ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

"Οι Παίχτες" του Νικολαϊ Γκογκολ στο Θέατρο"Αλκμήνη"


Θέατρο «Αλκμήνη»,
Αλκμήνης 8, κάτω Πετράλωνα

"Οι Παίκτες" 

του Νικολαϊ Γκογκολ 

ΣΥΝΤΟΜΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:

Σ’ ένα μικρό πανδοχείο μιας επαρχίας, ένας ικανός χαρτοπαίκτης με ειδίκευση στις απάτες της τράπουλας έρχεται με σκοπό να αλιεύσει τα ανυποψίαστα θύματα του. Στο ίδιο πανδοχείο, όμως, γνωρίζεται με μια μικρή συμμορία ομοίων του χαρτοπαικτών, οι οποίοι ετοιμάζουν στημένες απάτες με σκοπό να αποσπάσουν χρήματα από τους ανυποψίαστους περαστικούς. Οι τρείς θαμώνες, απατεώνες – επαγγελματίες χαρτοπαίχτες θα συναντηθούν, έτσι το παιχνίδι θα εξελιχτεί από μια απλή χαρτοπαικτική παρτίδα σε μια κωμικοτραγική φάρσα με απρόσμενες συνέπειες. Η αγωνία, το πάθος και η αλαζονεία, παρασέρνει τους παίκτες σε ένα παιχνίδι χωρίς επιστροφή.


Σημείωση Σκηνοθετών:

Το έργο αν και γράφτηκε χρόνια πριν, είναι πάντα επίκαιρο, ανατρεπτικό και μιλάει άμεσα στην συνείδηση όλων. Διαπραγματεύεται ένα από τα «αιώνια αθεράπευτα στίγματα» της ανθρώπινης ψυχής, το πάθος του ανθρώπου απέναντι στην κτητικότατα, με αφορμή το παιχνίδι της χαρτοπαιξίας και τον τζόγο. Σπάνια ένας συγγραφέας εμβαθύνει τόσο στην ανθρώπινη φύση, με έναν τόσο βαθύ και διασκεδαστικό τρόπο, ενώ ταυτοχρόνως, στήνει αριστοτεχνικά ένα παιχνίδι φαρσοκωμωδίας, το οποίο, όπως εξελίσσεται, διατυπώνονται οι πιο σκληρές αλήθειες: για την απληστία του ανθρώπου, την ευμετάβλητη ψυχοσύνθεση του, την βαθύτερη διείσδυση στην αλαζονεία και την υποκίνηση της συνείδησης του, την κτηνωδία και την απελπισία της ανθρώπινης κτητικότητας. Αν και σε πρώτη ανάγνωση διαπιστώνει κανείς ότι πρόκειται για μια φάρσα με έντονες κωμικές καταστάσεις, η συνέχεια μαρτυρεί μια διαφορετική οπτική στην πορεία του έργου, διακρίνοντας κανείς στο βαθύτερο νόημα του την αγωνιώδης κραυγή του ανθρώπου απέναντι στα πάθη και τα κτηνώδη ένστικτά και τις αδυναμίες του.


 Ο Γκόγκολ δεν κάνει εκπτώσεις στους χαρακτήρες του, δεν ωραιοποιεί τα πάθη και τις ορμές των ενστίκτων. Διεισδύει αριστοτεχνικά στον εσωτερικό κόσμο και μέσα από τους χαρακτήρες βλέπει κανείς την καταπίεση μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ο Γκόγκολ, για το σύνολο της προσφοράς του, παραμένει για πάντα, τόσο για την παγκόσμια όσο και για την ρωσική λογοτεχνία, ένα αιώνιο σύμβολο και σημείο αναφοράς, παρά το γεγονός πως έφυγε από την ζωή μόλις σε ηλικία 45 ετών χτυπημένος από την προσωπική μελαγχολία, για τις τύψεις του περί προδοσίας της ρώσικης υπερηφάνειας. Τα έργα του βαθιά διεισδυτικά στην ανθρώπινη συνείδηση, γεμάτα πάθος και ζωή, με χαρακτήρες ζωντανούς και ταραχώδεις, απλές προσωπικότητες με τόσο σύνθετη ψυχοσύνθεση, οι οποίοι αγωνίζονται και παλεύουν με τα πάθη και τις συνειδήσεις τους, δοκιμάζοντας τις μεταξύ τους σχέσεις σε αδιέξοδα δίχως επιστροφή, καταδεικνύει έτσι όλο το φάσμα της αυταπάτης και της φθοράς του ανθρώπου. 


