Ένας νέος και επιτυχημένος άνθρωπος έρχεται στην πόλη για να χαρίσει άφθονο γέλιο, όχι μόνο σε αυτούς που περνάνε δύσκολα στις μέρες μας, αλλά και σε όλους εκείνους που θέλουν να παρακολουθήσουν κάτι διαφορετικό. Ο χαρισματικός stand up comedian Λάμπρος Φισφής αποδέχτηκε την πρόσκληση της Towsendia και συνομίλησε μαζί μας για το έργο "Τι ζούμε?", για τα κανάλια στο YouTube και φυσικά για τις stand up comedies. Διαβάστε και χαμογελάστε! Το γέλιο κάνει καλό!
Είστε ο κειμενογράφος του έργου "TI ZOYME?". Θα θέλατε να μας πείτε με λίγα λόγια τι είναι αυτό που θα ζήσουμε στο Θέατρο Αριστοτέλειον;
Το "Τι ζούμε?" είναι μία προσπάθεια να "πειράξουμε" λίγο την κλασσική επιθεώρηση και να την φέρουμε στο 2018. Να κρατήσουμε τα στοιχειά της κλασικής επιθεώρησης και να προσθέσουμε στοιχεία νέας κωμωδίας όπως ο γρήγορος ρυθμός, ο αυτοσχεδιασμός και η διάδραση. Θέλουμε μέσα από δέκα διαφορετικές ιστορίες να αγγίξουμε απλά και καθημερινά πράγματα. Να φύγουμε από την πολιτική σάτιρα και γενικά από όλα αυτά τα στοιχεία που κούρασαν τον κόσμο. Θέλουμε να ταυτιστεί ο κόσμος με ήρωες της διπλανής πόρτας. Είναι ένα έργο με γρήγορο ρυθμό, με πολύ γέλιο και με μια φρέσκια ματιά, που κατά την άποψή μου αντιπροσωπεύει περισσότερο το νέο κόσμο όπως και τον κόσμο που θέλει να δει κάτι διαφορετικό. Τα θέματά μας είναι για παράδειγμα η καθημερινότητα σε ένα γυμναστήριο, η ημέρα ενός ζευγαριού, τι γίνεται μετά το θάνατο, από μικρά μέχρι πιο μεγάλα ερωτήματα, συνδεδεμένα με το ερώτημα τι ζούμε.
Επίσης είστε και ένας από τους δύο σκηνοθέτες της παράστασης...
Να πούμε καλύτερα ότι ήταν μία συνεργασία με τον Γιάννη Σαρακατσάνη. Εγώ έγραψα τα κείμενο, ενώ ο Γιάννης βοήθησε σε αυτό και ο Γιάννης σκηνοθέτησε το έργο και εγώ τον βοήθησα στη σκηνοθεσία.
Ήθελα να σας ρωτήσω πώς είναι όταν σας σκηνοθετεί κάποιος ενώ είστε ο κειμενογράφος και έχετε κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό...
Στην παράσταση έχω τον ρόλο του παλιού κονφερασιέ, του παρουσιαστή. Είμαι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του έργου, των ηθοποιών και του κοινού. Αυτό είναι κάτι που κάνω ούτως ή άλλως στα stand up comedies τόσα χρόνια. Άρα δεν υπάρχει τεράστια σκηνοθεσία στο ρόλο μου. Η σκηνοθεσία γίνεται σε πολλά άλλα πράγματα του έργου όπως στα σκετς, στους ηθοποιούς και στη γενικότερη ματιά του έργου.
Να πούμε καλύτερα ότι ήταν μία συνεργασία με τον Γιάννη Σαρακατσάνη. Εγώ έγραψα τα κείμενο, ενώ ο Γιάννης βοήθησε σε αυτό και ο Γιάννης σκηνοθέτησε το έργο και εγώ τον βοήθησα στη σκηνοθεσία.
Ήθελα να σας ρωτήσω πώς είναι όταν σας σκηνοθετεί κάποιος ενώ είστε ο κειμενογράφος και έχετε κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό...
Στην παράσταση έχω τον ρόλο του παλιού κονφερασιέ, του παρουσιαστή. Είμαι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του έργου, των ηθοποιών και του κοινού. Αυτό είναι κάτι που κάνω ούτως ή άλλως στα stand up comedies τόσα χρόνια. Άρα δεν υπάρχει τεράστια σκηνοθεσία στο ρόλο μου. Η σκηνοθεσία γίνεται σε πολλά άλλα πράγματα του έργου όπως στα σκετς, στους ηθοποιούς και στη γενικότερη ματιά του έργου.
Μία διαφορετική επιθεώρηση, χωρισμένη σε δύο μέρη. Τα πρώτα 7 λεπτά και τα υπόλοιπα 113. Θα μας μιλήσετε για τους χαρακτήρες των 7 πρώτων λεπτών και γιατί αυτοί πεθαίνουν άδοξα;
Όλο το concept είναι ότι προσπαθούμε να αλλάξουμε την επιθεώρηση. Περνάμε ένα επτάλεπτο δείχνοντας την παλιά "καλή" επιθεώρηση, με τα κακώς κείμενα εκείνης της εποχής. Το επτάλεπτο αποτελεί μία παρωδία της παλιάς επιθεώρησης. Αυτό που προσπαθούμε να παρουσιάσουμε είναι επτά μη κλισέ και πιο απλούς χαρακτήρες με τους οποίους θα ταυτιστούν οι θεατές. Αυτό που αναφέρω αυτή τη στιγμή γίνεται κατανοητό μόνο αν μπει κανείς στη θεατρική αίθουσα. Εκεί θα μπορέσει να κατανοήσει αυτά τα πρώτα λεπτά της παράστασης, γιατί εάν δεν δει αυτό το κομμάτι καταστρέφεται όλη η παράσταση. Μιλάω για τα πρώτα λεπτά της παράστασης και είναι πολύ περίεργο άλλα αποκτά νόημα.
Το έργο συνολικής διάρκειας 200 λεπτών, ωστόσο πριν από λίγο αναφέρατε ότι είναι μία γρήγορη παράσταση. Ποιες δυσκολίες μπορεί να φέρνει ένας γρήγορος ρυθμός;
Τα σκετς μιας κλασσικής επιθεώρησης μπορεί να έχουν μία διάρκεια των 15 με 20 λεπτών. Με αυτή τη λογική μπορείς μέσα σε δύο ώρες να παρακολουθήσεις τέσσερα με πέντε σκετς. Στη δική μας παράσταση υπάρχουν δέκα σκετς. Πολλαπλασιάσαμε τον αριθμό των θεμάτων και των χαρακτήρων που θα δει ο θεατής. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι τρέχουμε συνεχώς. Με την ολοκλήρωση το σκετς ο ηθοποιός πρέπει να αλλάξει ρούχα και φυσικά να αλλάξει και το σκηνικό. Το σημαντικότερο είναι ότι ο ηθοποιός πρέπει να μπει στη σκηνή ως ένας άλλος ρόλος. Όλα, στην παράστασή μας, πηγαίνουν με χρονόμετρο για να προλάβουμε.
Όλο το concept είναι ότι προσπαθούμε να αλλάξουμε την επιθεώρηση. Περνάμε ένα επτάλεπτο δείχνοντας την παλιά "καλή" επιθεώρηση, με τα κακώς κείμενα εκείνης της εποχής. Το επτάλεπτο αποτελεί μία παρωδία της παλιάς επιθεώρησης. Αυτό που προσπαθούμε να παρουσιάσουμε είναι επτά μη κλισέ και πιο απλούς χαρακτήρες με τους οποίους θα ταυτιστούν οι θεατές. Αυτό που αναφέρω αυτή τη στιγμή γίνεται κατανοητό μόνο αν μπει κανείς στη θεατρική αίθουσα. Εκεί θα μπορέσει να κατανοήσει αυτά τα πρώτα λεπτά της παράστασης, γιατί εάν δεν δει αυτό το κομμάτι καταστρέφεται όλη η παράσταση. Μιλάω για τα πρώτα λεπτά της παράστασης και είναι πολύ περίεργο άλλα αποκτά νόημα.
