Είναι υπέροχο να μιλάς με ανθρώπους όπως τον Άνθιμο Κατιρτζόγλου. Και αυτό γιατί δεν πρόκειται για έναν απλό σκηνοθέτη ή ηθοποιό, αλλά για έναν έμπειρο καλλιτέχνη, ένα ελπιδοφόρο φως στον χώρο του θεάτρου, που δημιουργεί σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Συζητάμε για τη νέα του παράσταση "60 λεπτά", αλλά και για το πώς αντιμετωπίζει ο ίδιος την έννοια του θεάτρου και της τέχνης γενικότερα. Απλά απολαύστε!
Στην παράσταση "60 λεπτά", υπογράφετε τη σύλληψη σεναρίου, τη σκηνοθεσία ενώ παράλληλα έχετε αναλάβει υποκριτικά το ρόλο του πολιτικού. Από πού προκύπτει αυτός ο συγκεντρωτισμός;
Είναι τρία διαφορετικά πράγματα που όμως έχουν ένα κοινό αποτέλεσμα. Η σκηνοθεσία είναι ο τομέας που έχω σπουδάσει. Το κείμενο είναι η έκφραση αυτών που σκέφτεται κάποιος και που θέλει να περάσει σε ένα έργο, αφού θεωρείται η βάση σε αυτό. Σίγουρα είναι πολύ πιο εύκολο να σκηνοθετείς αυτά που σκέφτεσαι και που έχεις ήδη γράψει στο κείμενο σου, αφού όταν μπαίνεις στην διαδικασία της γραφής, γνωρίζεις και το πώς μπορεί να κυλήσει το έργο. Το δύσκολο βέβαια είναι να σκηνοθετείς και να παίζεις και έναν ρόλο. Αλλά αυτό πλέον έχει γίνει συνήθεια και χρειάζονται μερικές πρόβες επιπλέον για να μπορέσεις να τα συνδυάσεις.
Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη παράσταση έρχεται μετά την τεράστια επιτυχία των "Νευρικών Εραστών" σας προβλημάτισε αναφορικά με την επιτυχία της καινούργιας δημιουργίας σχετικά με τις απαιτήσεις που έχει πλέον το κοινό για τις παραγωγές σας;
Κάθε παραγωγή είναι ένα νέο ξεκίνημα, μία νέα αρχή. Οπότε, όταν ένα έργο ξεκινάει από την αρχή, πρέπει να αφήσεις πίσω σου οποιαδήποτε επιτυχία ή αποτυχία. Άλλωστε κάθε παραγωγή και κάθε έργο έχει τις δικές του απαιτήσεις. Και ειδικά όταν πρόκειται για ένα έργο όπως τα "60 Λεπτά" που είναι διαφορετικό από τους "Νευρικούς Εραστές".
Κάθε παραγωγή είναι ένα νέο ξεκίνημα, μία νέα αρχή. Οπότε, όταν ένα έργο ξεκινάει από την αρχή, πρέπει να αφήσεις πίσω σου οποιαδήποτε επιτυχία ή αποτυχία. Άλλωστε κάθε παραγωγή και κάθε έργο έχει τις δικές του απαιτήσεις. Και ειδικά όταν πρόκειται για ένα έργο όπως τα "60 Λεπτά" που είναι διαφορετικό από τους "Νευρικούς Εραστές".
Tα μηνύματα της παράστασης θεωρείτε ότι επηρεάζουν τo κοινό στο πώς τελικά αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα γύρω του;
Ένας από τους στόχους που θέλω να περάσω από τα έργα μου, πέρα από τη διασκέδαση και το "πέρασα καλά" είναι και κάποια μηνύματα, έτσι όπως αντιλαμβάνομαι εγώ κάποια κομμάτια της ζωής, για τα οποία αναφέρομαι σε κάθε έργο μου. Ελπίζω –όχι να επηρεάσω, αλλά- να περάσω τις σκέψεις μου στο κοινό.
Ένας από τους στόχους που θέλω να περάσω από τα έργα μου, πέρα από τη διασκέδαση και το "πέρασα καλά" είναι και κάποια μηνύματα, έτσι όπως αντιλαμβάνομαι εγώ κάποια κομμάτια της ζωής, για τα οποία αναφέρομαι σε κάθε έργο μου. Ελπίζω –όχι να επηρεάσω, αλλά- να περάσω τις σκέψεις μου στο κοινό.
