ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

Στέλιος Ανατολίτης: Η κωμωδία είναι όσο δύσκολο είναι το θέατρο



Στέλιος Ανατολίτης. Νέος, φιλόδοξος, καταξιωμένος, με ιδιαίτερη αίσθηση χιούμορ. Εμφανίζεται ως stand up commedian και χαρίζει άφθονες στιγμές γέλιου στους θεατές, που παρακολουθούν τις επιτυχημένες του παραστάσεις. Σπούδασε χημικός, η αγάπη του για την υποκριτική τον κέρδισε και δεν τον άφησε να παραμείνει στη χημεία. Κατάφερε όμως να "παντρέψει" το σκονισμένο του πτυχίο με την κωμωδία, όπως μας είπε ο ίδιος. Τον βρήκαμε στην προετοιμασία για την παράσταση «science + comedy» που κάνει πρεμιέρα στις 5 Οκτωβρίου στο θέατρο Ελιάρτ. Απολαύστε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε... 

Αντιπροσωπεύετε ένα πολύ ενδιαφέρον είδος κωμωδίας. Πείτε μας τι είναι αυτό που παρουσιάζετε και που κάνει τις παραστάσεις σας τόσο ιδιαίτερες;

Το stand up είναι πολύ καθαρό και άμεσο. Είναι ένας κωμικός, ένα μικρόφωνο και τα κείμενά του. Το κοινό δεν έχει τίποτε άλλο στη διάθεσή του πέρα από αυτόν που του μιλάει. Νομίζω πως αυτή η αμεσότητα έχει κάνει τον κόσμο να το αγκαλιάσει τα τελευταία χρόνια. Και το ότι είναι φτηνό.

Σας συναντάμε στην προετοιμασία της πρεμιέρας της παράσταση «science + comedy» στο Θέατρο Ελιάρτ όπου και θα πρωταγωνιστήσετε. Σε μία παράσταση που, όπως λέμε, έχει σπάσει ταμεία τόσο σε θεατρικούς χώρους όσο και σε Φεστιβάλ. Πείτε μας τι είναι αυτό που θα παρακολουθήσουμε σε λίγες μέρες;

Μαζί με τον Δημήτρη Δούκογλου αποφασίσαμε να βάλουμε σε χρήση τα επιστημονικά μας πτυχία που κάθονται και σκονίζονται. Θα παρακολουθήσετε μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση που έχει σκοπό να σας αποδείξει ότι η επιστήμη δεν είναι κάποιο τέρας όπως μπορεί να νομίζουν πολλοί, αλλά ούτε και βαρετή. Θα προσπαθήσουμε να σας κάνουμε να γελάσετε με επιστημονικά θέματα και με λίγη τύχη θα μάθουμε όλοι κάτι καινούριο. 

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να κάνει κανείς το κοινό να γελάσει; Πιστεύετε ότι η κωμωδία είναι όντως ένα από τα πιο δύσκολα είδη της υποκριτικής;

Δεν μου αρέσει καθόλου να κατατάσσω τα πράγματα σε δύσκολα ή εύκολα γιατί κατευθείαν μπαίνουμε σε μια σύγκριση. Αυτός που κάνει το δύσκολο είναι και πιο καλός ή πιο άξιος. Η κωμωδία είναι όσο δύσκολη είναι το θέατρο γενικά. Δηλαδή πάρα πολύ. Αυτό που είναι η κωμωδία, είναι παρεξηγημένη. Υπάρχει η αντίληψη ότι ανεβαίνουμε σε μια σκηνή και λέμε ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι και το κοινό γελάει. Πράγμα που δε συμβαίνει. Θέλει πολλή δουλειά και πολύ πειθαρχία.Όσο για το κοινό, αν είσαι καλά προετοιμασμένος και ξέρεις τι κάνεις, το κοινό θα γελάσει αρκεί να είναι κι αυτό δεκτικό σε αυτό που έχεις να του προσφέρεις. 

Μία άλλη δραστηριότητά σας είναι αυτή της διδασκαλίας «Improv». Θα θέλατε να μας πείτε τι ακριβώς διδάσκετε και ποια μπορεί να είναι η απήχηση που έχει στον κόσμο; 

Το Improv είναι κωμικοί θεατρικοί αυτοσχεδιασμοί που βασίζονται πάνω στο θεατρικό παιχνίδι. Το Improv βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό πάνω σε κάποιες φόρμες, με σκοπό να παραχθούν αυτοτελείς σκηνές με αρχή, μέση και τέλος. Είναι πολύ ψυχοθεραπευτικό, έχει τη δική του θεωρία και μπορεί να ταιριάξει στον καθένα. Δε χρειάζεται κάποιος να είναι ηθοποιός για να ασχοληθεί. Αν κάποιος ενδιαφέρεται να το μάθει, μπορεί να φτάσει μέχρι το επίπεδο να παίζει σε επαγγελματικές παραστάσεις (όπως οι Felizol στη Θεσσαλονίκη, οι ΔεΜαΝαι_ΚαιΝαι από Αλεξανδρούπολη, οι Κάψε το Σενάριο και BusΚαι στην Αθήνα). Επίσης έχει απίστευτα πολύ γέλιο.


Είστε ιδρυτικό μέλος θεατρικών ομάδων, ενώ χαρίσατε στο κοινό σας αμέτρητες ώρες γέλιου. Παράλληλα είστε χημικός. Ποια σχέση μπορεί να έχει η επιστήμη με την κωμωδία;

Αυτό είναι κάτι που ψάχνω ακόμα. Πιστεύω ότι η διδασκαλία της επιστήμης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι λίγο λάθος με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να μην καταλαβαίνει τι ακριβώς είναι και πως λειτουργεί. Αυτό συντελεί και στην αντιεπιστημονική τάση που βλέπουμε γύρω μας την τελευταία δεκαετία. Η οποία φυσικά είναι καταστροφική για το μέλλον μας σαν είδος. Η κωμωδία από την άλλη έχει το καλό ότι μπορεί να ελαφρύνει το μήνυμα προς τον θεατή. Οπότε συνδυάζοντας αυτά τα δύο, συμβάλλουμε στην επικοινωνία της επιστήμης, κάνοντας παράλληλα αυτό που αγαπάμε.

Σας παρακολουθήσαμε σε αυτοτελή επεισόδια stand up, σε γνωστό διαδικτυακό κανάλι. Πόσο όμως θα σας ενδιέφερε μία μεγάλη καριέρα στην τηλεόραση; 

Εδώ θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι. To Stand up είναι κάτι που γίνεται ζωντανά, με κοινό. Κάτι που είναι ξερό, σε μία κάμερα, μπορεί να χρησιμοποιεί τεχνικές του stand up, αλλά το ίδιο δεν είναι stand up. Κι αυτό είναι κάτι που η τηλεόραση δείχνει να μην το καταλαβαίνει και πολύ. Αν με ρωτάτε αν θα ήθελα κάποτε να δείξει η τηλεόραση κάποια παράστασή μου, τότε ναι. Φυσικά. Θέλω πολύ η δουλειά μου να φτάσει σε περισσότερο κόσμο. Τώρα σε μια γενικότερη καριέρα στην τηλεόραση, δεν ξέρω πώς να απαντήσω. Κι η Μενεγάκη έχει καριέρα στην τηλεόραση, κι ο Λαζόπουλος. Αλλά είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Αν είναι κάτι που συμβαδίζει με τους στόχους μου, τότε ναι. Θέλω να έχω δουλειά ώστε να μπορώ να πληρώνω και το νοίκι μου. 

Κάθε χρόνο βλέπουμε όλο περισσότερο νέους να αποφοιτούν από σχόλες υποκριτικής. Κατά τη γνώμη σας ποιο μπορεί να είναι το μέλλον αυτών των νέων παιδιών;

Ειλικρινά δεν ξέρω. Δεν είναι μόνο προνόμιο της υποκριτικής αυτό. Και πολλοί νομικοί και πολλοί χημικοί αποφοιτούν. Γενικά παράγουμε πιο πολλούς πτυχιούχους από όσους μπορούμε να καταναλώσουμε και πρέπει σε κάποια στιγμή, σαν χώρα, να δούμε τι θα κάνουμε. Βέβαια, το ότι σπούδασες κάτι, δε σημαίνει ότι αυτό θα ακολουθήσεις και σαν επάγγελμα. Πάρτε για παράδειγμα εμένα. Εύχομαι όλοι να βρουν το δρόμο τους.

Ποιο πιστεύετε είναι το επίπεδο της κωμωδίας στη χώρα μας; 

Εξαρτάται. Η κωμωδία που αναπαράγεται στην τηλεόραση είναι -δυστυχώς- πολύ πίσω από το μέσο όρο στο εξωτερικό. Και είναι λογικό. Δεν υπάρχει budget, δεν υπάρχουν writing rooms, τα κανάλια αποφεύγουν τα 20λεπτα επεισόδια. Φωτεινή εξαίρεση το «Cinέλθετε» που κόπηκε εν τέλει. Γενικά είναι πολύ δύσκολο.Στο θέατρο από την άλλη μεριά μπορεί να βρεις διαμάντια. Για μένα ένας άνθρωπος που ξέρει την κωμωδία απίστευτα καλά, είναι ο Σίμος Κακάλας και η ομάδα του. Ό,τι έχω παρακολουθήσει από αυτούς είναι σε άλλο επίπεδο. Και πολύ αστείο.Το stand up είναι επίσης σε πολύ καλό επίπεδο. Έχουμε νέα άτομα, φρέσκες φωνές, καλό υλικό χωρίς να είναι χυδαίο ή προσβλητικό όπως πριν από δύο δεκαετίες. Το πιστεύω πολύ το stand up στην Ελλάδα. Αν το στηρίξει το κοινό, έχει πολύ μέλλον. Και δεν έχει λόγο να μην το στηρίξει. Είναι βιομηχανία δισεκατομμυρίων έξω. Κάτι ξέρουν.

Καταμεσής της οικονομικής κρίσης παρατηρήσαμε το κοινό να επιστρέφει στα θέατρα και σε πολυχώρους για να παρακολουθήσουν παραστάσεις, σε αντίθεση με κάποια χρόνια πριν που επέλεγαν διαφορετικό τρόπο διασκέδασης. Ποια πιστεύετε ήταν η ανάγκη που έφερε την μεγάλη επιστροφή του κόσμου στο θέαμα; 

Αυτό που πιστεύω ότι έγινε ήταν ότι οι εναλλακτικές μορφές παραστάσεων ήταν πιο φτηνές από τις συμβατικές. Οι μεγάλες παραγωγές με τα κοστούμια και τις πιστές θεματικές αναπαραστάσεις σταμάτησαν για αρκετά χρόνια. Από την άλλη το θέατρο είχε πολύ γρήγορα αντανακλαστικά. Έριξε τιμές γρήγορα, έψαξε να βρει εναλλακτικές. Είναι κι ευέλικτο. Δεν έχεις λεφτά για σκηνικά. Βρίσκεις τρόπο να το κάνεις χωρίς σκηνικά. Δεν ενοχλεί αυτό στο μάτι αν γίνει σωστά. Όπως είπα και πριν, το κοινό συνήθως θέλει την αμεσότητα και η σκηνή το προσφέρει αυτό.Και λειτουργεί κι αμφίδρομα. Ο ηθοποιός που ζει από τη σκηνή είναι πάντα δίπλα στο κοινό. Κάθε βράδυ. Το βλέπει και το καταλαβαίνει. Συζητάει μαζί του. Είναι ο πρώτος που θα χάσει όταν αλλάξουν τα οικονομικά δεδομένα. Γι’ αυτό και παλεύει να προσαρμοστεί. Ξέρω για μένα, για παράδειγμα, ότι αν δεν ήταν η κρίση, δε θα ασχολούμουν με το θέαμα. Όταν κατάλαβα ότι δε θα έχω τη ζωή που θέλω ως χημικός είπα «αφού θα πεινάω που θα πεινάω, ας κάνω την πρώτη μου αγάπη αντί για τη δεύτερη». Φαντάζομαι ότι έτσι αυξήθηκε ο κόσμος που προσέφερε θέαμα κι έγιναν οι απαραίτητες ζυμώσεις. Οι τέχνες δεν πρέπει να πεθάνουν ποτέ. Θα πεθάνει ο άνθρωπος αν γίνει αυτό.Επίσης πιστεύω ότι δεν άλλαξε ο τρόπος μας. Καταπιέζεται απλώς και θα σκάσει. Αν αύριο επιστρέψουμε στα οικονομικά επίπεδα του 2004, θα χτιστούν άλλες πέντε δωδεκάδες μπουζούκια για να χωρέσουν τον κόσμο. 

Τέλος, θα θέλαμε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες της Townsendia τα μελλοντικά σας σχέδια...

Κάθε Παρασκευή του Οκτωβρίου στο Θέατρο Ελιάρτ με το Science + Comedy. Θα κάνω ένα μικρό τουρ στην Ελλάδα τον Νοέμβριο κι ελπίζω τον Δεκέμβριο να καταφέρω να ανεβάσω τη σόλο μου παράσταση με τίτλο «Μάχες με Νεράιδες» σε θέατρο και να κλείσει ο κύκλος της. Το 2019 δεν ξέρω ακόμη τι σχέδια έχει. Θα το δούμε.

Φωτογραφία εξωφύλλου: Aris Akritidis
Δεύτερη Φωτογραφία: Athens Comedy Festival: (c) Δημήτρης Μαόφης/αθηνόραμα

Συνέντευξη: ΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