Gillian Flynn: Το "νέο αίμα" της αστυνομικής λογοτεχνίας που συναρπάζει

Και να που ήρθε η ώρα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα σε μια πολυαγαπημένη συγγραφέα όχι μόνο δική μου, αλλά και πολλών ακόμα εκατομμυρίων αναγνωστών αστυνομικής λογοτεχνίας ανά τον κόσμο. Ο λόγος για την Gillian Flynn, το "νέο  αίμα" όπως λέμε για τα δεδομένα του αστυνομικού μυθιστορήματος, της οποίας η δημοτικότητα εκτοξεύτηκε μετά την κυκλοφορία της ταινίας "Το κορίτσι που εξαφανίστηκε" (αγγλιστί "Gone Girl"), η οποία βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημά της, που κυκλοφόρησε το 2012. Φυσικά η Αμερικανίδα συγγραφέας δεν ξεκίνησε την πορεία της μετά το 2010 με το εν λόγω έργο, αλλά πολύ νωρίτερα, το 2006 με την κυκλοφορία του επίσης πασίγνωστου έργου της "Αιχμηρά Αντικείμενα", το οποίο μετουσιώθηκε επίσης σε κινηματογραφική παραγωγή.

Τα έργα της Gillian Flynn, θα λέγαμε πως επικεντρώνονται κατά κύριο λόγο σε δυσλειτουργικές οικογένειες, με προβλήματα επικοινωνίας και καταπιεσμένα αισθήματα του ενός για τον άλλον. Στα τρία έργα της, τα οποία έχω διαβάσει και στα οποία θα αναφερθώ στη συνέχεια, υπάρχει ένα γενικό επαναλαμβανόμενο μοτίβο: άλυτα μυστήρια, που ταλανίζουν για καιρό - σε μερικά έργα της και για χρόνια - τους ήρωες, χωρίς να έχουν δοθεί απαντήσεις. Πλημμυρισμένοι από αμφιβολίες και με το οικογενειακό παρελθόν να τους στοιχειώνει και να τους ακολουθεί σε κάθε βήμα χωρίς να μπορούν να απαλλαγούν από αυτό, οι χαρακτήρες παρουσιάζονται συχνά με ψυχολογικά προβλήματα. Απόρροια αυτών των προβλημάτων είναι η δυσκολία προσαρμογής στα δεδομένα της σημερινής κοινωνίας και η εμμονική προσκόλλησή τους σε παλαιά περιστατικά που όμως τους στιγμάτισαν για πάντα. Και τα τρία έργα της για τα οποία θα παραθέσω την άποψή μου, διαβάστηκαν στα αγγλικά.

Φωτογραφία 1

1) Gone Girl - Το κορίτσι που εξαφανίστηκε (2012)

Ο Nick Dunne, από εκεί που όλα πηγαίνουν καλά στην καθημερινότητά του με την σύντροφό του, βρίσκεται από στιγμή σε στιγμή να έχει πάρε - δώσε με την αστυνομία δίνοντας καταθέσεις, καθώς η γυναίκα του έχει εξαφανιστεί την ημέρα της πέμπτης επετείου του γάμου τους, χωρίς να έχει ενημερώσει κάποιον ή να έχει αφήσει πίσω της κάποιο στοιχείο για το πού μπορεί να βρίσκεται. Ο ανήσυχος σύζυγος συνεργάζεται πλήρως με τις αστυνομικές δυνάμεις κατά την διάρκεια των ερευνών, αλλά οι υποψίες όλων δεν παύουν να περιστρέφονται -έστω και χωρίς να το εκφράζουν- γύρω από αυτόν, αφού υπάρχουν υπόνοιες πως η γυναίκα του τον φοβόταν, κάτι που ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά. Τη θέση του έρχεται να επιβαρύνει η έρευνα της αστυνομίας στον προσωπικό του υπολογιστή, όπου αποκαλύπτονται περίεργες αναζητήσεις, τις οποίες ο ίδιος υποστηρίζει πως δεν έχει πραγματοποιήσει ποτέ...

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του εν λόγω βιβλίου, είναι πως είναι γραμμένο σε μορφή ημερολογίου, όμως από τις πλευρές και των δύο συζύγων: τα κεφάλαια εναλλάσσονται το ένα με το άλλο, και το ημερολόγιο γράφεται την μια από την πλευρά του Nick, και την άλλη από την πλευρά της Amy. Έχοντας διαβάσει την πρωτότυπη έκδοσή του στα αγγλικά, ομολογώ πως σαν έργο, μου φάνηκε πυκνογραμμένο. Οι περιγραφές της Gillian Flynn συχνά ξεφεύγουν αρκετά, ενώ σε πολλά σημεία παραθέτει πολλές - κατ' εμέ άσχετες και συχνά αδιάφορες λεπτομέρειες, οι οποίες δεν χρησιμεύουν κάπου στην πλοκή και καταλήγουν συχνά να αποσπούν τον αναγνώστη από την ουσία του έργου. Αυτό είναι και το μόνο κατά την άποψή μου αρνητικό χαρακτηριστικό του βιβλίου, το οποίο όμως δεν βρήκα τόσο σημαντικό ώστε να μου δημιουργήσει αρνητική αίσθηση κατά την ολοκλήρωσή του. Η συγγραφέας αποζημιώνει τον αναγνώστη στο έπακρο με την έξυπνη πλοκή που έχει στήσει, με την ζυγαριά να βαραίνει θετικά για αυτό της το έργο.

