ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Εύη Καραγιάννη: Ότι είναι να γίνει γίνεται πάντα για καλό


Λίγες μόλις μέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης «Fragile - θα πει «ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΝ» στο Θέατρο Αυλαία η Εύη Καραγιάννη μιλάει στην Townsendia για το έργο, για τις μνήμες του παρελθόντος και για την αγαπημένη πόλη σε όλους μας, τη Θεσσαλονίκη και τους ανθρώπους της. Φίλες και φίλοι αναγνώστες! Ετοιμαστείτε! Έρχεται η Εύη Καραγιάννη! 

Από την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου θα παρουσιάζετε τον μονόλογο «Fragile» στο Θέατρο Αυλαία. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο.

Πρόκειται για ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι στην προσωπική μου ιστορία. Που αφορά  όμως ταυτόχρονα την  ιστορία κάθε γυναίκας. Γιατί είναι σα να έχω ζήσει δεκάδες ζωές. Ταυτόχρονα μοιραία, θηλυκό και μάνα, ερωτευμένη, εργαζόμενη, με  δίψα για τη ζωή. Δίψα που γίνεται φλόγα. Φλόγα που γίνεται θάλασσα. Ανοίγω ξανά τα μπουκαλάκια με το άρωμά μου, ανεβαίνω στα ψηλά μου τακούνια και ξεπακετάρω αναμνήσεις, για να τις αμπαλάρω ξανά, να τις πάω παραπέρα. Αφηγούμαι σε εσάς, σε εσένα, σε εκείνον, σε όλους, σε εμένα την ίδια ξανά την ιστορία μου σαν ένα παραμύθι. Για να βρω στον μέσα μου καθρέφτη τους λόγους για τις μεγάλες μου αγάπες και την βαθιά μου πίστη στο θεό και στη ζωή. Εύθραυστη και δυνατή. Διάφανη και κρυφή. Με την αλήθεια τη φανερή και την ομολογουμένη σαν αμαρτία. Με όλο μου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

«Fragile» στα ελληνικά, όπως όλοι γνωρίζουμε, σημαίνει εύθραυστο. Μετά από μία πετυχημένη πορεία της παράστασης στην πρωτεύουσα πόσο εύθραυστη μπορεί να νιώσει μία καλλιτέχνιδα εν όψη μιας πρεμιέρας σε μία άλλη πόλη και συγκεκριμένα στο Θέατρο Αυλαία; 

Η παράσταση συνεχίζεται για 2η χρονιά στην Αθήνα και παράλληλα περιοδεύει σε πόλεις σε όλη την Ελλάδα και στη Κύπρο σε επιλεγμένους πολιτιστικούς χώρους. Για το ότι ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη, είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη, γιατί είναι η πόλη που μεγάλωσα, που έκανα καριέρα, που έχω τους φίλους μου, που έχω ανθρώπους που θεωρώ ότι είναι οικογένεια, εκεί που γέννησα το παιδί μου. Είναι λατρεμένη πόλη για μένα η Θεσσαλονίκη και είμαι πολύ συγκινημένη και ευχαριστημένη και ανυπομονώ να έρθω κοντά σε όλους τους φίλους μου. Επίσης, είμαι πολύ χαρούμενη που θα βρεθώ στο θέατρο Αυλαία αυτόν τον ωραίο θεατρικό χώρο, που από ότι παρακολουθώ γίνονται πολύ αξιόλογες παραστάσεις, που ανήκει σε ανθρώπους που αγκαλιάζουν τον καλλιτέχνη τόσο ζεστά, και ακόμα και αυτό αποδεικνύει πόσο ζεστή και φιλόξενη πόλη είναι η Θεσσαλονίκη... που για μένα είναι... Αχ, αυτή η Θεσσαλονίκη... Πραγματικά! Αχ, αυτή η Θεσσαλονίκη... η οποία μου δίνει τόσο μεγάλη χαρά και ταυτόχρονα τόση ζεστασιά !


Σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου το «Fragile» είναι ένα έργο αυτοβιογραφικό. Ποια ήταν η ανάγκη που σας ώθησε στο να παρουσιάσετε τη ζωή σας μπροστά σε κοινό;

Η Δόμνα Ζαφειροπούλου έγραψε αυτό το τόσο ωραίο κείμενο. Καταρχάς είχα την διάθεση να γραφτεί σε βιβλίο η ζωή μου, η οποία ποικίλει και έχει ενδιαφέρον. Στην πορεία - γιατί κατά καιρούς ανεβάζω κάποιες θεατρικές παραστάσεις κάνοντας δικές μου παραγωγές - και συζητώντας το μαζί με την Δόμνα θεώρησε, πολύ καλά, ότι αυτό θα γινότανε ένα πάρα πολύ ωραίο θεατρικό έργο, γιατί έχει πάρα πολλά μηνύματα, πάρα πολλά νοήματα. Κάπως έτσι, λοιπόν, ξεκινήσαμε αυτή την συνεργασία και νομίζω ότι πραγματικά έγινε ένα πάρα πολύ ωραίο κείμενο, που αν και βέβαια δεν μπορεί να εμπεριέχει μια ολόκληρη ζωή μέσα σε ένα θεατρικό έργο μιας ώρας, ωστόσο έτσι όπως είναι γραμμένο και επιμελημένο περιλαμβάνει μια ζωή που ξεκινάει από την παιδική ηλικία, και καταλήγει σε μια ηλικία μεστή γεμάτη από εμπειρίες. Και αυτό που διαπιστώνω σε κάθε παράσταση είναι, ότι όλοι οι θεατές βρίσκουν πτυχές της ζωής τους της ίδιας, μέσα στο έργο. Ιδιαίτερα οι γυναίκες -αλλά και οι άντρες- που λένε "αχ και μένα η ζωή μου είχε αυτό, και μένα η ζωή μου είχε το άλλο, και μένα η ζωή μου ήταν κάπως έτσι, και εμένα μου συνέβη αυτό". Αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο, μου γεμίζει ζεστασιά στη καρδιά μου, και βλέπω πως έχει μεγάλη αποδοχή  και όλοι μου λένε πως τους δίνω δύναμη να συνεχίσουν, να προχωρήσουν και αυτό μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση.

Υπήρξαν στιγμές κατά τη διάρκεια των προβών που οι μνήμες σας από το παρελθόν, σας προκαλούσαν ακραία συναισθήματα; 

Όχι μόνο στις πρόβες - ίσως ομολογουμένως περισσότερο ιδιαίτερα στις πρόβες - αλλά και σε κάθε παράσταση έχω ακριβώς τα ίδια συναισθήματα. Όταν βγάζεις την αλήθεια σου, τη ζωή σου, τα βιώματά σου, τα οποία βέβαια δεν είναι μόνο μέσα στο πόνο, υπάρχουν και αισιόδοξα μηνύματα, υπάρχει γέλιο, υπάρχει νοσταλγία, υπάρχει χαρά, και πάνω από όλα, πάνω από όλα, υπάρχει χιούμορ. Γιατί εάν δεν υπάρχει το χιούμορ δεν μπορείς να προχωρήσεις. Πάντως, ναι, το ζω πραγματικά αυτό σε κάθε παράσταση, με ολοκληρώνει ακόμη περισσότερο και μου γεμίζει την ψυχή μου. Πολλές φορές κατά την διάρκεια της παράστασης παίζοντας το "ρόλο" μου, ζω αυτές τις δύσκολες στιγμές και δακρύζω. Θα το δείτε φυσικά και εσείς στο Θέατρο Αυλαία, αλλά αυτό το συναίσθημα δεν φεύγει γιατί είναι πέρα για πέρα αληθινό και εκείνη την στιγμή δεν ερμηνεύω αλλά το ζω. 


