ΕΠΙΚΑΙΡΑ

6/recent/ticker-posts

ΚΕΛΛΥ ΠΗΛΙΟΥΡΑ: ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ


Απαγορεύεται η είσοδος... καμαρίνια! Χτυπάμε την πόρτα και ένα απέραντο χαμόγελο στο πρόσωπο της Κέλλυ Πήλιουρα μας καλωσορίζει. Σαν μία καλή οικοδέσποινα στο σπίτι της. Την θέλαμε αυτή τη συνέντευξη ύστερα από τις υπέροχες κριτικές που διαβάσαμε για το έργο, το οποίο ανεβαίνει αυτό τον καιρό στο θέατρο Blackbox. Μία παράσταση που επί μήνες παιζόταν στις αθηναϊκές σκηνές με επιτυχία. Η συγγραφέας και η σκηνοθέτιδα του έργου μας μίλησε και την ευχαριστούμε θερμά.

Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη συγγραφή του συγκεκριμένου έργου; 


Δεν ήταν ακριβώς έμπνευση. Το έργο ήταν μία περιέργεια. Με γοήτευε πολύ η ποίηση του Καρυωτάκη. Όλοι τον χαρακτήριζαν πεσιμιστή, ενώ εγώ μέσα στην ποίησή του έβλεπα ρυθμό και χρώμα. Ακόμη και τα πιο βαριά θέματα, τα οποία ήθελε να εκφράσει συναισθηματικά τα εξέφραζε μέσα από ένα χρώμα από έναν ρυθμό. Μέσα από το ψάξιμο και την περιέργεια που είχα για τον Καρυωτάκη ανακάλυψα τη σχέση του με την Πολυδούρη. Μετά από διετή έρευνα κλείστηκε για δύο χρόνια σε ένα συρτάρι. Στα ξαφνικά από μόνο του, σαν να με παρακίνησε να το γράψω, ξεκίνησα να γράφω ένα έργο για τον Καρυωτάκη. Τελικά έγραψα ένα έργο για την Πολυδούρη, γιατί μέσα στον Καρυωτάκη την συναντούσα πάρα πολύ. Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι μέσα στην Πολυδούρη συναντάς τον Καρυωτάκη ενώ αν ασχοληθείς και ψάξεις την ποίηση του Καρυωτάκη, είναι εμφανής η Πολυδούρη σαν χαρακτήρας.

Τι ακριβώς πραγματεύεται το έργο;


Πραγματεύεται τη σχέση Πολυδούρη - Καρυωτάκη όχι μόνο στο ερωτικό κομμάτι, αλλά και τη σχέση των δύο φύλλων, των δύο ανθρώπων, το πως οδηγήθηκαν ο ένας να γράφει για τον άλλο ή γενικότερα να γράφουν την ποίησή που άφησαν πίσω τους και σαφώς το ανεκπλήρωτο. Το ανεκπλήρωτο είναι στοιχείο των δύο χαρακτήρων. Οι ίδιοι χαρακτήρες μας οδήγησαν σε αυτό μιας και ο έρωτάς τους ήταν ανεκπλήρωτος.

Ο τίτλος ΠοΚα έχει διττή σημασία; 

Ο τίτλος προέρχεται από τα αρχικά των επιθέτων των δύο ποιητών, από το Πολυδούρη και το Καρυωτάκης. Είναι όμως και λογοπαίγνιο. Είναι το παιχνίδι του έρωτα, όπως στην πόκα που κρυβόμαστε και μπλοφάρουμε. Όλα αυτά τα στοιχεία δηλαδή που έχει ο έρωτας. Ο τίτλος όμως στην ουσία προήλθε από τα αρχικά των επωνύμων τους.

Ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι αναμέτρησης; 


Ναι, ο έρωτας σίγουρα είναι και ένα παιχνίδι αναμέτρησης. Δεν έχω αποφασίσει όμως αν έχει νικητή ή ηττημένο. Γιατί ακόμη και μέσα από την πιο άσχημη πτυχή του έρωτα σου μένει κάτι. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ότι και αν είναι αυτό σε εξελίσσει σαν άνθρωπο. Ακόμη και ένας χωρισμός σε εξελίσσει. Είναι ένα βίωμα παραπάνω και εξελισσόμαστε. Είναι όμως θέμα χαρακτήρα το πως το εκλαμβάνει κανείς και αν το εκμεταλλεύεται για να προχωρήσει μπροστά.


