Ένα μέρος γεμάτο μνήμες, αναμνήσεις και με πανοραμική θέα, είναι τα κάστρα στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης που προσελκύουν ιδίως τους θερινούς μήνες τους τουρίστες, αλλά και τους κατοίκους της πόλης.
Στην Άνω Πόλη συναντά κανείς τα βυζαντινά μεσαιωνικά τείχη, κατάλοιπα των οποίων περιστοιχίζουν ακόμη και σήμερα το κέντρο της πόλης. Μέχρι τον 19ο αιώνα καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, ώσπου η Οθωμανική διοίκηση διατάζει τον κατεδαφισμό του παραθαλάσσιου τμήματός τους.
Τα οχυρά αυτά προκύπτουν με σκοπό την προστασία από τους εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και την αντοχή στο χρόνο από τις αδιάκοπες πολιορκίες. Τα τείχη δημιουργούνται κατά το 390 μ.Χ., την περίοδο βασιλείας του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου.
Στο πέρασμα του χρόνου προστίθενται πολυάριθμες κατασκευές και αμυντικοί πύργοι, με σημαντικότερους το Επταπύργιον και τον Πύργο του Τριγωνίου που απέχει ελάχιστα από την ακρόπολη των τειχών, το σημαντικότερο καταφύγιο του πληθυσμού. Ο Πύργος του Τριγωνίου ή "Πύργος της Αλύσεως" είναι μέχρι και σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή και αγαπητά σημεία της Θεσσαλονίκης. Κατασκευάζεται, πιθανώς, στο τέλος του 15ου αιώνα και λειτουργεί ως οπλοστάσιο και πύργος πυροβολικού, καθώς βρίσκεται σε καίριο σημείο για την απόκρουση των επιδρομών.
Ο Πύργος του Τριγωνίου αποτελεί σήμερα σημείο συνάθροισης νέων αλλά και πολυάριθμων τουριστών που καταφθάνουν για να φωτογραφηθούν, να θαυμάσουν την θάλασσα αλλά και ολόκληρη την πόλη από ψηλά, όπως και να μεταφερθούν πίσω στο χρόνο και στα ιστορικά γεγονότα. Κάθε τόπος έχει τη δική του ιστορία, έτσι και τα τείχη μας υπενθυμίζουν -εκτός της ιστορίας- την αντοχή τους στο χρόνο παρά τις αντίξοες συνθήκες.
Κοντά στον Πύργο μπορεί να απολαύσει κανείς τον καφέ, το ποτό του ή και να γευματίσει με θέα που κόβει την ανάσα. Η πρόσβαση είναι εύκολη με λεωφορείο, αυτοκίνητο ή μηχανάκι, αλλά και με τα πόδια αν διαθέτει κανείς όρεξη να περπατήσει ανηφόρα ή κατηφόρα στην επιστροφή (απέχει μόνο 15-20 λεπτά από την Καμάρα ή την Ροτόντα).
Αφού περάσει κανείς την κεντρική πύλη (Πορτάρα), ανηφορίζει στο φρούριο Γεντί Κουλέ ή αλλιώς Επταπύργιο, το οποίο λαμβάνει τη σημερινή του μορφή τον 14ο αιώνα, ενώ στα τέλη του 19ου αιώνα μετατρέπεται σε φυλακή. Το 1989 οι φυλακές μεταφέρονται και το φρούριο κηρύσσεται ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Επιπλέον αξίζει να περιηγηθεί κανείς στα στενά, γραφικά σοκάκια, με τα πετρόχτιστα σπίτια και τις αυλές, που αντικρίζουν θάλασσα και δίνουν την εντύπωση στον επισκέπτη ότι παραθερίζει σε νησί. Μακριά από την πολύβουη ζωή του αστικού κέντρου, συναντά ένα ήσυχο μέρος που μοιάζει αποκομμένο από την υπόλοιπη πόλη.
Όλα αλλάζουν... με τα χρόνια, με τους μήνες... τίποτα δεν μένει ακριβώς το ίδιο και καμιά φορά η αλλαγή οδηγεί σε βελτίωση ενός μέρους και όχι σε εγκατάλειψη. Αυτά που μένουν όμως αναλλοίωτα είναι η παράδοση και η ιστορία του τόπου, που μας ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο...
Σύνταξη: ΛΕΥΚΟΘΕΑ ΠΑΝΟΥΣΟΥ
