο Θέατρο Αθήναιον