Θεωρείτε την πολιτική, αδελφή του θεάτρου; Ο Αριστοφάνης το είχε πει στους "Αχαρνής": "Το δίκιο το ξέρει και η Κωμωδία". Στη δική σας μαύρη κωμωδία, θέατρο και πολιτική πως σχετίζονται μεταξύ τους και κατά πόσο επιθυμείτε μέσα από τον ρόλο σας ως πολιτικός να ασκήσετε ένα είδος πολιτικής σάτιρας;
Εξαρτάται πως θες να δεις ένα ποτήρι, μισοάδειο ή μισογεμάτο; Αν σκεφτεί κανείς ότι ένας ηθοποιός παίζει πάνω στη σκηνή έναν ρόλο που δεν είναι στη ζωή του και απλά "υποκρίνεται" για τις ανάγκες του ρόλου, τότε είναι στενός συγγενής με την πολιτική. Από την άλλη μεριά, το θέατρο είναι ένας χώρος που δεν έχει όρια. Αρκεί να σέβεσαι αυτό που κάνεις. Σε αντίθεση με πολλούς πολιτικούς. Οπότε σε αυτή την περίπτωση, όχι μόνο η πολιτική δεν είναι αδελφή του θεάτρου, αλλά ούτε καν φίλη του.
Στο συγκεκριμένο έργο, ο πολιτικός είναι μία περσόνα από αυτές που συζητάμε στις καφενειακές μας παρέες. Ο ρόλος μου είναι περισσότερο εσωτερικός. Αυτός είναι ο τρόπος που περνάω αυτά που θέλω για τον συγκεκριμένο πολιτικό. Σοβαροφανής, με κρύο χιούμορ και έτοιμους λόγους που απλά τους απαγγέλλει ενώ δεν τους πιστεύει. Έρχεται -κωμικά- αντιμέτωπος με τον φόβο ανθρώπων που δεν ξέρει αν είναι ψηφοφόροι του και τέλος, δίνω πάνω στη σκηνή, ιδιαίτερη βάση στην σχέση του με την σύζυγό του και την κρίση στα ζευγάρια της υποτιθέμενης "υψηλής κοινωνίας".
Εξαρτάται πως θες να δεις ένα ποτήρι, μισοάδειο ή μισογεμάτο; Αν σκεφτεί κανείς ότι ένας ηθοποιός παίζει πάνω στη σκηνή έναν ρόλο που δεν είναι στη ζωή του και απλά "υποκρίνεται" για τις ανάγκες του ρόλου, τότε είναι στενός συγγενής με την πολιτική. Από την άλλη μεριά, το θέατρο είναι ένας χώρος που δεν έχει όρια. Αρκεί να σέβεσαι αυτό που κάνεις. Σε αντίθεση με πολλούς πολιτικούς. Οπότε σε αυτή την περίπτωση, όχι μόνο η πολιτική δεν είναι αδελφή του θεάτρου, αλλά ούτε καν φίλη του.
Στο συγκεκριμένο έργο, ο πολιτικός είναι μία περσόνα από αυτές που συζητάμε στις καφενειακές μας παρέες. Ο ρόλος μου είναι περισσότερο εσωτερικός. Αυτός είναι ο τρόπος που περνάω αυτά που θέλω για τον συγκεκριμένο πολιτικό. Σοβαροφανής, με κρύο χιούμορ και έτοιμους λόγους που απλά τους απαγγέλλει ενώ δεν τους πιστεύει. Έρχεται -κωμικά- αντιμέτωπος με τον φόβο ανθρώπων που δεν ξέρει αν είναι ψηφοφόροι του και τέλος, δίνω πάνω στη σκηνή, ιδιαίτερη βάση στην σχέση του με την σύζυγό του και την κρίση στα ζευγάρια της υποτιθέμενης "υψηλής κοινωνίας".
Η τέχνη σας αντανακλά σύγχρονα "βαριά" κοινωνικά θέματα; Πρέπει ένας καλλιτέχνης κατά τη γνώμη σας να είναι κοινωνικά αλλά και πολιτικά ενταγμένος;
Κάθε άνθρωπος πρέπει να ασκεί κριτική. Ο άνθρωπος του θεάτρου δεν χρειάζεται όμως να είναι ενταγμένος κάπου. Πάνω στο σανίδι, μπορεί και έχει τη δυνατότητα να περάσει την άποψη του αλλά όχι να ανήκει σε κάποιο κόμμα και να χρωματίζεται.
Συμμερίζεστε την άποψη πως η μαύρη κωμωδία ένα θεατρικό είδος που απαιτεί εύστροφους θεατές;
Δεν θέλω να κατηγοριοποιήσω τους θεατές σε εύστροφους ή όχι. Σαφέστατα, στα έργα που γράφω υπάρχουν κάποιες ανατροπές και πράγματα που ίσως να μην τα περιμένει κάποιος, οπότε πρέπει να δίνεις ιδιαίτερη προσοχή από τη στιγμή που θα ξεκινήσει η παράσταση. Γενικά το θέατρο διαφέρει από τον κινηματογράφο του Hollywood. Το θέατρο δεν είναι "πήρα το ποπκόρν και το αναψυκτικό και κάθομαι αναπαυτικά να βλέπω εφέ και να ακούω digital ήχο". Το θέατρο, άσχετα με το είδος του, πρέπει να είναι για όλους.
Δεν θέλω να κατηγοριοποιήσω τους θεατές σε εύστροφους ή όχι. Σαφέστατα, στα έργα που γράφω υπάρχουν κάποιες ανατροπές και πράγματα που ίσως να μην τα περιμένει κάποιος, οπότε πρέπει να δίνεις ιδιαίτερη προσοχή από τη στιγμή που θα ξεκινήσει η παράσταση. Γενικά το θέατρο διαφέρει από τον κινηματογράφο του Hollywood. Το θέατρο δεν είναι "πήρα το ποπκόρν και το αναψυκτικό και κάθομαι αναπαυτικά να βλέπω εφέ και να ακούω digital ήχο". Το θέατρο, άσχετα με το είδος του, πρέπει να είναι για όλους.
Ποιό είναι το κέρδος του ηθοποιού, όταν καταπιάνεται με ένα έργο σαν το "60 λεπτά";
Αυτή την ερώτηση να την κάνετε στους ηθοποιούς μου, που δέχτηκαν να παίξουν. Και εγώ πραγματικά απορώ (γελάει).
Αυτή την ερώτηση να την κάνετε στους ηθοποιούς μου, που δέχτηκαν να παίξουν. Και εγώ πραγματικά απορώ (γελάει).
Tί σας ανανεώνει περισσότερο; Ένας καινούργιος ρόλος ή μια νέα θεατρική συγγραφική δημιουργία;
Με ανανεώνει όταν έρχεται στο μυαλό μου η ιδέα του νέου έργου και η δημιουργία του. Ξεκινά με την σκέψη, τη συγγραφή, τις επιλογές των συντελεστών, τις πρόβες και ολοκληρώνεται με το χειροκρότημα της τελευταίας παράστασης.
Με ανανεώνει όταν έρχεται στο μυαλό μου η ιδέα του νέου έργου και η δημιουργία του. Ξεκινά με την σκέψη, τη συγγραφή, τις επιλογές των συντελεστών, τις πρόβες και ολοκληρώνεται με το χειροκρότημα της τελευταίας παράστασης.
Είναι παράγοντας αισιοδοξίας το θέατρο;
Αν αναφέρεστε το τι είναι για μένα, το θέατρο είναι πολλά. Είναι πηγή ζωής, δουλειά, δημιουργικό τρέξιμο και επειδή γράφω τα έργα είναι και έκφραση. Και αυτή η έκφραση γίνεται ακόμα πιο βαθιά, με το να σκηνοθετώ τους ηθοποιούς πάνω στη σκηνή. Όσο δύσκολο και κουραστικό και αν είναι πολλές φορές. Γενικά πάντως, το θέατρο είναι ένα κομμάτι του πολιτισμού μας που πρέπει να το βλέπουμε θετικά, έστω και με τα τόσα προβλήματα -κυρίως οικονομικά- που αντιμετωπίζουμε.
Αν αναφέρεστε το τι είναι για μένα, το θέατρο είναι πολλά. Είναι πηγή ζωής, δουλειά, δημιουργικό τρέξιμο και επειδή γράφω τα έργα είναι και έκφραση. Και αυτή η έκφραση γίνεται ακόμα πιο βαθιά, με το να σκηνοθετώ τους ηθοποιούς πάνω στη σκηνή. Όσο δύσκολο και κουραστικό και αν είναι πολλές φορές. Γενικά πάντως, το θέατρο είναι ένα κομμάτι του πολιτισμού μας που πρέπει να το βλέπουμε θετικά, έστω και με τα τόσα προβλήματα -κυρίως οικονομικά- που αντιμετωπίζουμε.
Υπάρχουν σχέδια σας ανακοινώσιμα για το επόμενο διάστημα;
Μία ταινία μικρού μήκους, τα γυρίσματα της οποίας θα ξεκινήσω μετά το Πάσχα και από εκεί και πέρα, λέω να κάνω και ένα θεατρικό ταξίδι στην Αθήνα από την νέα περίοδο, αν έχουμε την υγεία μας.
Μία ταινία μικρού μήκους, τα γυρίσματα της οποίας θα ξεκινήσω μετά το Πάσχα και από εκεί και πέρα, λέω να κάνω και ένα θεατρικό ταξίδι στην Αθήνα από την νέα περίοδο, αν έχουμε την υγεία μας.
Συνέντευξη: ΑΝΝΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: '60 ΛΕΠΤΑ' Η ΜΑΥΡΗ ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΙΜΟΥ ΚΑΤΙΡΤΖΟΓΛΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ
