Το 2018 έχει φτάσει εδώ και αρκετές ημέρες και η πρώτη καλεσμένη μου για φέτος δε διστάζει να απαντήσει σε όλα όσα τη ρώτησα. Σκηνοθετεί, παίζει, έχει τη μουσική επιμέλεια καθώς και αυτή του φωτισμού, στη θεατρική παράσταση που ανεβαίνει για δεύτερη φορά στη Θεσσαλονίκη, "Για πάντα μαζί, ξανά..." στο θέατρο Σοφούλη. Για να δούμε τι μας είπε...
Ξεκινώντας, πόσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο να κάνει τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα σε μία θεατρική παράσταση;
Εάν αναφέρεστε στο γεγονός ότι πέρα της σκηνοθεσίας παίζω ως ηθοποιός, υπογράφω την μουσική επιμέλεια, τους φωτισμούς κλπ., ο σκηνοθέτης είναι αυτός που ερμηνεύει ένα θεατρικό κείμενο για τους θεατές. Οι ηθοποιοί απλά ερμηνεύουν το ρόλο τους με βάση την ερμηνεία του έργου από τη σκοπιά του σκηνοθέτη. O σκηνογράφος-φωτιστής ερμηνεύει τη λειτουργία του σκηνικού χώρου, βάσει των οδηγιών του σκηνοθέτη για το πώς η λειτουργία αυτή εντάσσεται στο γενικό όραμά του για τον κόσμο του έργου. Ο μουσικός συνθέτης ή επιμελητής ερμηνεύει τη μουσική και το ηχητικό περιβάλλον της παράστασης βάσει των οδηγιών πάλι του σκηνοθέτη για το πώς η μουσική επένδυση της παράστασης εντάσσεται στο γενικό όραμά του. Όλο το πλαίσιο αυτό, σχετίζεται με το επιδιωκόμενο «στίγμα» της παράστασης σε επίπεδο αισθητικής, ιδεολογίας, ψυχο-κοινωνικής ανάλυσης κ.λπ. Επομένως, ο σκηνοθέτης είναι αυτός που έχει τον έλεγχο και την ευθύνη όλου του συνόλου της σκηνής. Οπότε ο σκηνοθέτης πρέπει να γνωρίζει όλα τα παραπάνω, καθώς είναι αυτός που «υπογράφει» την παράσταση. Βέβαια, ό,τι καλύτερο θα ήταν για τις επιμέρους ερμηνείες της παράστασης να διέθετα τους συνεργάτες που προανέφερα. Ωστόσο, κυρίως οικονομικοί λόγοι δυστυχώς είναι αυτοί που με ωθούν ως σκηνοθέτη να κάνω όλα τα παραπάνω. Παρόλο που οι οικονομικές συγκυρίες μου δίνουν το πλεονέκτημα να έχω τον πλήρη έλεγχο, αλλά και την ευθύνη της όλης παράστασης! Με άλλα λόγια, αυτό που υποστηρίζω είναι πως υπάρχει δυσκολία στο να παίζει κανείς και να κάνει όλα τα παραπάνω, διότι ο σκηνοθέτης πρέπει να τα βλέπει, είναι το «τρίτο μάτι». βέβαια, δεν είναι «ηθικό» να ερμηνεύει κάποιο ρόλο ο ίδιος ο σκηνοθέτης, όπως γίνεται σε πολλές παραστάσεις, διότι κακά τα ψέματα θα θέλει να βγάλει το εαυτό του καλύτερο ερμηνευτικά. Αυτή τη φορά όμως μπήκα στη διαδικασία να παίξω και εγώ η ίδια, καθώς πέρα της σκηνοθεσίας, έχω σπουδάσει και υποκριτική αλλά κυρίως επειδή, ήθελα να ενεργοποιήσω τα υποκριτικά μου εργαλεία, γιατί… "ότι δεν δουλεύεις σε αφήνει και πολύ δύσκολα το επαναφέρεις".
Αν μπορούσατε να επιλέξετε ένα από τα παραπάνω, ποιο θα ήταν και για ποιο λόγο αυτή η προτίμηση;
Η σκηνοθεσία!
Στα χέρια ενός εμπνευσμένου σκηνοθέτη, το «καθημερινό» μετουσιώνεται και παίρνει αξία. Η γοητεία ξέρετε το να είναι κανείς σκηνοθέτης έχει να κάνει με την ευκαιρία να δημιουργεί έναν αυτόνομο κόσμο στη σκηνή, ο οποίος θα υπακούει στους δικούς του νόμους, μεταφέροντας τους θεατές σε "νοητούς χώρους και όχι σε πραγματικά μέρη"!! Αυτή είναι η μαγεία της σκηνοθεσίας... να αφήνεις χώρο στους άλλους να φανταστούν, προχωρώντας πέρα από τη νοητή γραμμή που έθεσες εσύ ο ίδιος ως σκηνοθέτης... με άλλα λόγια, να τους δίνεις την έμπνευση και το όνειρο για να πλάσουν μια δική τους πραγματικότητα, όπως τη θέλουν οι ίδιοι, μέσα από τις εικόνες που είδαν στην παράσταση!
Σε ποια στιγμή της ζωής σας αντιληφθήκατε ότι η υποκριτική, είναι αυτό που θα θέλατε να κάνετε στη ζωή σας;
Τυχαία, έπεσε στα χέρια μου ένα δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας ("Εδεσσαϊκή") στην περιοχή που ζω, που αναφέρονταν σε κάποιο σεμινάριο θεάτρου. Πήγα λοιπόν, και μαγεύτηκα και έτσι ξεκίνησε η διαδρομή μου στο θέατρο.
Αλλά όπως λένε… τίποτα δεν είναι τυχαίο, για κάποιον λόγο γίνονται όλα…
Αναφέρετε πως η θεατρική παράστασή σας "Για πάντα μαζί, ξανά...", απεικονίζει τις σύγχρονες προβληματικές ενός ζευγαριού ακυρώνοντας τις παραδοσιακές αξίες. Με ποιό τρόπο επιτυγχάνεται το παραπάνω;
Αυτό συμβαίνει ως εξής: προσπαθώντας η προσωπική μου αντίληψη για την αισθητική μορφή της παράστασης να μπορεί να φιλοξενήσει με γενναιοδωρία τον παλμό του κειμένου με τις αφηγηματικές γλώσσες την παράστασης: σωματοποιημένο συναίσθημα, εξωλεκτικά μηνύματα, φωτισμός, μουσική... όλα ερμηνεύουν τις εντάσεις που υπάρχουν σε ένα σύγχρονο ζευγάρι.
Χρησιμοποιώ επιπλέον, την καθημερινή γλώσσα με πολλές ατάκες, ληφθείσες από φιλικά ζευγάρια... ζευγάρια της καθημερινής ζωής που όλοι συναναστρεφόμαστε. Όσον αφορά τις σύγχρονες προβληματικές, αναφέρομαι: στις διαφωνίες του ζευγαριού, για το αν το παιδί πρέπει να σπουδάσει αυτό που θέλει το ίδιο, ή οι γονείς, κυρίως η μητέρα, τον αρνητικό αντίκτυπο που έχει αυτό στην φοιτητική του ζωή... Το θέμα της άνοιας και οι συμπεριφορικές εκδηλώσεις της... το ψυχολογικό υπόβαθρο της σχέσης του ζευγαριού και η κατάρριψη των παραδοσιακών μοτίβων επικοινωνίας, (σεξουαλικά υπονοούμενα, βωμολοχίες χειρονομίες κ.λ.π.) και γενικότερα στο αμφιθυμικό στοιχείο της συζύγου που στόχο έχει να την τονώνει φαντασιωσικά για να διατηρεί τη σχέση με το σύζυγο και πολλά άλλα που θα τα δείτε και θα τα αντιληφθείτε όταν παρακολουθήσετε την παράσταση.
