Είναι ωραίο να βλέπεις ταλαντούχους ανθρώπους να προσφέρουν στην τέχνη μεταφέροντας επί σκηνής την ιδιαίτερη ματιά τους για τη ζωή. Έτσι και η Άννα-Σεβαστή Τζίμα, σαν μια άλλη κοινωνική παρατηρητής, καταφέρνει να παρουσιάζει την ιδιομορφία της κοινωνίας μας, θίγοντας κάθε φορά και μια διαφορετική κατάσταση. Εν προκειμένη, μπορούμε να διαβάσουμε ακριβώς όσα η ίδια μας ανέφερε για τη νέα της παράσταση "Ευ-γενιά".
Tι πραγματεύεται το έργο «Ευ-γενιά» που παίζεται στο θέατρο «Μορφές Έκφρασης»;
Η "Ευ-γενιά" είναι ένα νέο θεατρικό έργο που αποτελεί την αφορμή για μια γενικότερη επισκόπηση της πορείας μας στον χρόνο. Η τάση της εποχής μας είναι αναμφισβήτητα η κατάταξη του ανθρώπου σε κατηγορίες. Υπάρχει μια επιβεβλημένη ,κατά την άποψη μου, τάση για "τελειότητα", αναζητούμε την τέλεια φωτογραφία της προσωπικής μας ζωής, τον τέλειο άνθρωπο σε όλους τους τομείς και σε όλες τις ηλικίες, οι μαθητές που δεν είναι τέλειοι, ως προς αυτά που απαιτεί το σύστημα αποκτούν από τα πολύ μικρά τους χρόνια ταμπέλες "υπερκινητικός" κλπ. Ο άνθρωπος δεν είναι τέλειος έχει όμως την ικανότητα της αυτοεξέλιξης, αυτή όμως μπορεί να επιτευχθεί μέσα από προσωπική κατανόηση και εργασία και προπαντός μέσα από την ελευθερία των επιλογών του. Δυστυχώς τα ακραία κοινωνικά και πολιτικοοικονομικά φαινόμενα μας καταδεικνύουν ότι ο άνθρωπος έχει παγιδευτεί από ιδέες και πρότυπα μη ωφέλημα για την επιβίωση του. Υπάρχει μια τεράστια συζήτηση εδώ που πρέπει να γίνει και αυτό το έργο αποτελεί απλά ένα έναυσμα για κοινωνικό προβληματισμό.
Ποια στοιχεία σας ενέπνευσαν για να γράψετε την «Ευ-γενιά»;
Τα στοιχεία που με ενέπνευσαν είναι αυτά που παρατηρώ να συμβαίνουν γύρω μου στις ανθρώπινες σχέσεις, οι άνθρωποι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και φοβούνται να λειτουργήσουν αφ' εαυτού τους.Τα ιδανικά τους και τα πιστεύω τους έχουν διαστρευλωθεί και υποτιμηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η παράσταση αποτελεί μια παραλογή που μας μεταφέρει σε ένα «τέλειο» κόσμο χωρίς πόνο. Πιστεύετε πως η ανθρώπινη φύση μπορεί να συμβιβαστεί με έναν άοσμο κόσμος χωρίς συγκινήσεις;
Η ανθρώπινη φύση είναι ένα πολύ περίπλοκο πράγμα, από μόνη της πιστεύω πως όχι δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό, αλλά με την βοήθεια διαφόρων ουσιών, που ναρκώνουν και διαστρεβλώνουν την συναίσθηση, πολύ πιθανόν.
Κατά πόσο θα μπορούσε κάποιος να παραλληλίσει την «Ευ-γενιά» με τον Παράδεισο και τους ήρωες της, Ευγενούλα και Κωσταντή, με τον Αδάμ και Εύα;
Η "Ευ-γενιά" είναι ένας πλαστός παράδεισος, υπάρχει μαι σαφή αντιστροφή εδώ. Αν η Ευγενούλα και ο Κωνσταντής ήταν ο Αδάμ και η Εύα τότε η "Ευ-γενιά" θα ήταν το μήλο. Στην ιστορία μου ο άνθρωπος βρίσκεται σε τέτοια πλάνη που πιστεύει ότι βρίσκεται στον παράδεισο ενώ στην πραγματικότητα απλά δεν υπάρχει. Ο Χ, ο εισβολέας, θα ήταν το φίδι, όμως αυτή την φορά θα ήταν το καλό στοιχείο της υπόθεσης, εκείνο που θα ξεγελάσει την Ευγενούλα για να την βγάλει από το σκοτάδι και να την οδηγήσει στο φως.
