Αντώνη Βαρδή, θα 'θελα να ήσουνα εδώ!

"...Είχα έναν φίλο που τρελάθηκε

έκαψε τις μνήμες του και χάθηκε..."

Το παραπάνω αποτελεί απόσπασμα ενός αγαπημένου μου τραγουδιού σε στίχους του Αντώνη Ανδρικάκη και μουσική του μεγάλου Αντώνη Βαρδή.

Ναι, πολύ σωστά μαντέψατε! Αυτή τη φορά, αφιερώνω το κείμενό μου σε έναν άνθρωπο που επηρέασε όλους εμάς, που θαυμάζουμε τη μουσική και τους δημιουργούς της.

Σήμερα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από τότε που αυτό το μεγάλο μουσικό ταλέντο έφυγε από τη ζωή, με την ελληνική μουσική βιομηχανία να είναι φτωχότερη δίχως αυτόν.

Όλα έχουν μια αρχή...

Ο Αντώνης Βαρδής γεννιέται στις 7 Αυγούστου του 1948 στο Μοσχάτο. Μόλις 6 ετών γνωρίζει τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Γιώργο Ζαμπέτα και τη Ρένα Ντάλια στο "Φαληρικό", εκεί όπου τραγουδά για πρώτη φορά.

Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει ο ίδιος σε παλαιότερες συνεντεύξεις του, το 1954 εργάζεται για βιοποριστικούς λόγους δίπλα στον Μανώλη Χιώτη στην Πλάκα. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής αναγκάζεται να κάνει διάφορες δουλειές σε ψιλικατζίδικο, χρωματοπωλείο, βενζινάδικο, σε οικοδομή ως βοηθός υδραυλικού, αλλά και ως ναυτικός.

Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, το 1965, μαζί με μια παρέα φίλων του, δημιουργεί το συγκρότημα "Vickings", και αφήνει το στίγμα του στην ελληνική ποπ μουσική, που αντέχει στο χρόνο.

Από το 1969 όπου ξεκινά και η στρατιωτική του θητεία, έως το 1981, ο Αντώνης Βαρδής εμφανίζεται σε μπουάτ της Πλάκας ως κιθαρίστας, δίπλα σε σημαντικούς συνθέτες και τραγουδιστές. Μερικοί από αυτούς είναι οι: Χρήστος Νικολόπουλος, Δήμος Μούτσης, Γιάννης Σπανός, Λουκιανός Κηλαϊδόνης, Μάνος Λοΐζος, Γιώργος Νταλάρας, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννης Πάριος, Μανώλης Μητσιάς, Βίκυ Μοσχολιού, Δήμητρα Γαλάνη, Αντώνης Καλογιάννης, Βασίλης Παπακωνσταντίνους, Άννα Βίσση, Δημήτρης Ψαριανός, Νίκος Ξυλούρης, Μαρίζα Κωχ, Μαρία Δημητριάδη και Τάνια Τσανακλίδου. Με λίγα λόγια εμφανίζεται πλάι σε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας.

Παράλληλα, ξεκινάει να γράφει τραγούδια. Λίγο μετά, το 1973, έρχεται και η πρώτη διάκριση για τον Έλληνα συνθέτη. Παίρνει μέρος σε ένα μουσικό διαγωνισμό που είχε προκηρύξει το περιοδικό "Επίκαιρα". Σε αυτό τον διαγωνισμό αποφασίζει να στείλει το τραγούδι "Πόσο πολύ σ’ αγάπησα" σε στίχους Κώστα Νεστορίδη, το οποίο ερμηνεύει ο Γιώργος Νταλάρας και αποσπά το δεύτερο βραβείο.

Το 1976 κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο "Οραματίζομαι" σε στίχους του Γιάννη Αθανασιάδη. Από τους προσωπικούς του δίσκους, ξεχωρίζουν τα τραγούδια: "Δεν θα με ξεχάσεις", "Θα 'θελα να 'σουν εδώ", "Με τους αλήτες", "Βαρέθηκα", "Θα εκραγώ", "Στην Ελλάς του 2000".