Είναι γεγονός πως η παρούσα θεατρική παράσταση είχε ανέβει πριν ένα χρόνο στο Θέατρο Αμαλία. Ποιες αλλαγές έχουν πραγματοποιηθεί σε αυτό φέτος στο Θέατρο Σοφούλη;
Το θέμα και η ιδέα του κειμένου μου δεν αλλάζουν. Έχω αλλάξει τους ηθοποιούς και γενικότερα το στήσιμο της παράστασης, το έχω εμπλουτίσει με περισσότερη μουσική, φωτισμούς για μεγαλύτερη δραματική ένταση - σασπένς. Έχω αλλάξει επίσης και τον τίτλο "Για πάντα μαζί, ξανά…" Δυο οι εκδοχές του "ξανά" αφού το φέρνω μαζί με το «πάντα» η μία ότι ακούγεται συνέχεια στο τέλος κάθε σκηνής και η δεύτερη εκδοχή ότι ξανά ανεβαίνει το έργο.
Ποια είναι η γνώμη σας για τις θεατρικές παραστάσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτή την περίοδο στην Θεσσαλονίκη;
Όταν θα επιλέξω να δω κάποια παράσταση κυρίως με ενδιαφέρει πέρα του κειμένου η σκηνοθετική γραμμή. Υπάρχουν συγκεκριμένοι σκηνοθέτες που θέλω να βλέπω τη σκηνοθετική τους σύλληψη σχετικά με την επικαιροποίηση του κειμένου. Αναφέρομαι στο πρωτοποριακό μεταμοντέρνο- εξωσυμβατικό θέατρο. Βαριέμαι τα συμβατικά δεν αφορούν... Περιμένω να δω...
Ποια μπορεί να είναι τα συναισθήματά σας κατά τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης, δεδομένου πως εκτός του ότι παίζετε, έχετε και την επίβλεψη στη σκηνοθεσία, στη μουσική επιμέλεια καθώς και στο φωτισμό;
Δεν θα σας μιλήσω για αγχώδη συναισθήματα, αντιθέτως νιώθω υπέροχα όταν είμαι σε αυτή την διαδικασία, είναι σαν να ζω ένα ταξίδι αναζωογόνησης.
Στη θεατρική παράσταση τελικά νικάει η αγάπη. Με ποιο τρόπο μπορεί να είναι ικανή η αγάπη έτσι ώστε να συμβεί το ίδιο και στη ζωή των ανθρώπων;
Η πραγματική αγάπη τα πάντα υπερνικά, δεν ενοχλεί!!!
Είναι αυτή που ενώνει, υπομένει, επιμένει, διαλύει κάθε σύννεφο, αρκεί και μόνο να την έχουμε στη σκέψη μας και κυρίως να τη δείχνουμε και να τη δίνουμε.
Και η αγάπη έχει πολλές μορφές! Θα δείτε στην παράσταση και τη λεκτική, αλλά και την εξωλεκτική της μορφή! Είναι αυτή που είναι και η πιο σημαντική και για αυτή είναι που προσυπογράφω με το διττό μου ρόλο ως σκηνοθέτης και ως ηθοποιός! Με τη συμμετοχή μου σε όλα, για να πετύχω το απαύγασμα της παράστασης!
Τέλος, μπορείτε να μας αποκαλύψετε ορισμένα από τα μελλοντικά σας σχέδια; Τι να περιμένουμε από εσάς το επόμενο χρονικό διάστημα;
Θέλω να ταξιδέψω την παράσταση αυτή, αλλά ήδη είμαι σε διαδικασία συγγραφής. Δεν αποκαλύπτομαι ακόμα… είμαι σίγουρη πρώτα ο Θεός, πως θα ξανά ανταμώσουμε. Η δημιουργία είναι μεν χάρισμα, αλλά χρειάζεται και ανατροφοδότηση από εσάς, από τον κόσμο... Αυτό θα μου δώσει περισσότερη δύναμη, αλλά κυρίως έμπνευση για να συνεχίσω το δημιουργικό δρόμο μου.
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση, πιέστε εδώ: 'ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ, ΞΑΝΑ...'' ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ
