Εννιά χρόνια μετά την κυκλοφορία του ''Κορίτσι για σπίτι'', η Μάρω Μαρκέλλου μας συστήνει την ''Υποψήφια Μάνα'' μέσα από τη δική της ματιά. Με 13 νέα τραγούδια - δημιουργίες της ίδιας μας αποδεικνύει ότι ο τίτλος αυτός μπορεί να ταιριάξει σε κάθε γυναίκα του σήμερα.
‘’Υποψήφια μάνα’’ ο τίτλος του νέου σας δίσκου. Ποια γυναίκα μπορεί να χαρακτηρίσει αυτή η φράση για σας;
Μπορεί να είναι γενίκευση, αλλά «Υποψήφια Μάνα» είναι κατά τη γνώμη μου κάθε γυναίκα γύρω στην ηλικία των 30. Έτσι την αντιλαμβάνεται ο κόσμος είτε η ίδια το θέλει είτε όχι, είτε το νιώθει ή ακόμα και αν αδιαφορεί.
13 νέα τραγούδια που δημιουργούν εικόνες στους ακροατές, διαφορετικές μεταξύ τους. Αν μπορούσατε να ξεχωρίσετε ένα κομμάτι για την αίσθηση που σας αφήνει, ποιο θα ήταν αυτό;
Σίγουρα «Οι Κοπέλες», το κομμάτι που διάλεξα να κλείνει το δίσκο ακριβώς για αυτή την «απόγευση» που αφήνει. Εικόνες σαφείς αλλά διάσπαρτες μέσα στο χρόνο, δεμένες μεταξύ τους από τη γωνιά του παρατηρητή, ο οποίος προσφέρει ανεπαίσθητα και την κριτική του ενώ στο τοπίο πρωταγωνιστεί μια αισιόδοξη μελαγχολία, μια νωθρή καλοκαιρινή διάθεση για «αρρώστια με κιθάρες και καπρίτσια». Ίσως φταίει η αδυναμία μου στα blues, ή εκείνη για τα “references” σε αγαπημένα τραγούδια μέσα στο τραγούδι, ή τέλος η αδυναμία μου σε αγαπημένες φωνές (Μπάμπης Στόκας, Φοίβος Δεληβοριάς) που περνούν σαν guest stars μέσα από το τραγούδι κι έτσι έγινε το αγαπημένο μου.
Πόσο διαφορετική πιστεύετε ότι είναι η μουσική σας σε αυτή τη δουλεία σε σχέση με το ‘’Κορίτσι για σπίτι’’;
Είμαι ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος να κρίνω τη μουσική μου, λόγω του ότι γράφω βιωματικά και έτσι κάθε μου τραγούδι απ’ τη στιγμή που γράφεται αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του βιωματικού μου “timeline”. Όσο όμως μπορώ να αποστασιοποιηθώ θα έλεγα πως ελπίζω να κατάφερα να εξελιχθώ μένοντας ίδια.
Φοίβος Δεληβοριάς, Μπάμπης Στόκας, Πάνος Μουζουράκης και Μιρέλα Πάχου εμφανίζονται στην ‘’Υποψήφια Μάνα’’ για να αφήσουν το δικό τους στίγμα. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτές τις συνεργασίες...
Η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για αυστηρά «συνεργασίες» με την έννοια της λέξης, αλλά τείνει περισσότερο προς την έννοια «φιλίες» . Με κάθε καλλιτέχνη από αυτούς που αναφέρατε μας δένει μια μακρόχρονη (Φοίβο - Πάνο) ή καινούρια φιλία (Μπάμπης- Μιρέλα), και αυτό που μου δίνει τη μεγαλύτερη χαρά είναι ο ειλικρινής αλληλοθαυμασμός που υπάρχει. Και μόνο που δέχθηκαν να συμμετέχουν στο δίσκο μου ήταν μεγάλη τιμή για μένα.
