ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο κινηματογράφος


Μια φορά και ένα καιρό ήταν ο Ελληνικός κινηματογράφος. Η ιστορία του ξεκινάει αρκετά χρόνια πριν. Περίπου το 1906 με τους αδερφούς Μανάκια όταν έκαναν τα πρώτα βήματα στην ιστορία της έβδομης τέχνης στην Ελλάδα και αυτό στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, την εποχή της κατάρρευσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η πρώτη τους προβολή στέφετε με επιτυχία μιας και η κίνηση της εικόνας ήταν αυτό που κέρδισε το κοινό και σίγουρα δεν περίμενε κανείς ότι αυτό που θα ακολουθούσε μετά από χρόνια θα κέρδιζε όλο και περισσότερες εντυπώσεις. 

Το 1907 κάνει την πρώτη της εμφάνιση η κινηματογραφική αίθουσα στην Αθήνα. Μετά από αυτή ξεπηδούν όλο και περισσότερες αίθουσες ανά την πόλη και όλο και περισσότερες προβολές των μικρών μήκους φίλμς, με θεματολογία την κωμωδία, προβάλλονται. 


Το 1914 ιδρύεται η κινηματογραφική εταιρεία Άστυ Φιλμς, η οποία δημιουργεί το πρώτο φίλμ μεγάλου μήκους στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Το έργο γνωστό σε όλους μας "Γκόλφω", από τη γνωστή θεατρική ιστορία αγάπης Τάσος και Γκόλφω.


Με την πάροδο των ετών και άλλες κινηματογραφικές εταιρείας, όπως η Ντάγκ φιλμς, ξεπροβάλλουν για να ξεκινήσει σιγά-σιγά η δημιουργία του παζλ της κινηματογραφικής βιομηχανίας. 

Στα μέσα του 1932 προβάλετε στην Ελλάδα η πρώτη ταινία με ήχο, κάτι που κερδίζει ακόμη περισσότερο το κοινό, που κατακλύζει τις κινηματογραφικές αίθουσες, οι οποίες όλο και αυξάνονται για να προβάλλουν όλο και πιο πολλές εντυπωσιακές ταινίες. 

Πρεμιέρα κάνει το έργο "Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας" υπό την κινηματογραφική εταιρεία Ολύμπια Φιλμς σε σκηνοθεσία Δ. Τσακίρη. 


Το 1939 εμφανίζεται δειλά μια εταιρία, που η ιστορία έδειξε ότι έχει έρθει για να μείνει αναλλοίωτη και δυνατή προσφέροντας στον κόσμο ποικίλα θεάματα. Με την πάροδο των ετών εξελίσσεται όλο και περισσότερο. Δεν είναι άλλη από την εταιρεία του Φιλοποίμην Φίνου, τη γνωστή μέχρι και σήμερα Φινος Φιλμ. 

Σωρεία νέων καλλιτεχνών γεννιούνται στα πλατό του ξακουστού κινηματογραφικού παραγωγού, αλλά και δασκάλου, όπως αποκαλούσαν μεγάλοι ηθοποιοί τον Φιλοποίμην Φίνος, μιας και "ιδρύει" τη δική του σχολή για τα δεδομένα της εποχής. Οι ταινίες του μέχρι και σήμερα μεγαλώνουν γενιές και όπως όλα δείχνουν θα εξακολουθούν να μεγαλώνουν μιας και πολλοί ακολουθούν και στις μέρες μας τη γραμμή που χάραξε ο μεγάλος δάσκαλος του ελληνικού κινηματογράφου. 

Ο Β' Παγκοσμίου Πολέμου αφήνει το στίγμα του στην οικογένεια της Φίνος. Οι ναζί εκτελούν τον πατέρα του Φιλοποίμην Φίνος και τα στούντιο όπως και όλες οι εγκαταστάσεις του καίγονται ολοσχερώς. Αυτό δεν πτοεί όμως τον μεγάλο παραγωγό και μετά το τέλος του πολέμου κάνει μία νέα αρχή με ζήλο και πείσμα και αναγεννιέται από τις στάχτες του. Ο Φίνος δημιουργεί ασταμάτητα με αποτέλεσμα να έχει πάνω από 180 κινηματογραφικές παράγωγες στο ενεργητικό του.




Με την πάροδο το χρόνων η μεταπολίτευση προκαλεί σοβαρά προβλήματα στον ελληνικό κινηματογράφο, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει την έλλειψη χρημάτων και την απαγόρευση ιδεών από το καθεστώς της Χούντας. Παραγωγές απορρίπτονται και επιστρέφουν με δοκιμασμένες συνταγές παραγωγών οι οποίες δεν κινδυνεύουν με λογοκρισία. Οι εταιρείες αναμένουν καρτερικά την πολυπόθητη έγκριση του αρμόδιου γραφείου για την προβολή των ταινιών τους. Κάποιοι όμως δεν πτοούνται και προβάλουν τις λογοκριμένες ταινίες τους στον ιστορικό κινηματογράφο τέχνης ΑΛΚΥΟΝΙΣ. 

Πολλές είναι οι φορές, που η αστυνομία εμποδίζει την είσοδο του κοινού σε κινηματογραφικές αίθουσες και η παρακολούθηση των ταινιών χαρακτηρίζεται ως πράξη αντίστασης, όπως έγινε για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της πρώτης προβολής της ταινίας "Συνοικία το όνειρο". Ο κόσμος φοβισμένος απομακρύνεται από τις κινηματογραφικές αίθουσες. 

Οι κινηματογραφικές εταιρίες (με σκοπό να επαναφέρουν το κόσμο στις αίθουσες) έχουν να επιλέξουν μεταξύ των παραγωγών, που αφορούν την καθημερινότητα του κοινού ή να πάρουν το ρίσκο και να δημιουργήσουν πιο προσωπικές πειραματικές ταινίες, με χαμηλό κοστολόγιο και με την πιθανότητα να αποτύχουν.


Όπως όλα δείχνουν η πετυχημένη συνταγή είναι οι κωμωδίες, οι ερωτικές κομεντί αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις δράματα. Ο κόσμος μπαίνει στη διαδικασία ταύτισης με τους ηθοποιούς και έτσι και με τη βοήθεια του τύπου εκείνης της εποχής δημιουργούνται οι κινηματογραφικοί αστέρες στην Ελλάδα. 

Ολοένα και περισσότεροι θεατές επισκέπτονται τις αίθουσες για να παρακολουθήσουν το ίνδαλμά τους στο κινηματογραφικό πανί. Ονόματα όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, η Τζένη Καρέζη ολοένα και αποκτούν έδαφος στις καρδιές του κόσμου και περισσότερα εισιτήρια στα ταμεία των κινηματογράφων. Για αρκετά χρόνια η άνοδος ήταν εντυπωσιακή. 

Μπορεί η περίοδος της δικτατορίας να είναι δύσκολη, αλλά παρά τους περιορισμούς που θέτει η λογοκρισία των συνταγματαρχών, η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα παραγωγική όσον αφορά την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Η εξήγηση που δίνεται είναι ότι οι άνθρωποι της Τέχνης και του Πνεύματος προσπάθησαν μέσα από το έργο τους να περάσουν μηνύματα περί δημοκρατίας και ελευθερίας με έναν τρόπο, ο οποίος άγγιζε τα όρια του σουρεαλισμού προκειμένου να μην αντιληφθούν οι λογοκριτές τα μηνύματα αυτά. 


Η είσοδος της μικρής οθόνης στη ζωή των Ελλήνων έρχεται να ανατρέψει και πάλι την πορεία του κινηματογράφου. Ολοένα και περισσότερα σήριαλ προβάλλονται σε αυτή. Οι θεατές έχουν την επιλογή να παραμείνουν σπίτι για τη διασκέδασή τους. Κινηματογραφικές επιτυχίες αγοράζονται από τα τηλεοπτικά κανάλια. Οι κινηματογραφικές παραγωγές με μεγάλα κόστη ολοένα και μειώνονται. Η δεκαετία του '80 φέρνει μαζί της τις βιντεοταινίες, οι οποίες φαίνεται να φρενάρουν ακόμη περισσότερο την πορεία του κινηματογράφου. 

Παρ' όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο κινηματογράφος, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, το ευχάριστο είναι ότι μέχρι και στις μέρες μας έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται αξιόλογες παραγωγές από Έλληνες κινηματογραφιστές, σε πρότυπα παγκοσμίου κινηματογράφου. Το κοινό με νοσταλγία και αγάπη προς την έβδομη τέχνη επιστρέφει ξανά στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Σημασία έχει ότι η αγάπη ορισμένων για την Έβδομη Τέχνη δεν την αφήνει να ξεψυχήσει και αυτό σίγουρα είναι και το μαγικό σε αυτό το υπέροχο φαινόμενο, που λέγετε κινηματογράφος.