Το έργο συνολικής διάρκειας 200 λεπτών, ωστόσο πριν από λίγο αναφέρατε ότι είναι μία γρήγορη παράσταση. Ποιες δυσκολίες μπορεί να φέρνει ένας γρήγορος ρυθμός;
Τα σκετς μιας κλασσικής επιθεώρησης μπορεί να έχουν μία διάρκεια των 15 με 20 λεπτών. Με αυτή τη λογική μπορείς μέσα σε δύο ώρες να παρακολουθήσεις τέσσερα με πέντε σκετς. Στη δική μας παράσταση υπάρχουν δέκα σκετς. Πολλαπλασιάσαμε τον αριθμό των θεμάτων και των χαρακτήρων που θα δει ο θεατής. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι τρέχουμε συνεχώς. Με την ολοκλήρωση το σκετς ο ηθοποιός πρέπει να αλλάξει ρούχα και φυσικά να αλλάξει και το σκηνικό. Το σημαντικότερο είναι ότι ο ηθοποιός πρέπει να μπει στη σκηνή ως ένας άλλος ρόλος. Όλα, στην παράστασή μας, πηγαίνουν με χρονόμετρο για να προλάβουμε.
Μία παράσταση με πολύ δυνατά ονόματα ηθοποιών. Υπήρχαν συγκεκριμένοι λόγοι, οι οποίοι σας οδήγησαν να επιλέξετε γνωστούς ηθοποιούς;
Οι περισσότεροι από τους συντελεστές είναι επί χρόνια συνεργάτες μου και έτσι η επιλογή αυτών των ηθοποιών ήταν σχετικά εύκολη. Με αυτούς τους ανθρώπους δημιουργήσαμε έναν πυρήνα με κοινό κώδικα επικοινωνίας και με κοινές ιδέες.
Οι περισσότεροι από τους συντελεστές είναι επί χρόνια συνεργάτες μου και έτσι η επιλογή αυτών των ηθοποιών ήταν σχετικά εύκολη. Με αυτούς τους ανθρώπους δημιουργήσαμε έναν πυρήνα με κοινό κώδικα επικοινωνίας και με κοινές ιδέες.
Σίγουρα μία επιτυχημένη παράσταση και σίγουρα πολύ δυνατά κείμενα. Πιστεύετε ωστόσο ότι η επιτυχία οφείλετε και στα δυνατά ονόματα που προαναφέραμε;
Το πιο σημαντικό είναι να είναι κανείς καλός κωμικός. Να μπορεί να εκτελέσει και να προκαλέσει το γέλιο. Να έχει κωμική φλέβα όπως και παιδεία και να μπορεί να πάρει έναν κωμικό ρόλο, που είναι ωραίος και αστείος στο χαρτί, και να τον κάνει ξεκαρδιστικό. Αυτό που λέμε να του δώσει το κάτι παραπάνω. Για έμενα το αναγνωρίσιμος έχει μόνο μια παράμετρο, που εκτιμώ. Είναι ότι ο κόσμος εμπιστεύεται τον κωμικό στη σκηνή. Αυτό αμέσως μας πάει ένα σκαλί πιο πάνω. Ωστόσο αυτό το σκαλί μπορεί να καταστραφεί ανά πάσα στιγμή. Γιατί αν αυτό που θα κάνουμε την επόμενη φορά δεν είναι αστείο τότε ο κόσμος δεν θα γελάσει, όσο αναγνωρίσιμος και να είσαι. Αυτή είναι η μαγεία της κωμωδίας.
Πόσο εύκολο είναι να κάνει κανείς τον κόσμο να γελάσει;
Ανάλογα με ποια ματιά το βλέπει κανείς. Δεν μπορώ να πω ότι είναι εύκολο. Αυτό όμως που πρέπει να αναφέρω είναι ότι το να κάνεις τον άλλο να γελάσει είναι αποτέλεσμα δουλειάς. Η κωμωδία είναι υποκειμενική. Η δυσκολία σε μία κωμωδία είναι να συγχρονιστούν για παράδειγμα 500 άτομα, με διαφορετικά δημογραφικά στοιχεία, να ενωθούν και να γελάνε με τα ίδια αστεία και την ίδια ώρα.
