ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Κωνσταντίνος Μπιμπής: Το θέατρο είναι αξιοκρατικό για τους ηθοποιούς από τη φύση του




Ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας. Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα ότι οι νέοι καλλιτέχνες μπορούν να κατακτήσουν το μέλλον και δε μένουν ποτέ στάσιμοι! Αυτή τη στιγμή, είνας από τους ''κάτω από τα αστέρια'' και μας μιλάει για αυτό αλλά και για την Τέχνη του!

Πρωταγωνιστώντας στην παράσταση ‘’Οι κάτω από τα αστέρια’’, πώς θα περιγράφατε την παράσταση με λίγα λόγια;

Μια ερωτική αναμέτρηση. Μια αναπόφευκτη συνάντηση δύο αιώνια ερωτευμένων με πολλούς και αδυσώπητους ανοιχτούς λογαριασμούς.


Ποιοί ήταν οι λόγοι, που πειστήκατε να συμμετέχετε στην παράσταση αυτή;

Δε χρειάστηκε να πειστώ. Διάβασα το κείμενο του Τηλέμαχου, που γράφτηκε για μένα και τη Λίλα και ήξερα απ’ την πρώτη στιγμή οτι επρόκειτο για το επόμενο θεατρικό μου βήμα.

Η ιστορία εξελίσσεται σε μία επαρχιακή πόλη. Έχοντας μεγαλωσει στην Αθήνα, παρατηρείτε στοιχεία, που να συνάδουν με εσάς, στον ρόλο που υποδύεστε;

Έχω μεγαλώσει στην Αθήνα, με την έννοια πως εδώ πήγα σχολείο και σπούδασα. Τους υπόλοιπους μήνες τους περνούσα απο βρέφος στη Σκύρο. Ένα νησί και μια κλειστή επαρχιακή κοινωνία. Έτσι, λοιπόν, είναι σα να τον ξέρω το Νικολή και μοιραζόμαστε πολλά κοινά στοιχεία.



Η σκηνοθετική επιμέλεια ανήκει σε σας και την Λίλα Μπακλέση, με τη συνεργασία της κυρίας Γλύμπλα. Ποια είναι η εμπειρία σας από αυτήν την απόπειρα;

Είναι κάτι που κάνω και με την ομάδα μου χρόνια. Δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Ήταν η καλύτερη λύση μιας και η συγκεκριμένη παράσταση χρειαζόταν μια προσεγμένη και λεπτοδουλεμένη απουσία σκηνοθεσίας και όχι σκηνοθεσία με την κλασική ένοια.

Έχοντας ξεκινήσει από την Πάτρα και με την ένθερμη υποστήριξη του κοινού εκεί, πόσο εύκολη απόφαση ήταν να παρουσιάσετε το έργο και σε άλλες πόλεις;

Ήταν συνειδητό. Οι παραστάσεις στην Αμερική κάνουν συχνά μια μικρή περιοδεία πριν αποκτήσουν το τελικό, ολοκληρωμένο τους σχήμα και καταλήξουν στις μεγαλουπόλεις. Ακολουθήσαμε την ίδια λογική με λαμπρά αποτελέσματα μέσα μας, όταν έφτασε πια η Αθηναική πρεμιέρα και η επίσημη έναρξη της παράστασης.

Με την εμπειρία, που διαθέτετε ως τώρα, πώς βλέπετε το θέατρο στην Ελλάδα στις μέρες μας;

Σαν ένα απο τα καλύτερα θέατρα του κόσμου. Και το λέω χωρίς καμία πατριωτική διάθεση, την οποία παρεμπιπτόντως απεχθάνομαι κιόλας. Έχοντας την τύχη να ταξιδέψω με παραστάσεις σε πολλές γωνιές του κόσμου κι έχοντας δει θέατρο εκεί έχω καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα. Διαθέτουμε ένα κραμα θεατρικών «φωνών» και ρευμάτων πολύ ιδιαίτερο και πολύ σπάνιο. Θα πρέπει και η κρατική δομή να το πάρει χαμπάρι κάποια στιγμή.


Τι επιχείρημα θα ‘’χρησιμοποιούσατε’’ σε ένα νέο ηθοποιό, ώστε να μην παρατήσει το υποκριτικό του όνειρο;

Να μην επαφίεται σε πικρίες και φωνασκίες για αδικία και να δουλεύει, να δουλεύει, να δουλεύει. Η δουλειά ανταμοίβεται. Το θέατρο είναι αξιοκρατικό για τους ηθοποιούς απο τη φύση του.

Υπάρχει κάποιο κίνητρο, που να σας κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον σας για την τέχνη;

Η ελπίδα οτι μπορεί μέσω της τέχνης μου να παρασύρω κάποιους ανθρώπους στη θεατρική αίθουσα που ίσως να μην πατούσαν ποτέ το πόδι τους. Το θεωρώ το πιο ευγενές κίνητρο.



Μετά από τους ‘’Κάτω από τα αστέρια’’, τι θα ακολουθήσει επαγγελματικά;

Αυτή τη στιγμή απολαμβάνω την επιτυχία και την τόσο θερμή ανταπόκριση του κόσμου σε όλη την Ελλάδα και δεν κάνω σχέδια. Τον Απρίλιο θα ταξιδέψω με τον «Ίωνα» μου, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη στο θέατρο The Tank στη Νέα Υόρκη και πρέπει σιγά σιγά να αρχίσω κι αυτό να το ζεσταίνω. Είμαι ευγνώμων και πληρης.