Μετά την μεγάλη επιτυχία που γνωρίζει το έργο "Η Βρωμιά" του Ρόμπερτ Σνάιντερ στο Θέατρο Τ σε σκηνοθεσία Μαίρης Ανδρέου και με πρωταγωνιστή τον Σπύρο Σαραφιανό η Townsendia δεν έχασε την ευκαιρία και συνομίλησε με την σκηνοθέτιδα της παράστασης. Ένα έργο γροθιά στο στομάχι, ένα έργο που δεν πρέπει να το χάσει κανείς...
Υπογράφετε τη σκηνοθεσία της παράστασης "Βρωμιά" του Ρόμπερτ Σνάιντερ, ενός μονολόγου που παρουσιάζεται στο Θέατρο Τ, με πρωταγωνιστή τον Σπύρο Σαραφιανό. Μιλήστε μας για το έργο και τον χαρακτήρα "Sad".
Η "Βρωμιά" του Ρόμπερτ Σνάιντερ γράφτηκε το 1991 όταν τα κρούσματα κατά των μεταναστών στη Γερμανία ήταν σε έξαρση. Είναι ένα πολύ δυνατό και ανθρώπινο έργο που από την πρώτη στιγμή που το διάβασα κάτι μίλησε μέσα μου. Ο Σαντ ένας Άραβας μετανάστης φεύγει από την πατρίδα του για να πάει στη χώρα που διάβασε, θαύμασε και αγάπησε μέσα από τα βιβλία, την χώρα των μεγάλων στοχαστών και των όμορφων ανθρώπων με το λευκό δέρμα. Εκεί όμως ήρθε αντιμέτωπος με την καχυποψία, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, την πλήρη διάψευση των ονείρων του. Ο Σάντ είναι ένα κομμάτι όλων μας, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να γίνει Σάντ κάτω από δεδομένες συνθήκες. Ο Σπύρος καταφέρνει εύστοχα να μπει στα παπούτσια του και να μας πει την ιστορία του... Είμαι πολύ τυχερή που με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε την ευκαιρία να πω την ιστορία του Σάντ αυτού του Άραβα μετανάστη όπως την είχα φανταστεί.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στο να σκηνοθετήσετε τη συγκεκριμένη παράσταση;
Από μικρό παιδί μου άρεσε να λέω ιστορίες και να φαντάζομαι κόσμους διαφορετικούς. Όταν διάβασα αυτό το έργο κάτι μίλησε μέσα μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο άδικοι μπορούμε να γίνουμε στην καθημερινότητα μας με τους γύρω μας. Για αυτό και θέλησα να ασχοληθούμε με αυτό το κείμενο. Σε βάζει αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον εαυτό, αναφέρεται σε ένα θέμα δυστυχώς πιο επίκαιρο από ποτέ… τον ρατσισμό, που βιώνουμε ή που καμιά φορά άθελα η ηθελημένα "προσφέρουμε".
"Η Βρωμιά" γράφτηκε το 1991, όταν στη Γερμανία οι ρατσιστικές επιθέσεις κατά των μεταναστών ήταν σε έξαρση. Τι είναι αυτό που κάνει το έργο τόσο επίκαιρο;
Δυστυχώς σχεδόν όλα όσα αναφέρονται μέσα στο κείμενο αυτό. Ο φόβος για το άγνωστο για το διαφορετικό, για να μην χάσουμε τα προνόμια και τις ευκολίες που μας προσφέρει η κοινωνία. Ο Σπύρος έχει αναφερθεί πολλές φορές στον Αλί. Ο Αλί, ο φίλος μας πια, είναι ένας μετανάστης από την Ινδία είναι μικροπωλητής και τον γνωρίσαμε το καλοκαίρι όταν ήρθε στο μαγαζί μας στην Καλαμαριά και με τα μεγάλα του όλο θλίψη μάτια μας ζήτησε να καθίσει λίγο και να ξεκουραστεί. Από τότε ο Αλί έρχεται συχνά και μιλάμε καθόμαστε και με τα μάτια κάνουμε άπειρες κουβέντες. Ο Αλί εδώ και δύο εβδομάδες ζει στο δρόμο μαζί με το ένα από τα τρία παιδιά του. Δεν έχει σπίτι, μας ζήτησε αν μπορούμε να τον βοηθήσουμε να βρει ένα χώρο γιατί δεν ξέρει καλά Ελληνικά και δεν μπορεί να συνεννοηθεί. Από τότε προσπαθούμε αλλά κανείς δεν τον δέχεται λόγω καταγωγής, γιατί είναι διαφορετικός. Ελπίζω να βρεθεί μια λύση και αυτός ο άνθρωπος να μπορέσει να βρει ένα σπίτι.
Ο Sad αναφέρει "Δεν μου επιτρέπεται να ονειρεύομαι". Αρχικά, πόσο σημαντικά είναι τα όνειρα γενικότερα για τους ανθρώπους και έπειτα πόσο σημαντικά μπορεί να είναι για τις κοινωνικές ομάδες που ζουν στο περιθώριο;
Το όνειρο είναι η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου. Είμαστε πλασμένοι από όνειρα και για όνειρα.
Όπως παρατηρούμε, ίσως, καθημερινά η κοινωνία μας φοβάται το "διαφορετικό". Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Είναι στη φύση του ανθρώπου να φοβάται το διαφορετικό. Ο φόβος δημιουργείται από αυτό που δεν ξέρουμε. Η γνώση διαλύει τους φόβους.
Ο φόβος δημιουργείται από τη βία και τη σιωπή. Η βία και η σιωπή δημιουργεί το φόβο. Ένας φαύλος κύκλος, που εντείνει όλο και περισσότερο τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να σταματήσει αυτό το φαινόμενο;
Με την γνώση και την ανοιχτωσιά του μυαλού και της ψυχής. Με το να κοιτάξουμε αληθινά ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου και να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο για τον ίδιο λόγο, για να αγαπάμε, να προσφέρουμε, να ονειρευόμαστε και να δημιουργούμε.
Τελικά, με όσα συμβαίνουν καθημερινά σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου, υπάρχει η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο;
Η ελπίδα πάντα υπάρχει. Άλλα δεν πρέπει να είναι μόνο μια λέξη… πρέπει να είναι ένας καθημερινός αγώνας για την πραγματοποίηση της. Ελπίζω άρα υπάρχω, και υπάρχω για να ελπίζω.
Μία παράσταση που όπως έχει ήδη ειπωθεί αναφέρεται έντονα στο στοιχείου του ρατσισμού και στην περιθωριοποίηση. Εν τέλει, οι τέχνες μπορούν να βοηθήσουν στο να αλλάξει η κοινωνία μας;
Οι τέχνες βοηθούν να δούμε τον κόσμο με διαφορετική ματιά. Να εμπλουτίσουμε την οπτική μας κι αυτό με έναν έμμεσο τρόπο συνεισφέρει.
Είστε μία σκηνοθέτις με ένα πλούσιο βιογραφικό. Τι άλλο να περιμένει το θεατρόφιλο κοινό από εσάς; Μπορείτε να μας αποκαλύψετε τα μελλοντικά σας σχέδια;
Σχέδια υπάρχουν πολλά. Ελπίζω σύντομα να ανακοινωθούν. Αυτή τη στιγμή είμαστε επικεντρωμένοι στη παράσταση μας. Σας περιμένουμε κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Τ.
Συνέντευξη: ΕΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Η Βρωμιά" του Ρόμπερτ Σνάιντερ στο Θέατρο Τ