Φωτογραφία 2

2) Sharp Objects - Αιχμηρά Αντικείμενα (2006)

Το βιβλίο αυτό, αποτέλεσε την πρώτη μου επαφή με τα έργα της συγγραφέως. Η πλοκή του, αφορά σε μια δημοσιογράφο, η οποία στέλνεται στην πόλη καταγωγής της από την οποία έχει απομακρυνθεί εδώ και χρόνια, προκειμένου να διαλευκάνει την υπόθεση εξαφάνισης δύο κοριτσιών. Η επιστροφή της όμως στο πατρικό της σπίτι και η κατ΄επέκτασιν άμεση επαφή με την απόμακρη μητέρα της και την ετεροθαλή αδελφή της αρχίζει να της δημιουργεί άλλα προβλήματα και να της ξυπνά αναμνήσεις και συναισθήματα τα οποία νόμιζε πως είχε θάψει πολύ βαθιά μέσα της.

Το βιβλίο αυτό, είναι το άκρον άωτον της δυσλειτουργικής οικογένειας. Η Camille, η νέα και πολλά υποσχόμενη δημοσιογράφος δυσκολεύεται στην προσαρμογή της και καλείται να συμβιβαστεί με το παρελθόν της και να το πάει και ένα βήμα παραπέρα, παίρνοντας απαντήσεις σε ζητήματα που η ίδια είχε σχεδόν ξεχασμένα. Σε αυτό το έργο, η Gillian Flynn κατάφερε να υφάνει περίτεχνα ένα πέπλο διάχυτου μυστηρίου, διαποτισμένο με το αστυνομικό στοιχείο μιας απόμακρης επαρχιακής πόλης που όλα σε αυτήν μοιάζουν να στρέφονται εναντίον της και να κρύβουν από κάτι, που όλοι μοιάζουν να γνωρίζουν, αλλά όχι η ίδια. Το ιδιαίτερο με αυτό το αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι πως ο αναγνώστης λαμβάνει γερές δόσεις οικογενειακού δράματος και απωθημένων, ενώ αναφορικά με το πρόσωπο στο οποίο είναι γραμμένο, η αφήγηση γίνεται από την πλευρά της πρωταγωνίστριας σε α' ενικό.

Φωτογραφία 3

3) Dark Places - Σκοτεινά Μέρη (2009)

Τρίτο και τελευταίο έργο της συγγραφέως μεγάλης έκτασης με το οποίο ήρθα σε επαφή, ήταν το "Dark Places", δηλαδή "Σκοτεινά Μέρη" ή "Σκοτεινός Τόπος" για κάποιους άλλους. Το βιβλίο περιστρέφεται γύρω από την Libby Day, μια νεαρή κοπέλα της οποίας ο αδερφός βρίσκεται κλεισμένος στη φυλακή έπειτα από την μαζική δολοφονία της οικογένειάς του. Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά το φονικό, μια ομάδα ανθρώπων έχει προσεγγίσει την Libby, έχοντας έντονες αμφιβολίες για την ενοχή του αδερφού της. Η νεαρή κοπέλα μοιάζει να επηρεάζεται φανερά από τις απόψεις της ομάδας αυτής και της γεννιούνται ερωτηματικά για το αν ήταν πράγματι ο αδερφός της εκείνος που αιματοκύλισε την οικογένεια Day δύο δεκαετίες πριν.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι γραμμένο σε μια μορφή που έχω συναντήσει ξανά σε αστυνομικά μυθιστορήματα. Η αφήγηση είναι μη γραμμική και το παρόν με το παρελθόν εναλλάσσονται μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες των δύο αδερφών. Μας αποκαλύπτεται σιγά - σιγά το παρελθόν της οικογένειας Day, τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν με τον γιο τους, καθώς και ο λόγος για τον οποίο ήταν το "μαύρο πρόβατο" της μικρής κοινωνίας στην οποία ζούσαν το 1985. Σε αυτή την περίπτωση η Gillian Flynn αποφάσισε να μας αναλύσει την ψυχοσύνθεση των δύο αδερφών με αναφορές σε περιστατικά καθημερινότητας της δυσλειτουργικής οικογένειας Day, αναθέτοντας στον αναγνώστη το έργο σχηματισμού άποψης για αυτούς. Το βιβλίο, διαπνέεται και σε αυτή την περίπτωση από μια μελαγχολική αύρα, η οποία μοιάζει να επηρεάζει αισθητά την οικογένεια και τα μέλη της.

Φωτογραφία 4

Κλείνοντας, θα έλεγα πως για εμένα, η Gillian Flynn κατατάσσεται ξεκάθαρα στην κατηγορία των συγγραφέων αστυνομικών μυθιστορημάτων. Το χαρακτηριστικό όμως που θεωρώ πως την ξεχωρίζει, είναι το γεγονός πως δεν αρκείται μόνο στην παρουσίαση και προσπάθεια επίλυσης του μυστηρίου, αλλά δίνει έμφαση και στα προσωπικά χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν την τελική εικόνα των πρωταγωνιστών. Με τους ανθρώπινους χαρακτήρες στο επίκεντρο των έργων της, θα λέγαμε δικαίως πως αποτελεί μια από τις πιο επιτυχημένες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων μετά το 2000.

Πηγές φωτογραφιών: κεντρική: wsj.com, φωτογραφία 1: hothouselitjournal.com, φωτογραφία 2: bookstr.com, φωτογραφία 3: meggietaylor.com, φωτογραφία 4: readthebloodybook.com

Σύνταξη: ΜΑΡΙΑ ΣΜΗΝΑ

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΕΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!