ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

ΣΟΦΙΑ ΛΑΜΠΙΔΩΝΗ: ΕΥΤΥΧΩΣ ΖΕΙ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑ ΣΤΑ ΚΑΛΟΥΠΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ



ΟΙΣΤΡΟΓΟΝΟ ΔΥΟ ΟΞΥΓΟΝΟ. Μία παράσταση που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο Lifen’ArtTheater. Μία παράσταση με ένα χυδαίο έργο σε μια έκθεση τέχνης που προκαλεί! Σε άλλους ίσως το γέλιο, σε άλλους απάθεια. Με αυτή την αφορμή μιλήσαμε με την Σοφία Λαμπιδώνη συγγραφέα και πρωταγωνίστρια του έργου. Η συνέντευξη που ακολουθεί αποκαλυπτική...

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η παράσταση ΟΙΣΤΡΟΓΟΝΟ 2 ΟΞΥΓΟΝΟ ανεβαίνει στο σανίδι έπειτα από την μεγάλη επιτυχία που γνώρισε. Που οφείλεται κατά τη γνώμη σας επιτυχία αυτή;

Σίγουρα η επιτυχία αυτή είναι αποτέλεσμα μια σκληρής συλλογικής δουλειάς και επιμονής. Δεν επαναπαυτήκαμε με την επιτυχία και δεν απογοητευτήκαμε τις δύσκολες μέρες. Συνεχίζαμε και δουλεύαμε όλοι μαζί με την ίδια όρεξη προσπαθώντας πάντα για το καλύτερο αποτέλεσμα. Ήμασταν τυχεροί γιατί μαζί μας δούλεψαν άνθρωποι που εμπιστεύτηκαν εμάς και το πρότζεκτ μας αυτό όπως ο Σταύρος Μπιιλιώνης που σχεδίασε την αφίσα και το banner μας και έδωσε την εικόνα της επικοινωνίας της παράστασης με έναν πολύ έξυπνο τρόπο και ο κρυφός μας ήρωας ο Γιώργος που δημιούργησε την ιστοσελίδα μας και ανέλαβε τη διαδικτυακή προώθηση. Τους ευχαριστώ και τους δύο τόσο πολύ όσο δεν μπορούν να φανταστούν. Με την δουλειά τους δώσανε μία έκταση στην παράσταση που δεν περίμενα ποτέ!

Ένας λόγος ακόμη είναι ότι πρόκειται για μία αληθινή παράσταση που ο κόσμος αγάπησε από την πρώτη στιγμή και μετέφερε την πληροφορία. Δεν είναι λίγοι άλλωστε αυτοί που ήρθαν δύο και τρεις φορές να μας δουν γιατί όπως κι οι ίδιοι έλεγαν δεν μπορούσαν να μας χορτάσουν. Τα τόσο όμορφα λόγια που ακούμε κάθε βράδυ είναι ανεκτίμητα και μας κάνουν κ μας να θέλουμε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε και να επιμένουμε.

Είναι ένα έργο μόνο για γυναίκες;

Είναι ένα έργο που μπορεί να ταυτιστεί ο οποιοσδήποτε ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Είναι ένα κείμενο υπαρξιακό με κοινωνικές προεκτάσεις και έντονο αυτοσαρκασμό γραμμένο από μία γυναίκα και δοσμένο από δύο γυναίκες επί σκηνής αλλά σκηνοθετημένο από έναν άνδρα. Σίγουρα εγώ ως συγγραφέας του κειμένου δεν μπορούσα να αγγίξω το ανδρικό φύλο που ‘ναι ένας κόσμος έξω από μένα και έτσι στα πρώτα μου επαγγελματικά συγγραφικά βήματα επέλεξα να μιλήσω γι’ αυτά που απασχολούν εμένα προσωπικά. Παρ’ όλ’ αυτά το κείμενο είναι αληθινό και μας αφορά όλους. Όλοι μας μικροί ή μεγάλοι έχουμε βρεθεί στη θέση της ηρωίδας και έχουμε αντιμετωπίσει ή ακόμα αντιμετωπίζουμε αντίστοιχες καταστάσεις.