Το σκηνικό της παράστασης αποτελείται από κουτιά μετακόμισης. Είναι αυτά οι αποσκευές των εμπειριών μιας ζωής ή μήπως τα κουτιά αυτά συμβολίζουν κάτι διαφορετικό; 

Τα κουτιά αυτά συμβολίζουν πολλά πράγματα. Ο απίθανος σκηνοθέτης μου, ο μοναδικός Δημήτρης Αδάμης, είχε αυτή την εξαιρετική ιδέα. Η ζωή μου, ήταν γεμάτη από μετακομίσεις, αποσκευές, κουτιά, και επειδή και το θέατρο έχει  και αλληγορική έννοια, εκτός από την αλήθεια, που έχει αυτό το συγκεκριμένο έργο, τα κουτιά αυτά συμβολίζουν πάρα πολλές δυσκολίες αλλά ταυτόχρονα και πάρα πολλές εμπειρίες. Δεν αλλάζεις μόνο σπίτι, αλλάζεις εραστή, αλλάζεις άντρα, αλλάζεις δουλειά αλλάζεις τόπο, αλλάζεις τρόπο σκέψης και φοράς τα τακούνια σου και προχωράς.

Ποιες μπορεί να είναι οι ευκολίες και ποιες οι δυσκολίες όταν ερμηνεύει κανείς έναν μονόλογο στο Θέατρο; 

Πραγματικά δεν είναι εύκολο. Θέλει δύναμη, θέλει αντοχή, χρειάζεται αυτοπεποίθηση, χρειάζεται να προσέξεις, να μην ξεχάσεις το παραμικρό. Να είναι η σκέψη σου ολοκληρωμένη, γιατί ούτως ή άλλως, ξεγυμνώνεις τα συναισθήματα σου, ξεγυμνώνεις την ζωή σου, ξεγυμνώνεις όλο τον εαυτό σου, και δεν έχεις ούτε ένα μάτι, ένα νεύμα για στήριξη. Ωστόσο, επειδή οι θεατές ρουφάνε την κάθε λέξη, την κάθε ανάσα, την κάθε στιγμή, σε απίστευτο βαθμό,νιώθω την ζεστασιά στο βλέμμα τους και αυτό με γεμίζει. Με γεμίζει τόσο πολύ, γιατί βλέπω σε όλη την παράσταση το τρόπο που παρακολουθούν και είναι σαν να είναι δίπλα μου, ακριβώς στο πλάι μου, σαν μου κρατάνε το χέρι. Για αυτό και στο τέλος όλοι αυτοί οι θεατές μιλάνε, για όλα αυτά που και οι ίδιοι έχουν ζήσει. 


Έχετε μετανιώσει για κάποια σας απόφαση; Αν ναι, πώς μπορεί κανείς να επεξεργαστεί κάτι για το οποίο μετάνιωσε; 

Ναι, έχω μετανιώσει κάποιες φορές. Έχω μετανιώσει για κάποιους χωρισμούς. Έχω μετανιώσει σε μερικά πράγματα. Αλλά ο χρόνος είναι πάρα πολύ καλός γιατρός και τα ξεπερνάει τα πράγματα. Και αν τακτοποιείς και οργανώνεις το μυαλό σου, καταλαβαίνεις ότι, ότι είναι να γίνει γίνεται πάντα για καλό. Άρα δεν μένω στο παρελθόν και προχωράω. 

