ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Γιάννης Τσούκας: Την αλήθεια αν δεν την πεις ολόκληρη τότε είναι ψέμα


Νέος, ταλαντούχος και αθεράπευτα ρομαντικός είναι κάποια από συστατικά της επιτυχίας του. Ο λόγος για τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιάννη Τσούκα. Τον συναντήσαμε με αφορμή την παράσταση “Λευκές σελίδες” όπου υπογράφει τη σκηνοθεσία, αλλά και πρωταγωνιστεί. Δε δίστασε να μας αποκαλύψει αρκετά στοιχεία για το τι θα παρακολουθήσει το φιλοθεάμον κοινό της πόλης μας, αλλά και να ξεδιπλώσει πτυχές της προσωπικότητας του. Εμείς δεν έχουμε από το να του ευχηθούμε καλή επιτυχία σε αυτή την πολυαναμενόμενη παράσταση που θα φιλοξενηθεί στην πόλη μας στις 1, 2, 3 Μαρτίου στο θέατρο Αυλαία.

Είστε ένας εκ των πρωταγωνιστών και ο σκηνοθέτης της παράστασης “Λευκές σελίδες” που ανεβαίνει σε λίγες ημέρες στη Θεσσαλονίκη. Πείτε μας, το έργο τι πραγματεύεται;

Οι “Λευκές Σελίδες” είναι μια ανατρεπτική κωμωδία του Βαγγέλη Δουκουτσέλη. Όπως χαρακτηριστικά είπε ένας θεατής μετά το τέλος της παράστασης και πλέον είναι μότο μας, πρόκειται για μια “κωμωδία με συγκίνηση και ένα δράμα με πολύ γέλιο”. Τα πρόσωπα του έργου είναι η Ελένη, ο Δημήτρης και η Λέλα. Η Ελένη Μαστέλλου (Ντόρα Αυλωνίτου) είναι σύζυγος του μεγαλοδικηγόρου Αλέξανδρου Μαστέλλου, (((που με τη φωνή του υποδύεται ο Χάρης Ρώμας.))) Όταν εκείνος πεθαίνει, η Ελένη ανακαλύπτει ένα κασελάκι μέσα στο οποίο κρύβεται μια ροζ αλληλογραφία που υπογράφεται από τη Λέλα. Ο Δημήτρης Γκαβαρδίνας (Γιάννης Τσούκας) είναι ένα μοναχικό παιδί, που τα βράδια μεταμορφώνεται σε drag queen με το όνομα Λέλα. Αυτή είναι η ασπίδα του και ο τρόπος για να πει όσα ως Δημήτρης ποτέ δε μπόρεσε. Ο συντηρητικός κόσμος της Ελένης με τον εξωστρεφή κόσμο της Λέλας έρχονται σε σύγκρουση επί σκηνής και εκεί ξεκινάει ένα ξεκαρδιστικό “ξεκατίνιασμα” που δεν έχει προηγούμενο. Η μία αισθάνεται προδομένη και ζητάει εξηγήσεις και η άλλη δεν έχει καμία διάθεση να της της δώσει. Όμως κανείς δεν πρέπει να μένει και να κρίνει μόνο μια εικόνα. Η Ελένη ψάχνει την αλήθεια, όμως θα τη μάθει; Και αν τη μάθει, μπορεί να την αντέξει; Μια ιστορία αληθινή. Μια παράσταση που είναι ολόιδια με τη ζωή. Γελάς, δακρύζεις, ξεκαρδίζεσαι και κλαις. Όλοι οι θεατές ταυτίζονται με έναν από τους δύο ήρωες και όλοι αποδέχονται τη λύτρωσή τους που έρχεται με το φινάλε.


Η Ελένη Μαστέλου ανακαλύπτει στο γραφείο του νεκρού συζύγου της μια ερωτική αλληλογραφία, η οποία είχε την υπογραφή «Λέλα». Ποια μπορεί να είναι τα συναισθήματα της Ελένης ανακαλύπτοντας ένα μυστικό του νεκρού συζύγου της;

Ε, σίγουρα δεν πετάει στα σύννεφα. Φυσικά και χάνεται η γη κάτω από τα πόδια της. Είναι αυτή η ρημάδα η επιβεβαίωση που έρχεται στις υποψίες της. Της είχανε μπει ιδέες, αλλά είναι πολύ χειρότερο όταν σιγουρευτείς και δεν έχεις απλά την αμφιβολία. Βέβαια δεν ξέρω τι είναι πιο σοκαριστικό για την Ελένη. Το ότι ο σύζυγός της είχε ερωμένη, ή που η ερωμένη είναι άντρας...; Η μία ανατροπή πάνω στην άλλη είναι η διαδρομή της μέσα στην ιστορία που παρουσιάζεται στο κοινό και είναι και ένα από τα βασικά συστατικά του κειμένου που κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος. 

Σύμφωνα με εσάς, πόσο εύκολα μπορεί κανείς να συγχωρέσει έναν άνθρωπο ακόμη και έναν νεκρό πόσο μάλλον όταν αυτός ο νεκρός είναι ο σύζυγος κάποιου;

Για μένα, η συγχώρεση είναι κάτι που δεν αφορά κάποιον νεκρό ή ζωντανό. Ούτε έχει άλλη βαρύτητα αν η συγχώρεση δίνεται σε κάποιον που μας έχει αφήσει. Γιατί; Θα το εκτιμήσει περισσότερο; Δε νομίζω. Το σημαντικό είναι να μπορείς να συγχωρέσεις. Να συγχωρείς πραγματικά όμως. Αν το νιώθεις μέσα απ' την καρδιά σου, τότε ας συγχωρέσεις και κάποιον νεκρό. 


Εσείς προσωπικά θα μπορούσατε να συγχωρέσετε τον άνθρωπό σας όταν σας φύλαγε ένα τόσο σημαντικό μυστικό στη σχέση σας;

Όχι! Είμαι πολύ απόλυτος στο θέμα απιστία. Είτε είναι επαγγελματική, οικογενειακή, φιλική ή ερωτική. Στην παρούσα φάση, η ερωτική απιστία, είναι για μένα κάτι το ασυγχώρητο. Δε μπόρεσα ποτέ να καταλάβω τη λογική κάποιου που απιστεί. Ούτε για το πως σκέφτεται για τον/την σύντροφο ούτε για το πως νιώθει ο ίδιος. Λένε πως οι περισσότεροι απιστούν γιατί κάτι τους λείπει από τη σχέση τους. Και τότε γιατί δεν χωρίζουν; Γιατί επιλέγουν να κοροϊδέψουν το σύντροφό τους; Όσο εξωστρεφής και κοινωνικός να είμαι γενικά σαν άνθρωπος, στη σχέση είμαι απόλυτα “παραδοσιακός” και μονογαμικός άνθρωπος οπότε δεν μπορώ και δε θέλω να με σκεφτώ διαφορετικά!

Πόσο έτοιμοι πιστεύετε είναι οι άνθρωποι της σύγχρονης κοινωνίας να ακούσουν την αλήθεια και πόσο έτοιμοι είναι να την επεξεργαστούν σωστά; 

Η αλήθεια ξέρεις είναι κάτι πολύ δύσκολο. Ίσως το δυσκολότερο πράγμα στη συνύπαρξη των ανθρώπων. Όλοι λένε “σε θέλω αληθινό”, “θέλω να μου λες την αλήθεια” και όταν το κάνεις δε σου μιλάνε γιατί πληγώνονται. Η αλήθεια, η καθαρή και η σωστή, πληγώνει βαθιά αρκετές φορές. Και φυσικά δε μπορούμε καν να τη δεχτούμε, πόσο μάλλον να την επεξεργαστούμε. Ακριβώς αυτό συμβαίνει και στην ηρωίδα μας, την Ελένη. Θέλει και ήθελε από τους άλλους να της λένε πάντα την αλήθεια. Αλλά την αντέχει όταν την έχει; Αυτό είναι κάτι που το βλέπουμε μέσα από την ιστορία των Λευκών Σελίδων.

Ο Τζακ Λόντον είπε: “Αν συνθλίψεις την αλήθεια, αν την κρύψεις, αν δεν την υψώσεις σαν έμβλημα, αν μιλήσεις σε συνάθροιση, χωρίς να την πεις ολόκληρη, τότε θα 'σαι λιγότερο αληθινός από αλήθεια.” Εσείς πόσο συμφωνείτε ή διαφωνείτε με το ρητό αυτό και γιατί;

Φυσικά και συμφωνώ! Την αλήθεια αν δεν την πεις ολόκληρη τότε είναι ψέμα. Πολλές φορές οι άνθρωποι διαστρεβλώνουν την αλήθεια για να μην “φανούν κακοί” ή γιατί θα επωφεληθούν από κάτι αν δεν την πουν ολόκληρη. Και μην πάμε μακριά... Μια φωτογραφία σου θέλεις να ανεβάσεις στα social media και την περνάς από χίλια δυο φίλτρα. Παρουσιάζεις έναν άλλο εαυτό από αυτόν που πραγματικά είσαι. Σε καλούν για φαγητό και ακόμα κι όταν δεν σου αρέσει το φαγητό που σου προσφέρουν, λες “είναι υπέροχο”. Όσο προχωράει και εξελίσσεται ο κόσμος, βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μια εικονική πραγματικότητα. Το ψέμα, είτε μικρό είτε μεγάλο, είναι ψέμα. Ψέμα στο ψέμα φτάσαμε στο σημείο να μην πιστεύουμε την αλήθεια. Συνηθίσαμε το ψέμα κι αυτό είναι κακό. Αντιστρέψαμε τις έννοιες και ένα ψέμα το καταπίνουμε αμάσητο, ενώ μια αλήθεια δεν την χωνεύουμε εύκολα και τη φτύνουμε. 


Ως σκηνοθέτης και παράλληλα πρωταγωνιστής της παράστασης, ποιες μπορεί να είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια της σκηνοθεσίας όταν σκηνοθετούσατε τον εαυτό σας;

Το έργο αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει. Είναι όμως η πρώτη φορά που το σκηνοθετώ. Γενικότερα είμαι πολύ αντίθετος στο να σκηνοθετεί κάποιος που παίζει, γιατί ακριβώς δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του. Δε μπορεί να δει τις αδυναμίες του, τα καλά και τα κακά του και τη συνολική του παρουσία σε μια σκηνή. Εγώ αποφάσισα να το κάνω όταν μου προτάθηκε από το Βαγγέλη, γιατί δουλεύοντας το συγκεκριμένο έργο κάποια χρόνια πριν, με σκηνοθέτη τον Κώστα Ζέκο που εμπιστεύομαι απόλυτα, ήξερα πως θα παίξω σε πιο ασφαλή μονοπάτια. Βέβαια σαφώς και εμπιστευόμουν κατά τη διάρκεια των προβών τη γνώμη της Ντόρας και του Βαγγέλη που μας παρακολουθούσε, γιατί δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να εκτεθώ και να εκθέσω ταυτόχρονα τους συναδέλφους μου. 

Μιλώντας όλη την ώρα για μυστικά και αλήθειες, θα θέλατε να αποκαλύψετε στους αναγνώστες τα μελλοντικά ίσως και μυστικά σχέδιά σας; 

Όλα είναι πολύ ρευστά αυτή την περίοδο. Υπάρχουν πράγματα στο τραπέζι αλλά τίποτα δεν έχει “κλείσει”. Υπάρχει σκέψη για ένα καλοκαιρινό ανέβασμα αλλά επειδή ο θίασος είναι μεγάλος, ίσως να μην το καταφέρουμε για φέτος καθώς δεν υπάρχουν και πολλές καλοκαιρινές θεατρικές σκηνές στην Αθήνα. Τον ερχόμενο χειμώνα όμως θα σκηνοθετήσω αλλά δε θα παίξω, μία διαδραστική παράσταση, όπου ο κόσμος δε θα βλέπει απλά μία ιστορία, αλλά θα τη ζει. Με οδηγό έναν αφηγητή, ο θεατής θα συνυπάρχει μέσα στη σκηνή με τους ηθοποιούς σε απόσταση αναπνοής. Και συζητάμε πάλι μία περιοδεία για να παίξω, γιατί έχω αυτό το μικρόβιο της περιοδείας. Θέλω να 'μαι με μια βαλίτσα στο χέρι και να φτάνω όσο πιο μακριά μπορώ και να παίζω για ανθρώπους που το θέατρο δεν είναι ότι πιο εύκολο μπορούν να βρουν. Πρώτα ο Θεός και σιγά σιγά όλα θα γίνουν.

Συνέντευξη: ΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Λευκές Σελίδες": Μια κωμωδία με συγκίνηση και ένα δράμα με πολύ γέλιο!