ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΛΑΘΑΣ: ΕΧΩ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ



"Ο μεγάλος καλλιτέχνης δεν είναι της εποχής του, είναι αυτός η εποχή του", έγραψε κάποτε ο Γιώργος Σεφέρης. Σήμερα,ο Στέλιος Καλαθάς έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή τη ρήση. Έχοντας δημιουργήσει ένα σημαντικό καλλιτεχνικό βιογραφικό ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και όχι μόνο, ζυγoσταθμώντας τις ανάγκες του καιρού μας, αναδεικνύει τη δυναμική των συναισθημάτων και την αυτοέκφραση μέσα από κώδικες υποκριτικής και μας μιλά για το εγχείρημα αυτό με αφορμή την παράσταση του Feeling Stories.

Εδώ και χρόνια πέραν της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας, διδάσκετε τη βιωματική μέθοδο υποκριτικής και προσωπικής ανάπτυξης «Συναισθηματική Διαλεκτική» που αναδεικνύει την δύναμη των συναισθημάτων μέσα από τον λόγο - διάλογο. Ποιό ήταν το έναυσμα που σας οδήγησε στη συγκεκριμένη ενασχόληση;


Η ιδέα της Συναισθηματικής Διαλεκτικής ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια, όταν μετά από ένα πολύ ενδιαφέρον σεμινάριο που παρακολούθησα στο κέντρο Αρχαίου Δράματος στους Δελφούς, σκέφτηκα να δημιουργήσω μια μέθοδο που να χρησιμοποιεί τους κώδικες της υποκριτικής, όχι για ηθοποιούς, αλλά για τους ρόλους που καλούμαστε να ερμηνεύσουμε στη ζωή μας, και πίστεψέ με είναι πολλοί αυτοί οι ρόλοι. Είναι μια βιωματική μέθοδος που βασίζεται σε 3 άξονες. Κατ’ αρχάς στους δείκτες συναισθηματικής ευφυΐας που μετριούνται και καλλιεργούνται, στο κομμάτι επικοινωνία (μάθε να επικοινωνείς και να διαχειρίζεσαι σωστά όλα αυτά που νιώθεις) και τέλος στη δραματοθεραπεία μέσα από τα μονοπάτια της τέχνης και των ρόλων. Δεν απευθύνεται σε ηθοποιούς μόνο αλλά κυρίως σε όποιον θέλει να ρίξει φως στα συναισθήματά του και μέσα από σωστούς κώδικες επικοινωνίας να δημιουργεί σωστές σχέσεις γύρω του.

Σχέσεις δομημένες στα δικά μας θέλω, γιατί δυστυχώς πολλοί ξοδεύουν την ζωή τους με τα θέλω των άλλων.Η μέθοδος αυτή είναι πολύ ευχάριστη και μέσα από μουσικές, στίχους, μύθους, ρόλους αντλείς δύναμη και αυτοεκτίμηση και προχωράς στη ζωή με περισσότερη αισιοδοξία. Υπάρχουν υπέροχες τεχνικές που, μέσα από λίγες συναντήσεις, σου αλλάζουν τον τρόπο που σκέφτεσαι και διεκδικείς τους στόχους της ζωής σου. Πάντα μέσα από μονοπάτια τέχνης. Η ανταπόκριση ήταν από την αρχή έντονη, ίσως γιατί είναι κάτι μοναδικό που με τόσο ευχάριστο τρόπο σε μαθαίνει μονοπάτια που οδηγούν στην αυτοβελτίωση και εργαλεία για να κάνεις τη ζωή σου πιο ουσιαστική.

Μπορούν όλες οι ηλικίες να το παρακολουθήσουν άνετα, αφού ο πυρήνας που δουλεύουμε είναι η παιδικότητά μας. Αφορμή για όλα τα πρώτα χρόνια της ζωής μας και το ελπιδοφόρο είναι ότι σε όποια ηλικία και αν αποφασίσουμε να ασχοληθούμε με την συναισθηματική μας ευφυΐα… μπορούμε να την καλλιεργήσουμε και να την εξελίξουμε. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που τώρα ανακαλύπτει την δύναμη της αυτοβελτίωσης, ίσως γιατί μέχρι τώρα νομίζαμε ότι είμαστε «τέλειοι» και δεν υπήρχαν περιθώρια βελτίωσης.

Ήρθε η κρίση όμως και έβγαλε στην επιφάνεια πολλά μπλοκαρίσματα, ανασφάλειες, φοβίες και συναισθηματικές αναπηρίες. Στην Αθήνα έχω 6 ομάδες, 2 στην Θεσσαλονίκη, στην Κύπρο, στην Κρήτη… και συνεχίζουμε.

Η προσφορά σας στην υποκριτική είναι αδιαμφισβήτητη,όχι μόνο από το έργο σας αλλά και από την αγάπη που δείχνει το κοινό απέναντί σας. Τί είναι για εσάς το θέατρο και κατά πόσο η Συναισθηματική Διαλεκτική σας έχει βοηθήσει να αντιμετωπίζετε τις προκλήσεις του χώρου;

Ξεκίνησα το μαγικό ταξίδι στην τέχνη σε ηλικία 11 ετών, όταν πήγα σε μία ερασιτεχνική θεατρική ομάδα. Από τότε άνοιξε μια χαραμάδα φωτός μέσα μου και συνειδητοποίησα ότι έχω γεννηθεί για αυτό το πράγμα, για να υπάρχω μέσα από την τέχνη. Και δε σου κρύβω ότι δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνω κάτι άλλο ή να κάνω κάτι που να μην εμπεριέχει μέσατέχνη.

Μέσα από την Συναισθηματική διαλεκτική και όλο αυτόν τον κόσμο που συναντώ στα μαθήματά μου αυτοβελτιώνομαι, εξελίσσομαι, προχωρώ, εμπλουτίζω το προσωπικό μου υλικό, πράγμα πολύ σπουδαίο για έναν ηθοποιό που καλείται να χτίσει προσωπικότητες που πολλές φορές δεν αντιπροσωπεύει ο ίδιος. Οπότε σίγουρα με βοηθάει και εμένα τον ίδιο πάρα πολύ.


Τί «παιδί» γεννά το ζευγάρωμα του κόσμου του θεάτρου με αυτού της ψυχολογίας;


Καταρχάς θα ήθελα να επισημάνω ότι εγώ δεν είμαι ψυχολόγος, είμαι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Οπότε το κομμάτι της ψυχολογίας το αφήνω στους ειδικούς! Η δική μου μέθοδος βασίζεται καθαρά πάνω στους κώδικες της υποκριτικής και μέσα από αυτούς προσπαθώ να βοηθήσω τους μαθητές μου να μάθουν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, να τα διαχειρίζονται, να τα αναγνωρίζουν με σκοπό την δική τους προσωπική ανάπτυξη.


Το κοινό τί θα αποκομίσει από την παράσταση Feeling Stories; Θα συμφωνούσατε στο ότι ίσως δίνει ένα ερέθισμα στον θεατή να σταθεί ειλικρινής απέναντι στον εαυτό του και να δει στον καθρέπτη πράγματα που να μην είχε τη δύναμη ή το θάρρος να δει έως τώρα;


Από χρόνια ήθελα να ανεβάσω μια παράσταση που να μιλάει ξεκάθαρα για τα συναισθήματα , και να τα φέρω μπροστά στα μάτια του θεατή. Με αυτή την παράσταση ο θεατής θα απολαύσει καταπληκτικά κείμενα που γράφτηκαν από καταξιωμένους Έλληνες συγγραφείς αποκλειστικά για εμάς και που πρώτη φορά ανεβαίνουν στο σανίδι. Μέσα από αυτά τα κείμενα θα αναγνωρίσει προσωπικές του καταστάσεις και συναισθήματα που τον διακατέχουν καθημερινά, αλλά δεν προλαβαίνει πολλές φορές ούτε να τα συνειδητοποιήσει. Σίγουρα είναι ένας καθρέφτης η παράσταση και αναμφισβήτητα αγγίζει τον καθένα ξεχωριστά , προβληματίζοντας αλλά και λυτρώνοντας .

Σε παλαιότερη παράσταση σας εντάξει ενεργά τους θεατές. Τώρα έχετε δημιουργήσει τη σελίδα «Λογική ή συναίσθημα; Πάρε θέση» όπου ο καθένας έγραφε και γράφει την άποψη του για το θέμα και έτσι ένα κομμάτι της παράστασης είναι εμπνευσμένο από τις απαντήσεις του κόσμου. Από που προκύπτει η ανάγκη ενσωμάτωσης αυτού του στοιχείου διαδραστικότητας;

Μου αρέσει να συμμετέχει το κοινό στις παραστάσεις μας…πολλές φορές το επιδιώκω... γιατί έτσι νιώθω ότι τον κάνεις πιο «υπεύθυνο» απέναντι σε αυτό που βλέπει, πιο ενεργό. Άλλωστε το θέατρο είναι ένα ζωντανό κύτταρο, ο ηθοποιός γεννάει τον ρόλο του κάθε φορά που παίζει! Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λείπει και η ενέργεια του κοινού σε αυτό το κύτταρο.

Πόσο ελκυστική βλέπει ο Έλληνας τη διαδικασία διαχείρισης του διλήμματος ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα σύμφωνα με την επαφή που έχετε μαζί του από τα σεμινάρια που διδάσκετε και όχι μόνο;

Δεν είναι εύκολο για τον περισσότερο κόσμο… ειδικά όταν υπερτερεί το ένα από τα δυο μέσα του. Ωστόσο διαπιστώνω ολοένα και περισσότερο ότι ο κόσμος διψά για μια ισορροπία , ίσως και λόγω της κατάστασης που βιώνουμε σαν χώρα, θέλει να μπορεί να το διαχειριστεί με τρόπο ανακουφιστικό για τον ίδιο.

Kατά τον Αλμπέρ Καμύ το να δημιουργείς είσαι σαν να ζεις δύο φορές. Πως βλέπετε εσείς την τέχνη της δημιουργίας μέσα στο θέατρο;

Νιώθω πολύ τυχερός που δημιουργώ μέσα από το θέατρο, που θεωρείται η κορωνίδα των τεχνών. Μέσα στο θέατρο υπάρχει το γεννάω, πεθαίνω και ανασταίνομαι, μια μαγική διαδικασία που με κρατάει σε εγρήγορση, με ωριμάζει πνευματικά και σαφώς με κάνει καλύτερο άνθρωπο.


Yπάρχουν ανακοινώσιμα σχέδια σας για το επόμενο διάστημα;


Φέτος , ύστερα από ένα διάλειμμα ενός έτους, θα συμμετέχω σε μια εξαιρετική παράσταση του σκηνοθέτη Θανάση Θεολόγη στο θέατρο Άβατον, με εξαιρετικούς συναδέλφους, τον Χάρη Σώζο, την Αναστασία Γκολέμα και τον Θανάση Θεολόγη. Το έργο λέγεται «Βότκα Δηλητήριο», μια ανατρεπτική κωμωδία εμπνευσμένη από το διήγημα του Τσέχοφ «Το πορτοφόλι». Πρεμιέρα έχουμε στις 4 Νοεμβρίου και στο θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3 στο Γκάζι. Και βέβαια συνεχίζω κανονικά τις ομάδες της Συναισθηματικής Διαλεκτικής σε Αθήνα αλλά και Θεσσαλονίκη, όπου τα τελευταία 5 χρόνια διδάσκω συστηματικά την μέθοδο στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Συνέντευξη: Άννα Λαμπροπούλου

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στον παρακάτω σύνδεσμο: FEELINGS’ STORIES ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ +ΑΙΣΘΗΜΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