Το Intimate της ομάδας «Πλεύσις» έρχεται στο BlackBox για να συνεπάρει το θεατρικό κοινό της Θεσσαλονίκης για τρεις μοναδικές παραστάσεις που συνδυάζει τον χορό με την αφήγηση. Ο Αντώνης Κουτρουμπής είχε τη σύλληψη της ιδέας καθώς μετέπειτα και την σκηνοθεσία της παράστασης, το Townsensia επικοινώνησε μαζί του για να μας δώσει μια πρόγευση της νέας αυτής θεατρικής δουλειάς του.
Ξεκίνησε ως ένας χώρος, μία εστία συνάντησης καλλιτεχνών με διαφορετικό background γύρω από το θέατρο, το σύγχρονο χορό, τη μιμική και το κουκλοθέατρο με στόχο την δημιουργία μίας καλλιτεχνικής πρότασης που θα εμπεριείχε το κοινό οραματισμό μας.
Στην αρχή της πορείας μας λειτουργούσαμε με το ένστικτο και την ανάγκη έκφρασης. Νομίζω στα πρώτα χρόνια υποσυνείδητα ψάχνεις μία ταυτότητα, ένα «πρόσωπο» που πολλές φορές καθορίζει τις επιλογές σου. Μετά από 20 χρόνια θεωρώ ότι έχει διαμορφωθεί ένας τρόπος και ίσως τολμώ να πω μία γλώσσα θεάματος με πολύ συγκεκριμένες αναλογίες και χαρακτηριστικά. Με τους μόνιμους και σταθερούς συνεργάτες της ομάδας υπάρχει πια μία κοινή αντίληψη αντιμετώπισης των νέων προτάσεων – δημιουργιών. Υπάρχει ένας τρόπος επικοινωνίας πολύ άμεσος και συνάμα ανακουφιστικός μιας και κάθε νέα ιδέα από όλους τους συνδημιουργούς της παράστασης έχει από πίσω της ένα υπόβαθρο δοκιμασμένο στις προηγούμενες συνεργασίες μας.
Πώς σας δημιουργήθηκε η ιδέα για το «Ιntimate»;
Η παράσταση αυτή είναι αποτέλεσμα της δουλειάς που κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Συμπληρώνουμε 20 χρόνια δημιουργικής πορείας με την Πλεύση και είπαμε να κάνουμε μια πιο «προσωπική» δουλειά. Μεταφέρει σαν αίσθημα ένα σύνολο προβληματισμού, έρευνας σε σχέση με το εκφραστικό σώμα και το σκηνικό αντικείμενο, και έχει το απόσταγμα όλων των ιδεών και των τεχνικών που έχουμε αναπτύξει μέσα σε αυτά τα χρόνια. Έτσι γεννήθηκε το Intimate που μιλάει για την ποιητική της καθημερινής στιγμής. Πώς αντικρίζω το χώρο που με περιβάλλει, την σχέση μου με τον άλλο και με μικρά αντικείμενα καθημερινής χρήσης.
Θα μπορούσατε να μας πείτε τι πραγματεύεται η παράσταση;
Μία πρόσκληση γύρω από ένα τραπέζι για ένα παιχνίδι μέσα στην μνήμη και τη φαντασία. Ένα παιχνίδι δύο ερμηνευτών και ενός μουσικού που ξεδιπλώνουν τη πρώτη γεύση και εντύπωση των νοητικών συνειρμών που δημιουργούνται μέσω αυτού. Ιδέες που προκύπτουν μέσα από το άγγιγμα, την οπτική ή την ακουστική αντίληψη του κόσμου που μας περιβάλλει. Αλληλουχίες σημασιών-εικόνων μέσω αποσπασματικών δράσεων, πράξεων που δεν είναι παρά ατόφιες σκέψεις.Το ταξίδι στη σκέψη των ερμηνευτών. Κατά την πορεία τους έρχονται αντιμέτωποι με τους λαβύρινθους της ύπαρξης τους: τη ζωή και το θάνατο, την αλήθεια και το όνειρο, τη μνήμη και τη λήθη, το χρόνο και τη φθορά.
Το έργο αντλεί έμπνευση από τη «ποιητική του χώρου» του G. Bachelard για πιο λόγο επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος φιλόσοφος;
Στον «κόσμο» του Μπασελάρ και ειδικά στην ποιητική του χώρου η ανάδειξη της ποιητικής αυτού του οικείου που μας περιβάλει και μας συνοδεύει στο σύνολο της ζωής μας είναι μία βασική παράμετρος της δουλειάς μας.
Σ’ αυτή τη παράσταση ήθελα να συμπεριλάβουμε όλους τους άξονες προβληματισμού που μας έχουν απασχολήσει αυτά τα 20 χρόνια πορείας. Σαν ένα απόσταγμα της δουλειάς μας συμπεριλάβαμε ορατά όλα τα υλικά, τη σύνδεση του χορού με τη θεατρική αφήγηση, το παιχνίδι με τα σκηνικά αντικείμενα, το εικαστικό περιβάλλον και η μεταμόρφωση του κατά την εξέλιξη της δράσης, τη σχέση της κίνησης με την μουσική και τον ανοικτό διάλογο με τον συνθέτη και ερμηνευτή επί σκηνής.
Στο δελτίο τύπου αναφέρεται πως «φέρνει στο προσκήνιο ένα «σύμπαν» δομημένο εξ’ ολοκλήρου με υλικά ονείρων» ποια είναι τα υλικά που χρησιμοποιείτε ώστε να φτιαχτεί αυτό το σύμπαν και πως μπορεί ο θεατής να το βιώσει αυτό;
Ως υλικά ονείρων αποκαλώ αυτές τις σκέψεις που εμπνέονται από τα όνειρα που έχουν το ασαφές του υποσυνείδητου ως υπόβαθρο και ταυτόχρονα σε ταξιδεύουν σε μονοπάτια που δεν έχεις αγγίξει στη καθημερινότητα σου. Μιλώ για υλικά ονείρων μιας και λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Εμπεριέχουν κοινές αναλογίες με τα όνειρα αλλά στη βάση τους παραμένουν σκέψεις.
Ποιο είναι το τελικό συναίσθημα που επιδιώκει η παράσταση να νιώσει ο θεατής και τι είναι αυτό που μπορεί να κρατήσει φεύγοντας;
Η παράσταση στην ουσία προσκαλεί τους θεατές σ’ ένα ταξίδι στη μνήμη και τη φαντασία με θέμα το παιχνίδι και τους νοητικούς συνειρμούς που δημιουργούνται μέσω αυτού. Φιλοδοξία μας είναι να γίνουν μέτοχοι του οράματος μας.
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση πιέστε εδώ: Intimate
Συνέντευξη Μαρία Γούσιου
