ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Θοδωρής Γκόνης: Το θέατρο ήταν και είναι πάντα ένα καταφύγιο


Πολυτάλαντος, λάτρης του θεάτρου και του πολιτισμού. Με υπερβολικό ζήλο στην υπηρεσία της τέχνης ο ταλαντούχος σκηνοθέτης και στιχουργός Θοδωρής Γκόνης, με αφορμή την παράσταση "Ο ξεπεσμένος Δερβίσης υπό την βασιλικήν δρύν", όπου υπογράφει τη σκηνοθεσία του διηγήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, μας παραχώρησε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης. Εμείς δεν έχουμε άλλο από το να σας παρουσιάσουμε την όμορφη αυτή κουβέντα μας με αυτόν τον αξιόλογο καλλιτέχνη.

Η Θεσσαλονίκη έχει τη χαρά να υποδεχτεί στη σκηνή του Θεάτρου Αυλαία τη δραματοποίηση του κειμένου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Ο ξεπεσμένος Δερβίσης υπό την βασιλικήν δρύν». Πείτε μας τι είναι αυτό που θα παρακολουθήσουμε επί σκηνής;

Ένας χορευτής κι ένας αφηγητής, έχοντας σαν αφετηρία τη σκέψη πως δεν υπάρχει ασυμβίβαστο ανάμεσα στις ιδιότητες «αμαρτωλός» και «ασκητής», διαβάζουν σαν να είναι ένα, τρία ερωτικά διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: «Υπό την Βασιλικήν Δρυν, «Τα Ρόδινα Ακρογιάλια», «Η Φαρμακολύτρια».

Στην παράστασή μας, ο Ξεπεσμένος Δερβίσης - αν μας επιτρέπεται να το πούμε αυτό –είναι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, στέκεται κάτω από την βασιλικήν δρυν, ξέφρενος, μυστικός, εκστατικός και τότε η έκστασή του γίνεται ασυγκράτητη, πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά της ερωτικής πράξης. Δεν είναι ούτε ζηλωτής, ούτε θρησκόληπτος, ούτε ευσεβιστής. Λειτουργεί το θαύμα, Διόνυσος, Άδωνις και Χριστός συνυπάρχουν.

Θαυμάζουμε τα κείμενα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και η ιστορία έχει δείξει ότι όσα κείμενά του δραματοποιούνται σημειώνουν μεγάλη επιτυχία. Ποιος είναι όμως ο λόγος που επιλέξατε εσείς το συγκεκριμένο κείμενο; 

Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν το σκεφτήκαμε και πάρα πολύ. Ξεκινήσαμε τις        πρόβες με το κείμενο του «Ξεπεσμένου Δερβίση» και σιγά σιγά ο «χορός» του, ο στροβιλισμός του μας πήγε στα τρία αυτά κείμενα. Κάτι σαν θεοφανέρωμα. Και όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο τα λόγια περισσεύουν.


Ποιητής, στιχουργός, ηθοποιός, σκηνοθέτης... ένα ομολογουμένως πλούσιο βιογραφικό. Ποια από όλες αυτές τις ιδιότητές σας υπερισχύει και τι σας κερδίζει σε αυτή;


Χρόνια τώρα εργάζομαι πάνω σε όλα αυτά. Ευτυχώς το θέατρο έχει χώρο και για ανθρώπους σαν κι εμένα. Μου επιτρέπει να κάνω και κάποια άλλα πράγματα, να γράφω λόγια για τραγούδια, μικρές ιστορίες και διάφορες άλλες… μπαγαποντιές. Στην εφορία πάντως δηλώνω σκηνοθέτης-στιχουργός.

Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το θέατρο δεν έχει υποστεί την κρίση όπως τα άλλα επαγγέλματα, μιας και κόσμος εξακολουθεί να επισκέπτεται τα θέατρα ως μια σταθερή επιλογή διασκέδασης εν καιρώ κρίσης. Θα θέλαμε να μάθουμε την δική σας άποψη.

Το θέατρο ήταν και είναι πάντα ένα καταφύγιο, ίσως το ύστατο. Οπότε στις δύσκολες στιγμές εκεί τρέχουμε όλοι, όχι βέβαια για να κρυφτούμε, αλλά να πάρουμε κουράγιο και να συνεχίσουμε.

Ίσως να ισχύει αυτό στις μέρες μας διπλά.