Ο Φοίβος Δεληβοριάς έχει αποτελέσει ένα σημαντικό κομμάτι για την πορεία σας. Πώς θυμάστε τη γνωριμία και την πρώτη συνεργασία σας;
Όλο αυτό, η γνωριμία με το Φοίβο, η συνεργασία μας, η παραγωγή που μου έκανε στον πρώτο δίσκο, οι περιοδείες, έχει χαραχθεί στην καρδιά μου ως η καλύτερη περίοδος της ζωής μου. Νιώθω ιδιαίτερα τυχερή που έκανα τα πρώτα μου βήματα στο πλάι ενός καλλιτέχνη που σέβομαι, εκτιμώ και θαυμάζω αδιάλειπτα από τη στιγμή που άκουσα το πρώτο του τραγούδι μέχρι τώρα που ανυπομονώ κάθε φορά να βγάλει καινούρια δουλειά. Καρμικά, θα έλεγα πως γνωριστήκαμε τυχαία αλλά μοιραία!
Τα τραγούδια σας μιλούν συχνά για τον έρωτα σε όλες τις μορφές του. Τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;
Είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα. Αν δεν έχω χίλια πράγματα να κάνω πέφτω σε κατάθλιψη. Εκεί έρχεται ο έρωτας, σα δίνη να ανακατέψει τα φύλλα και να φτιάξει νέο παιχνίδι. Ακόμα και τώρα με συγκινεί, καθώς είναι από τα λίγα πράγματα στη ζωή που μπορούν να με κάνουν να νιώθω ξανά σα μικρό παιδί, και αυτό είναι ανεκτίμητο. Όποτε και αν έρθει με μετατρέπει από πεζό άνθρωπο σε ποιητή.
Ζήσατε χρόνια στο Λουτράκι μέχρι που μετακομίσατε στην Κυψέλη. Πόσο άλλαξε η ζωή σας στο κέντρο της Αθήνας;
Τώρα είναι η δεύτερη φορά που μετακομίζω στην Κυψέλη. Η πρώτη ήταν μόλις πέρασα στη Νομική και έζησα πάλι εκεί στο κέντρο για 3-4 χρόνια. Νόμιζα ότι δεν είμαι πια για τέτοια, για τη ζωή στο κέντρο, τη φασαρία, τους γρήγορους ρυθμούς, μέχρι που ξαναπήγα. Έχοντας λοιπόν στο καντράν αρκετά πλέον χρόνια διαμονής μοιρασμένης ανάμεσα στην Αθήνα και στο Λουτράκι, συνειδητοποίησα πως αυτή είναι μια εναλλαγή που μου δίνει ενέργεια. Πλέον μοιράζω τη βδομάδα μου ανάμεσα στις δύο πόλεις και έχω βρει τη συνταγή να ζω μέσα απ’ τα χιλιόμετρα και τη διαφορά που χωρίζουν.
Η Αθήνα μπορεί να είναι μία πόλη που θα δώσει έμπνευση σε ένα μουσικό για να δημιουργήσει;
Αδιαμφισβήτητα. Παρά τα όποια αρνητικά της σαν πόλη, μια βόλτα στην Αθήνα μας θυμίζει πάντα πόσο φιλόξενη και εμπνευστική είναι. Κάθε δρόμος μια ιστορία, αρχαία, νεότερη ή απλά δική μας.
Η ‘’Υποφήφια Μάνα’’ έχει δεχτεί πολλά θετικά σχόλια από το πρώτο άκουσμα. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας σε δισκογραφικό και συναυλιακό επίπεδο;
Το βασικό, υποβόσκον σχέδιό μου είναι να μη μου πάρει άλλα 9 χρόνια να βγάλω τον επόμενο δίσκο! Ήδη το επόμενο άλμπουμ έχει πάρει σχέδιο και χρώμα στο κεφάλι μου και ευελπιστώ σε λίγο καιρό να αρχίσω να το εξωτερικεύω. Όσο για εμφανίσεις, έρχονται πολλά και καλά φέτος το χειμώνα, με κορωνίδα ένα μεγάλο live-παρουσίαση του καινούριου άλμπουμ.
Κλείνοντας, θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας που συμφωνούν με σας ‘’ότι η μουσική γίνεται τέχνη μόνο όταν μοιράζεται’’;
Πλέον, με τη μιζέρια που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά από συνθήκη, όλο και περισσότεροι καταφεύγουμε στο να γράψουμε 2 γραμμές, ένα ποίημα, μια μελωδία. Η γραφή είναι μια έξοδος κινδύνου. Απλά μοιραστείτε αυτό που γράφετε, με τους φίλους σας, με εκείνον/εκείνη που σας ενέπνευσε, ή και με όλους μας.
Συνέντευξη: Ελευθερία Μαυροκεφάλου
