ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ: Η 'ΝΥΧΤΑ! (YARD GAL)' ΤΗΣ REBECCA PRICHARD


«Νύχτα!»: Το σκοτάδι και το φως σε μια διαρκή πάλη. 

Η παράσταση «ΝΥΧΤΑ!» της Rebecca Prichard σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή και πρωταγωνίστριες την Σίσσυ Δουτσίου και την Λίλη Τσεσματζόγλου είναι ένας ύμνος για την ελληνική underground θεατρική σκηνή και το ελληνικό “στα μούτρα σας θέατρο (in-yer-face-theater)”. Ένα έργο που δεν είναι φλύαρο, αλλά τα λέει όλα. Ένα θέατρο που δεν θέλει να δειχτεί, αλλά δεν μπορεί και να μην τραβήξει τη προσοχή. Ένα θέατρο που δεν έχει ανάγκη την κοινωνία, αλλά το έχει ανάγκη αυτή.
    

Πολλά είναι τα στοιχεία που κάνουν αυτή την παράσταση μια εμπειρία που σε εμπλέκει νοητικά και συναισθηματικά σ’ έναν δικό της κόσμο. Πρώτα απ’ όλα η ερμηνεία και των δύο συμπρωταγωνιστριών είναι τόσο ωμή, όσο επιβάλλεται να είναι στα έργα που ανήκουν στο κίνημα “in-yer-face-theater”. Οι κινήσεις τους, άλλοτε ακραίες και βίαιες όπως αρμόζει στη ζωή του δρόμου που ενσαρκώνουν... άλλοτε εύθραυστες όπως και η ψυχολογία τους. Ο λόγος τους γεμάτος αθυροστομίες, ώστε να προκαλέσει το σοκ που πρεσβεύει το “θέατρο στα μούτρα σας” για να «ξυπνήσει» ο θεατής και να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή είναι πολύ πιο σκληρή από το θέατρο. Τα βλέμματα τους -πολλές φορές απλανή- μεταφέρουν ακόμα περισσότερο το κοινό στον ιδεατό κόσμο όπου ζούσαν οι δυο πρωταγωνίστριες, φτιαγμένο από ναρκωτικά, πάρτι, τσιγάρα και ποτά.
    
Η αφήγηση του έργου είναι δομημένη σε παρελθοντικό χρόνο, καθώς οι δυο γυναίκες περιγράφουν αυτά που θυμούνται από τα προηγούμενα χρόνια της ζωής τους – τουλάχιστον όσα τα ναρκωτικά τους άφησαν να θυμούνται. 
    

Ακόμα ένα στοιχείο που κάνει την παράσταση μια αξέχαστη εμπειρία γιατί σε εμπλέκει σε αυτήν με ξεχωριστό τρόπο είναι η ενσωμάτωση του video art (σε δημιουργία της Άλκηστις Καφετζή) και ο χειρισμός του φωτισμού (από τον Γιώργο Παπανδρικόπουλο). Η τεχνολογική αυτή καινοτομία των βιντεοπροβολών παρατηρείται σε ολοένα και περισσότερες θεατρικές παραστάσεις τα τελευταία χρόνια. Στο έργο «Νύχτα!» εκφράζεται με τον πλέον πιο προχωρημένο τρόπο και ταιριάζει απίστευτα μαζί με την γρήγορη εναλλαγή του φωτισμού.
   

Όταν η αφήγηση μεταφέρεται στο night club, “blue room”, όπου συχνάζουν οι δύο φίλες με την παρέα τους, βλέπουμε τον φωτισμό να βγαίνει και εκτός σκηνής, στους τοίχους δίπλα από τα καθίσματα απ’ όπου παρακολουθεί το κοινό. Έντονα χρώματα, κόκκινο, πράσινο και μπλε στροβιλίζονται μεταξύ τους σε όλη την αίθουσα, μετατρέποντας την σε νυχτερινή σκηνή. Δεν μπορούμε σαφώς να παραλείψουμε και το κινηματογραφικό στοιχείο της παράστασης, καθώς οι βιντεοπροβολές, στις οποίες εμφανίζονται οι δυο πρωταγωνίστριες μαζί με 3 φίλες τους, είναι γυρισμένες σε εξωτερικό περιβάλλον, εκφράζοντας ένα σύγχρονο χωροχρόνο.
    
Αυτή την αίσθηση του σύγχρονου δίνουν και οι μουσικές επιλογές: Radiohead, Prodigy, Anne Clark, Total Eclipse, X Dream, Atmos, Sandman, Lou Reed, Μikael Delta, Yann Tiersen, Αrcade Fire. Τα τραγούδια δένουν αρμονικά μεταξύ τους και προκαλούν μία αίσθηση μελαγχολίας που προκύπτει από τις μνήμες και τα συναισθήματα που φέρνουν στο μυαλό μας. Όπως λέει και ο σκηνοθέτης της παράστασης, Τάσος Σαγρής, «η μουσική μας φέρνει κοντά, αυτό ακριβώς είναι που θέλαμε να πετύχουμε, μια αίσθηση κοινότητας». Πέρα από αυτό, όμως, τα τραγούδια ταιριάζουν και με το περιεχόμενο της παράστασης, σε επίπεδο άσκησης κριτικής στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.
    

Το ίδιο πετυχαίνει και η θεατρική γραφή της Rebecca Prichard (σε μετάφραση της Anna Holloway), που αποδομεί τις φαινομενικά ιδανικές ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ασκεί κριτική στον τρόπο με τον οποίο έχουν εκφυλιστεί, καθώς υπάρχουν ολοένα και περισσότερα άτομα που ζουν στο περιθώριο. Ολοένα και περισσότεροι αθώοι που είναι στις φυλακές, όπως καταλήγει και η μία από τις πρωταγωνίστριες. Μια ερώτηση διακατέχει όλη την εξέλιξη του έργου: Πώς γίνεται να μιλάμε για ένα δίκαιο κόσμο όταν υπάρχει τόσος πόνος; Τέλος,  θα μπορούσαμε να πούμε πως η θεατρική παράσταση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την αύξηση του νεοναζισμού στην σύγχρονη εποχή. Μία παράσταση που μας βάζει σε σκέψεις, που δίνει ερωτήσεις, αλλά αφήνει τον θεατή να βρει τις απαντήσεις, ευαισθητοποιώντας τον και κάνοντας τον να συνειδητοποιήσει την δύναμη που κρύβεται μέσα του, μέσα μας. 


Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: Η 'ΝΥΧΤΑ! (YARD GAL)' ΤΗΣ REBECCA PRICHARD ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