Όσο η κρίση προχωρά τόσο περισσότερες οικογένειες αντιμετωπίζουν προβλήματα διαβίωσης και άμεσης ανάγκης. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που το να έχουν φαγητό είναι κάτι που δεν είναι αυτονόητο. Για κάποιους η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν είναι πλέον δεδομένη, όπως επίσης το να έχουν τα απαραίτητα που χρειάζεται ένα σπίτι και μία οικογένεια. Υπάρχουν οικογένειες που δεν μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους καινούργια ρούχα και παπούτσια ούτε καν ένα παιχνίδι.
Για αυτές τις οικογένειες υπάρχει στον Τρίλοφο Θεσσαλονίκης η Κοινωνία αγάπης και προσφοράς «Γέροντας Παΐσιος». Εκεί ο Πατήρ Χρήστος οργάνωσε, σε συνεργασία με ένα μεγάλο δίκτυο εθελοντών, πληθώρα δομών για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Το Κοινωνικό συσσίτιο στεγάζεται στον Τρίλοφο με υπερσύγχρονο εξοπλισμό και πρωτίστως με άριστες πρώτες ύλες, οι εθελοντές παρασκευάζουν και πηγαίνουν στα σπίτια των ανθρώπων που έχουν ανάγκη στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Θεσσαλονίκης ένα ολοκληρωμένο μενού μαγειρεμένο με πολύ αγάπη. Συσσίτιο δίνουν όλες τις Κυριακές, τρεις φορές την εβδομάδα και όλες τις γιορτές. Επίσης λειτουργούν δύο κοινωνικά παντοπωλεία στον Τρίλοφο και την Περαία όπου συγκεντρώνονται μεγάλες ποσότητες τροφίμων και ειδών καθαριότητας. Στην Περαία λειτουργεί και το Κοινωνικό κατάστημα ρούχων και παιχνιδιών όπου υπάρχουν ξεχωριστά τμήματα για γυναικεία, ανδρικά, παιδικά ρούχα και παπούτσια και πλήθος παιχνιδιών. Οι δομές δεν σταματάνε εδώ καθώς σε έναν υπερσύγχρονο χρόνο στεγάζεται και το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο για ανασφάλιστους και ανήμπορους ανθρώπους. Στον χώρο αυτό συγκεντρώνονται μεγάλες ποσότητες καλά οργανωμένα σε φάρμακα και είδη υγείας. Ένα καινούργιο και αρκετά σημαντικό κομμάτι είναι το Εργαστήρι ψυχικής ισορροπίας καθώς είναι μια πρωτοπόρα διαδικασία ψυχικής θεραπείας και αναζήτησης εναλλακτικών δρόμων χαράς, ειρήνης, ελπίδας δύναμης για τη ζωή και ευτυχίας. Ειδικοί πολλών θεματικών ενοτήτων συνεργάζονται ώστε να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους να επιτύχουν αυτόν τον στόχο. Οι δράσεις όμως της Κοινωνίας και Προσφοράς «Γέροντας Παΐσιος» συνεχίζονται με την δανειστική βιβλιοθήκη και το στέκι νεολαίας, την τράπεζα αίματος, την ηλεκτρονική υπηρεσία διευκόλυνσης ευρέως εργασίας, των τομέα των εκδρομών, τις ομιλίες-διαλέξεις αλλά και την αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες. Επισκεφτήκαμε τις δομές όπου είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον πατέρα Χρήστο, σε μια κουβέντα εφ’ όλης της ύλης, για το σωματείο.
Αρχής γενομένης όλων ήταν ένα project που έκανε ο ίδιος όταν ήταν καθηγητής «Στην πρώτη της μορφή η ιδέα ξεκίνησε πριν περίπου 4 χρόνια στο πλαίσιο ενός μαθήματος στο σχολείο όπου δίδασκα. Κάναμε ένα project για την κρίση, πως φτάσαμε ως εδώ, τα αίτια της, τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τον κόσμο που είναι σε δύσκολη θέση. Έτσι, ξεκίνησαν οι μαθητές μου, να κάνουν προτάσεις. Οι ίδιοι προθυμοποιήθηκαν να μαγειρέψουν, να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούσαν και να προσφέρουν στα άτομα που είχαν ανάγκη. Αυτό ήταν σε μικρή έκταση αλλά υπερβολικά σπουδαίο. Το ένα παιδί έφερνε 10 μερίδες, το άλλο ένα ταψί φαγητό και αυτά έπρεπε να μοιραστούν». Μας εξήγησε πως όλο αυτό δεν άργησε να πάρει τη σημερινή του μορφή. «Σκεφτήκαμε πολύ γρήγορα με τους μαθητές ότι αυτό πρέπει να αποκτήσει μια ουσιαστικότερη μορφή. Το επισημοποιήσαμε και οι ίδιοι μαθητές άρχισαν να έρχονται να μαγειρεύουν, στην αρχή 30-40 μερίδες.»