Αμέσως μετά και από το 1978 συνεργάζεται ως συνθέτης με δεκάδες καλλιτέχνες που υπηρετούν μέχρι σήμερα, με τη φωνή και το ταλέντο τους, τη μουσική. Ενδεικτικά, μερικοί από τους καλλιτέχνες που συνεργάζεται, γράφοντας τους μουσική είναι οι: Γιάννης Πουλόπουλος ("Θέλω να μ’ αγαπάς"), Γιάννης Πάριος ("Αχ αγάπη", "Σου γράφω ένα γράμμα", "Δε θα χωρίσουμε ποτέ"), Δήμητρα Γαλάνη ("Μ’ αγαπούσες θυμάμαι"), Βασίλης Παπακωνσταντίνους ("Φεύγουν καράβια στο γυαλό", "Με τον Μπομπ Ντίλαν"), Γιώργος Νταλάρας ("Κάτω απ’ την κληματαριά"), Χαρούλα Αλεξίου ("Ξημερώνει", "Φεύγω"), Ηλίας Κλωναρίδης ("Θάλασσες"), Μανώλης Λιδάκης ("Κουράστηκα να υποκρίνομαι"), Πίτσας Παπαδοπούλους ("Μη Μιλάς"), Μανώλης Μητσιάς ("Θ’ αναζητάς"), Χριστίνα Μαραγκόζη ("Θα προχωράμε μαζί", "Χάνομαι", "Λικεράκι"), Μανώλης Αγγελόπουλος ("Τη βαρέθηκε η ψυχή μου"), Αδελφοί Κατσιμίχα και Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ("Σχήμα λόγου") και Ελευθερία Αρβανιτάκη ("Μες στη δική σου τη ζωή").

Η ατελείωτη λίστα των καλλιτεχνών με τους οποίους συνεργάζεται ο Αντώνης Βαρδής συμπληρώνεται επίσης με τους Λίτσα Διαμάντη, Άννα Βίσση, Κώστα Γανωτή, Αντώνη Ρέμο, Νίκο Βέρτη, Σταμάτη Γονίδη, Μελίνα Ασλανίδου, Χάρη Βαρθακούρη, Κώστα Καραφώτη, Σάκη Ρουβά, Γρηγόρη Πετράκο, Πασχάλη Τερζή, Καίτη Γαρμπή, Νατάσα Θεοδωρίδου και φυσικά με το γιο του, Γιάννη Βαρδή.

Όσον αφορά στην προσωπική ζωή του μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη, ο ίδιος προτιμά να μην τη δημοσιοποιεί ιδιαίτερα και δεν την προβάλλει στα φώτα της δημοσιότητας.

Ο Αντώνης Βαρδής παντρεύεται τρεις φορές. Από τον πρώτο γάμο αποκτά δύο παιδιά, την Καλλιστώ και τον τραγουδιστή Γιάννη Βαρδή. Τη δεύτερη φορά, πλάι του έχει τη γνωστή τραγουδίστρια Χριστίνα Μαραγκόζη. Μπορεί ο γάμος αυτός να τραβά τα φώτα της δημοσιότητας, ωστόσο καταλήγει επίσης σε διαζύγιο. Ο τρίτος και τελευταίος του γάμος είναι με την Φιλοθέη Μαρία Σκιτζή, σύντροφο της ζωής του για 14 χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής του.

Σημαντικός σταθμός στην πορεία του Αντώνη Βαρδή αποδεικνύεται ο προσωπικός δίσκος του "Ελλάς του 2000", το 1995. Στο ομώνυμο τραγούδι συνεργάζεται για ακόμη μια φορά με τους Αδελφούς Κατσιμίχα και με τον μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή Στέλιο Καζαντζίδη.

Τη συνεργασία αυτή ο Αντώνης Βαρδής τη θεωρούσε σημαντική στιγμή στην καριέρα του. Στον ίδιο δίσκο κάνει το ντεμπούτο του ως τραγουδιστής και ο γιος του Γιάννης, με τον οποίο τραγουδούν το ντουέτο "Θα σε περιμένω". Με τον γιο του συνεργάζονται και στην "Οικογενειακή υπόθεση" του 1997.

Οι τελευταίες του προσωπικές δισκογραφικές κυκλοφορίες, είναι το CD single "Στην άκρη του ονείρου" του 2010 και το άλμπουμ "Θα ζωγραφίσω τη ζωή μου με μπογιές" του 2012 που τελικά, κυκλοφορεί μετά τον θάνατό του, τον Απρίλιο του 2015.

Μα πάντα και ένα τέλος...

Ο καρκίνος του χτυπά την πόρτα και το 2013 η διάγνωση κάνει λόγο για καρκινικό όγκο στο κεφάλι. Έτσι ξεκινά και ο αγώνας για να κρατηθεί στη ζωή.

Παρά τις θεραπείες που ακολουθεί, κρίνεται αναγκαία η χειρουργική επέμβαση στη Γερμανία, μετά την οποία υπάρχουν δειλές ενδείξεις βελτίωσης της υγείας του.

Παρ' όλα αυτά η κατάσταση της υγείας του υποτροπιάζει καθώς η δεξιά πλευρά του παραλύει και δεν είναι σε θέση να περπατήσει, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει προβλήματα με τον οισοφάγο του.

Στη συνέχεια υποβάλλεται σε ειδικές θεραπείες και νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας, έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του και άτομα από το στενό του περιβάλλον.

Ο Αντώνης Βαρδής, ο μεγάλος Έλληνας μουσικός, φεύγει από τη ζωή στις 2 του Σεπτέμβρη, στο νοσοκομείο "Υγεία", με τον ερχομό του φθινοπώρου να προοικονομεί τη μεγάλη απώλεια.

Το ταλέντο του Αντώνη Βαρδή, μέχρι και σήμερα χαρακτηρίζεται από πολλούς σπάνιο. Η μουσική κληρονομιά που αφήνει πίσω του, απαραίτητη και ανεκτίμητης αξίας. Τα τραγούδια για τα οποία υπογράφει τη μουσική είναι και θα είναι για πάντα ζωντανά.

Ήταν από εκείνους του καλλιτέχνες που μπορούσε με το μαγικό ραβδί της μουσικής, που μόνον ο ίδιος διέθετε, να αγγίξει ακόμη και τον πιο σκληρό, πεζό και ωμό άνθρωπο.

Στο άκουσμα της μουσικής του καταλαβαίνεις αμέσως πως δεν πρόκειται για τυχαία προσωπικότητα. Ο ίδιος όμως πάντοτε απλός, προσιτός, χαμογελαστός. Μα πίσω από όλα αυτά, διέκρινες τη μελαγχολία, τον πόνο, τον έρωτα και την απογοήτευση που έκρυβε και μετέφερε στη μουσική του.

Χαρακτηριστική είναι και η φωνή του, που τόσο έχει λείψει. Ακόμη και όταν οι στίχοι ήταν ευχάριστοι, η χροιά της έκρυβε εκείνον τον γνώριμο πόνο που μέσα από αυτόν έβρισκες τον εαυτό σου, σαν να μιλούσε σε σένα, γνωρίζοντας τη ψυχή σου και όσα κρύβεις μέσα της.

Μεγάλη υπόθεση η μουσική!

"...Άκου να σου πω, φεύγει ότι αγαπώ

και δεν έχω πια σκοπό

Μόνος στο σταθμό, τον δικό σου τον λυγμό

νιώθω πάλι στο λαιμό..."