ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

ΑΡΓΥΡΗΣ ΞΑΦΗΣ: Η ΑΝΕΧΕΙΑ ΦΟΒΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΥΣ


Αργύρης Ξάφης. Ο πολυτάλαντος ηθοποιός και σκηνοθέτης που συμμετέχει αυτό το καιρό στη σειρά του Alpha «Η λέξη που δεν λες» έρχεται στο Blackbox για μια σειρά σεμιναρίων πάνω στην αρχαία τραγωδία. Το Townsendia βρήκε την ευκαιρία και μίλησε μαζί του σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

Πώς προέκυψε η ιδέα για ένα σεμινάριο πάνω στην αρχαία τραγωδία; 

Υπάρχουν πολλοι βασικοί –αρχετυπικοί για μένα- κώδικες που για κάποιο λόγο προσπερνούνται όταν διαβάζουμε και προετοιμαζόμαστε σαν ηθοποιοί να παίξουμε τραγωδία. Αυτοί οι κανόνες ξεπερνάνε το στυλ ή το προσωπικό ύφος του κάθε σκηνοθέτη και αποτελούν την ρίζα της δικής μας δουλειάς-του ηθοποιού. Το σεμινάριο απευθύνεται αποκλειστικά σε ηθοποιούς και σπουδαστές δραματικών σχολών, και δεν έχει καμία σκηνοθετική ανάγκη. Θεωρώ υποχρέωσή μου, την εμπειρία πάνω σε αυτό να την μοιραστώ-έστω και για έναν καταρχήν μικρό κύκλο σπουδών με άλλους.

Τι είναι αυτό που πρέπει να έχει ένας ηθοποιός για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της αρχαίας τραγωδίας;

Πρέπει να είναι θαρραλέος γιατί στη διαδρομή έρχεσαι δίπλα σε πολύ πρωταρχικές θεματικές και ριζικές αισθήσεις. Που ήταν εκεί από πριν, απλώς οι καινούριες μας ρουτίνες τις έχουν αφοπλίσει. Θάρρος, λοιπόν, αλλά και φωνητικές δυνάμεις και καλή σχέση με την μουσική και τον ρυθμό. Οι συνεργασία αυτών φέρνει την μετατόπιση.

Τι θα αποκομίσουν οι ενδιαφερόμενοι από το σεμινάριο;

Στον χρόνο που θα έχουμε θα πάρουν μια πρώτη γεύση και υλικό για βαθύτερη προσωπική μελέτη και εξάσκηση πάνω σε αυτό το είδος.

Τι σημαίνει για εσάς η αρχαία τραγωδία και της αφιερώσατε τόσα χρόνια μελέτης; 

Είναι υπερβολή όπως ακούγεται το «χρόνια μελέτης», ο Τερζόπουλος έχει αφιερώσει όντως «χρόνια μελέτης» στην αρχαία τραγωδία. Εγώ από την πλευρά του ηθοποιού ήρθα αντιμέτωπος με αρκετά προβλήματα σε αυτά τα κείμενα που η σκηνοθεσία από μόνη της δεν τα έλυνε-ίσα ίσα τα μεγένθυνε. Μέσα στα χρόνια λοιπόν, κυρίως της συνεργασίας μου με τον Θωμά Μοσχόπουλο, βρέθηκαν κάποια βασικά υλικά που με βοήθησαν πολύ να τα ξεπεράσω. Άρα θα έλεγα οτι η αρχαία τραγωδία μεγάλωσε το οπλοστάσιο που είχα ως ηθοποιός και ως άνθρωπος.

Παράλληλα πρωταγωνιστείτε στο βρετανικό έργο «Λαμπεντούζα» που πραγματεύεται το θέμα του Προσφυγικού. Τι έχετε να πείτε για το θέμα αυτό που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα; 

Είναι τεράστιο αυτό το θέμα και δεν θα πέσω στο λάθος να απαντήσω με δυο σειρές για τα πάντα. Εγώ πιστεύω ότι αν δεν ήμασταν χτυπημένοι από αυτήν την ηλίθια κρίση, δεν θα συζητάγαμε καν αυτό το θέμα, μιας και η φιλοξενία είναι βασικό μας χαρακτηριστικό. Η ανέχεια φοβίζει και κάνει επιθετικούς τους ανθρώπους. Υπομονή, αγάπη και επιστροφή σε αυτά που μας κάνουν ανθρώπους λέω.

Θεωρείτε δικαιολογημένη την άνοδο της ξενοφοβίας εξαιτίας του πρσφυγικού;

Και της αλληλεγγυης θα πω. Γιατί άλλοι τόσοι και περισσοτεροι γίνονται εθελοντές, βοηθάνε και προσφέρουν ότι έχουν. Είναι δικαιολογημένη μέχρι το σημείο που συζητιέται και προσπαθεί να λυθεί, όχι σαν καινούριο status quo.

Στους νέους στο χώρο του θεάτρου τι έχετε να συμβουλεύσετε;

Να ξεπεράσουν το συντομότερο δυνατό το αίσθημα μοναξιάς και πραγματικά να συνεργαστούν- όχι ευκαιριακά και περιστασιακά- με αυτούς που γουστάρουν και πιστεύουν.

Σχεδιάζετε κάτι αυτόν το καιρό;

Τελειώσαμε με τα γυρίσματα του σηριαλ «Η λέξη που δεν λες» και μια ταινία για την ζωή του Καζαντζάκη με τον κ. Σμαραγδή. Επίσης 2 μικρού μήκους νέων σκηνοετών με φοβερά σενάρια. Μεταφράζω κάτι που με ενδιαφέρει και προετοιμάζουμε με την ομάδα μας, τους ΠΥΡ, τις ερχόμενες δουλειές μας. Και όπως πάντα διδάσκω στο Ωδείο Αθηνών, υποκριτική, και φέτος εγκαινιάσαμε την συνεργασία μας με τη σχολή του GITIS της Μόσχας. Κάτι που θα κρατήσει τα επόμενα 5 χρόνια, τουλάχιστον.

 Συνέντευξη: Ράνια Κοτινοπούλου