Η αφορμή για τη συγγραφή του έργου είναι μια προσωπική αγανάκτηση, μια αντίδραση απέναντι στα πρέπει της κοινωνίας;

Οι αφορμές είναι πολλές. Μία απ’ αυτές ήταν η ίδια η ανάγκη για δημιουργία. Έγραφα από μικρή αλλά το συγκεκριμένο κείμενο ξεκίνησα να το γράφω μία περίοδο που ήμουν άνεργη ως ηθοποιός και πραγματικά μέσα μου κάτι ούρλιαζε κι αυτό βγήκε όλο πάνω στο χαρτί. Διοχέτευσα όλη μου την αγανάκτηση απέναντι στην κοινωνία καθώς και όλα τα άγχη και τα προβλήματα που μου προκαλεί έμμεσα ή άμεσα και τα εξωτερίκευσα πάνω σε μία λευκή κόλλα. Κάποιες φορές λειτουργούσε λυτρωτικά άλλες όμως ήταν πολύ δύσκολο γιατί πραγματικά ήταν σαν να ξυπνάω τους δαίμονές μου και να τους αφήνω να αλωνίζουν μέσα στο μυαλό μου. Ότι δηλαδή γίνεται και στην παράσταση.


Πώς θέλει η κοινωνία τις γυναίκες σήμερα; Και πώς απαντούν αυτές;

Τα σύγχρονα καπιταλιστικά στερεότυπα που κυνηγάνε τη γυναίκα είναι πολλά! Μία γυναίκα πρέπει να ναι καλή μητέρα, καλή σύντροφος, καλή φίλη, σέξυ, νοικοκυρά, σκληρά εργαζόμενη και άλλα πολλά. Ευτυχώς ζει μέσα μας μία επαναστατικότητα που αντιδρά σ’ αυτά τα καλούπια και τα αρνείται.

Ο τίτλος είναι απλά ένα λογοπαίγνιο ή συμβολίζει κάτι παραπάνω;

Ο νονός του κειμένου Θωμάς Χαβιανιδης που εμπνεύστηκε αυτόν τον ευφάνταστο τίτλο είχε στο μυαλό του πολλά πράγματα. Αρχικά σκηνοθετούσε δύο γυναίκες σ’ ένα κείμενο που εκφράζει τα άγχη τους και τις ανησυχίες τους και κατά τη διάρκεια των προβών μας έβλεπε σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής μας και της ημέρας μας. Τα οιστρογόνα δηλαδή ήταν παντού γύρω του. Κατά δεύτερον μέσω αυτού του έξυπνου λογοπαιγνίου θέλαμε να ισοσκελίσουμε την σημαντικότητα της ύπαρξης της γυναίκας με αυτή του νερού. Όσο σημαντικό και απαραίτητο είναι το νερό στις ζωές μας, άλλο τόσο είναι κι η γυναίκα. Και τρίτον στην παράσταση επικρατεί αρκετά το υγρό στοιχείο. Το νερό είναι παντού. Είτε όταν έρχεται η ηρωίδα αντιμέτωπη για πρώτη φορά με τον εαυτό της στο ντους της, είτε δίπλα στη θάλασσα εκεί που πλέον τον αποδέχεται και τον αγκαλιάζει.

Εντοπίσατε αντιδράσεις από τους άντρες που παρακολούθησαν την παράσταση;

Ναι, κι αυτό μας έκανε να χαρούμε πολύ. Άντρες ανεξαρτήτως ηλικίας που είδαν την παράσταση προβληματίστηκαν, αναρωτήθηκαν και γέλασαν. Θα μπορούσα να πω πως πολλοί ήταν κι αυτοί που ταυτίστηκαν με τις σκέψεις της ηρωίδας. Όπως προανέφερα είναι μία παράσταση για όλους.

