ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

ΑΡΤΕΜΙΣ ΜΟΥΣΤΑΚΛΙΔΟΥ: ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΙΩΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΑΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟ 'ΕΜΕΙΣ'


Άρτεμις Μουστακλίδου. Μια νέα εξαιρετική θεατρική συγγραφέας, η οποία βραβεύτηκε το 2012 με το Α' Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου για Νέους Συγγραφείς από το Υπουργείο Πολιτισμού. Συζητώντας μαζί της, μάθαμε λεπτομέρειες για τα έργα της και τους παραλληλισμούς τους με τα κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν σήμερα, την παρουσίαση της "Απειλής" στο κοινό της Θεσσαλονίκης, αλλά και τα μελλοντικά της βήματα!

Το 2009 γράψατε το πρώτο σας έργο με τίτλο "Η απειλή". Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για το πρωταγωνιστικό ζευγάρι αλλά και το έργο γενικότερα;

Η "Απειλή" είναι η ιστορία ενός ζευγαριού που ζει σε ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα στο κέντρο μιας πόλης. Οι δυο τους ζουν ουσιαστικά εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμο που έχουν δημιουργήσει. Όταν ένα άλλο ζευγάρι θα μετακομίσει στο διπλανό απ' αυτούς διαμέρισμα, όλα θα αλλάξουν. Από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουν ότι το ζευγάρι αυτό είναι ξένοι, μετανάστες, πλέον θα είναι σίγουροι ότι απειλούνται! Το ζευγάρι θα κάνει τα πάντα για να επιβιώσει... και ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρει είναι να εξοντώσει πρώτο την "απειλή".

Για το έργο αυτό, μάλιστα, το 2012 βραβευτήκατε από το Υπουργείο Πολιτισμού στην κατηγορία "Νέου Θεατρικού Συγγραφέα". Συνετέλεσε η βράβευση αυτή καθόλου ως κίνητρο για να συνεχίσετε τη συγγραφή;

Η βράβευση από το Υπουργείο Πολιτισμού είναι αδιαμφισβήτητα μία εξαιρετικά σημαντική διάκριση για έναν νέο συγγραφέα. Στην περίπτωσή μου βέβαια που όπως ήδη αναφέρατε έγραψα το έργο το 2009 και βραβεύτηκα το 2012, είχα ήδη ξεκινήσει, σχεδόν τελειώσει "Τα τέσσερα τετραγωνικά", το δεύτερο έργο μου. Όπως και να’ χει πάντως, μία βράβευση μπορεί να αποτελέσει σημαντικό κίνητρο για να συνεχίσεις, να πας παρακάτω!

Για όσους βλέπουν την παράσταση, οι πρωταγωνιστές ίσως μοιάζουν υπερβολικοί. Παρ’ όλα αυτά, αντιλαμβανόμαστε ότι οι ίδιοι χαρακτήρες ζουν ανάμεσά μας και πολλαπλασιάζονται. Εσείς σε ποιο βαθμό θα παραλληλίζατε τους πρωταγωνιστές σας με την κοινωνία που ζούμε;

Οι πρωταγωνιστές μου ζουν μέσα στην κοινωνία μας, είναι κομμάτι της. Θα συμφωνήσω απόλυτα ότι οι χαρακτήρες αυτοί πολλαπλασιάζονται και μάλιστα με τρομακτικό ρυθμό. Όταν έγραφα το έργο, πριν 7 περίπου χρόνια, μου φάνταζαν και μένα σε κάποια σημεία όντως υπερβολικοί και οι χαρακτήρες και η συνθήκη που βίωναν. Δυστυχώς όμως πλέον, μου φαίνονται όλο και πιο αναγνωρίσιμοι. 

Η έμπνευση για το έργο αυτό ήταν οι παγκόσμιες εξελίξεις, τα εγχώρια προβλήματα ή ένας συνδυασμός αυτών;

Αν και το 2009 δεν υπήρξε σε τόσο μεγάλη έκταση όσο σήμερα στο μεταναστευτικό, σίγουρα δεχόμασταν ερεθίσματα από παντού, ακόμη κι αν δεν τα αντιλαμβανόμασταν πλήρως. Άλλωστε μιλάμε για ένα κατά βάση ρεαλιστικό έργο, επομένως δεν μπορεί να μην αφουγκραστεί τα προβλήματά και τις αδυναμίες  της κοινωνίας.

Κατά την εξέλιξη της παράστασης, βλέπουμε το ρατσισμό των πρωταγωνιστών αλλά και την αποξένωση. Ποιο θεωρείτε ως το χειρότερο στοιχείο εκ των δύο για την ανθρώπινη ύπαρξη;

Η αποξένωση, αδιαμφισβήτητα, είναι το χειρότερο χαρακτηριστικό των ανθρώπων στις σύγχρονες κοινωνίες. Θεωρώ ότι τα πράγματα είναι εντελώς ξεκάθαρα. Όσο περισσότερο αποξενώνονται οι άνθρωποι, τόσο πιο ευάλωτοι γίνονται σε οποιουδήποτε τύπου φοβία  και "απειλή". Η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, ο φόβος για το "άλλο" βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε ανθρώπους που έχουν αποξενωθεί, που έχουν κλειστεί στο μικρόκοσμό τους. 

Η παράσταση έχει ήδη παρουσιαστεί στην Κοζάνη και σύντομα θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη. Ποια είναι η αντιμετώπιση του κοινού απέναντι στους ήρωες σας;

Σίγουρα υπήρχε κόσμος που ταυτίστηκε και άλλοι που κράτησαν μια σχετική απόσταση. Προσωπικά δεν θεωρώ καθόλου εύκολο για έναν θεατή να έρχεται αντιμέτωπος με ένα τόσο δυσάρεστο και την ίδια στιγμή τόσο αναγνωρίσιμο κομμάτι της κοινωνίας μας. 

Αργότερα, το 2013, ολοκληρώσατε ακόμα ένα έργο σας, με τίτλο ‘’Τα τέσσερα τετραγωνικά’’. Το έργο είχε θέμα μια δυστοπική κοινωνία του μέλλοντος. Υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα στα δύο έργα σας;

Αν και η "Απειλή" περιγράφει ένα ζευγάρι του σήμερα ενώ "Τα τέσσερα τετραγωνικά" αναφέρεται στη ζωή μιας οικογένειας σε μία φανταστική συνθήκη στο μέλλον, υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Ο εγκλεισμός και η αποξένωση των ηρώων είναι δύο στοιχεία που συναντάμε και στα δύο έργα. Και στις δύο περιπτώσεις οι ήρωες δέχονται τις συνέπειες των επιλογών τους και προσπαθούν να επιβιώσουν.

Στο ευρύ κοινό γίνατε γνωστή με αυτές τις δύο εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και έντονες δουλειές. Η θεατρική γραφή πώς ήρθε στη ζωή σας;

Η γραφή με απασχολούσε από αρκετά μικρή ηλικία. Η ανάγκη μου να εκφραστώ μέσω της θεατρικής γραφής ξεκίνησε σχεδόν παράλληλα με το ξεκίνημα των σπουδών μου στο Τμήμα Θεάτρου. Την ίδια περίοδο άρχισα και μαθήματα Θεατρικής Γραφής με την Πένυ Φυλακτάκη, η οποία μου δίδαξε της τεχνικές της συγγραφής. 

Θα θέλατε να δώσετε μία συμβουλή στους αναγνώστες μας για να αποφύγουν τη μετάλλαξή τους σε χαρακτήρες, όπως της "Απειλής"; 

Δε μου αρέσουν οι συμβουλές. Το μόνο που θα’ θελα να πω είναι αυτό που λέω και στον ίδιο μου τον εαυτό συνεχώς: "να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο ως "εγώ" και να βάζουμε πρώτο το "εμείς". Είναι σίγουρο ότι μόνο έτσι μπορούμε όχι μόνο να επιβιώσουμε, αλλά και να συμβιώσουμε που είναι το ζητούμενο.

Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδιά σας;

Να συνεχίσω να κάνω θέατρο... με όποιο κόστος!

Συνέντευξη: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΥ

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: Η ΑΠΕΙΛΗ