ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Τον συγγραφέα Στέφανο Παπαδόπουλος τον γνωρίσαμε μέσα από το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Η Παχουλή Βατραχίνα". Από τότε ως σήμερα έχει μια αξιοθαύμαστη πορεία στη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Κάθε έργο του ακόμη πιο διασκεδαστικό, με πρωτότυπες ιστορίες και ευφάνταστους τίτλους. Πολλά από τα έργα του έχουν επιλεχθεί και παίζονται ως παιδικές παραστάσεις κάτι που τον καθιστά ακόμη πιο γνωστό στο κοινό. Με αφορμή το καινούργιου του έργο "Μνημεία και Τέρατα" το Townsendia συνομίλησε μαζί του και μπόρεσε να μάθει περισσότερα για τον κόσμο του παιδικού βιβλίου, για αυτό και σας παρουσιάζουμε την ευχάριστη συζήτησή μας.

Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσετε να γράφετε παιδικά βιβλία; 

Ένα όχι ιδιαίτερα ευχάριστο γεγονός, μεταξύ του μικρού μου γιου και της μητέρας του, στάθηκε η αφορμή για να βάλω σε χαρτί μια ιστορία, που ούτως ή άλλως θα τη διηγούμουν στο παιδί κάποιο βράδυ, όπως έκανα κάθε βράδυ από τη μέρα που γεννήθηκε. Αρχικά τα δάκρυα στα μάτια  του και το χαμόγελο στο προσωπάκι του αμέσως μετά, απελευθέρωσαν μέσα μου ένα καταπιεσμένο παιδικό όνειρο, τη συγγραφή! Έτσι γεννήθηκε η “Παχουλή βατραχίνα”. 

Μέσα από τα βιβλία σας ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στα παιδιά; 

Ποτέ δεν σκέφτηκα να περάσω μηνύματα στα παιδιά γράφοντας μια ιστορία. Επιθυμία μου είναι να ξεμακρύνω ορίζοντες, να ταξιδέψω φαντασίες και αν τα καταφέρω εντέλει, να τους δώσω τροφή για σκέψη και όνειρα.


Τι είναι αυτό που σας εμπνέει κάθε φορά που ξεκινάτε να γράφετε τα παιδικά βιβλία; 

Πολύ συχνά μ’ επισκέπτονται φανταστικοί χαρακτήρες και μου ζητούν να γράψω μια ιστορία τους. Ειλικρινά, δεν μπορώ να τους αρνηθώ….πιάνω το μολύβι μου και γράφω, γράφω, γράφω, γράφω….

Τα βιβλία σας αγαπήθηκαν πολύ από μικρούς και μεγάλους. Πως νιώθετε εσείς για αυτό; 

Καθημερινά λαμβάνω μηνύματα και γράμματα από γονείς και λιλιπούτιους αναγνώστες των βιβλίων μου, που μου απευθύνουν κολακευτικά σχόλια κι ευχαριστίες για τα παραμύθια μου. Νιώθω μεγάλη τιμή και ευθύνη για την αγάπη και την αποδοχή του έργου μου από μικρούς και μεγάλους. Όταν η αποδοχή όμως, έρχεται από εκπαιδευτικούς που με προσκαλούν στο σχολείο τους να παρουσιάσω κάποιο παραμύθι μου, τα συναισθήματα δεν περιγράφονται. Δεκάδες ματάκια καρφωμένα επάνω μου, περιμένουν από μένα ν’ αρχίσω να τους διαβάζω το παραμύθι. Ευφάνταστες απαντήσεις και ερωτήσεις στο παιχνίδι συναισθημάτων που παίζω μαζί τους αμέσως μετά την αφήγηση. Και την ώρα της δραματοποίησης του παραμυθιού, γεννιούνται μεγάλα ταλέντα καθώς οι φωνές και τα γέλια τους γεμίζουν την αίθουσα. Δεν θέλω να φανώ υπερβολικός αλλά δυσκολεύομαι πολύ να φύγω από την όποια παρουσίαση. Τα παιδιά μ’ ευχαριστούν, μ’ αγκαλιάζουν σφιχτά, μου λένε πως μ’ αγαπούν και μου ζητούν να ξαναπάω. Δεν είναι λίγες οι φορές που έκλαψα από πληρότητα φεύγοντας από κάποιο σχολείο.