Ποιο το νόημα του συμβιβάζομαι στη ζωή σας;

Ευτυχώς κανένα. Όντας κάπως αντιδραστική από τη φύση μου δεν συμβιβάστηκα με κάτι στη ζωή μου. Ήμουν βέβαια και τυχερή γιατί κάποιες φορές οι καταστάσεις δεν σου αφήνουν άλλη επιλογή. Βέβαια αν όλοι σταματούσαμε να συμβιβαζόμαστε τότε θα σταματούσαν να μας επιβάλλουν και πράγματα. Και αυτό έχει προεκτάσεις από την πολιτική και την εργασία μας μέχρι και τις προσωπικές μας σχέσεις με του γύρω μας.


Συγγραφέας ή ηθοποιός;

Παίζω σε διπλό ταμπλό και προσπαθώ να αφοσιώνομαι και στα δύο εξίσου. Τα αγαπώ και τα δύο τόσο πολύ κι είναι οι προεκτάσεις του ποια είμαι. Το κωμικό είναι πως δεν τα επέλεξα ποτέ. Δεν ήρθε μια μέρα που είπα θα γίνω συγγραφέας ή ηθοποιός. Απλά έγινε. Θεωρούνταν και τα δύο αυτονόητα από πάντα. Η κάθε μία μου ιδιότητα εκφράζει και μία πλευρά του χαρακτήρα μου. Η ιδιότητα του συγγραφέα εκφράζει ίσως την πιο μοναχική κι η ιδιότητα του ηθοποιού την εξωστρεφή πλευρά μου. Κι οι δύο βέβαια συνάδουν στην ανάγκη μου να επικοινωνήσω στον κόσμο όσα νιώθω. Είμαι πολύ κοινωνικός χαρακτήρας άλλωστε. Παρόλα αυτά αποτελούν και τα δύο δύσκολες μορφές τέχνης που ανά καιρούς με ταλαιπωρούν γλυκά, αλλά προσπαθώ πάντα να κάνω το καλύτερο που μπορώ και να βελτιώνομαι.

Παίξατε και σε μια παιδική παράσταση. Ποιο κοινό είναι πιο απαιτητικό;

Με απόλυτη σιγουριά θα πω τον κοινό των ενηλίκων. Κι όχι γιατί είναι πιο έξυπνοι ή κάτι τέτοιο, αλλά επειδή θα σου κρύψουν την αλήθεια. Τα παιδιά είναι ειλικρινή πάντα. Κι αυτό σε βοηθάει διαρκώς να εξελίσσεσαι. Οι απαιτήσεις των παιδιών περιορίζονται στο να επικοινωνήσεις την ιστορία σου όμορφα σωστά. Ο ενήλικας απ’ την άλλη πολλές φορές δεν ξέρει κι ο ίδιος τι θέλει.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Συνεχίζουμε τώρα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την παράσταση ΟΙΣΤΡΟΓΟΝΟ ΔΥΟ ΟΞΥΓΟΝΟ κάθε Σάββατο στις 19:30 στο Life n’ Art Theater Κωνσταντινουπόλεως 82 στον Κεραμεικό και τις Κυριακές είμαστε στο White Rabbit Σολωμού 12 Εξάρχεια με την παιδική παράσταση “Η Ζεραντίν και το ξωτικό της λίμνης” βασισμένο στο παραμύθι της Εύας Πετροπούλου Λιανού. Από τον Φλεβάρη αναμένεται και η νέα μας παραγωγή σε κείμενο δικό μου πάλι. Μπορείτε να ενημερώνεστε για τα νέα της ομάδας της ομάδας μας στην ιστοσελίδα μας https://o2o.gr/

Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ολίβια Λαπατά που είναι η καλύτερη συμπρωταγωνίστρια που θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Με την Ολίβια αποτελούμε το ιδανικό δίδυμο επί σκηνής κι η χημεία μας είναι μοναδική. Και τον σκηνοθέτη και συνεργάτη μου Θωμά Χαβιανίδη που αγάπησε αυτό το πρότζεκτ από την αρχή και ανέλαβε ισχυρά τον ρόλο του ως σκηνοθέτης και οραματίζεται για την ομάδα μας ένα μέλλον γεμάτο τέχνη και δημιουργία.