Ο Γκόγκολ δεν είναι σε καμία περίπτωση πεσιμιστής και μηδενιστής, αλλά προσπαθεί να καταδείξει με τον πιο περιγραφικό τρόπο την τυφλή ορμή και το αδιέξοδο των παθών και των ενστίκτων της ανθρώπινης συνείδησης, μιας συνείδησης που έχει οδηγηθεί στην σήψη, την φθορά και τις ψευδεπίγραφες ελπίδες που προσφέρει στον άνθρωπο η κτητικότητα, η αλαζονεία, που έρχεται συνήθως να καλύψει το ανεκπλήρωτο κενό μέσα του, στο κοινωνικό του περιβάλλον και στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Όλα αυτά με έναν κωμικοτραγικό τρόπο, με ρεαλισμό και αλήθεια, ισορροπώντας ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό, το ζωώδες και το μεταφυσικό, το λογικό και το υπέρλογο. 



Το έργο «Οι παίκτες», είναι ένα εύστοχο σχόλιο του συγγραφέα πάνω στη διαφθορά, την απάτη, την αλαζονεία και τελικά την φθορά της συνειδήσεως. Ο Γκόγκολ εμβαθύνει μ’ εντυπωσιακό τρόπο στην ψυχολογία των παικτών, σε ένα παιχνίδι που δεν έχει τέλος ούτε αρχή, στο οποίο είναι αποφασισμένος να εξαπατήσει και να εξαπατηθεί όπως καλείται να παίξει, είναι αποφασισμένος να παραδοθεί στο τυφλό πάθος της αλαζονείας του όποιος αποφασίσει να το ζήσει μέχρι το τέλος, να βυθιστεί μέσα σε μια ορμή ενστίκτων και τυφλών παρορμήσεων, ένα παιχνίδι που είναι και η ίδια η ζωή, αφού όπως χαρακτηριστικά επαναλάμβανε ο Γκόγκολ: «Αμέτρητα όπως οι κόκκοι της άμμου, είναι τα πάθη του ανθρώπου, έτσι Ότι και να πείτε, το σώμα θα βασίζεται πάντα στην ψυχή».

Μάνος Καβίδας – Μανώλης Βαζαίος


Παίζουν: 
Μανώλης Βαζαίος, 
Ερνέστος Βουτσινός, 
Νίκος Μαυρουδής, 
Ηλίας Κούτλας

Συντελεστές

Μετάφραση: Άλεξ Γκρομπένκο

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Μάνος Καβίδας – Μανώλης Βαζαίος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαίρη Άσπρου
Επιμέλεια-Κίνησης: Άννα Αναστασιάδου
Μουσική Επιμέλεια-Φωτισμοί: Μάνος Καβίδας
Video Editing-Φωτογραφίες-Σχεδιασμός Αφίσας :Ειρήνη Ζγούρη
Παραγωγή-Σκηνικά:Atermono. Creative. Cine. Art.

Πληροφορίες Παράστασης:
Ημέρες και ώρες παράστασης: Από 04/05 έως 02/06ς ,Κάθε Σάββατο στις 21:30, Κυριακή στις 19:00
Διάρκεια: 70′
Είδος: Κωμωδία
Τιμές Εισιτηρίου:  10 κανονικό, 8 ανέργων/φοιτητικό, 5 Ατέλειες (Δημοσιογραφικό/Ηθοποιών).
Τηλ. Κρατήσεων: 210-3428650