Στο θεατρικό παρουσιάζεται η έπαρση του ανθρώπου ως αιτία που προσπαθούν κάποιο να ασκήσουν πλήρη έλεγχο στις ζωές των άλλων προγραμματίζοντας ακόμη και την ίδια την μοίρα. Έχει κατά την γνώμη σας όρια η ανθρώπινη αλαζονεία;
Η ανθρώπινη αλαζονεία δεν έχει όρια, όμως η ίδια η ζωή έχει τα δικά της. Από την άλλη όμως η ανθρώπινη νοημοσύνη, η ορθή σκέψη και η αγάπη δεν έχουν όρια και μπορούν να δημιουργήσουν έναν κόσμο εκπληκτικό, το θέμα είναι τι θέλουμε πραγματικά να δημιουργήσουμε σκλάβους ή ελεύθερους ανθρώπους;
Με αφορμή το ζήτημα που έχει προκύψει με το Facebook, και κατά πόσο επεμβαίνει στα προσωπικά μας δεδομένα, σε τι βαθμό πως ευθύνεται ο άνθρωπος επιτρέποντας στο διαδίκτυο να ασκεί έλεγχο στη ζωή του κατευθύνοντας τις πράξεις και κατ’ επέκταση την κοσμοθεωρία του;
Ο μέσος άνθρωπος έχει την τάση να βολεύεται με αυτά που μπορούν να του δίνουν κάποια ευχαρίστηση, το fb λοιπόν αποτελεί ένα τέτοιο μέσω, τον διασκεδάζει, τον βοηθάει στην επικοινωνία του, στο να εκτονωθεί κλπ. Το ότι καταφεύγει σε αυτό χωρίς δεύτερη σκέψη, είναι αποτέλεσμα πολλών πραγμάτων και κυρίως της έλλειψης προσωπικής ελευθερίας. Δεν νιώθουμε πλέον το ίδιο ελεύθεροι να επικοινωνούμε... ο καθένας έχει απομονωθεί στα δικά του... πότε χτυπήσατε το κουδούνι κάποιου φίλου έτσι να του πείτε ένα γειά; Αυτά γινόταν παλιότερα, τώρα... δύσκολο... Η ευθύνη μας είναι η εξατομίκευση την οποία και δημιουργούμε σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό...
Όπως έχετε δηλώσει για την παράσταση «αποτελεί μια παραλογή που συνδέει τον άνθρωπο μέσα στο χρόνο, όπου όλα αλλάζουν αλλά και που όλα μένουν ίδια.» Πόσο δύσκολο ήταν να αποτυπωθεί σκηνοθετικά;
Ιδιαίτερα δύσκολο αλλά ταυτόχρονα και μια μεγάλη πρόκληση...
Δεδομένου ότι έχετε υπηρετήσει την τέχνη με πολλές μορφές, όπως το τραγούδι, ο χορός, η υποκριτική, η συγγραφή θεατρικών έργων, αλλά και η σκηνοθεσία, ποιο είναι αυτό που σας εκφράζει περισσότερο;
Η πρώτη μου καλλιτεχνική έκφραση ήταν η ζωγραφική, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ζωγράφιζα, τα πάντα... πάντα έλεγα πως αυτό θα κάνω σε όλη μου τη ζωή.. η παρατήρηση της ζωής μέσα από την ζωγραφική μου με οδήγησε και σε άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης... Δεν ξέρω, αγαπώ την τέχνη, μου αποκαλύπτει πολλά για τον εαυτό μου και για τους άλλους...με συγκινούν όλες οι μορφές της με έναν διαφορετικό τρόπο.
Έχοντας ασχοληθεί αρκετά και με το παιδικό θέατρο, το παιδικό ή το ενήλικο κοινό εκτιμάτε πως είναι πιο απαιτητικό;
Δεν βλέπω κάποια διαφορά, απαιτούν και τα δύο σεβασμό και φροντίδα. Ο τρόπος είναι διαφορετικός, καθώς πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του και στην ικανότητα αφομοίωσης.
Μπορείτε να μας κάνετε κάποιες αποκαλύψεις για το επαγγελματικό σας μέλλον;
Το σίγουρο είναι ότι συνεχίσω να ερευνώ και να ψάχνω, δεν ξέρω ποιο ακριβώς θα είναι το επόμενο βήμα. Θα σας ενημερώσω αν θέλετε. Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας.
Συνέντευξη: ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΡΕΤΟΥΝΙΩΤΗ
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 'ΕΥ-ΓΕΝΙΑ' ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ
