Κωμικός, μουσικός και απρόβλεπτος, ο Αριστοτέλης Ρήγας είναι ο καλλιτέχνης, που μπορείς να παρακολουθήσεις στην ίδια παράσταση παραπάνω από μία φορές! Με αφορμή το 1ο Φεστιβάλ Κωμωδίας Θεσσαλονίκης,που συμμετέχει, μιλήσαμε μαζί του για όλα!
Eίστε από τους κωμικούς, που θα συμμετέχουν στο 1ο Φεστιβάλ Κωμωδίας Θεσσαλονίκης σε δύο παραστάσεις. Θα μας πείτε δύο λόγια για την δική σας παράσταση, με τίτλο ‘’Τουρλού’’ αλλά και για τη Βραδιά Λογοπαιγνίων;
Το «τουρλού» είναι μια σόλο παράσταση standup comedy και μουσικής κωμωδίας. Περιλαμβάνει μια ευρεία παλέτα αστείων, που μπορεί να δει κανείς σε παραστάσεις standup comedy. Ξεκινάει από σύντομα αστεία, περνάει σε κομμάτια με περισσότερη αφήγηση και καταλήγει σε μουσική κωμωδία. Ο τίτλος είναι περιγραφικός. Δεν είναι τυχαίο που απέρριψα το να ονομάσω την παράσταση «μπριάμ». Η βραδιά λογοπαιγνίων είναι, επίσης, αυτό, που λέει ο τίτλος. Σε αυτή, συμμετέχουμε τέσσερις Αθηναίοι κωμικοί και δυο καλεσμένοι κωμικοί από τη Θεσσαλονίκη, σπεσιαλίστες των λογοπαιγνίων και θα αρχίσουμε ο ένας μετά τον άλλο να τα εξαπολύουμε από τη σκηνή.
Πώς είναι η αίσθηση να βρίσκεστε μόνος πάνω στη σκηνή απέναντι στο κοινό σε αντίθεση με το να είστε μαζί με άλλους κωμικούς; Μιας και τα δύο θα συμβούν τις επόμενες μέρες στην πόλη...
Στο standup comedy πάντα βρίσκεται ένας και μόνο άνθρωπος επί σκηνής, υπεύθυνος για τα κείμενά του και την σκηνική του παρουσία. Με αυτή την έννοια οι δυο παραστάσεις δεν διαφέρουν και πολύ. Στο «τουρλού» θα βρίσκομαι επί σκηνής καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, ενώ στη βραδιά λογοπαιγνίων ο σκηνικός μου χρόνος θα περιοριστεί στο ένα τέταρτο, περίπου, του συνολικού. Εκτός σκηνής βέβαια, είναι πάντα καλύτερα με παρέα.
Γυρνώντας πίσω στο χρόνο, ξεκινήσατε την πορεία σας ως ηθοποιός πριν πολλά χρόνια. Πώς ήρθε το stand up comedy στη ζωή σας και πόσο έχετε εξελιχθεί προσωπικά;
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξα για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στη ζωή μου ερασιτέχνης ηθοποιός και έτσι, μέσω ενός σεμιναρίου για ερασιτέχνες ηθοποιούς, ανακάλυψα ότι υπάρχει το είδος, το 2010. Ήταν μια φυσική πορεία, που ξεκίνησε από τα οικογενειακά τραπέζια όπου όλοι έλεγαν αστεία, τις παρέες μου, που λέγαμε ανέκδοτα για ώρες, πέρασε από το ερασιτεχνικό θέατρο και κατέληξε στη συμμετοχή μου στο 2ο φεστιβάλ κωμωδίας το 2012, όπου έπαιξα για πρώτη φορά κείμενά μου στο ευρύ κοινό. Το μόνο, που αποφάσισα συνειδητά ήταν να δηλώσω συμμετοχή στο φεστιβάλ και το έκανα μόνο και μόνο επειδή ήθελα να πω τα αστεία μου σε κοινό. Τα υπόλοιπα κάπως τακτοποιήθηκαν μόνα τους. Τώρα η προσωπική μου εξέλιξη θεωρώ ότι είναι αυτή που θα είχε συμβεί ούτως ή άλλως από το ’12 έως σήμερα.
Υπάρχουν κάποιοι κωμικοί, που να σας εμπνέουν με τον τρόπο τους ή να τους ξεχωρίζετε;
Θα έλεγα χωρίς εξαίρεση το σύνολο των Ελλήνων κωμικών. Πρόκειται για εξαιρετικά εργατικούς και ταλαντούχους ανθρώπους, με αξιοθαύμαστη επιμονή και ειλικρίνεια απέναντι στην τέχνη τους.
Στις παραστάσεις σας υπάρχουν one liners, λογοπαίγνια αλλά και μουσικά αστεία. Ποια είναι αυτά, που σας κάνουν να γελάτε πιο πολύ όταν τα παρακολουθείτε σαν θεατής και όταν τα παρουσιάζετε εσείς;
Από τη φύση μου έχω την τάση να γελάω με τα σύντομα αστεία, είναι μάλλον μια γονιδιακή βλάβη. Θεωρώ μεγάλη ανακούφιση από το υπαρξιακό άγχος το να γελάς με ένα χαζό λογοπαίγνιο σαν δεκάχρονο. Σε ξαλαφρώνει κάπως.
Η μουσική έχει σημαντικό ρόλο στις παραστάσεις σας. Θεωρείτε ότι θα ήσασταν το ίδιο καλός ως κωμικός αν δεν υπήρχε το μουσικό στοιχείο στη ζωή σας;
Κατ'αρχήν, χωρίς τη μουσική δεν θα ήμουν το ίδιο καλός ως άνθρωπος. Σίγουρα η μουσική είναι κάτι, που μας ενώνει όλους και με αυτό τον τρόπο κάνει κάπως πιο εύκολη τη δουλειά μου, γιατί διαμορφώνει μια ισχυρή σύνδεση με το κοινό αλλά αυτό, που κάνω σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να γίνει αν δεν ήμουν κωμικός. Πάρτε για παράδειγμα τον Μπετόβεν. Εξαιρετικός μουσικός. Καθόλου αστείος. Οι παραστάσεις του δεν είχαν φαντάζομαι καμία σχέση με τις δικές μου.
Αν χρειαζόταν να διαλέξετε, θα επιλέγατε το θέατρο ή το stand up comedy για να συνεχίσετε την πορεία σας;
Με το φόβο του ότι η απάντησή μου μπορεί να σας εκπλήξει και μετά από δυο σόλο παραστάσεις, περιοδείες, συμμετοχή σε φεστιβάλ, θα έλεγα μάλλον το stand up comedy. Αλλά και αυτό θέατρο δεν είναι; Απλά με μια συγκεκριμένη φόρμα. Μη θεατρική. Οπότε, ναι.
Παρά τη γενικευμένη κρίση, παρατηρούμε ότι το stand up comedy ακμάζει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.. Πιστεύετε ότι υπάρχουν οι συνθήκες, ώστε να εξελιχθεί το είδος αυτό, όπως και στο εξωτερικό;
Από την καλλιτεχνική πλευρά του, δεν βλέπω κάποιο εμπόδιο στην εξέλιξη του είδους. Είμαστε σίγουρα δεκαετίες πίσω σε σχέση με χώρες, που έχουν παράδοση σε αυτό, αλλά παρόλα αυτά κάθε χρόνο γράφονται νέα κείμενα και γίνονται εξαιρετικές παραστάσεις. Τώρα, από την πλευρά της οικονομικής βιωσιμότητας, σε σχέση με τη βιομηχανία του θεάματος που εκμεταλλεύεται τo standup comedy για να αντλήσει από εκεί παρουσιαστές, σεναριογράφους, και γενικά ανθρώπους του θεάματος, απέχουμε έτη φωτός. Ίσως, κάποια μέρα το mainstream ανακαλύψει ότι η ικανότητα να γράφεις αστεία είναι θεμελιώδης στον κόσμο του θεάματος και να αλλάξει πλεύση. Μέχρι τότε φυσικά εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας.
Λίγο πριν το τέλος της συζήτησης, πώς φαντάζεστε να είναι το 1ο Φεστιβάλ Κωμωδίας στη Θεσσαλονίκη ως το προς το κοινό αλλά και την ατμόσφαιρα, που θα επικρατεί;
Αν κρίνω από την εμπειρία μου από άλλα φεστιβάλ αλλά και από το κοινό της Θεσσαλονίκης, φαντάζομαι ότι η ατμόσφαιρα θα είναι καταπληκτική!
Παραστάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ως τώρα, τα επόμενα σχέδια σας ποια εκτιμάτε ότι θα είναι;
Μετά τα φεστιβάλ θα ασχοληθώ με τη μοίρα του «musicomedy”, της προηγούμενης σόλο παράστασής μου, την οποία μαγνητοσκόπησα τον περασμένο Μάρτιο. Από σεζόν βλέπουμε το τι θα γίνει με αυτό.
Για περισσότερες πληροφορίες για το Φεστιβάλ Κωμωδίας Θεσσαλονίκης ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
