ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

ΚΩΣΤΗΣ ΚΑΛΛΙΒΡΕΤΑΚΗΣ: EIΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ


Κωστής Καλλιβρετάκης· ένας ηθοποιός που φλέγεται εσωτερικά με φαινομενική άνεση εξωτερικά. Αντιμετωπίζει το θέατρο με σεβασμό και σοβαρότητα, γοητεύοντάς μας σε κάθε καινούργια του ερμηνεία. Αυτό το διάστημα, τον βρίσκουμε στο Θέατρο 104, στην παράσταση "ο Μορφωμένος" για την οποία μας μιλά σε μια αποκλειστική συνέντευξη.

Tί να περιμένει να δει το κοινό στη συγκεκριμένη παράσταση; Περιγράψτε μας λίγο το ρόλο σας στο έργο.

Δεν πρόκειται με τίποτα για μία ιστορική αναπαράσταση ή μια παράσταση με κάποιο διδακτικό στοιχείο και επουδενί για μια παράσταση που να δείχνει τη ζωή του οδηγού του Τανκ που εισέβαλε στο πολυτεχνείο. Πρόκειται λοιπόν ένα έργο που έχει ως αφορμή τις συνεντεύξεις του Σκευοφύλακα αλλά σε καμία περίπτωση δεν στέκεται εκεί. Ο τίτλος "Mορφωμένος", έχει να κάνει με το παρατσούκλι που δόθηκε αρκετά χρόνια αργότερα στο τανκ. Ονομάστηκε το τανκ "Μορφωμένος" γιατί μπήκε στο Πολυτεχνείο.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει η κλασσική έννοια της σύνθεσης του ρόλου, αλλά πρόκειται για κάτι που παντρεύει το documentary με τη μυθοπλασία και αποτελεί μια αφήγηση η οποία συνδυάζει πολλές άλλες αφηγήσεις που μπλέκονται σε έναν ιστό μεταξύ τους.


Λέγεται ότι ο ηθοποιός όταν μένει μόνος επί σκηνής λάμπει ως παραγωγός αλλά κινδυνεύει την ίδια στιγμή να καεί από το φώς του. Είναι για εσάς, αυτός ο θεατρικός μονόλογος μία πρόκληση, όχι απαραίτητα λόγω της δυσκολίας του συγκεκριμένου είδους, αλλά και ως προς τη δυσκολία να διεισδύσετε στα μύχια της ψυχής ενός ανθρώπου που τόλμησε να κάνει μια τόσο αποτρόπαιη πράξη;

Η δομή της παράστασης είναι τέτοια που δεν μου επιτρέπει να μπω στη θέση του Σκευοφύλακα παρά μόνο στιγμιαία και φευγαλέα με όλο το σεβασμό που απαιτεί η πραγματική απόσταση που απαιτείται από ένα τέτοιο γεγονός. Υπάρχουν στιγμές που πλησιάζουμε λέγοντας ότι πιθανότατα μπορεί η αντιμετώπιση του σε συγκεκριμένες περιπτώσεις να ήταν αυτή. Φυσικά υπάρχουν στοιχεία του πως σκεφτόταν και τι έκανε από τις συνεντεύξεις του, αλλά είναι τελείως διαφορετικό να το φέρεις αυτό πάνω στη σκηνή. Ένας μονόλογος πρακτικά έχει πάντα μια δυσκολία. Επίσης η απόσταση από το κοινό στο συγκεκριμένο θέατρο είναι δίπλα- ένα μέτρο σχεδόν και για αυτό το λόγο ξεκινάει το παιχνίδι με το κοινό ξεκινάει πολύ ήρεμα και μαλακά. Δηλαδή μπαίνοντας κάποιος στο θέατρο βλέπει εμένα σε άμεσο διάλογο με το κοινό και σιγά-σιγά παρασυρόμαστε μαζί σε κάτι άλλο. Αυτό το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον γιατί πλησιάζει και εμένα ως άνθρωπο και ως ηθοποιό. Είναι μια αφήγηση που δεν είναι γραμμική, επιστρέφει στο παρελθόν, ξαναγυρνάει στο παρόν, με γωνίες, αναστροφές και πολλές φορές μιλάω και προσπαθώ να καταλάβω αυτό που συμβαίνει. Έχει επίσης πολλά στοιχεία αυτοσχεδιαστικά που όμως είναι αυστηρά δομημένα.

Θεωρείτε το έργο επίκαιρο στις μέρες μας. Λειτουργεί δηλαδή για να μας θυμίσει το συμβάν και να μας κρατήσει σε επαγρύπνηση ή έχει μια πιο αλληγορική σημασία για τους καιρούς που ζούμε σήμερα;

Έχει και τα δύο .Η ιδέα ήταν του ίδιου του Κωνσταντίνου Μωραΐτη όταν έπεσαν στα χέρια του οι συνεντεύξεις του Σκευοφύλακα. Ουσιαστικά τον ενδιέφερε η μεταστροφή της ψυχολογίας αυτού του ανθρώπου και η ιδέα σχετικά με το πως ένα εικοσάχρονο παιδί προσγειώθηκε στη Γη λέγοντας "τέτοιος ήμουνα φασίστας, ντρέπομαι για αυτό που έκανα έγινε εφιάλτης της ζωής μου, τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις" και πως πολλοί ανάμεσα μας, με την ίδια έννοια, γαλουχούνται ως φασίστες χωρίς να το καταλαβαίνουν. Είμαστε μια χώρα εθνικιστική με καθαρά εθνικιστική παιδεία που για ελάχιστες διαφοροποιήσεις ή αιτίες ο ένας καταλήγει να είναι αριστερός και ο άλλος δεξιός.

