ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Κατερίνα Γιαμαλή: Η τέχνη συνηθίζει να ακολουθεί την εποχή της σαν μεγεθυντικός φακός



Την γνωρίσαμε πέρσι, στο Θέατρο Αμαλία, όταν μας παρουσίαζε με μεγάλη επιτυχία την Λόλα Μπλάου, μία Εβραία ηθοποιό, που ξεκίνησε την καριέρα της στη Βιέννη του 1938. Μετά από μία επιτυχημένη χρονιά, με παραστάσεις στην Αθήνα και σε πολλές περιοχές της χώρας μας, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη για να ενθουσιάσει, για άλλη μία φορά, το κοινό της. Η Κατερίνα Γιαμαλή, μας μιλάει για την παράσταση "Απόψε: Λόλα Μπλάου (Heute Abend: Lola Blau)" η οποία θα ανεβάσει αυλαία, για μία μοναδική βραδιά, στην Αίθουσα Τελετών ΑΠΘ...


Η παράσταση "Απόψε: Λόλα Μπλάου (Heute Abend: Lola Blau)" του Γκέοργκ Κράισλερ (Georg Kreisler) στην οποία πρωταγωνιστείτε, έρχεται για δεύτερη φορά στη Θεσσαλονίκη, μετά την περσινή της παρουσίαση στο θέατρο Αμαλία, για μία και μοναδική παράσταση την Πέμπτη 17 Μαΐου στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο για όσους και όσες δεν πρόλαβαν να το δουν πέρσι.


H παράσταση "Απόψε: Λόλα Μπλάου" του Γκέοργκ Κράισλερ είναι ένα μιούζικαλ για μία ηθοποιό κι έναν πιανίστα. Μία ιστορία τρυφερή και σκληρή, ειπωμένη μέσα από είκοσι τραγούδια κωμικά και τραγικά γερμανόφονου "καμπαρέ", σκετς και πολιτικά αστεία που δίνουν την ευκαιρία στο συνθέτη να κάνει την καυστική σάτιρα του παρακολουθώντας τη διαδρομή της ηρωίδας του, που είναι στην πραγματικότητα η διαδρομή της δικής του ζωής. Έχει να κάνει με την καριέρα μιας νεαρής Εβραίας ηθοποιού, που ξεκινά στη Βιέννη του 1938 λίγο πριν την προσάρτηση της Αυστρίας στο Γ. Ράιχ. Την παρακολουθεί από την Ελβετία μέχρι την Αμερική όπου καταφεύγει για να σωθεί, αλλά και να πραγματοποιήσει το όνειρό της να γίνει διεθνής σταρ, αλλά και στη συνειδητοποίηση της ψευδαίσθησης της επιτυχίας και την επιστροφή της στη μεταπολεμική Βιέννη, όπου συντετριμμένη ανακαλύπτει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ. 


Το "Απόψε: Λόλα Μπλάου" του Γκέοργκ Κράισλερ είναι ένα έργο σχεδόν άγνωστο στο ελληνικό κοινό. Η επιλογή του έργου με ποια κριτήρια έγινε; 

Παρότι είναι ένα έργο ελάχιστα γνωστό στο ελληνικό κοινό, δεν είναι τυχαίο ότι ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια σε όλο τον κόσμο. 

Το πρώτο κριτήριό μας ήταν τα θέματα που πραγματεύεται: Η προσφυγιά, ο διωγμός, ο ενθνικοσοσιαλισμός, ο καπιταλισμός, τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά στερεότυπα, ο αντισημιτισμός, η πολιτική μικρόνοια και η απουσία μεταπολεμικής αποκατάστασης καθώς και το γεγονός ότι ακόμα κι όταν η πολιτική πραγματικότητα αλλάζει προς το καλύτερο, η νοοτροπία του κόσμου δεν ακολουθεί άμεσα αυτές τις αλλαγές. 

Το δεύτερο κριτήριο ήταν, ότι όλα αυτά δίνονται με έναν όσο είναι δυνατό πιο ανάλαφρο τρόπο μέσα από το βαθυστόχαστο χιούμορ του ίδιου του Κράισλερ, ο οποίος όντας ο ίδιος ένας εξαιρετικά πνευματώδης άνθρωπος, καταφέρνει να ασκεί την κριτική του δίχως να σηκώνει το δάχτυλο στο κοινό και παρ' όλα αυτά να το κάνει εντέλει να αναρωτιέται για το μερίδιο της δικής του ευθύνης στα ιστορικά γεγονότα. 

Το τρίτο, ήταν η λατρεία μου στην εξαιρετική μουσική του και η λύπη μου που είναι άγνωστος στο ελληνικό κοινό.


Μία παράσταση που αναφέρεται στη ναζιστική Γερμανία και στους Εβραίους που εκδιώχθηκαν εκείνη την εποχή. Πόσο επίκαιρη μπορεί να είναι στις μέρες μας; 

Η αναμφίβολη άνοδος του φασισμού στις μέρες μας, καθιστά από μόνη της το θέμα επίκαιρο ούτως ή άλλως, δυστυχώς. Επιπλέον η σκηνοθετική ματιά του Μίχαελ Ζάιμπελ –ο οποίος, ως Γερμανός ο ίδιος- αντιμετώπισε το έργο με ιδιαίτερη ευαισθησία, ανατρέχοντας τόσο στην εποχή που εκτυλίσσεται η συγκεκριμένη ιστορία, όσο και στη σημερινή πραγματικότητα με τις θλιβερές αντιστοιχίες της επιβεβαιώνουν την ανάγκη της μνήμης για να αποφευχθούν οι ολέθριες επαναλήψεις. Ακόμη κι αν σήμερα στη θέση των Εβραίων βρίσκονται άλλοι λαοί, δεν παύει να επαναλαμβάνεται το ίδιο απαισιόδοξο σενάριο με άλλους τραγικούς πρωταγωνιστές. 


Ένα έργο με σχεδόν καθόλου πρόζα. Θα μπορούσαμε να το πούμε μουσικό θέατρο; Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο θέμα στην Ελλάδα. Θα ήθελα να μου πείτε για τα μουσικά κομμάτια του έργου και πώς αυτά αφηγούνται την ιστορία της Lola Blau. 


Το ελληνικό κοινό όντως δεν είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένο με το μουσικό θέατρο αυτού του είδους (γερμανόφωνο καμπαρέ), ιδιαίτερα όταν ερμηνεύεται από μία Ελληνίδα ηθοποιό. Ωστόσο η προσήλωσή μας σε μία σοβαρή και ακριβή μετάφραση που να διατηρεί το πνεύμα του συνθέτη και τα τερτίπια της ρίμας χωρίς αυτό να είναι σε βάρος της μουσικής, καθώς και η απόλυτα αφοσιωμένη προσφορά όλων των συντελεστών, εκτιμήθηκε από το κοινό μας και μας προχώρησε όλους ένα βηματάκι παραπέρα στη μύησή μας στο συγκεκριμένο είδος. Το περιεχόμενο των τραγουδιών παρακολουθεί τα γεγονότα μέσα από τις ψυχολογικές μεταβολές που αυτά προκαλούν στη ίδια την ηρωίδα.


Ένα έργο που εμπεριέχει ιστορίες για τον πόλεμο, την προσφυγιά, το φασισμό, τον έρωτα, την τέχνη και τον έρωτα μπορεί να έχει αισιόδοξα μηνύματα; Και αν ναι, ποια είναι αυτά κατά τη γνώμη σας; 

Η τέχνη συνηθίζει να ακολουθεί την εποχή της σαν μεγεθυντικός φακός. Σε μία εποχή που δεν φέρει και πολλά αισιόδοξα μηνύματα θα ήταν υποκρισία να διεκδικήσουμε ότι το συγκεκριμένο έργο φέρει κάτι τέτοιο. Παρ' όλα αυτά η ανθρώπινη ελπίδα που ενδυναμώνεται από τη αγάπη και την ένωση των θετικών φωνών του κόσμου σε ένα κοινό "τραγούδι", δίνει στο συγκεκριμένο έργο μία αισιόδοξη εκδοχή. 


Ποιες μπορεί να είναι οι δυσκολίες που συναντήσατε στο να αποδώσετε σωστά τον ρόλο; 


Παρά τα 35 σχεδόν χρόνια μου στο χώρο του θεάτρου δεν γνωρίζω ακόμα τι θα πει "αποδίδω σωστά το ρόλο"... Οι δυσκολίες ήταν πολλές και είχαν να κάνουν κυρίως με το γεγονός ότι πέρα από το μέγεθος και το δύσκολο σε απομνημόνευση περιεχόμενο των συγκεκριμένων τραγουδιών, υπάρχει πολλή κίνηση στη σκηνή και εξαιρετικά γρήγορες αλλαγές κι ο ηθοποιός για να αναταπεξέλθει πρέπει να είναι μία καλοκουρδισμένη μηχανή.


Υπάρχει κάτι που θέλετε να πάρει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση; 

Το ίδιο που κι εγώ πήρα από το συγκεκριμένο έργο, που είναι το γεγονός ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι για να πάρουμε θέση στα ιστορικά γεγονότα με την ευθύνη που μας αναλογεί, δεν είναι ανάγκη τα δεινά να φτάσουν σε μας τους ίδιους. "Σίγουρα κάποιοι κάπου αλλού τραγουδούν μα για μένα πολύ σιγανά..." τραγουδά με παράπονο η Λόλα Μπλάου στο τέλος του έργου προτρέποντας το θεατή -ελπίζω- να καταλάβει ότι μόνο αν δυναμώσει το τραγούδι κι ενωθούν οι θετικές φωνές υπάρχει ελπίδα να πάψουν να υπάρχουν παραπονεμένοι στον κόσμο αυτό. 