Ακόμη και η ονομασία ήταν σε συνεργασία με τα παιδιά και η τελική απόφαση ήταν δική τους, «Είχα βάλει ήδη το Κοινωνία αγάπης και προσφοράς αλλά τα παιδιά θέλησαν έναν τίτλο που να είναι πρωτότυπος. Όταν μοίρασα σε 50 μαθητές από ένα χαρτάκι και τους ζήτησα να προτείνουν έναν τίτλο δεν πίστευα ποτέ ότι θα βάλουν «Γέροντας Παΐσιος», είναι καθαρά δική τους ιδέα. Είχα ενδοιασμούς, κάπως ντρεπόμουν πίστευα ότι κάποιος θα μπορούσε να πει τι είναι αυτό; Αλλά αφού το επέλεξαν τα παιδιά συμφώνησα.»
Η εξέλιξη δεν άργησε να έρθει και έτσι το σωματείο γρήγορα αύξησε τις δραστηριότητές του. «Αρκετά γρήγορα έφτασε το συσσίτιο να έχει 200 έως και 500 γεύματα και έτσι επεκταθήκαμε και στους υπόλοιπους τομείς. Δημιουργήσαμε το παντοπωλείο, το ιατρείο, το φαρμακείο, τη βιβλιοθήκη όπως και το παράρτημα στην Περαία προσπαθώντας να καλύψουμε όλες τις ανάγκες. Για παράδειγμα μια μέλλουσα μητέρα που δεν υπάρχει η δυνατότητα να έχει όλα τα είδη για το μωρό. Της παρέχουμε από πριν δύο κιβώτια που μέσα θα έχει όλη την προίκα του μωρού από μπιμπερό, ρουχαλάκια, κούνια, καθισματάκι αυτοκινήτου προσπαθούμε να μην λείπει τίποτα. Ανακυκλώνουμε μεταξύ των ανθρώπων και είναι ωραίο παιχνίδι. Δανείζει ο ένας στον άλλο για τον χρόνο που χρειάζονται και επιστρέφονται για να δοθούν στην επόμενη οικογένεια.»
Τα σωματείο συνεργάζεται με περισσότερους από 50 μη κερδοσκοπικούς συλλόγους και σωματεία. «Έχουμε περισσότερους από 1000 ενεργούς εθελοντές για όλους τους τομείς. Όλοι εργάζονται με δική τους πρωτοβουλία και θέληση, ο καθένας βρίσκει το χώρο του. Για παράδειγμα έχουμε 2-3 επαγγελματίες μάγειρες, συνεργάζονται, δεν υπάρχει μόνο ένας, δεν είναι κλειστή ομάδα εθελοντισμού συνεργαζόμαστε με πολύ κόσμο.»
Η απορία δεν άργησε να έρθει. Όλα αυτά που βλέπουμε είναι αποτέλεσμα μόνο τον εθελοντών ή έχει μερίδιο και η Πολιτεία; Η απάντηση κατηγορηματική από τον ίδιο «Η ομάδα αυτή δεν μπήκε σε καμία επιδότηση. Ενσυνείδητα δεν μπαίνουμε σε καμία επιδότηση, σε κανένα ΕΣΠΑ. Δεν θα μπούμε σε κανένα πρόγραμμα επιδότησης. Εμάς δεν μας ενδιαφέρουν τα χρήματα. Δεν παίρνουμε χρήματα ούτε από την Εκκλησία, ούτε από τον Δήμο, ούτε από κοινότητες, ούτε από επιχειρήσεις και ιδιώτες. Εμείς δεχόμαστε από τον απλό κόσμο. Όσοι θέλουν να διαθέσουν χρήματα, συζητάμε τις ανάγκες που υπάρχουν και είτε ψωνίζουν τρόφιμα, είτε φάρμακα ή φτιάχνουν επιταγές τις οποίες δίνουμε στις οικογένειες για να ψωνίσουν. Έτσι συνεργαζόμαστε με τους μετανάστες μας από το εξωτερικό που θέλουν να βοηθήσουν. Επικοινωνούν με μία από τις εταιρείες που αυτοί επιλέγουν και μας στέλνουν συστημένες επιταγές για παράδειγμα των 25 ευρώ για να τις μοιράσουμε στις οικογένειες.»
Η κοινωνία συμμετέχει με τον δικό της τρόπο στην προσφορά. «Πηγαίνω στην Λαχαναγορά με το φορτηγό με ρωτάνε παππά αυτό για πού είναι για δήμο, για κοινότητα, για Εκκλησία; Όχι είναι γι αυτό το σωματείο. Μου λένε μπες μέσα και πάρε ότι θέλει. Τους ρωτάω αν ήταν το αντίθετο; Ξέρεις ποια είναι η απάντηση; Θα σου έλεγα πάρε ένα τελάρο γιατί δεν θα μπορούσα να σου πω όχι, αλλά μέχρι εκεί. Ξέρεις πόσα θέλουν να δώσουν; Ολόκληρη ντάνα με φρούτα και λαχανικά 20-50 τελάρα. Πηγαίνουμε στην ψαραγορά της Μηχανιώνας και μας δίνουν μία ντάνα ψάρια 50-100 τελάρα, είναι περίπου 700 κιλά φρέσκο ψάρι που δεν είναι 2-3ης μέρας και δεν μπορούν να πουληθούν, είναι φρεσκότατο ψάρι που μόλις έχει βγει. Λέω στους εθελοντές χρειαζόμαστε αυτό, ο ένας με τον άλλο το βρίσκουν. Δεν ζητάω συνέχεια από κάποιον που προσφέρει. Κοιτάω να μην νιώσει κανένας ούτε εμένα ούτε τους συνεργάτες μου, να πούνε «ωχ πάλι ο παππάς θα ζητήσει», όχι σαν ζητιανιά. Αλλά να με δουν στον δρόμο και να πούνε «Ρε Παππά Χρήστο καιρό έχεις να φανείς».
Όμως στην εποχή που βρισκόμαστε πόσο εύκολο είναι να ξεχωρίσει κάποιος τις οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη; «Στην Κοινωνία αγάπης και προσφοράς προσπαθούμε τους ανθρώπους που ασχολούνται με την κοινωνία να τους βάλουμε στον τρόπο αναζήτησης, εύρεσης των οικογενειών που έχουν προβλήματα. Είμαι 17 χρόνια εδώ στην περιοχή, εξομολογώ, βλέπω ανθρώπους, οικογένειες, χιλιάδες κόσμο, ήμουνα καθηγητής αυτά τα 15 περίπου χρόνια, είχα τους μαθητές, τους γονείς τους οπότε πλέον είναι εύκολο να βρεις ποιος θα σου πει αν κάποιος είναι «πονηρός». Βέβαια αν κάποιος παίρνει από εμάς αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει ανάγκη αυτός διαγράφεται. Ακόμη και αν βρούμε δουλειά σε κάποιον και δεν πάει διαγράφεται. Για όποιον λόγο π.χ αν είναι βαριά η δουλειά, πρέπει αν τους βρεις δουλειά κάποιος να την αποδεχτεί.»
Δυστυχώς το έργο που επιτελεί η Κοινωνία αγάπης και προσφοράς «Γέροντας Παΐσιος» είναι πολύ δύσκολο και όπως τονίζει ο πατέρας Χρήστος χρειάζεται λεπτός χειρισμός καθώς οι άνθρωποι έχουν αξιοπρέπεια, δεν δέχονται εύκολα την βοήθεια και την υποστήριξη ακόμη και αν έχουν πρόβλημα διαβίωσης. Όπως μας αναφέρει κατά την διάρκεια της κουβέντας μας «Είναι πολλά και τραγικά τα προβλήματα.» Μάλιστα δεν λείπουν και φαινόμενα όπως ενδοοικογενειακής βίας «Δυστυχώς ο μπαχτσές τα έχει όλα, η κοινωνία έχει κομμάτια βαθύτατα προβληματικά. Εδώ πάμε σε έναν άλλον τομέα που πρέπει να παλέψουμε για να πάρει αγωγή ο κόσμος, να καλλιεργήσει τον εαυτό του, την ψυχή, τον χαρακτήρα του. Μα ακόμα και η κρίση ήρθε γιατί υπήρχε έλλειμμα γνώσης του κόσμου, δεν την πατήσαμε έτσι τυχαία και ούτε κάποιος μας την έκανε τη δουλειά. Αυτοί κάνανε την δουλειά τους, εμείς γιατί την πατήσαμε, γιατί πέσαμε στον ευδαιμονισμό σε έναν τρόπο ζωής που δεν μας ταίριαζε;»
Όλο αυτό το έργο όμως χρειάζεται έναν άνθρωπο πολύ δυναμικό και με μεγάλη θέληση, που να έχει στήριξη. «Έχω την αμέριστη συμπαράσταση της οικογένειάς μου. Είναι δίπλα μου και με στηρίζουν με βοηθάνε και η σύζυγος μου και τα παιδιά μου φυσικά και ο κόσμος». Υπάρχουν όμως και στιγμές που όσα και να κάνεις και όσοι και να σε στηρίξουν λυγίζεις για τον πατέρα Χρήστο αυτό συνέβη με τον τρόπο που του συμπεριφέρθηκε η εκκλησιά. «Υπήρξε στιγμή που λύγισα από τον τρόπο που μου συμπεριφέρεται η εκκλησία μόνο. Από την κοινωνία, από τον απλό κόσμο δεν έχω κανένα παράπονο, από το ηγετικό κομμάτι της εκκλησίας ναι πάρα πολλά. Δεν έγινα ιερέας για επιβιώσω είχα επάγγελμα πριν γίνω, ήμουν καθηγητής αλλά ήθελα πάρα πολύ, μέσα από την τρελή μου επικοινωνία με τον Γέροντα Παΐσιο. Αλλά τον «καλό» καιρό τα είχα βάλει με κάποια σκάνδαλα της εκκλησίας. Ήμουνα ο πρώτος που μίλησα για το τι μας έρχεται από το Βατοπέδι, ήμουνα ο πρώτος που μίλησα ότι οι ιερείς δεν πρέπει να παίρνουν «τυχερά» δεν γίνεται να απλώνουμε το χέρι στον κόσμο και να εισπράττουμε, κάθε τι που κάνουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Υπήρχαν αντιδράσεις για την διαφορετική πλευρά που βλέπω το έργο του ιερέα. Δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε από τον κόσμο. Είναι γνωστή η τρέλα μου για τον ΠΑΟΚ ποτέ μου δεν πήγα στο γήπεδο για να είμαι με τους επισήμους, εγώ θέλω να είμαι με τα παιδιά με τον κόσμο που αγαπώ, θέλω να πάρω το εισιτήριο μου και να πάω στην θύρα 4 μαζί με τους υπόλοιπους φιλάθλους. Δεν μου ταιριάζει να κρατάω αποστάσεις, το έργο μας είναι να είμαστε εκεί, δίπλα σε αυτούς που μας έχουν ανάγκη, σε αυτούς που θέλουνε να τους ακούσουμε και να μοιραστούν μαζί μας τον πόνο και τον καημό τους, να συζητήσουν τι τους βασανίζει.»
Η παρότρυνση του πάτερ Χρήστου εξ αρχής ήταν να γνωρίσουμε το έργο που κάνουν οι εθελοντές την ώρα που ετοιμάζουν το συσσίτιο για να δούμε πραγματικά αυτό που μας περιέγραψε ο ίδιος. «Όλοι νοιάζονται ο ένας τον άλλον, αν παρακολουθήσεις ένα συμβούλιο θα φύγεις και θα πεις πόση αγάπη υπάρχει μεταξύ τους; Δεν υπάρχει θέμα για το οποίο θα τσακωθούν, δηλαδή είναι φοβερό όλοι έχουμε δουλέψει κατά καιρούς και σε συνδικαλιστικούς φορείς έβλεπες ότι ο ένας πήγαινε να επιβάλλει την γνώμη του στον άλλο. Εδώ θα δεις με πόση χαρά, αγάπη, ομορφιά συνεργάζονται μεταξύ τους.»
Ανανεώσαμε λοιπόν το ραντεβού μας για την επόμενη Κυριακή όπου θα μαγειρεύανε για το συσσίτιο για να ζήσουμε αυτή την μοναδική εμπειρία της προσφοράς, της πραγματικής αγάπης και της αλληλεγγύης.
Συνέντευξη: Μαρία Γούσιου
Για περισσότερες πληροφορίες: Κοινωνία Αγάπης και Προσφοράς "Γέροντας Παΐσιος"