Γεννημένος στην Γκάτζια της Αργολίδας, αλλά μεγαλωμένος στο Ναύπλιο. Ποια είναι τα ερεθίσματα που θυμάστε από την παιδική σας ηλικία, τα οποία ουσιαστικά αποτελούν αγωγό στη σημερινή σας εξέλιξη αλλά και στην σταδιοδρομία σας;  

Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ήθελα οπωσδήποτε να περάσω απέναντι, όσο πιο γρήγορα γινόταν, να περάσω τον Ισθμό της Κορίνθου προς τα πάνω, έστω και περπατώντας σε ένα τεντωμένο συρματόσχοινο. Αυτή τη φιλοδοξία είχα. Πίστευα πως όλα τα θαύματα συμβαίνουν κάπου μακριά. Δεν έχω κοιτάξει κάτω ακόμα, δεν ξέρω αν έχω περάσει ή αν έχω πέσει.

Διατελέσατε επί πολλά χρόνια καλλιτεχνικός διευθυντής σε πολλά ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ενώ το 2009 είχατε αναλάβει και πάλι ως καλλιτεχνικός διευθυντής το Φεστιβάλ Καβάλας. Με όλη αυτή την αξιοθαύμαστη πορεία, ποια είναι η γνώμη σας για το επίπεδο της θεατρικής μας παιδείας, πιστεύετε ότι είμαστε μια χώρα με ικανοποιητικά επίπεδα;

Όχι βέβαια. Συμβαίνουν σπουδαία πράγματα στο θέατρο είναι αλήθεια, αλλά πάντα χωρίς συνέχεια. Οι θεσμοί υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν και καθόλου, όλα είναι στον αστερισμό του τυχαίου ή αφήνονται στο ταλέντο και την αυτοθυσία κάποιων φωτισμένων ανθρώπων. Και μετά πάλι και πάλι από την αρχή. Το μαρτύριο του Σίσυφου.

Έχετε σκηνοθετήσει πολλές παραστάσεις όπως και καταξιωμένους ηθοποιούς. Θεωρείτε ότι η Ελλάδα συνεχίζει να γεννάει ηθοποιούς όπως εκείνους των περασμένων ετών;

Κάθε γενιά είναι διαφορετική, έχει τα δικά της προτερήματα και ευτυχώς και τα δικά της ελαττώματα. Ο ηθοποιός είναι ένα χρονικό της εποχής του και γι’ αυτό είναι ένα γοητευτικό και μοιραίο πρόσωπο. Γράφει πάνω στο νερό. Πάντα θα υπάρχουν καλοί και κακοί ηθοποιοί. Όμως και οι δυο θα είναι πάνω στη σκηνή, θα είναι ηθοποιοί. Αυτή είναι η μοίρα του θεάτρου.

Ως στιχουργός ποια είναι η κινητήριος δύναμη που σας οδηγεί στην ολοκλήρωση των στίχων σας; 

Ο δρόμος. Λόγια  που περπατούν στο δρόμο, δεν είναι κατασκευασμένα αλλά έχουν αναπτυχθεί σχεδόν από μόνα τους. Όχι γραμμένα με το χέρι αλλά αποθηκευμένα στη μνήμη ενός οδοιπόρου που γράφει ό,τι ακούει, ό,τι βλέπει και καταλαβαίνει ζωντανό, με το αυτί, με την καρδιά και με το μάτι.

Αφού σας ευχαριστήσουμε για την πολύ όμορφη συζήτησή μας θα θέλαμε να σας ζητήσουμε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες της Townsendia τα μελλοντικά σας σχέδια.

Τα άμεσα σχέδιά μου είναι η οργάνωση του Φεστιβάλ Φιλίππων για το καλοκαίρι του 2019, το θέμα του, οι συνεργασίες του, οι μικρές τοπικές παραγωγές του – κυρίως αυτές για τις οποίες είμαστε υπερήφανοι. Ο σχεδιασμός της δεύτερης καλλιτεχνικής περιόδου του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας.

Ένας δίσκος με λαϊκά τραγούδια που φτιάξαμε μαζί με τον Φώτη Σιώτα και θα κυκλοφορήσει στα τέλη Ιανουαρίου με τίτλο «Τα δεύτερα» – Γιατί κουράστηκαν τα πρώτα. Επίσης, οι εκδόσεις Άγρα θα εκδώσουν το κείμενο του «Εθνικού Κήπου», της παράστασης που κάναμε με το Φεστιβάλ Αθηνών.

Συνέντευξη: ΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης Υπό την βασιλικήν δρυν" από το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας στο Θέατρο Αυλαία