Επέτειο 20 χρόνων γιορτάζει φέτος το φεστιβάλ ντικιμαντέρ, δίνοντας έμφαση σε Έλληνες ταλαντούχους δημιουργούς προβάλλοντας με πρωτοπόρα ματιά θέματα όπως η παγκόσμια κοινωνία, η πολιτική, η ταυτότητα, η μνήμη, το περιβάλλον, τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και το φαγητό, την μουσική, τις τέχνες, και την ίδια την ζωή.
Εμπνευστής και ιδρυτής του φεστιβάλ υπήρξε ο Δημήτρης Εϊπίδης (1999) που το διηύθυνε έως το 2016. Βασικός σκοπός του φεστιβάλ είναι η υποστήριξη του ελληνικού κινηματογράφου και του ελληνικού ντοκιμαντέρ. Συγκεκριμένα, φέτος θα προβληθούν 53 ελληνικά ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους και 25 μικρού. Πέραν αυτού όμως πραγματοποιούνται και ειδικά αφιερώματα σε Έλληνες και ξένους δημιουργούς.
Το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ αποτελεί έναν από τους βασικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της πόλης (υπό την στέγη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου), προσελκύοντας τόσο Έλληνες όσο και ξένους επισκέπτες όχι μόνο του καλλιτεχνικού και δημοσιογραφικού χώρου αλλά και απλούς φίλους του ντοκιμαντέρ. Στην ουσία προβάλλεται και η ίδια η πόλη, που ζωντανεύει αυτές τις μέρες σε μεγάλο βαθμό, δημιουργώντας μία εορταστική ατμόσφαιρα. Έξω από τον κινηματογράφο "Ολύμπιον" αλλά και στον χώρο του λιμανιού, όπου πραγματοποιούνται οι περισσότερες προβολές, συγκεντρώνεται πληθώρα κόσμου αυτές τις μέρες, που συζητούν δυνατά και αναμένουν με αγωνία την έναρξη της προβολής.
Όταν ξεκίνησε το φεστιβάλ παρουσίαζε κατά κύριο λόγο όμορφα τοπία και άγρια ζώα, ενώ πλέον έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο. Το ντοκιμαντέρ αποτελεί τροφή για σκέψη για μικρούς και μεγάλους. Συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Μας κάνει να αναρωτιόμαστε για διάφορα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και μας προσκαλεί να δώσουμε οι ίδιοι απάντηση σε αυτά. Δίνει την δυνατότητα σε δημιουργούς να αναδείξουν το ταλέντο τους και να επικοινωνήσουν με το κοινό τους. Επιπλέον ευαισθητοποιεί-κινητοποιεί πάνω σε κοινωνικά ζητήματα, μας υπενθυμίζει ιστορικά γεγονότα, παρουσιάσει πρωτοπόρες ιδέες αυτού του αιώνα που αποτελούσαν άπταιστο όνειρο μέχρι τώρα. αλλά είναι πλέον πραγματικότητα (όπως το ντοκιμαντέρ cyborgs με τους ανθρώπους-μηχανές που τείνουν χάρη στις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις να αντικαταστήσουν το ανθρώπινο δυναμικό), και σαφώς μας ψυχαγωγεί. Αποτυπώνει με έναν μοναδικό τρόπο την πραγματικότητα και δεν πλάθει ψεύτικες ιστορίες, όπως έχουμε συνηθίσει. Για αυτό τον λόγο έχει ένα συγκεκριμένο κοινό που το στηρίζει.
Ένα καλλιτεχνικό έργο, στην περίπτωση αυτή το ντοκιμαντέρ, είναι επιτυχημένο όταν διατηρεί την διαχρονικότητά του με το πέρασμα του χρόνου. Όταν θίγει ζητήματα μπροστά από την εποχή του, τα οποία διεγείρουν μεν αντιδράσεις αλλά διατηρούν την αξία τους ακόμη και στην σημερινή εποχή. Αυτό επιχείρησε να κάνει το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ πριν από 20 χρόνια και το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό.
Κείμενο: ΛΕΥΚΟΘΕΑ ΠΑΝΟΥΣΟΥ
Πηγή εικόνων
Φωτογραφία 1: flix.gr
Φωτογραφία 2: CultureNow.gr