Ζήσατε στη Θεσσαλονίκη πολλά χρόνια. Ποιό άρωμα της πόλης είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο και ποια μνήμη σας ξυπνάει το άρωμα αυτό; 

Η ζεστασιά των ανθρώπων. Οι ίδιοι μου οι φίλοι. Οι άνθρωποι που ακόμα και τώρα διατηρώ όλες αυτές τις επαφές. Οι γυναίκες και οι φίλες μου, που ξέρω σε καθημερινή βάση τι φαγητό μαγειρεύουν!!! Το ότι είναι όλοι τόσο γλυκείς άνθρωποι, τόσο φιλόξενοι, τόσο ζεστοί, τόσο καλόκαρδοι. Το ότι υπάρχει ντομπροσύνη, το ότι δίνω το λόγο μου και το τηρώ. Είναι πράγματα, είναι αξίες, οι οποίες είναι αναλλοίωτες μέσα στο χρόνο. Ότι και να γίνεται, στα δικά μας μέρη εκεί επάνω, δεν αλλάζουν αυτά και πραγματικά αυτό, είναι κάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα, και το ασπάζομαι. Και επειδή οι μέρες μας έχουν γίνει πολύ δύσκολες, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλοι εσείς εδώ πάνω είσαστε τόσο λατρεμένοι μου άνθρωποι!!! 


Κλείνοντας, θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα επαγγελματικά όνειρα και τα σχέδιά σας; 

Μου αρέσει να κάνω δουλειές μέσα από το θέατρο που να είναι πολύ ουσιαστικές, και να μην έχουν απλά άποψη. Να είναι το θέατρο ως μήνυμα ζωής. Να δίνει μηνύματα ζωής το θέατρο. Να εισπράττει ο θεατής κανονικό μήνυμα. Αυτό που θέλει να δώσει το έργο. Να του λες κάτι. Να παίρνει κάτι. Υπάρχουν διαστήματα που κάθομαι, ξεκουράζομαι, συγκεντρώνομαι, αυτοσυγκεντρώνομαι και μου αρέσει επίσης και αυτή η εποχή, αυτό το διάστημα. Όταν όμως πάρω μπρος δεν με σταματάει τίποτα. Ξανασκέφτομαι πάλι τα επόμενα βήματα. Θα ήθελα να κάνω ένα άλλο έργο, το οποίο το σκέφτομαι ήδη πάρα πολύ. Όμως τώρα συνεχίζω για 2η χρονιά το FRAGILE στην Αθήνα, που δόξα τω Θεώ πάει πολύ καλά,το αγαπάει ο κόσμος,ταυτίζεται μαζί του, έχει αισιοδοξία, έχει χιούμορ, πολύ συναίσθημα και συγκίνηση, έχει πολύ ωραία μουσική, και έχει το μήνυμα πως ποτέ δεν πρέπει να μας σταματάει τίποτα στη ζωή, απολύτως τίποτα, να την προχωράμε με πυγμή, πείσμα, θέληση, θάρρος φορώντας τα τακούνια μας και το κραγιόν μας. Με αυτό το αγαπημένο μου έργο, λοιπόν, περιοδεύω σε επιλεγμένους πολιτιστικούς χώρους, σε όλη την Ελλάδα και στη Κύπρο.

Σας ευχαριστώ πολύ! 

Εγώ σας ευχαριστώ πολύ, ανυπομονώ να έρθω στην αγαπημένη μου πόλη την μοναδική Θεσσαλονίκη, την πόλη της καρδιάς μου και περιμένω εσάς και όλους τους αξιαγάπητους Θεσσαλονικείς στο θέατρο Αυλαία στις 23 και 24 Νοεμβρίου για να σας δω, να σας μιλήσω έναν-έναν! 

Info:
FRAGILE
θα πει «ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΝ»

Mε την Εύη Καραγιάννη

Στις 23 και 24 Νοεμβρίου η Εύη Καραγιάννη «μετακομίζει» στη σκηνή του Θεάτρου Αυλαία.

Συντελεστές
Σύνθεση κειμένου: Δόμνα Ζαφειροπούλου
Σκηνοθεσία - επιμέλεια σκηνικού – φωτισμοί - μουσική επιμέλεια: Δημήτρη Αδάμης
Φωτογραφία: Κώστας Βολιώτης

Συνέντευξη: ΜΑΡΙΑ ΓΟΥΣΙΟΥ