Η πολυσυζητημένη παράσταση «Ας ερχόσουν για λίγο» έφτασε το Δεκέμβριο και στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για ένα έργο του Δημήτρη Μαλισσόβα, αφιερωμένο στον Μιχάλη Σουγιούλ, τον μεγάλο έλληνα συνθέτη που έγραψε κάποια από τα πιο γνωστά τραγούδια της εποχής του Μεσοπολέμου και της μετεμφυλιακής περιόδου. Το κοινό της πόλης παρακολούθησε τις τελευταίες παραστάσεις εντός των εορτών. Ας γνωρίσουμε όμως το έργο «εκ των έσω» με τον Σταύρο Μαρκάλα.
«Ας ερχόσουν για λίγο». Πείτε μας λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου.
Το έργο αφορά την πορεία του Σουγιούλ, του Μιχάλη Σουγιουλτζόγλου, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα. Η ιστορία ξεκινάει με τη ζωή του από όταν ήταν ακόμα μικρό παιδί, πως ξεκίνησε την πορεία του, ποια ήταν τα ερεθίσματά του, όσον αφορά τη μουσική, πως έφυγε από την Μικρά Ασία και έφτασε στην Ελλάδα. Ακόμα περιλαμβάνει τα έργα που έγραψε, την προσωπική του ζωή και όλα όσα έγιναν μέχρι το θάνατό του. Η παράσταση είναι σαν ένας θίασος, ο οποίος ετοιμάζεται να παίξει αυτό το έργο, αλλά ξαφνικά πάνω στη σκηνή εμφανίζεται το φάντασμα του Σουγιούλ, που παρακολουθεί και μπαίνει εμβόλιμα μέσα στην πρόβα, ενημερώνοντας το κοινό για λεπτομέρειες σε κάθε σκηνή.
Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος σας στο συγκεκριμένο έργο;
Δεν έχουμε όλοι πολύ συγκεκριμένους ρόλους, εκτός από τον κ. Μπέζο, ο οποίος κάνει το φάντασμα του Σουγιούλ. Εγώ κατά κύριο λόγο υποδύομαι τον Μίμη Τραϊφόρο, έναν από τους φίλους του Σουγιούλ. Παράλληλα κάνω και άλλα πρόσωπα, όπως το Χρήστο Κοίλιαρη, που ήταν ουσιαστικά ο πρώτος εργοδότης του Σουγιούλ στην Τρίπολη, αλλά και έναν νεαρό της εποχής.
Η παράσταση είναι ένα αφιέρωμα στον Μιχάλη Σουγιούλ, τον μεγάλο έλληνα συνθέτη του Μεσοπολέμου. Πιστεύετε ότι έχει απήχηση στη νέα γενιά; Υπάρχει, κατά τη γνώμη σας, κάποιο στοιχείο που την καθιστά διαχρονική;
Το διαχρονικό στοιχείο είναι η μουσική που έχει γράψει ο Σουγιούλ, που ακόμα και σήμερα, παρότι το όνομά του δεν είναι τόσο γνωστό στις νεότερες γενιές, όταν αναφέρουμε κάποια τραγούδια του τα αναγνωρίζουν αμέσως. Μάλιστα, όχι απλώς τα ξέρουν, αλλά τους αρέσουν πολύ, είναι αγαπημένα τραγούδια. Ειδικά στην εποχή που ζούμε, που είναι ελαφρώς ανάλογη από άποψη φτώχειας και δυσκολιών, γίνεται μια επιστροφή, ένας κύκλος που μας ενώνει με το παρελθόν. Οι νέοι φυσικά δεν μπορούν να αντιληφθούν τα συγκεκριμένα βιώματα αλλά τους τραβάει το μουσικό κομμάτι. Στην αρχή δυσκολεύονται να έρθουν στην παράσταση, αλλά όταν έρθουν διασκεδάζουν πάρα πολύ.
Πρόκειται, όπως είπαμε, για μια μουσικοθεατρική παράσταση. Ήταν αυτό για εσάς ένα ρίσκο ή είναι κάτι που δε σας προκαλεί άγχος;
Παρότι έχω βάσεις στη μουσική, είναι η πρώτη φορά που μου ζητούν να συμμετέχω σε μια μουσικοθεατρική παράσταση. Δε θα το έλεγα ρίσκο, αλλά ήταν κάτι που με άγχωσε ελαφρώς. Σαν βάπτισμα του πυρός. Δεν είχα εμπειρία, τώρα μπορώ να πω ότι ξέρω αυτό το είδος του θεάτρου ή τουλάχιστον έχω κάποιες μικρές βάσεις.
Τι δυσκολίες συναντήσατε στη μέχρι τώρα πορεία σας και πως τις αντιμετωπίσατε;
Η κύρια δυσκολία που αντιμετωπίζω είναι οικονομικής φύσεως. Μετά, υπάρχουν γενικότερες δυσκολίες που αφορούν κυρίως την εξοικείωση με το χώρο και την νοοτροπία της δουλειάς. Ενώ νομίζεις ότι ξέρεις κάποια πράγματα, στην πορεία καταλαβαίνεις ότι αυτά είναι πολύ λίγα. Αυτό που πραγματικά μετράει σαν γνώση είναι η δουλειά. Αν δεν ανέβεις στη σκηνή, δεν ξέρεις σχεδόν τίποτα. Έχεις πάρει μια πολύ μικρή γεύση από το όλο πράγμα. Βέβαια, αυτές τις δυσκολίες πρέπει να τις χρησιμοποιήσεις σαν κίνητρο, ώστε να γίνεις καλύτερος. Αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ.
Τι θα προτείνατε στα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα την πορεία τους στο χώρο του θεάτρου;
Υπομονή, επιμονή, προσπάθεια και πολλή δουλειά. Βασικό είναι να κατέχουν το «γνώθι σαυτόν», να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους και αν πραγματικά θέλουν να ασχοληθούν με την τέχνη του θεάτρου, να αφήσουν στην άκρη κάθε τι επιφανειακό και να θέσουν υψηλούς στόχους, στόχους αξίας.
Στην υποκριτική μετράει περισσότερο το ταλέντο ή η προσωπική εξάσκηση στο αντικείμενο; Είναι κάτι που μπορεί να το αποκτήσει κάποιος χωρίς να έχει μια φυσική τάση προς αυτό;
Πιστεύω ότι είναι ένα αποτέλεσμα συνόλου. Σίγουρα μετράει το ταλέντο, η αντίληψη και πάρα πολύ η προσωπική δουλειά. Ένας ακόμα πολύ σημαντικός παράγοντας είναι, φυσικά, η τύχη. Είναι ένα γενικό σύνολο, το οποίο δεν απαιτείται μόνο στην δική μας δουλειά, αλλά σε όλες.
Ποια θεωρείτε ότι ήταν η καλύτερη μέχρι τώρα ερμηνεία σας;
Αυτό δε μπορώ να το κρίνω εγώ. Θα αναφέρω ποιος ρόλος μου άρεσε περισσότερο για μένα. Θεωρώ ότι ήταν ο ρόλος του Πυλάδη στο έργο «Ιφιγένεια εν Ταύροις». Είναι αρχαία ελληνική τραγωδία και ένα ιδιαίτερο, ξεχωριστό είδος θεατρικού έργου. Εμένα προσωπικά με ενθουσίασε πολύ ο συγκεκριμένος ρόλος.
Σας έχουμε δει το τελευταίο διάστημα σε πολλές κωμικές σειρές. Είναι η κωμωδία το δυνατό σημείο σας ή προτιμάτε το δράμα; Με τι θα θέλατε να ασχοληθείτε μελλοντικά;
Στην τηλεόραση, προτιμώ την κωμωδία, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα. Στο θέατρο μου αρέσουν και τα δύο. Άλλη προσωπική ευχαρίστηση μου προσφέρει η κωμωδία και άλλη το δράμα. Γενικότερα, οι συνάδελφοι και οι δάσκαλοί μου στη σχολή με έχουν χαρακτηρίσει ως κωμικό ηθοποιό, οπότε νομίζω ότι κλίνω προς αυτή την κατεύθυνση.
Ποιο μέσο θεωρείτε ότι σας εκφράζει καλύτερα; Τηλεόραση ή Θέατρο; Γιατί;
Στην Ελλάδα… το θέατρο! Δεν αφήνω, βέβαια, την τηλεόραση εκτός των σχεδίων μου, απλά είναι πολύ λίγες οι παραγωγές που θα ήθελα πραγματικά να συμμετάσχω.
Κατά πόσο υπάρχει ελεύθερος χρόνος για έναν ηθοποιό;
Αυτό είναι κάτι το οποίο δε μπορείς να το πεις αντικειμενικά και με σιγουριά για έναν ηθοποιό. Ο καθένας αποφασίζει πόσο πολύ θέλει να ασχοληθεί με αυτό. Εγώ προσωπικά έχω επιλέξει να βάζω πάνω απ’ όλα τη δουλειά. Οπότε αναγκαστικά θυσιάζω πολλά πράγματα από την προσωπική μου ζωή. Τώρα το θέμα του χρόνου είναι σχετικό. Υπάρχουν περίοδοι που έχω αρκετό χρόνο και ξαφνικά μέσα σε δύο μήνες αυτός ο χρόνος εξαφανίζεται. Τότε, δεν υπάρχει χρόνος ούτε για ύπνο! Σε γενικές γραμμές, δεν έχω πολύ χρόνο.
Θέλετε να μας εκμυστηρευτείτε κάποια από τα όνειρα και τα σχέδια σας για το μέλλον;
Το ένα όνειρο μου είναι να καταφέρω να κάνω αυτή τη δουλειά και να συντηρώ τον εαυτό μου. Δυστυχώς, αρκετοί ηθοποιοί στην Ελλάδα εργάζονται σε δύο δουλειές για να ανταπεξέλθουν στο οικονομικό κομμάτι. Το άλλο μεγάλο μου όνειρο… είναι το εξωτερικό! Μπορεί, βέβαια, να μη γίνει ποτέ, αλλά υπάρχει σαν σκέψη.
Συνέντευξη: ΠΟΠΗ ΚΑΡΥΠΙΔΟΥ