Είναι νέα, ωραία και πολυτάλαντη. Φοίτησε στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας, Γιώργος Κιμούλης» και στο Professional School of Physical Theatre στο Λονδίνο και είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας Abovo. Την είδαμε να πρωταγωνιστεί στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Οι δουλειές που συμμετέχει συζητιούνται για πολύ καιρό. Έρχεται και πάλι στη Θεσσαλονίκη για να "αναπνεύσει" μέσα από το έργο "Πνεύμονες". Με αυτή την αφορμή την συναντήσαμε και μας αποκάλυψε πολλά! Κυρίες και κύριοι η Βάσω Καβαλιεράτου! Απολαύστε!
Οι "Πνεύμονες" είναι ένα σύγχρονο έργο, γραμμένο το 2011, από έναν Άγγλο συγγραφέα Duncan Macmillan. Όσο αναφορά για το θέμα του παιδιού θα μου επιστρέψετε να μην αναφέρω πολλά. Σαν παράσταση έχει πολύ ενδιαφέρων και είναι και γραμμένο πολύ ιδιαίτερα, γιατί ουσιαστικά δεν έχουμε σκηνικά, δεν έχουμε κοστούμια, παρά μόνο δύο ηθοποιοί και όλα εξελίσσονται επί σκηνής χωρίς καμία ουσιαστικά βοήθεια και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρων για εμάς τους ηθοποιούς γιατί από τη μία στιγμή στην άλλη, μπορεί να έχουνε περάσει χρόνια και το καταλαβαίνει ο θεατής όσο βλέπει την σκηνή, όπου είναι και σχόλιο του συγγραφέα ότι δεν θέλει να υπάρξει κανένα θεατρικό βοήθημα. Όσον αφορά το θέμα του παιδιού. Θεωρώ ότι σαν παράσταση έχει μεγάλο ενδιαφέρον και είναι και ιδιαίτερα γραμμένο. Ουσιαστικά δεν έχουμε σκηνικά και κοστούμια. Επί σκηνής βρίσκονται μόνο δύο ηθοποιοί και όλα εξελίσσονται εκεί χωρίς καμία βοήθεια. Αυτό, για εμάς τους ηθοποιούς, είναι πολύ ενδιαφέρον.
Φέτος είναι μαζί σου επί σκηνής ο Μάξιμος Μουμούρης. Ως γνωστόν ο κάθε ηθοποιός έχει τη δική του εκδοχή στην προσέγγιση του ρόλου. Αυτό σε επηρέασε στο στήσιμο του δικού σου χαρακτήρα;
Mε επηρέασε πάρα πολύ γιατί ουσιαστικά η παράσταση έχει γίνει μια άλλη παράσταση. Οι θεατές που ενδεχομένως είδαν πέρυσι την παράσταση θα δουν κάτι πραγματικά καινούργιο. Δεν σας κρύβω ότι αυτό, μετά την αντικατάσταση, ήταν και για εμένα μία μεγάλη έκπληξη. Θεώρησα ότι είναι η ίδια παράσταση, ότι θα κάνουμε κάποιες πρόβες και θα είμαστε έτοιμοι. Με την αντικατάσταση είχε αλλάξει ήδη όλο το έργο μιας και ο Μάξιμος Μουμούρης είχε τη δική του προσέγγιση στο έργο, με τις δικές του ιδέες. Ο σκηνοθέτης μας ο Δημήτρης Λάλο υπήρξε δεκτικός και άλλαξαν πολλά. Έτσι ακόμη και για εμένα προέκυψε μία καινούρια παράσταση.
Η παράσταση ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ απέσπασε πολύ καλές κριτικές. Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η ευθύνη για εσένα έχοντας πάντα στο μυαλό σου ότι ο πήχης ανέβηκε;
Όταν προσεγγίζω ένα ρόλο και μπαίνω σε ένα σχήμα δεν μπαίνω ποτέ στη διαδικασία του βάρους ό,τι ανέβηκε πολύ ο πήχης. Αν το κάνω αυτό θα με πιάσει πανικός και δεν θα μπορέσω να λειτουργήσω. Μπαίνω σε διαδικασία να χτίσω τον χαρακτήρα που θα υποδυθώ. Αφού προχωρήσει η παράσταση και πάει πάρα πολύ καλά, δεν σας κρύβω ότι νιώθω πως βοήθησα και εγώ στο να κρατηθούν αυτές οι καλές κριτικές, που έχει αποσπάσει το έργο ακόμη και στο εξωτερικό. Γενικά είναι ευλογία να σου δίνετε ένας τέτοιος ρόλος.
Οι ήρωες του κειμένου είναι ένα ζευγάρι, που μέσα από το κωμικό στοιχείο βγάζει αλήθειες και συγκίνηση. Ποια κατά τη γνώμη σου είναι τα στοιχεία, που στερούν από ένα ζευγάρι το «κάνω σχέδια για το μέλλον»;
Αυτό που φοβίζει πιο πολύ και ίσως είναι και απαγορευτικό στις μέρες μας, είναι σίγουρα η κρίση που βιώνουμε τα τελευταία δέκα χρόνια. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσεις να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί. Η ζωή πλέον έχει γίνει απαιτητική και ακριβή ακόμη και για ένα άτεκνο ζευγάρι πόσο μάλλον για ένα ανδρόγυνο, το οποίο αποφασίζει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, με όλες τις ανάγκες που απαιτεί αυτό. Νομίζω όμως ότι φοβόμαστε περισσότερο από όσο πρέπει στη σκέψη του ερχομού ενός παιδιού. Αν υπάρχει η αγάπη και το δέσιμο ανάμεσα σε ένα ζευγάρι δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρει, να κάνει σχέδια για το μέλλον.
