Καθώς όλα σχεδόν είναι έτοιμα για να υποδεχτούμε τις γιορτές, η Townsendia είναι εδώ για να σας παρουσιάσει άλλη μια συνέντευξη. Στην παρέα μας είναι η Δέσποινα Καλπενίδου από τη γνωστή μουσικοθεατρική ομάδα "Redicolo" όπου οι ίδιοι κάνουν διάφορες παραστάσεις κουκλοθέατρου με κούκλες σε πραγματικό μέγεθος. Η ίδια μεταξύ άλλων ανέφερε πως: "Ο ηθοποιός που κάνει κουκλοθέατρο δεν πρέπει να τραβάει ο ίδιος την προσοχή αλλά η κούκλα που κρατάει"... για να δούμε τι άλλα μας αποκάλυψε!!!
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με κάτι τόσο ιδιαίτερο;
Όσο σπούδαζα στο Φυσικό Τμήμα του ΑΠΘ, συμμετείχα στη Θεατρική Ομάδα του Φυσικού. Ενθουσιασμένη από την εμπειρία της θεατρικής διαδικασίας, ξεκίνησα παράλληλα μαθήματα στο Εργαστήρι του Θεάτρου Τέχνης Ακτίς Αελίου. Ακολούθησαν πολλά χρόνια μέσα σε ομάδες, μεγάλες και μικρές, ερασιτεχνικές και επαγγελματικές, θεατρικές και μουσικές, ώσπου, μέσω της επαφής με ανθρώπους του χώρου και κάποια σχετικά σεμινάρια, γνώρισα και τον ιδιαίτερο κόσμο του κουκλοθεάτρου. Έναν ιδιαίτερο θεατρικό κόσμο, ακόμα πιο μαγικό, που ζωντανεύει τα αντικείμενα, έχει έντονο το στοιχείο της κατασκευής και προσφέρει χώρο για πολύ ενδιαφέρουσα δημιουργική διαδικασία.
Το "Redicolo" πώς προέκυψε όχι μόνο σαν όνομα αλλά και σαν ομάδα;
Σε μία μουσικοθεατρική ομάδα που συμμετείχα το 2002 γνώρισα τον σύντροφό μου Γιάννη Μόμτσιο, με τον οποίο ακολουθήσαμε από τότε κοινή πορεία, σε πολλές ομάδες και πολλά καλλιτεχνικά εγχειρήματα. Το Redicolo προέκυψε από την ανάγκη που είχαμε να φτιάξουμε μία δική μας ομάδα, που θα έκανε κουκλοθέατρο όπως το ονειρευόμασταν και που θα μας επέτρεπε να ασχοληθούμε μόνο με αυτό που αγαπάμε και να ζούμε από αυτό. Το Redicolo σαν όνομα ήταν ιδέα του Γιάννη και το επιλέξαμε για το νόημα του (κόντρα σε κάθε σοβαροφάνεια), την ακουστική του (εύηχο και παιχνιδιάρικο), την καταγωγή του (Ιταλία, κουκλοθέατρο, θέατρο δρόμου, μπουλούκια κτλ) και τελικά γιατί θεωρήσαμε ότι δίνει το σωστό στίγμα για μία ομάδα κουκλοθεάτρου όπως την φανταζόμασταν.
Είναι γεγονός πως σημειώνεται μεγάλη επιτυχία στη Θεσσαλονίκη. Πώς την εισπράττετε και ποιά είναι τα συναισθήματά σας;
Φυσικά χαιρόμαστε πάρα πολύ που αυτό που δημιουργήσαμε, και συνεχίζουμε να δημιουργούμε κάθε μέρα, βρίσκει ανταπόκριση. Αυτό μας επιτρέπει να συνεχίζουμε, να δημιουργούμε κι άλλες παραστάσεις, να ξεπερνάμε τις δυσκολίες και να ανεβάζουμε τον πήχη όλο και πιο ψηλά. Επίσης, μας επιτρέπει σιγά σιγά να μεγαλώσουμε την ομάδα μας, ίσως να πάρουμε και το βανάκι που πάντα ονειρευόμασταν, ώστε να μπορούμε να ταξιδεύουμε όλο και περισσότεροι, όλο και περισσότερο, άνθρωποι και κούκλες παρέα σε νέα μονοπάτια.
Τι βαθμό δυσκολίας έχει για έναν ηθοποιό να παίζει στη σκηνή με κούκλες πραγματικών διαστάσεων;
Ένα χαρακτηριστικό της κούκλας ανθρώπινων διαστάσεων είναι ότι αναγκάζει τον ηθοποιό-κουκλοπαίκτη να χρησιμοποιήσει ολόκληρο το σώμα του για την εμψύχωση της. Κάθε κούκλα, γενικότερα, απαιτεί τον δικό της, ιδιαίτερο τρόπο χειρισμού για να ζωντανέψει και την αντίστοιχη ξεχωριστή αναζήτηση αυτού του τρόπου και στο επίπεδο της κατασκευής και στο επίπεδο της εμψύχωσης. Ένα μεγάλο στοίχημα πάντα για τον ηθοποιό, όταν καλείται να εμψυχώσει μία κούκλα, είναι να μην τραβάει την προσοχή ο ίδιος πάνω στη σκηνή, αλλά να περάσει όλη του την ενέργεια στην κούκλα, να την ζωντανέψει με τρόπο που θα κάνει το κοινό να ξεχάσει ότι βρίσκεται και αυτός εκεί.
Το κοινό που σας βλέπει πώς αντιμετωπίζει την ιδιαιτερότητα των παραστάσεών σας;
Συνήθως σχολιάζουν το μέγεθος των κουκλών, την παιχνιδιάρικη και διαδραστική διάθεση, το συνδυασμό θεάτρου και κουκλοθεάτρου, το χιούμορ που αγγίζει και τους ενήλικες, μας ρωτάνε αν έχουμε κατασκευάσει μόνοι μας τις κούκλες, μας λένε πως δεν είχαν υποψιαστεί πριν δούνε την παράσταση ότι θα είναι κάτι τόσο ιδιαίτερο, τέτοια πράγματα...
Διαβάζουμε συχνά ότι το λιλιπούτειο κοινό είναι πιο απαιτητικό από αυτό των ενηλίκων. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Γιατί πολύ απλά, όταν κάτι δεν του αρέσει, θα το δείξει και μάλιστα εκείνη τη στιγμή. Αν δεν καταφέρεις να το κερδίσεις πραγματικά, θα αρχίσει να κουνιέται, θα κάνει φασαρία, θα σηκωθεί, μπορεί να χαλάσει όλη την παράσταση. Είναι δηλαδή το πιο ειλικρινές κοινό. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι το αγαπημένο μου κοινό. Γιατί δεν έχω καμία αμφιβολία στο τέλος αν του άρεσε ή όχι η παράσταση. Αν κάτι δεν λειτουργεί, το δείχνει πολύ φανερά, οπότε έχεις το περιθώριο να το βελτιώσεις. Και φυσικά, όταν κάτι του αρέσει, το δείχνει με τον πιο όμορφο και γοητευτικό τρόπο. Αυτή η ανταμοιβή είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει να προσφέρει η δουλειά μας.
Εκτιμάτε πως μέσα από τις παραστάσεις σας περνάτε κάποια μηνύματα; Ποιά είναι αυτά;
Βασικό στοιχείο των παραστάσεών μας είναι η διάδραση με τα παιδιά, με μία διάθεση να προβληματίσουμε πάνω στα ζητήματα που θέτει το έργο και να ζητήσουμε τη γνώμη τους. Ο τρόπος που γίνεται αυτό είναι παιχνιδιάρικος, χωρίς διδακτική διάθεση, ώστε να κινητοποιεί τα παιδιά και οι απαντήσεις που παίρνουμε δείχνουν ότι είναι γόνιμος ο προβληματισμός τους. Παρατηρούμε επίσης, με αφορμή τις παραστάσεις μας, να κινητοποιείται το ενδιαφέρον πολλών παιδιών και για την ίδια τη διαδικασία του κουκλοθεάτρου, μαθαίνουμε ότι κόβουν τα φυλλάδια μας και φτιάχνουν αυτοσχέδιες χάρτινες κούκλες, αναπαράγουν τους διαλόγους που άκουσαν, αλλάζουν τη φωνή τους, τραγουδάνε τα τραγούδια. Είναι πολύ συγκινητικό.
Πρόσφατα είχατε συμμετέχει σε κάποιο Φεστιβάλ. Πώς ήταν η εμπειρία σας;
Φέτος διοργανώθηκε για δεύτερη χρονιά στην πόλη μας το Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας, στο οποίο είχαμε την τιμή και τη χαρά να συμμετέχουμε κι εμείς με την παράσταση μας «Ρομπέν των Δασών, η αληθινή ιστορία». Αξιόλογες παραστάσεις από όλο τον κόσμο, σεμινάρια, ημερίδες, μία μεγάλη ευκαιρία για την Θεσσαλονίκη να γνωρίσει λίγο καλύτερα τον κόσμο του κουκλοθεάτρου, να διαπιστώσει πως το κουκλοθέατρο δεν αφορά μόνο το παιδικό κοινό, πως είναι πολύ ευρύτερη τέχνη από αυτό που φαντάζονται οι περισσότεροι ακόμα στην Ελλάδα όταν ακούνε κουκλοθέατρο. Διαπιστώσαμε δυστυχώς ότι δεν αγκαλιάστηκε όσο θα έπρεπε από το ενήλικο κοινό της πόλης. Υπήρξαν εξαιρετικές παραστάσεις με κενές θέσεις, γεγονός που δείχνει ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας.
Σήμερα, ποιός πιστεύετε πως είναι ο στόχος των Ελληνικών θεατρικών παραστάσεων. Πώς βλέπουν οι "Redicolo" τις υπόλοιπες θεατρικές παραγωγές;
Ας αναφερθώ στο χώρο του κουκλοθεάτρου που είναι ο δικός μας τομέας. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία άνθιση στο χώρο μας στην Ελλάδα. Όλο και περισσότερες ομάδες κουκλοθεάτρου ξεφυτρώνουν, ομάδες που πειραματίζονται, που αγαπάνε πολύ αυτό που κάνουν και μάλιστα έχουν και πολύ καλές σχέσεις μεταξύ τους. Νιώθουμε τυχεροί που υπάρχει ένα πολύ όμορφο κλίμα αλληλεγγύης μεταξύ των συναδέλφων στο χώρο μας. Σημαντικό ρόλο παίζει σ΄αυτό και η UNIMA – ΕΛΛΑΣ, το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κούκλας (UNion International de la MArionnette), μέσω της οποίας οι κουκλοπαίκτες ερχόμαστε κοντά, επικοινωνούμε, διοργανώνουμε δράσεις από κοινού και ένα σωρό άλλα πράγματα.
Τέλος, ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Τί να περιμένουμε;
Ολοκληρώνουμε μέχρι το τέλος του Δεκέμβρη την Χριστουγεννιάτικη μας περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα, στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς συνεχίζουμε με τις 3 διαθέσιμες παραστάσεις μας στο χώρο των σχολείων στην Κεντρική Μακεδονία, οργανώνουμε τις περιοδείες μας για τα σχολεία της Θεσσαλίας τον Μάρτιο και της Δυτικής Μακεδονίας τον Μάιο, παράλληλα οργανώνουμε παραστάσεις για το κοινό σε όσο πιο πολλά μέρη μπορούμε και σιγά σιγά μπαίνει στα σκαριά η νέα μας παράσταση, που ευελπιστούμε να είναι έτοιμη στην αρχή της επόμενης σχολικής χρονιάς. Τις ημερομηνίες για τις επόμενες, ανοιχτές για το κοινό, προγραμματισμένες παραστάσεις, μπορείτε να δείτε στο www.redicolo.com/imerologio και στη σελίδα μας στο facebook: www.facebook.com/redicolo
Συνέντευξη: ΓΑΒΡΙΗΛ ΧΑΤΖΗΝΟΠΟΥΛΟΣ
Για περισσότερες πληροφορίες για τις παραστάσεις επισκεφτείτε την παρακάτω σελίδα: REDICOLO