Από τα βιβλία που έχετε γράψει ποιο είναι το αγαπημένο σας «παιδί»; 

Μιλώντας σαν γονιός θα πω πως το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Είναι ξεχωριστό για τους δικούς του λόγους. Η «παχουλή βατραχίνα» για παράδειγμα, είναι το πρωτότοκο μου. Είναι τρυφερή, ευαίσθητη και συναισθηματική αλλά ταυτόχρονα τόσο δυναμική και απόλυτη, που δεν μπορείς παρά να τη λατρέψεις. Ο “Ντάργουιν, ο μισός”, έχει ένα πολυδιάστατο και πολυεπίπεδο χαρακτήρα με βάθος συναισθημάτων και εύρος αντιδράσεων. Παρόλο που προέρχεται από διαφορετικό είδος ενός φανταστικού κόσμου, έχει μια άκρως συγκινητική, ανθρώπινη συμπεριφορά. Το τρίτο “παιδί μου”, «Ο ταχυδρόμος δεν είναι για φάγωμα», ξεχωρίζει για το καλλιτεχνικό του ταλέντο και το δημιουργικό πείσμα που τον διακατέχει. Το τέταρτο “παιδί” μου, διακρίνεται για το χιούμορ του και για τον έντονα ανεξάρτητο χαρακτήρα του. Το όνομα του και μόνο “Το νου σας καρχαρίες, ερχόμαστε!”, προδίδει έναν τολμηρό χαρακτήρα, που παρά το νεαρό της ηλικίας του, δεν διστάζει να ακούσει, να διαφωνήσει, να παραδειγματιστεί και να αγαπήσει βαθιά κάθε στάλα ζωής που του προσφέρεται. Το “Μνημεία και τέρατα” απ’ την άλλη, είναι ένα “παιδί” ταξιδεμένο με πολιτιστικά και πολιτισμικά ενδιαφέροντα. Είναι λάτρης της τεχνολογίας αλλά και της αισθητικής. Δεν ανέχεται τα πικρόχολα σχόλια και αγαπά πολύ το θέατρο, την ιστορία και την αρχιτεκτονική. Στόχος του είναι η αναγνώριση, η αποδοχή και η διατήρηση της μνήμης  σε κάθε αξία που προβάλλεται στο παρελθόν ή στο μέλλον μας. Αγαπώ λοιπόν και είμαι περήφανος για όλα τα παιδιά μου ακόμα και γι’ αυτό που έρχεται, που κυοφορείται.  

Υπάρχουν δικά σας προσωπικά στοιχεία και βιώματα μέσα στις ιστορίες σας; 

Όταν γράφεις για παιδιά είναι σαν να κοιτάς μέσα από βιτρό τζάμι ενός Καθεδρικού Ναού. Σε όλες τις ιστορίες μου υπάρχουν προσωπικά στοιχεία και βιώματα. Μέσα στην κάθε ιστορία και ανάμεσα στους ήρωες, τοποθετώ ασυναίσθητα αλλά εν γνώση μου, κομμάτια του εαυτού μου. Πίσω από κάθε βιβλίο μου, είμαι εγώ…ο Στέφανος.


Πως γίνεται η επιλογή των ονομάτων των ηρώων σας; Ποιος ο λόγος που χρησιμοποιείτε ασυνήθιστα ονόματα; 

Τι εννοείτε “ασυνήθιστα” ονόματα; Η παχουλή βατραχίνα μου ονομάζεται Σοφία και το Κορνήλιος από το “Ο ταχυδρόμος δεν είναι για φάγωμα” δεν είναι ιδιαίτερα άγνωστο. Στο “Το νου σας, καρχαρίες, ερχόμαστε”, ο Δάσκαλος ονομάζεται Αντώνης και τα 6 χελωνάκια του έχουν αναγραμματισμούς κοινών ονομάτων όπως Γιάννης, Απόστολος, Κωνσταντίνος, Ξενοφών, Παύλος και Άγγελος. Ίσως αναφέρεστε στο “Ντάργουιν ο μισός” όπου κι εκεί όμως, τα ονόματα δεν ηχούν περίεργα για τον κόσμο του φανταστικού. Νονός των ηρώων μου είναι ο μικρός μου γιος, Ξενοφών.

Κατά τη γνώμη σας τι πιστεύετε πως έχουν ανάγκη να διαβάσουν τα παιδιά στις μέρες μας; 

Το βιβλίο δεν είναι καταναλωτικό προϊόν αλλά έργο παιδείας και πολιτισμού και σαν τέτοιο θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται από τους δημιουργούς και τους αναγνώστες. Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και το internet, είναι η αιτία που με αφορμή την οικονομική κρίση, χάσαμε τον σεβασμό μας απέναντι στους νεαρούς αναγνώστες. Στο βωμό του εύκολου κέρδους θυσιάσαμε την ποιότητα του βιβλίου. Εξαιρετικοί συγγραφείς αγνοούνται και τα κείμενα τους μένουν στα συρτάρια τους ή αδικούνται με φτωχές εκδόσεις και παντελή έλλειψη προώθησης. Ταλαντούχοι εικονογράφοι βρίσκονται στα αζήτητα γιατί δίνουν άνιση μάχη με την αξία της τέχνης απέναντι  στην κοστολόγησή της. Γεμίσαμε ετοιματζίδικα κείμενα, αντιγραφές και επαναλήψεις, ιστορίες χωρίς φαντασία και συναίσθημα, επιτηδευμένα κείμενα με σχεδόν ανύπαρκτη επιμέλεια. Όσο για την εικονογράφηση των παραμυθιών, είναι φτωχή και πρόχειρη. Αν προσθέσω  και  την οικονομία σε χαρτί και εξώφυλλο, καταλήγουμε σ ένα υποβαθμισμένο προϊόν μιας χρήσης, που δεν σε ελκύει ούτε να το κρατήσεις στα χέρια σου, ούτε να το διαβάσεις και κυρίως ούτε να το “φυλάξεις” στην βιβλιοθήκη σου σαν θησαυρό για σένα, για τα παιδιά σου, για τα παιδιά των παιδιών σου. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να εκτιμήσουν την έννοια της δημιουργίας και όχι να αρκεστούν στη φτώχεια της συγγραφικής “ανακύκλωσης” από τη βιομηχανία του βιβλίου.


Πολλές φορές οι ιστορίες σας ξετυλίγονται στη σκηνή. Πως νιώθετε για αυτό; 

Είναι πράγματι μεγάλη η τιμή το έργο σου να “αλλάζει χέρια” στην τέχνη. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπω τους ήρωες μου να παίρνουν σάρκα και οστά. Είναι  ευεργετικό ν’ ανακαλύπτω την εικόνα που σχηματίζουν άλλοι άνθρωποι για τους πρωταγωνιστές μου μέσα από τα γραπτά μου. Θυμάμαι την πρώτη φορά που ο «Ντάργουιν ο μισός” ανέβηκε στη σκηνή ενός θεάτρου στο Αίγιο. Ένιωσα τόσο περήφανος αλλά ταυτόχρονα τόσο “μικρός”, καθώς συνειδητοποιούσα την ευθύνη μου σαν συγγραφέας, που δεν ξέρω αν τα δάκρυά μου ήταν χαράς ή φόβου. Στο ανοιχτό θέατρο στην κόρινθο, νόμιζα πως θα μου ήταν πιο εύκολο αλλά έκανα λάθος. Ο “Ντάργουιν ο μισός” γι’ άλλη μια φορά μ’ έκανε να κλαίω. Οι μουσικές και τα ταλέντα στην σκηνή του Πολιτιστικού κέντρου στο Βόλο, για το “Το νου σας, καρχαρίες ερχόμαστε!”,  άφησαν άφωνο εμένα αλλά και την κατάμεστη αίθουσα του θεάτρου. Η δύναμη στις ψυχές των μικρών μουσικών και ηθοποιών μας συγκλόνισαν στ’ αλήθεια. Μια διαφορετική προσέγγιση του ίδιου βιβλίου στο ανοιχτό θέατρο του “Άξιον εστί” στο Βόλο,  απέδειξε περίτρανα το μεγαλείο του να δημιουργείς γι’ αυτό που αγαπάς. Τι να πω και για τις δεκάδες θεατρικές παραστάσεις της “Παχουλής βατραχίνας”; Θα έπρεπε να μιλάω μέρες ολόκληρες. Σχολεία στο Βόλο, στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, ανέβασαν παραστάσεις της βατραχίνας μου και ήταν ή μια πιο συγκινητική από την άλλη. Το σχολείο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Μαγνησίας στην Ειδική Αγωγή, με τίμησε ιδιαίτερα, όταν οι τελειόφοιτοι μαθητές του ανέβασαν στο σχολείο τους το παραμύθι μου “Ο ταχυδρόμος δεν είναι για φάγωμα”. Το πολύ πολύ καινούριο μου βιβλίο “Μνημεία και τέρατα”, αγαπήθηκε από μαθητές΄΄ και Δασκάλους του 4ου Δημοτικού σχολείου Ν. Ιωνίας Βόλου και εξέπληξε τους θεατές με την ευρηματικότητα του κειμένου, αλλά και με το μπρίο των μαθητών–ηθοποιών, που υπό την καθοδήγηση ταλαντούχων Εκπαιδευτικών, μας πρόσφεραν ένα υπέροχο θέαμα, αντίστοιχο επαγγελματικών θεατρικών παραστάσεων. Δεν μπορώ φυσικά να παραλείψω την καθηλωτική μουσικοθεατρική παράσταση που ανέβασε το Δημοτικό Ωδείο Βόλου στο Θέατρο της “Παλιάς Ηλεκτρικής”, βασισμένη σε ανέκδοτο έργο μου, το “Βραδινό σκασιαρχείο”. Με ρωτήσατε πως νιώθω για όλα αυτά. Νιώθω πραγματικά γεμάτος, ολοκληρωμένος και ταυτόχρονα δημιουργικά ανήσυχος για τη συνέχεια, που υπόσχομαι να είναι με συνέπεια απέναντι σε αναγνώστες και θεατές που αγάπησαν τα βιβλία μου πέρα από κάθε προσωπική προσδοκία.


Πιστεύετε πως υπάρχουν «μυστικά» για την καλή συγγραφή ενός βιβλίου; 

Να αγαπάς και να σέβεσαι τα παιδιά, να νιώθεις παιδί, να καταθέτεις τον εαυτό σου χωρίς να φοβάσαι πως θα εκτεθείς και το σημαντικότερο να έχεις συναίσθηση της ευθύνης σου για κάθε μήνυμα που λαμβάνουν τα παιδιά μέσα από τις ιστορίες σου. Δεν είναι εύκολο να γράψεις ένα καλό παιδικό βιβλίο. Απαιτείται, εκτός από ταλέντο και μπόλικη δουλειά γιατί τα παιδιά είναι ευάλωτα και εύπλαστα. Τίποτα δεν πρέπει να γράφεται επιτηδευμένα αλλά με τρόπο τέτοιο, ώστε να ανοίγει παράθυρα στη ζωή και τη σκέψη τους.


Οι σκέψεις ενός συγγραφέα δεν σταματάνε ποτέ. Πόσο σύντομα θα μας ταξιδέψετε και πάλι σε έναν νέο παραμυθένιο κόσμο;

Το ταξίδι αυτή τη φορά, δεν θα είναι ένα. Όλα θα είναι εντελώς διαφορετικά και γεμάτα εκπλήξεις. Υπόσχομαι πολύ πολύ σύντομα.

Για αγορά βιβλίων και κλείσιμο παρουσιάσεων πανελλαδικά σε Νηπιαγωγεία, Δημοτικά Σχολεία, Γυμνάσια, εργαστήρια, Συλλόγους γονέων, βιβλιοθήκες κ.α.
παρακαλώ επικοινωνήστε στα τηλέφωνα
242110 7037 και 6948 286 261
ή στείλτε e-mail στη διεύθυνση stephane.papadopoulos@hotmail.com