Το έργο δίνει φωνή στη γενιά της αβεβαιότητας. Τι είναι κατά τη γνώμη σου αυτό που οδηγεί τους νέους σε αυτή την αβεβαιότητα;
Αυτό που έχει μπερδέψει πιο πολύ τους νέους, στις μέρες μας, είναι η πολλή πληροφόρηση για τα πάντα και από παντού. Πιστεύω ότι όλη αυτή η υπέρπληροφόρηση για τα πάντα κάνουν τους ανθρώπους να χαυνώνονται. Στα βασικά πράγματα της ζωής, σε ένα ζευγάρι, στον ερχομό ενός παιδιού ή οτιδήποτε άλλο νιώθει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει, νιώθει χαμένος. Νομίζω ότι αυτή είναι η γενιά της αβεβαιότητας και αυτό είναι το μεγαλύτερό της πρόβλημα.
Πόσο εύκολος είναι ο σχεδιασμός του μέλλοντος για τα νέα ζευγάρια και πιο θα μπορούσε να είναι το κίνητρο να ξεπεράσουν τυχόν εμπόδια;
Ο σχεδιασμός δεν είναι και πάρα πού εύκολος πλέον. Όσο και να προβλέψουμε τα πράγματα, το αποτέλεσμα δεν θα είναι το επιθυμητό και αυτό το αποδεικνύει καθημερινά η ζωή. Η χώρα μας είναι το τέλειο παράδειγμα γιατί καθημερινά συμβαίνει και κάτι διαφορετικό. Το κίνητρο είναι ότι η ζωή προχωράει. Μην ξεχνάμε ότι άνθρωποι σε παλιότερες εποχές σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες από τις σημερινές τα κατάφεραν, βγαίνοντας από δύσκολες καταστάσεις. Δεν γίνετε να σταματήσουμε όμως. Πρέπει να πάμε μπροστά φεύγοντας από προβλήματα που ενδεχομένως μας ζορίζουν και να προχωρήσουμε. Το σίγουρο είναι ότι οι νέοι θα πρέπει να εστιάσουν σε αυτό που αγαπάνε πολύ και να το ακολουθήσουν.
Σαν άνθρωπος εντοπίζεις στοιχεία του δικού σου χαρακτήρα σε αυτό του ρόλου που υποδύεσαι;
Σίγουρα υπάρχουν στοιχεία, ούτως η άλλος, στους θεατρικούς χαρακτήρες και σίγουρα βρίσκεις κοινά στοιχεία, γιατί κατά την γνώμη μου δεν μπορείς να καταφέρεις να ερμηνεύεις τον ρόλο. Ο χαρακτήρας μου στην παράσταση είναι πολύ πιο αγχωμένη και νευρωτική, σε σχέση με το πώς είμαι εγώ ως άνθρωπος, είτε στο θέμα του παιδιού είτε γενικά ως προσωπικότητα. Δεν σου κρύβω όμως ότι και εγώ που ανήκω στην άλλη πλευρά όσον αφορά το θέμα του ερχομού ενός παιδιού, διότι είμαι ήδη μητέρα... κάθε βράδυ που παίζω και λέω τα λόγια του χαρακτήρα μου, την καταλαβαίνω μιας αυτά είναι και δικές μου ανησυχίες.
Η παράσταση ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ανεβαίνει στην Θεσσαλονίκη για δεύτερη φορά. Οι θεατές που παρακολούθησαν πέρυσι την παράσταση θα δουν κάτι διαφορετικό, αν εξαιρέσουμε όπως είπαμε στην αρχή την αλλαγή του παρτενέρ σου;
Σαφώς και θα δουν το ίδιο έργο. Είναι μία ιστορία αγάπης και αυτό δεν αλλάζει. Πίστεψέ με όμως, εφόσον άλλαξε ο παρτενέρ άλλαξε και το έργο. Αυτό δίνει ένα βάρος στον ανδρικό χαρακτήρα που είναι πάρα πολύ σημαντικός. Αν συνυπολογίσουμε ότι έγιναν και κάποιες σκηνοθετικές αλλαγές τότε σίγουρα οι θεατές θα δουν ένα διαφορετικό έργο.
Κλείνοντας να σε ρωτήσω αν υπάρχουν μελλοντικά σχέδια;
Σίγουρα αναπνέουμε μέσα από τους «Πνεύμονες» μέχρι το Πάσχα. Είμαι επίσης σε πρόβες με την Ομάδα Abovo. Θα συμμετέχουμε με δύο παραστάσεις στο Bobfestival στην Αθήνα. Μετά το πέρας των παραστάσεων το έργο να ανέβει σε κάποιο θέατρο της Αθήνας.
Συνέντευξη: ΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ 'ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ - LUNGS' ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
