Η Ελληνική Πολιτεία έχει καθιερώσει την 27η Ιανουαρίου ως Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος μετά από ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων (Νόμος 3218/2004). Την ημέρα αυτή, οι πολίτες όλου του πολιτισμένου κόσμου, μαζί με τους πολίτες της Ελλάδας, μνημονεύουν το στυγερότερο έγκλημα της σύγχρονης ιστορίας κατά της ανθρωπότητας, με μοναδικό σκοπό να διατηρηθεί η Μνήμη και να αποτραπεί η επανάληψή του.
Με αφορμή την ημέρα αυτή την Δευτέρα 28 Ιανουαρίου, σύσσωμη η Εβραϊκή κοινότητα, αλλά και πλήθος κόσμου, της επιστήμης, της τέχνης, της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και όχι μόνο, παρευρέθησαν στο Κέντρο Πολιτισμού: Ελληνικός Κόσμος. Ακούστηκε το μουσικό πόνημα της Πηγής Λυκούδη «Ο πόνος όλου του κόσμου». Το συγκλονιστικό αυτό έργο, ένωσε τις φωνές όλων μας, ενάντια στο πιο αποτρόπαιο έγκλημα της ιστορίας, ενάντια σε κάθε μορφή βίας.
Η μελοποιημένη από την συνθέτρια ποίηση των Paul Celan και Γιωσέφ Ελιγιά, με τις κορυφαίες ερμηνείες της διεθνούς φήμης σοπράνο Alexandra Gravas και του ανυπέρβλητου Γρηγόρη Βαλτινού, μας έκαναν να ξαναζήσουμε, ένα... συναισθηματικό αυτή την φορά ολοκαύτωμα. Ξύπνησαν μνήμες. Ράγισαν καρδιές. Μόνο έτσι δεν θα βιώσουμε πάλι τα ίδια.
Κρατώντας τις μνήμες ανεξίτηλες. Η συνθέτρια φανερά συγκινημένη είπε: «…Θα ήθελα να σταθώ στην αγωνία των ψυχών, για το τι… για το πως… τόση αγωνία που ο θάνατος μπορεί και να φάνταζε ΛΥΤΡΩΣΗ… Θα ήθελα να προσθέσω με αυτό το έργο μου, την δύναμη της φωνής της Τέχνης στο ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ…»
Με την συνθέτρια στο πιάνο οι μουσικοί: Δημήτρης Κοντονής (κιθάρες), Ηλίας Μεχίλη(Βιολί), Άγγελος Κουσάκης (κρουστά),Νίκος Χατζόπουλος (μπάσο),Πάρης Μαμμάς (κλαρινέτο) έπαιξαν συμμετέχοντας ολοκληρωτικά, τονίζοντας όλη την δύναμη και την λυρικότητα του έργου.
Ένα έργο, που θα μείνει στην ιστορία σαν το Ρέκβιεμ του Ολοκαυτώματος. Σε κάθε μαύρη επέτειο θα ακούμε αυτή την μουσική και τον ποιητή της Φούγκας του Θανάτου να λέει και να μας θυμίζει ό,τι δεν πρέπει πότε να ξεχάσουμε: …«Φωνάζει παίξτε γλυκύτερα το θάνατο ο θάνατος είναι μάστορας από τη Γερμανία φωνάζει σκουρύνετε τους ήχους των βιολιών για ν’ανεβείτε σαν καπνός στους αιθέρες για να βρείτε έναν τάφο στα σύννεφα εκεί, εκεί δε θα ’ναι στριμωχτά παίξτε, παίξτε γλυκύτερα το θάνατο…» (μετ. Ι. Αβραμίδου)