Το πιο σημαντικό είναι να είναι κανείς καλός κωμικός. Να μπορεί να εκτελέσει και να προκαλέσει το γέλιο. Να έχει κωμική φλέβα όπως και παιδεία και να μπορεί να πάρει έναν κωμικό ρόλο, που είναι ωραίος και αστείος στο χαρτί, και να τον κάνει ξεκαρδιστικό. Αυτό που λέμε να του δώσει το κάτι παραπάνω. Για έμενα το αναγνωρίσιμος έχει μόνο μια παράμετρο, που εκτιμώ. Είναι ότι ο κόσμος εμπιστεύεται τον κωμικό στη σκηνή. Αυτό αμέσως μας πάει ένα σκαλί πιο πάνω. Ωστόσο αυτό το σκαλί μπορεί να καταστραφεί ανά πάσα στιγμή. Γιατί αν αυτό που θα κάνουμε την επόμενη φορά δεν είναι αστείο τότε ο κόσμος δεν θα γελάσει, όσο αναγνωρίσιμος και να είσαι. Αυτή είναι η μαγεία της κωμωδίας.
Πόσο εύκολο είναι να κάνει κανείς τον κόσμο να γελάσει;
Ανάλογα με ποια ματιά το βλέπει κανείς. Δεν μπορώ να πω ότι είναι εύκολο. Αυτό όμως που πρέπει να αναφέρω είναι ότι το να κάνεις τον άλλο να γελάσει είναι αποτέλεσμα δουλειάς. Η κωμωδία είναι υποκειμενική. Η δυσκολία σε μία κωμωδία είναι να συγχρονιστούν για παράδειγμα 500 άτομα, με διαφορετικά δημογραφικά στοιχεία, να ενωθούν και να γελάνε με τα ίδια αστεία και την ίδια ώρα.
Οι άνθρωποι, ειδικά στις μέρες μας, έχουν μεγάλη ανάγκη να γελάσουν και να ξεχαστούν λίγο από τα προβλήματα που έφερε πιθανώς μαζί της η οικονομική κρίση; Ωστόσο οι κωμωδίες, οι επιθεωρήσεις ή ότι άλλο προκαλούσε το γέλιο ήταν πάντα αγαπητό στο κοινό. Γιατί πιστεύετε ότι ανέκαθεν συνέβαινε αυτό;
Η Ελλάδα και ο λαός της είχε πάντα ανάγκη την κωμωδία και το γέλιο. Σίγουρα αυτή η περίοδος, που βιώνουμε όλοι μας, είναι η πιο δύσκολη συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο δεν πιστεύω ότι υπήρξε περίοδος στην Ελλάδα, στην οποία οι άνθρωποι δεν είχαν ανάγκη το γέλιο. Η ανάγκη για το γέλιο υπάρχει πάντα όσο καλά και να περνάει κανείς. Αυτό που παρατηρώ είναι ότι τα τελευταία χρόνια έγινε στροφή προς μία άλλου τύπου κωμωδία, σε αυτή της stand up.
Να πάμε λίγο στην stand up comedy, στο νέο είδος που έρχεται δυναμικά στη χώρα μας. Πιστεύεται ότι οι παραστάσεις αυτές θα έχουν την ίδια απήχηση με τις παραστάσεις του εξωτερικού;
Θα απαντήσω με κάτι πολύ απλό. Πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκε το Athens Comedy Festival, το οποίο υπήρξε για τρεις μέρες, είχε 32 παραστάσεις και συγκέντρωσε 13.000 θεατές...
Η Ελλάδα και ο λαός της είχε πάντα ανάγκη την κωμωδία και το γέλιο. Σίγουρα αυτή η περίοδος, που βιώνουμε όλοι μας, είναι η πιο δύσκολη συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο δεν πιστεύω ότι υπήρξε περίοδος στην Ελλάδα, στην οποία οι άνθρωποι δεν είχαν ανάγκη το γέλιο. Η ανάγκη για το γέλιο υπάρχει πάντα όσο καλά και να περνάει κανείς. Αυτό που παρατηρώ είναι ότι τα τελευταία χρόνια έγινε στροφή προς μία άλλου τύπου κωμωδία, σε αυτή της stand up.
Να πάμε λίγο στην stand up comedy, στο νέο είδος που έρχεται δυναμικά στη χώρα μας. Πιστεύεται ότι οι παραστάσεις αυτές θα έχουν την ίδια απήχηση με τις παραστάσεις του εξωτερικού;
Θα απαντήσω με κάτι πολύ απλό. Πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκε το Athens Comedy Festival, το οποίο υπήρξε για τρεις μέρες, είχε 32 παραστάσεις και συγκέντρωσε 13.000 θεατές...
Να σας ρωτήσω κάτι πάνω σε αυτό... Οι stand up comedies είθισται να παίζονται σε μικρούς χώρους ή μήπως κάνω πάλι λάθος...
Δεν συνηθίζονται να παίζουν σε μικρούς χώρους (γελάει). Συνηθίζεται να παίζονται παντού. Μπορεί κανείς να δει μία stand up comedy σε ένα μπαράκι με 30 και 50 άτομα, σε ένα comedy club με 200 άτομα, σε ένα θέατρο με 400 όπως επίσης σε ένα στάδιο με 10.000 άτομα. Στην Ελλάδα με 10.000 δεν έχει πραγματοποιηθεί, ακόμη ωστόσο έχει γίνει στο εξωτερικό. Κατά τη δική μου γνώμη όμως το stand up comedy είναι ωραίο να το παρακολουθήσεις σε ένα θέατρο, δηλαδή στα 300-400 άτομα. Ωστόσο είναι μία τρελή εμπειρία να βλέπεις να γελάνε 1.600 άτομα ταυτόχρονα. Φυσικά, όλα έχουν και τα θετικά τους και τα αρνητικά τους.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ότι αρκετοί ηθοποιοί και ειδικότερα stand up comedians δημιουργούν δικά τους κανάλια στο YouTube. Είναι αυτός ένας τρόπος να εκφράζεται κανείς ελεύθερα χωρίς τους περιοριστικούς όρους της μικρής οθόνης ή μήπως κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτό;
Ναι! Κρύβονται οι μασόνοι! (Γελάει). Να πούμε αρχικά ότι οι περισσότεροι stand up comedians δεν είναι ηθοποιοί. Είναι άνθρωποι, που δεν έχουν αντίστοιχες σπουδές σε κάποια δραματική σχολή. Το 90% είμαστε άνθρωποι, που έχουμε κάνει τελείως διαφορετικά πράγματα στη ζωή μας. Από τα κανάλια που υπάρχουν στο YouTube ένα πολύ μικρό ποσοστό ανήκει σε stand up comedians. Δε νομίζω ότι είναι κάποιο trend ότι οι stand up comendians ανοίγουν κάποια κανάλια στο YouTube. Για εμένα το κανάλι στο YouTube ήταν μία δημιουργική διέξοδος. Η πόρτες της τηλεόρασης, γενικά, είναι λίγες και κλειστές για νέους ανθρώπους και για καινούρια και λίγο πιο ιδιαίτερα project. Οπότε αφού δεν υπάρχει αυτή η πόρτα ήθελα να δοκιμάσω την πόρτα του YouTube και να βγάλω εκεί τη δημιουργικότητά μου και αυτά που ήθελα να βγάλω προς τα έξω. Μπορώ να πω ότι μου αρέσει πάρα πολύ γιατί έχει μία πολύ μεγάλη αμεσότητα με τον κόσμο, μία άμεση σύνδεση με το κοινό χωρίς να μπει κάποιος ανάμεσα. Δεν είμαι ο άνθρωπος που είχα ποτέ πρόβλημα με τη λογοκρισία. Δεν ήταν ανάγκη επειδή υπήρξε στο παρελθόν λογοκρισία ώστε να επιλέξω το YouTube. Ήταν μία δημιουργική διέξοδος, να έρθω σε επαφή με όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό και να πω τα αστεία μου.
Πώς διαχειρίζεστε τις αρνητικές κριτικές;
Γενικά στο stand up comedy ή στην κωμωδία, που είναι το βασικό μου επάγγελμα, η κριτική έρχεται κάθε επτά με οκτώ δευτερόλεπτα, όταν λες ένα αστείο και βλέπεις αν το κοινό γελάει ή όχι. Αυτή είναι η βασική κριτική. Πιστεύω ότι είναι μία πολύ ειλικρινής και ωραία κριτική. Όταν λες κάτι και δεν γελάει ο κόσμος τότε το δουλεύεις, το διορθώνεις και το βελτιώνεις. Για αυτό το λόγου δεν με απασχολεί ιδιαίτερα η κριτική ενός δημοσιογράφου για το πώς του φάνηκε η παράσταση. Δεν βασίζω τη ζωή μου στη γνώμη ενός ανθρώπου όταν μπορώ να την βασίσω στο κοινό που βρίσκεται εκεί και σου δίνει έμπρακτα την κριτική του.
