ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

ΑΦΡΟΥΛΗ ΜΠΕΡΣΟΥ: Η ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ


Με αφορμή την θεατρική παράσταση Άνθρωποι και Μυρμήγκια – Βίοι Παράλληλοι που κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα, 7 Νοεμβρίου στο Blackbox, το Townsendia βρήκε την ευκαιρία και μίλησε με την Αφρούλη Μπέρσου, συγγραφέα και εμπνεύστρια του έργου.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για μια οικολογικά προσανατολισμένη θεατρική παράσταση;

Η ιδέα ξεπήδησε όταν, σχεδόν τυχαία, έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο του Μόρις Μέτερλιγκ, «Η ζωή των μυρμηγκιών», σε μετάφραση Λίτσας Φωκίδου , εκδόσεις Παρατηρητής. Πάντα με ενδιέφεραν τα έντομα. Οι μαθητές μου στο νηπιαγωγείο από τις πρώτες κιόλας μέρες της Άνοιξης ήξεραν ότι η αράχνη δεν είναι έντομο! Το βιβλίο λοιπόν παρουσίαζε μια κάπως μεταφυσική προσέγγιση εξετάζοντας το θαυμαστό κόσμο των μυρμηγκιών με τον «ατελή» ανθρώπινο κόσμο. Τότε γεννήθηκε η ιδέα των παράλληλων βίων.

Θεματικές όπως η λογοτεχνία, η φιλοσοφία, η θρησκεία πώς μπορούν να συνδεθούν με το κόσμο των μυρμηγκιών;

Να μια ερώτηση που δεν μπορεί να απαντηθεί παρά μόνο επί σκηνής!

Έχουμε να μάθουμε κάτι από τα μυρμήγκια;

Εκτός από αυτά που ήδη έχουμε μάθει, ναι, υπάρχουν πολλά ακόμα. (Για παράδειγμα, η λειτουργία του GPS βασίζεται στον τρόπο με τον οποίο τα μυρμήγκια επιλέγουν τις διαδρομές τους). Γι’ αυτό και έχει εκτοξευθεί το ενδιαφέρον των εντομολόγων- και όχι μόνο- για αυτά τα μικρά έντομα. Ερευνούν τον τρόπο επικοινωνίας τους, ερευνούν την κοινωνική δομή τους… για να μεταφέρουν τη γνώση σε εφαρμογές στα ανθρώπινα μέτρα.


Ποιος είναι ο στόχος σας μέσα από αυτή τη θεατρική παράσταση;

Για να κυριολεκτούμε, το έργο δεν έχει ως στόχο την οικολογική ευαισθητοποίηση. Ούτε και είναι ακριβώς μια θεατρική παράσταση. Ο πιο ειλικρινής χαρακτηρισμός θα ήταν το πρότζεκτ, με την έννοια ότι σκύβουμε πάνω από ένα θέμα και το εξετάζουμε από πολλές πλευρές. Αν τώρα αυτή η κοντινή ματιά (και δεν αναφέρομαι μόνο στα μυρμήγκια) μας κάνει πιο ευαίσθητους και οικολογικά συνειδητοποιημένους, ακόμα καλύτερα. Ο στόχος του έργου περικλείεται στον τίτλο του: «Άνθρωποι και μυρμήγκια- Βίοι παράλληλοι». Δύο κόσμοι τόσο διαφορετικοί κι όμως τόσο όμοιοι. Δεν γίνεται σύγκριση, ούτε αντιπαράθεση, μόνο παράθεση. Κι ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.

Πως βλέπετε τη συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στο περιβάλλον;

Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια μεγάλη αλλαγή στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και νοιαζόμαστε για το περιβάλλον. Μιλάω για τις καθημερινές συνήθειές μας, π.χ. ότι βλέπεις στις παραλίες καπνιστές με σταχτοδοχεία… Για θέματα όμως ευρύτερης οικολογικής σημασίας νομίζω ότι έχουμε να διανύσουμε ακόμη μακρύ δρόμο.

Το έργο πέρα από οικολογικά μηνύματα επεκτείνεται και σε άλλα κοινωνικά ζητήματα

Το έργο χωρίζεται σε κεφάλαια. Μιλάει για την αυτοθυσία, για τον πόλεμο, για τη δουλεία, για την κοινωνική συνοχή, για την εξέγερση… Να μην μπω σε λεπτομέρειες!

Ποια ανάγκη σας κάλυψε το πέρασμα από τη συγγραφή παιδικών βιβλίων στη συγγραφή μιας θεατρικής παράστασης;

Το έργο «Άνθρωποι και μυρμήγκια- Βίοι παράλληλοι» είναι αποτέλεσμα σύνθεσης κειμένων, όχι προσωπικής συγγραφής. Γι’ αυτό μιλάω για πρότζεκτ, γι’ αυτό δεν αναφέρεται ο συγγραφέας του έργου. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με το γράψιμο (εδώ ιδέα) και ανέβασμα έργου επί σκηνής. Εκτός από το παιδικό θέατρο, θα αναφέρω την «Πάπισσα Ιωάννα» του Ροΐδη, που ανεβάσαμε πριν από τρία χρόνια στο στούντιο Νέμεση. Με αυτήν την έννοια, δεν είναι ακριβώς «πέρασμα» είναι σύγχρονες δραστηριότητες η συγγραφή παιδικών βιβλίων και θεατρικών κειμένων.


Πώς ήταν η συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη της παράστασης;

Αυτό είναι ένα αριστουργηματικό θέμα! Με την επαφή με ανθρώπους τόσο διαφορετικών ειδικοτήτων, άνοιξαν οι ορίζοντές μου, κάθε μέρα μαθαίνω και καινούρια πράγματα, ανοίγονται παράθυρα σε άγνωστους κόσμους. Είναι μαγικό. Και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει σε όλους μας. Καινούριες φιλίες ανατέλλουν!

Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια.

Χμ, έχω πολλά μελλοντικά σχέδια, το μοναδικό ένα: ΠΡΕΜΙΕΡΑ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ! Προς το παρόν δεν μπορώ να δω πέρα από την ερχόμενη Δευτέρα.


Συνέντευξη: Ράνια Κοτινοπούλου