Να σας πάω χρονικά λίγο πίσω και συγκεκριμένα ένα χρόνο πριν όταν ανεβάσατε το έργο στην Πάτρα κατά την περίοδο του Πατρινού Καρναβαλιού. Ενώ έξω διασκέδαζαν εκατοντάδες Πατρινοί το θέατρο ήταν κατάμεστο. Ποια ήταν τα συναισθήματά σας που τόσοι άνθρωποι προτίμησαν να παρακολουθήσουν την παράσταση από το να διασκεδάζουν στο καρναβάλι που για τους Πατρινούς είναι θεσμός; 


Η ανάγκη του κόσμου για αισιοδοξία και χαρά είναι απόλυτα κατανοητή. Οι αποκριές ήταν και για εμένα από παιδί μία ευκαιρία χαράς και ξεγνοιασιάς. Το ότι κάποιοι επέλεξαν να αφιερώσουν κάποιο χρόνο να δουν την παράσταση δεν τους απέκλεισε από το να διασκεδάσουν πριν ή μετά από αυτήν. Κάποιοι έχουν ανάγκη απλώς από διασκέδαση και κάποιοι από διασκέδαση και ψυχαγωγία, ευτυχώς γιατί έτσι δεν νιώθω μόνη...


Κυρία Γιαμαλή, διαβάσαμε μόνο καλές κριτικές και για την παράσταση αλλά κυρίως για εσάς, που ανταπεξέρχεστε σε ένα έργο απαιτητικό επιτυχώς και με δυναμισμό και στο οποίο γεμίζετε τη σκηνή με την παρουσία σας. Πώς διαχειρίζεστε τόσο καλές κριτικές στην καθημερινότητά σας; 

Η καθημερινότητα ενός ηθοποιού σήμερα είναι σκληρή και λίγο έχει να κάνει με τις κριτικές όσο κι αν του δίνουν χαρά, ιδιαίτερα όταν προέρχονται από τους αγνούς θεατές. Επειδή δε συνηθίζω να μασάω τα λόγια μου θα σας πω απλώς πως και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, δε διστάζω να αιτούμαι ακροάσεις και να τις διεκδικώ ακόμα κι όταν μου απαντούν: "Συγγνώμη αλλά δεν πληρείτε τις προϋποθέσεις"! Αυτό κι αν είναι δύσκολο να το διαχειριστεί κανείς. 


Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια και τι άλλο είναι αυτό που θα πρέπει να περιμένουμε από την Κατερίνα Γιαμαλή; 


Η αγαπημένη μου ρήση είναι: "Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει." Ωστόσο συνεχίζω να ονειρεύομαι και να ελπίζω σε δημιουργικές συνεργασίες με ανθρώπους που εκτιμώ, να παρακολουθώ τι συμβαίνει στον κόσμο, να διαβάζω, να αναζητώ, να ζω!

Info:
«Απόψε Λόλα Μπλάου»
την Πέμπτη 17 Μαϊου 2018,
στις 21:00, στην Αίθουσα Τελετών ΑΠΘ

Συντελεστές

Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου
Απόδοση στίχων τραγουδιών: Κατερίνα Γιαμαλή – Κοραλία Σωτηριάδου
Σκηνοθεσία: Michael Seibel
Σκηνικά - Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Επιμέλεια κίνησης: Όλγα Σπυράκη
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Video: Χρήστος Καρτέρης

Επί σκηνής
Lola Blau: Κατερίνα Γιαμαλή
Πιάνο: Τάσος Σπηλιωτόπουλος


Το έργο είναι μια καυστική σάτιρα γραμμένη από τον διάσημο Αυστριακό καμπαρετίστα Georg Kreisler το 1971, και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 17 Οκτωβρίου της ίδια χρονιάς στο μικρό Θέατρο του προαστίου Josefstadt της Βιέννης. Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από 20 τραγούδια τύπου- καμπαρέ, σε πολλές διαφορετικές διαθέσεις από δεξιοτεχνική κωμωδία μέχρι τραγωδία.

Η παράσταση εντάσσεται στη σειρά εκδηλώσεων «Δευτέρες της Τέχνης στο ΑΠΘ».

Διάθεση δωρεάν προσκλήσεων εισόδου από 10-5-2018 έως 17-5-2018 (ώρες 9:00-14:00 απο το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων ΑΠΘ (2310 9 -91313, - 91334, pr@auth.gr). Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας καταρχήν για τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας του ΑΠΘ.

Συνέντευξη: ΕΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