Μέχρι και σήμερα έχετε κάνει πολλά πάνω στο επάγγελμά σας. Είστε ικανοποιημένος από όλα αυτά;
Ναι, νιώθω μια χαρά! (Γελάει) Το σημαντικό είναι να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν και περνάς καλά. Είναι μία δουλειά και όσο καταφέρνεις να περνάς καλά σε αυτή, να σου αρέσει αυτό που κάνεις και να θέλεις να φύγεις από το σπίτι για να πας στη δουλειά σου τότε έχεις ένα τεράστιο συν και μία τεράστια νίκη γιατί υπάρχει άπειρος κόσμος που δεν περνάει καλά στη δουλειά του.
Η τηλεόραση σας λείπει;
Όχι, όμως αν προκύψει κάτι το οποίο θα έχει τις σωστές βάσεις και θα θέλω να το κάνω θα επιστρέψω. Στην παρούσα φάση ισχύει αυτό που είπα πριν. Η τηλεόραση έχει λίγες και κλειστές πόρτες μιας και οι άνθρωποι της τηλεόρασης προχωρούν με ασφαλείς συνταγές. Φοβούνται να ρισκάρουν γιατί η κρίση έχει αγγίξει πολύ την τηλεόραση.
Κύριε Φισφή, μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια...
Συνεχίζω στον δρόμο που χάραξα. Τον Οκτώβριο θα ξεκινήσει μία νέα stand up comedy, γιατί η προηγούμενη ολοκλήρωσε τον κύκλο της τα δύο χρόνια που πήγε πολύ καλά. Η καινούρια παράσταση θα έχει μία νέα θεματολογία. Επίσης, θα είμαι του χρόνου στο θέατρο με τον Δημήτρη Μακαλιά και τον Ζήση Ρούμπο, σε μία παράσταση που θα κάνουμε οι τρεις μας. Και φυσικά θα συνεχίσω στο YouTube με τα βίντεο που δημιουργώ και μου αρέσει πολύ. Τέλος, υπάρχει μία σκέψη να επεκτείνουμε το Athens Comedy Festival στη Θεσσαλονίκη που στηρίζει πολλά χρόνια τις stand up comedies.
Δεν συνηθίζονται να παίζουν σε μικρούς χώρους (γελάει). Συνηθίζεται να παίζονται παντού. Μπορεί κανείς να δει μία stand up comedy σε ένα μπαράκι με 30 και 50 άτομα, σε ένα comedy club με 200 άτομα, σε ένα θέατρο με 400 όπως επίσης σε ένα στάδιο με 10.000 άτομα. Στην Ελλάδα με 10.000 δεν έχει πραγματοποιηθεί, ακόμη ωστόσο έχει γίνει στο εξωτερικό. Κατά τη δική μου γνώμη όμως το stand up comedy είναι ωραίο να το παρακολουθήσεις σε ένα θέατρο, δηλαδή στα 300-400 άτομα. Ωστόσο είναι μία τρελή εμπειρία να βλέπεις να γελάνε 1.600 άτομα ταυτόχρονα. Φυσικά, όλα έχουν και τα θετικά τους και τα αρνητικά τους.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ότι αρκετοί ηθοποιοί και ειδικότερα stand up comedians δημιουργούν δικά τους κανάλια στο YouTube. Είναι αυτός ένας τρόπος να εκφράζεται κανείς ελεύθερα χωρίς τους περιοριστικούς όρους της μικρής οθόνης ή μήπως κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτό;
Ναι! Κρύβονται οι μασόνοι! (Γελάει). Να πούμε αρχικά ότι οι περισσότεροι stand up comedians δεν είναι ηθοποιοί. Είναι άνθρωποι, που δεν έχουν αντίστοιχες σπουδές σε κάποια δραματική σχολή. Το 90% είμαστε άνθρωποι, που έχουμε κάνει τελείως διαφορετικά πράγματα στη ζωή μας. Από τα κανάλια που υπάρχουν στο YouTube ένα πολύ μικρό ποσοστό ανήκει σε stand up comedians. Δε νομίζω ότι είναι κάποιο trend ότι οι stand up comendians ανοίγουν κάποια κανάλια στο YouTube. Για εμένα το κανάλι στο YouTube ήταν μία δημιουργική διέξοδος. Η πόρτες της τηλεόρασης, γενικά, είναι λίγες και κλειστές για νέους ανθρώπους και για καινούρια και λίγο πιο ιδιαίτερα project. Οπότε αφού δεν υπάρχει αυτή η πόρτα ήθελα να δοκιμάσω την πόρτα του YouTube και να βγάλω εκεί τη δημιουργικότητά μου και αυτά που ήθελα να βγάλω προς τα έξω. Μπορώ να πω ότι μου αρέσει πάρα πολύ γιατί έχει μία πολύ μεγάλη αμεσότητα με τον κόσμο, μία άμεση σύνδεση με το κοινό χωρίς να μπει κάποιος ανάμεσα. Δεν είμαι ο άνθρωπος που είχα ποτέ πρόβλημα με τη λογοκρισία. Δεν ήταν ανάγκη επειδή υπήρξε στο παρελθόν λογοκρισία ώστε να επιλέξω το YouTube. Ήταν μία δημιουργική διέξοδος, να έρθω σε επαφή με όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό και να πω τα αστεία μου.