Μπορούν οι καλλιτέχνες να συμβάλλουν ώστε να αλλάξει αυτό;

Δεν μπορούν να το αλλάξουν αλλά μπορούν να ξεκινήσουν μια συζήτηση. Μάλιστα η μεγάλη αφορμή της παράστασης είναι ότι έχουμε φέτος τα 50 χρόνια της χούντας και θέλαμε να κάνουμε κάτι για αυτό. Επίσης η παράσταση της 21 Απριλίου 2017 θα έχει ελευθέρα είσοδο για το κοινό. Πιο πολύ αξία έχει η κουβέντα μετά την παράσταση. Γενικά επιδιώκουμε να ξεκινήσει μια κουβέντα και νομίζω ότι ήδη το έχουμε καταφέρει από τις παραστάσεις που έχουμε δώσει μέχρι τώρα, το feedback που παίρνουμε είναι αυτό. Το σημαντικό που κοιτάμε είναι αν αυτό που έχουμε στο μυαλό μας, πέρασε στο θεατή και μπορεί να τροφοδοτήσει συζητήσεις.


Ο αδελφός σας, δημοσίευσε το 2003, μια έρευνα του, που περιλάμβανε τη λίστα των νεκρών και των τραυματιών του Πολυτεχνείου. Ήταν το γεγονός αυτό ένας ακόμα λόγος, κάτι σαν υπερχρέωση για να αναδείξετε την ιστορική αλήθεια μέσα από το συγκεκριμένο έργο;

Tην υποχρέωση την είχα γιατί ο αδελφός μου ήταν και μέσα στο Πολυτεχνείο εκείνες τις μέρες. Αυτό παράλληλα ήταν ένας μεγάλος βραχνάς και ένα μεγάλο μου άγχος για την παράσταση. Πράγμα που το ''πετάξαμε" από πάνω μας, ειδικά εγώ, αφαιρώντας από την παράσταση οποιαδήποτε υποχρέωση απέναντι στην ιστορία. Εννοώ ότι η παράσταση είναι αρκετά ακριβής ιστορικά, αλλά επειδή δεν εμμένει σε ιστορικές λεπτομέρειες, δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις ώστε να μείνουμε ακριβείς. Δηλαδή σε ένα σημείο περιγράφω ότι ο Σκευοφύλακας μπορεί την ώρα που περίμενε την εντολή μέσα στο κουβούκλιο, να έβγαλε μια τσίχλα από την τσέπη του και να την έβαλε στο στόμα του και λέω αμέσως μετά τη λέξη ''μπορεί". Είναι η μοναδική φράση που είναι ανακριβής γιατί δεν γνωρίζουμε αν όντως έγινε ως περιστατικό αλλά έμενα μου φάνηκε πάρα πολύ ενδιαφέρον σαν αυτοσχεδιασμός ότι μέσα στο άρμα μασάει τσίχλα. Επειδή όμως δε συνέβη ποτέ έχουμε βάλει τη λέξη "μπορεί" και ακούγεται πολύ καθαρά. Προσπαθούμε να είμαστε εντάξει αλλά ταυτόχρονα παίρνουμε μια ελευθερία αλλά τη δηλώνουμε την ελευθερία αυτή όταν την παίρνουμε γιατί δεν θέλουμε να κοροϊδέψουμε κανέναν. Όλο το υπόλοιπο, όσον αφορά σε γεγονότα και τα λοιπά είναι ακριβές. Μάλιστα το είδε ο αδερφός μου και ενθουσιάστηκε για το λόγο αυτό.

Υπάρχουν σχέδια σας ανακοινώσιμα για το επόμενο διάστημα;

Δουλεύω, όχι ως ηθοποιός αλλά ως βοηθός, με τους Rimini Protocoll για μια παράσταση που είχε ξεκινήσει πριν δυο χρόνια την οποία συνεχίζουμε. Λέγεται Evros Walk Water 2 και θα παρουσιαστεί στην Αθήνα στις 2 Μαΐου. Εκεί, δουλεύω σε ένα επίπεδο επαφής με παιδιά-ασυνόδευτους ανηλίκους πρόσφυγες οι οποίοι ευτυχώς βρήκαν ως επί το πλείστον τα σπίτια που τους έλειπαν στην Ευρώπη και ουσιαστικά ο δικός μου ρόλος είναι σε αυτό τον τομέα Όνειρα και τα λοιπά ναι. Σχέδια ακριβή όχι. Αυτό από τη μία είναι καλό αλλά και κακό γιατί σημαίνει ότι δε θα υπάρχουν χρήματα. Αλλά ήδη σκέφτομαι μια παραλία και τη σκηνή μου και αυτό με καθησυχάζει.

ΙΝFO:
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μωραΐτης
Σύνθεση κειμένου- δραματουργία: Ελένη Τριανταφυλλοπούλου
Σκηνικό: Αδριανός Ζαχαριάς
Σχεδιασμός φωτισμού: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Άλκηστις Νικολαΐδη
Ιστορικός σύμβουλος: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ευαγγελία Βαἲακοπούλου

Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή και Σάββατο
Ώρα έναρξης: 21:00
Είσοδος: 10 ευρώ κανονικό, 5 ευρώ φοιτητικό-ανέργων.
Διάρκεια: 60′

Θέατρο 104 
Ευμολπιδών 41, Γκάζι
Τηλέφωνα επικοινωνίας ταμείου: 210 3455020

Συνέντευξη: Άννα Λαμπροπούλου