ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: ΔΕΝ ΘΑΥΜΑΖΩ ΚΑΝΕΝΑΝ


Ένας 29χρονος καλλιτέχνης, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αθήνα, που παρά τις δυσκολίες που συνάντησε στην καλλιτεχνική του πορεία κατέληξε στο χώρο που πραγματικά αγαπάει: το θέατρο. Ήταν πρωταγωνιστής στη θεατρική παράσταση «Το Κόκκινο Μελίσσι», σε σενάριο Δημήτρη Σίμου και σκηνοθεσία Απόστολου Σταυρόπουλου, που ανέβηκε στη σκηνή του «Πόλη Θέατρο» τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο. Με αφορμή τη νέα του εμφάνιση, μιλήσαμε μαζί του για την παράσταση αλλά και για τον ίδιο.

Αυτή την περίοδο σας συναντάμε στο Θέατρο Πόλη στην παράσταση «Το Κόκκινο Μελίσσι». Τι πραγματεύεται το έργο;

Πρόκειται για ένα σύγχρονο θεατρικό κείμενο του Δημήτρη Σίμου, που κατατάσσεται στα αστυνομικά θρίλερ. Είναι ψυχολογικό έργο, με πολύ σασπένς και αγωνία. Έχει δυο πολύ δύσκολους και ταυτόχρονα όμορφους ρόλους, που το παρελθόν τους έχει στιγματίσει το παρόν και το μέλλον τους.

Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στο συγκεκριμένο έργο;

Εγώ είμαι ο Αρθούρος, το δεξί χέρι, έμπιστος και κάτι σαν γιος του κυρίου Τομ, του εμπόρου ναρκωτικών που έχει το λούνα-παρκ, το Κόκκινο Μελίσσι .

Υποδύεστε έναν ψυχολογικά διαταραγμένο νέο, με δύσκολα παιδικά χρόνια και με εκδικητική διάθεση. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για εσάς να «μπείτε» σε αυτόν το ρόλο;

Είναι πολύ δύσκολο, απαιτεί τρομερή συγκέντρωση, δοτικότητα και ενέργεια. Πρέπει να είσαι συνέχεια σε εγρήγορση και να δίνεσαι σε όλο αυτό, σε σημείο να βγαίνεις από τον εαυτό σου!


Η «εκδίκηση» είναι μια βαριά λέξη και σίγουρα ένα ακόμα πιο βαρύ συναίσθημα. Έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη να πάρετε εκδίκηση από κάποιον;

Όχι, γενικά δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Πιστεύω πως η συγχώρεση είναι αρετή και κάτι πολύ δύσκολο. Το να είσαι καλός άνθρωπος είναι κάτι πολύ δύσκολο. Αυτό ακριβώς είναι για μένα μια πρόκληση ζωής! Θέλω να καταφέρω να γίνω όσο το δυνατόν καλύτερος άνθρωπος!

Πότε ήταν η πρώτη σας επαφή με το θέατρο; Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Η πρώτη μου επαφή ήταν στην κατασκήνωση. Τα πρώτα θεατρικά παιχνίδια και τα σκερτσάκια που κάναμε μου άρεσαν πολύ. Αργότερα, οι δυσκολίες που είχα στο να εκφραστώ και να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους, αλλά και με τον ίδιο μου τον εαυτό, με κατεύθυναν στην υποκριτική.

Όταν παίζετε σε μια παράσταση, πρέπει να μπαίνετε στο «πετσί του ρόλου». Αυτό σημαίνει ότι κάνετε κάτι «έξω από εσάς» ή μήπως ο εκάστοτε ρόλος αντανακλά και κάποιες πτυχές του εαυτού σας; Ο ρόλος είναι κάτι αυτόνομο ή υπάρχει η ευχέρεια να «χρωματίζεται» από τον ηθοποιό;

Εγώ ως ηθοποιός, θέλω να είμαι όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικός. Υπάρχουν φορές που όντως φέρνω έναν ρόλο στη ζωή μου, μόνο που αυτό μου δημιουργεί πρόβλημα στη κοινωνική μου ζωή, γιατί δεν έχω τόσο σταθερή προσωπικότητα και μπερδεύω τους ανθρώπους!

Ποια θεωρείτε ότι ήταν η καλύτερη έως τώρα ερμηνεία σας;

Το Κόκκινο Μελίσσι είναι ότι καλύτερο έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου. Η καλύτερη και η πιο ώριμη ερμηνεία μου.


Κατά τη γνώμη σας, υπάρχουν αξιόλογοι ηθοποιοί στην Ελλάδα;

Φυσικά υπάρχουν, αλλά δυστυχώς τα κυκλώματα και η εμπορευματοποίηση της τέχνης από άχρηστους δημιουργούν πρόβλημα!

Υπάρχει κάποιος συνάδελφός σας που θαυμάζετε για το έργο του και θα θέλατε να ακολουθήσετε τα βήματά του;

Δεν θαυμάζω κανέναν. Όπως έχω ξαναπεί αυτό που θέλω να καταφέρω είναι να φτάσω σε σημείο, ώστε να θαυμάσω τον ίδιο μου τον εαυτό. Ελπίζω να τα καταφέρω!

Το θέατρο είναι προφανώς κάτι που λατρεύετε. Ποια είναι η στάση σας απέναντι στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο; Υπάρχουν στη λίστα με τα μελλοντικά σας σχέδια;

Εγώ τα έχω στη λίστα μου. Αυτά δεν θέλουν να με έχουν! (γέλιο)

Τι έχουμε να περιμένουμε ακόμα, στο κοντινό μέλλον, από το Νίκο Αναγνωστόπουλο;

Θα είμαι στη παιδική σκηνή του Χρήστου Τριπόδη, από 15 Ιανουαρίου, στην παράσταση «Ο Κοντορεβυθούλης».

Συνέντευξη: Πόπη Καρυπίδου