Πώς διαχειρίζεστε τις αρνητικές κριτικές;
Γενικά στο stand up comedy ή στην κωμωδία, που είναι το βασικό μου επάγγελμα, η κριτική έρχεται κάθε επτά με οκτώ δευτερόλεπτα, όταν λες ένα αστείο και βλέπεις αν το κοινό γελάει ή όχι. Αυτή είναι η βασική κριτική. Πιστεύω ότι είναι μία πολύ ειλικρινής και ωραία κριτική. Όταν λες κάτι και δεν γελάει ο κόσμος τότε το δουλεύεις, το διορθώνεις και το βελτιώνεις. Για αυτό το λόγου δεν με απασχολεί ιδιαίτερα η κριτική ενός δημοσιογράφου για το πώς του φάνηκε η παράσταση. Δεν βασίζω τη ζωή μου στη γνώμη ενός ανθρώπου όταν μπορώ να την βασίσω στο κοινό που βρίσκεται εκεί και σου δίνει έμπρακτα την κριτική του.
Μέχρι και σήμερα έχετε κάνει πολλά πάνω στο επάγγελμά σας. Είστε ικανοποιημένος από όλα αυτά;
Ναι, νιώθω μια χαρά! (Γελάει) Το σημαντικό είναι να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν και περνάς καλά. Είναι μία δουλειά και όσο καταφέρνεις να περνάς καλά σε αυτή, να σου αρέσει αυτό που κάνεις και να θέλεις να φύγεις από το σπίτι για να πας στη δουλειά σου τότε έχεις ένα τεράστιο συν και μία τεράστια νίκη γιατί υπάρχει άπειρος κόσμος που δεν περνάει καλά στη δουλειά του.
Η τηλεόραση σας λείπει;
Όχι, όμως αν προκύψει κάτι το οποίο θα έχει τις σωστές βάσεις και θα θέλω να το κάνω θα επιστρέψω. Στην παρούσα φάση ισχύει αυτό που είπα πριν. Η τηλεόραση έχει λίγες και κλειστές πόρτες μιας και οι άνθρωποι της τηλεόρασης προχωρούν με ασφαλείς συνταγές. Φοβούνται να ρισκάρουν γιατί η κρίση έχει αγγίξει πολύ την τηλεόραση.
Κύριε Φισφή, μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια...
Συνεχίζω στον δρόμο που χάραξα. Τον Οκτώβριο θα ξεκινήσει μία νέα stand up comedy, γιατί η προηγούμενη ολοκλήρωσε τον κύκλο της τα δύο χρόνια που πήγε πολύ καλά. Η καινούρια παράσταση θα έχει μία νέα θεματολογία. Επίσης, θα είμαι του χρόνου στο θέατρο με τον Δημήτρη Μακαλιά και τον Ζήση Ρούμπο, σε μία παράσταση που θα κάνουμε οι τρεις μας. Και φυσικά θα συνεχίσω στο YouTube με τα βίντεο που δημιουργώ και μου αρέσει πολύ. Τέλος, υπάρχει μία σκέψη να επεκτείνουμε το Athens Comedy Festival στη Θεσσαλονίκη που στηρίζει πολλά χρόνια τις stand up comedies.
Συνέντευξη: ΕΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ
Για περισσότερες πληροφορίες ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: 'ΤΙ ΖΟΥΜΕ?' ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
