Νέος, ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος. Τον συναντήσαμε μετά το θερμό χειροκρότημα της πρεμιέρας της παράστασης "Γκρίνια μου". Όπως δηλώνει ο ίδιος η γκρίνια είναι ουσιαστικό γένους θηλυκού και πολλές φορές ταυτίζεται με το γυναικείο φύλο. Ο Ιωάννης Μενεσίδης μας αποκαλύπτει πολλά για την παράσταση που για τρεις ημέρες ενθουσίασε το κοινό της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο...
Μετά τις πετυχημένες «γκρινιάρικες» παραστάσεις στην πρωτεύουσα η παράσταση «Γκρίνια μου» έκανε πρεμιέρα στην Θεσσαλονίκη. Πείτε μας δυο λόγια για το έργο και τι είναι αυτό που θα παρακολουθήσουν οι Θεσσαλονικείς επί σκηνής;
Υποδύομαι τον ρόλο ενός γνωστού συγγραφέα. Ο Χρήστος, ζει λοιπόν από την έμπνευσή του, που στην προκειμένη περίπτωση, είναι η ίδια του σχέση. Έτσι επιστρατεύει και τον αδερφό του, με στόχο την αναζωπύρωση των συνθημάτων που θέλει να δημιουργήσει στην κοπέλα του. Ξαφνικά, αυτή η γυναίκα αλλάζει εντελώς την συμπεριφορά της και έτσι έρχεται το «μπλακ άουτ». Είναι σαν να έχεις το μυαλό σου γεμάτο από ιδέες, να έχεις κάνει διαγράμματα, σχεδιαγράμματα, ακόμα και περιλήψεις αυτών που θέλεις να γράψεις και ξαφνικά την ώρα που θα καθίσεις στον υπολογιστή, να «σβήνουν» τα πάντα. Λες και κάποιος κατέβασε τον διακόπτη και δε σε αφήνει να σκεφτείς. Αυτή ακριβώς τη βασανιστική κατάσταση βιώνει και ο πρωταγωνιστής, όταν η έμπνευσή του λείπει. Δεν έχω διάθεση, δεν έχω κουράγιο να σκεφτώ, να γράψω. Κοινώς… δεν έχω έμπνευση! Πολλές εντάσεις, πολύ συναίσθημα και φυσικά πάρα πολύ γέλιο.
Κατά πόσο ισχύει κατά τη γνώμη σας η έκφραση «χωρίς γκρίνια γυναικεία η ζωή είναι ανία»;
Η γκρίνια είναι ένα ουσιαστικό θηλυκού γένους και πολλές φορές ταυτίζεται με το γυναικείο φύλο. Από την άλλη πλευρά, το παράπονο είναι ένα ουδέτερο ουσιαστικό, αφορά όχι μόνο τις γυναίκες, αλλά και τους άντρες. Το γεγονός λοιπόν, είναι ότι γκρίνια και παράπονο πάνε χέρι με χέρι, δημιουργώντας ένα επικοινωνιακό αδιέξοδο στις σχέσεις των ανθρώπων. Θα έλεγε κανείς, ότι βρίσκονται σε μια δυναμική ισορροπία και αν χαθεί ένα από τα δύο, τότε ναι, όντως οδηγούμαστε στην πλήρη αδιαφορία μέσα σε ένα ζευγάρι. Πολλοί την απεχθάνονται, αλλά στην πραγματικότητα χωρίς αυτή, δεν υπάρχει συνέχεια στην ζωή ενός ζευγαριού. Εγώ προσωπικά στις σχέσεις μου πάντα την πυροδοτούσα, χωρίς να καταλαβαίνω το πώς.
Ταυτίσατε κομμάτια του κείμενου με την καθημερινότητά σας;
Ναι, πολλές από αυτές τις καταστάσεις τις συναντώ καθημερινά. Προσπαθώ να κρατάω πάντα τους τόνους μέχρι ένα συγκεκριμένο επίπεδο, χωρίς να υπερβάλλω κάθε φορά.
Κατά πόσο μπορεί να αντικατοπτρίσει η ζωή των χαρακτήρων που υποδύεστε, αυτή της πραγματικής;
Εγώ θα έλεγα ότι το κείμενο, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, το έχω ζήσει και το βλέπω σε πάρα πολλά ζευγάρια. Από το πιο επιφανειακό, όπως παραδείγματος χάρη να αφήνεις τα ρούχα σου απλώς παντού και νομίζεις ότι ως δια μαγείας αυτά θα μπουν στην θέση τους από μόνα τους, πιστεύω ότι μια μεγάλη μερίδα του ανδρικού πληθυσμού το έχει κάνει και φυσικά έχει υποστεί τις συνέπειες, μέχρι την αναζήτηση διάφορων μεθόδων αναζωπύρωσης των συναισθημάτων δυο ανθρώπων.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα προβλήματα που οδηγούν στη γκρίνια τα ζευγάρια του σήμερα;
Γκρινιάζουμε όταν έχουμε την πεποίθηση ότι δεν θα πάρουμε αυτό που θέλουμε από τον άλλο, οπότε αισθανόμαστε ότι πρέπει να το ζητάμε διαρκώς, προκειμένου να τα καταφέρουμε. Η γκρίνια ουσιαστικά είναι ένας φαύλος κύκλος: ο σύντροφος φοβάται πως το ταίρι του δεν θα κάνει τα «συμφωνημένα», με αποτέλεσμα να του ζητά συνεχώς να το κάνει. Ο δεύτερος με τη σειρά του ενοχλείται, με αποτέλεσμα να μην θέλει πλέον να συνεργαστεί. Βασική προϋπόθεση για να υπάρξει επικοινωνία, είναι η από κοινού αποδοχή ότι οι δύο πλευρές πρέπει να μιλούν, αλλά και αυτό με μέτρο. Δυστυχώς, η κρίση δεν ευνοεί τις σχέσεις, σε οικονομικό τουλάχιστον επίπεδο. Τα χρήματα δυστυχώς «επιβάλλουν» το δικό τους “lifestyle”, οπότε αν δεν έχει κάποιος χρήματα, δε μπορεί να απολαύσει για παράδειγμα μία εκδρομή ή ένα ταξίδι. Μπορεί όμως να προσαρμόσει τη ζωή του και τη σχέση του στα νέα δεδομένα, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό. Είναι πολύ εύκολο κάποιος να εγκαταλείψει μία σχέση, θεωρώντας το έτερον ήμισυ «σίγουρο». Δυστυχώς ή ευτυχώς, τίποτα δεν είναι σίγουρο σε αυτή τη ζωή, πόσο μάλλον οι άνθρωποι. Τέλος, οι περιστασιακοί τσακωμοί, είναι αναπόφευκτοι σε μία σχέση. Το ζήτημα είναι πότε η γκρίνια ξεπερνά τα όρια και γίνεται «τοξική» δηλητηριάζοντας και τους δύο και κατ’ επέκτασιν τη σχέση.
Σε μια αναζήτηση στο παρελθόν σας, παρατηρήσαμε ότι συνεργαστήκατε ξανά με τον σκηνοθέτη, άλλα και κειμενογράφο της παράστασης, Στέργιο Σαρηγιώτη. Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το μυστικό της επιτυχούς συνεργασίας;
Με τον Στέργιο έχουμε αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης. Θεωρώ ότι τα έργα του αγγίζουν πάρα πολύ την σημερινή πραγματικότητα, πράγμα που το συναντάς δύσκολα στη σύγχρονη σκηνή. Αναζητώ ανθρώπους που έχουν όρεξη για δουλειά και διακατέχονται από ένα πνεύμα ομαδικότητας. Πιστεύω ότι ειδικά στο θέατρο, το μυστικό της επιτυχίας είναι αυτό και ο Στέργιος πληροί αυτές τις προϋποθέσεις.
Συμμετείχατε ήδη σε δύο ταινίες μικρού μήκους, όπως και σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις. Ποιο είναι το όραμα του Ιωάννη Μενεσίδη για την πορεία της καριέρας του στην υποκριτική;
Τα πάντα και τίποτε. Θέτω ως στόχο τα πάντα, αλλά δεν παίρνω τίποτα ως δεδομένο, εκτός από την προσήλωση στον στόχο. Η Ελλάδα είναι αυτονόητα προνομιακός χώρος για τον πολιτισμό που εμπνέει φιλοδοξίες και όνειρα. Βέβαια το θεσμικό περιβάλλον και η ενδημική εσωστρέφεια, πολλές φορές γίνονται εμπόδιο για έναν ηθοποιό στην Ελλάδα της οικονομικής και πολιτιστικής κρίσης. Πιστεύω ότι αυτό το χαρακτηριστικό, δεν είναι «προνόμιο» μόνο της Ελλάδας.
Υπάρχει κάποιο είδος στην υποκριτική το όποιο δεν θα θέλατε να πλησιάσετε και ποιος θα ήταν ο λόγος αυτής της άρνησης;
Η υποκριτική είναι ένας τρόπος καλλιτεχνικής έκφρασης. Δεν υπάρχει αντικειμενική κρίση στο Θέατρο. Είναι σαν να βλέπεις έναν πίνακα και να θεωρείς λάθος τις πινελιές του δημιουργού. Θεωρώ πως ο τρόπος που προσεγγίζει ο κάθε ηθοποιός έναν ρόλο είναι μοναδικός και πηγάζει από την ιδιοσυγκρασία του. Κάθε κείμενο έχει να σου διδάξει πάρα πολλά πράγματα και μου αρέσει πολύ να μαθαίνω, άρα δεν νομίζω ότι θα έλεγα όχι σε κάποιο είδος.
Κλείνοντας και αφού θα θέλαμε να σας ευχηθούμε καλή επιτυχία στις παραστάσεις σας, θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τα μελλοντικά σας σχέδια μετά το τέλος του «Γκρίνια μου».
Έχω κάνει κάποιες συζητήσεις για μελλοντικές συνεργασίες, όσον αφορά στη θεατρική σκηνή της Θεσσαλονίκης, αλλά αυτή τη στιγμή προέχει η επιτυχία αυτής της παράστασης και εδώ θέλω να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά.
Συνέντευξη: ΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Γκρίνια μου" του Στέργιου Σαραγιώτη στο Θέατρο Αθήναιον