Αφορμώμενοι από τη σχέση Πολυδούρη - Καρυωτάκη καταλήγουμε ότι ο έρωτας δεν έχει εποχή; 


Σίγουρα ο έρωτας δεν έχει εποχή. Τον ίδιο έρωτα που έζησαν οι δύο ποιητές μπορεί να τον ζήσει ένα καθημερινό ζευγάρι στην εποχή μας. Έχει σίγουρα οσμή, όπως αναφέρεται και στο Δελτίο Τύπου, έχει μνήμη και λειτουργεί με τις μνήμες. Αλλάζουμε συντρόφους και οι μνήμη μας πηγαίνει στον προηγούμενο και το άρωμα στον επόμενο. Όλα αυτά συνδυάζονται. Σε όλες τις εποχές μπορούμε να δούμε όλα τα είδη του έρωτα -αν μου επιτρέπεται η έκφραση-  και όλα τα σκέλη και τους βαθμούς που εξελίσσεται και αναπτύσσεται αυτός.


Ο σκηνικός σχεδιασμός είναι λιτός. Τελικά κάνουμε θέατρο με ελάχιστα μέσα και αρκεί η κυριαρχία του λόγου; 


Αυτό δεν είναι απαραίτητο. Σαφώς ο λόγος στο θέατρο είναι πάρα πολύ σημαντικός, αλλά μπορούμε να κάνουμε θέατρο και με ελάχιστα μέσα όπως και με πάρα πολλά μέσα. Είναι καθαρά μία σκηνοθετική επιλογή. Φυσικά και δεν αποκλείω ότι η επόμενη δουλειά μου μπορεί να έχει ένα πλούσιο σκηνικό. Είναι πού σε οδηγεί η κάθε δουλειά. Αυτό που θέλαμε να δώσουμε στη συγκεκριμένη παράσταση και αυτό που θέλαμε να κυριαρχήσει ήταν ο λόγος. Θέλαμε να δώσουμε στον θεατή την αίσθηση του γυμνού. Δεν θέλαμε να περικλείεται μέσα σε ένα σκηνικό, το οποίο ίσως τον μπέρδευε μιας και το κείμενο είναι πυκνό και δύσκολο οπότε πρέπει να εστιάσει σε αυτό και στις δύο προσωπικότητες.


Το αναπηρικό αμαξίδιο είναι το κύριο σκηνικό αντικείμενο. Τι συμβολίζει και γιατί το επιλέξατε;

Δεν έχει έναν μόνο συμβολισμό. Μπορεί να συμβολίζει την αναπηρία μιας σχέσης και την αναπηρία μιας εποχής, με την έννοια όμως της πνευματικής αναπηρίας. Επίσης μπορεί να συμβολίζει και την ελευθερία γιατί μέσα από την καθήλωση έρχεται η ελευθερία. Το αναπηρικό αμαξίδιο όμως δεν ήταν η αρχική επιλογή για το κεντρικό σκηνικό. Βγήκε μέσα από τις πρόβες, οδηγηθήκαμε σε αυτό. Όλη η αναδρομή στο χρόνο, η μεταφορά, η αλλαγή τοπίων βγήκε μέσα από την κίνηση και την απόλυτη ελευθερία που δίνει αυτή η καθήλωση. Δεν στηρίζει την έννοια αναπηρία και δεν το λέω για να μην παρεξηγηθώ. Όλες οι έννοιες δημιουργήθηκαν γιατί κάτι σημαίνουν. Ο Ιπποκράτης το 400 π.Χ. εφηύρε τρόπους ώστε να εξελιχθεί η λέξη αναπηρία και να γίνει πιο κατανοητή στον έξω κόσμο. Πιστεύω το 2016 είναι απόλυτα κατανοητό ποια είναι η έννοια της αναπηρίας. Πιστεύω πραγματικά ότι η καθήλωση εξασκεί το μυαλό και το πνεύμα και δίνει στον άνθρωπο την απόλυτη ελευθερία. Και οι δύο αυτοί ποιητές, παρά το γεγονός ότι ζούσαν στην εποχή του μεσοπολέμου -με τεράστια κοινωνικο-πολιτικά προβλήματα- η ελευθερία του πνεύματος και του νου και ο τρόπος που σκέφτονταν προερχόταν από την κοινωνική τους καθήλωση.

Η ανταπόκριση του κοινού και οι κριτικές είναι ιδιαίτερα θετικές. Κατά πόσο επηρεάζονται τα επόμενα βήματά σας από αυτό; 

Για να πω την αλήθεια θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω μία κακή κριτική όταν αυτή είναι εύστοχη. Στο άκουσμα της ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτό που φοβόμαστε και οδηγούμαστε προς την εξέλιξη.

Δεν ανεβαίνει ο πήχης με όλες αυτές τις καλές κριτικές; Δεν είναι ήδη αρκετά ψηλά;

Δεν το βλέπω ακριβώς έτσι. Από την αρχή βάζεις έναν στόχο η άνοδος και η εξέλιξη έρχεται μέσα στον χρόνο, ο πήχης μπορεί να μεγαλώνει γιατί εμείς οι ίδιοι ωριμάζουμε και έχουμε περισσότερες απαιτήσεις.

Τι σημαίνει θέατρο για εσάς;
Πολύ δύσκολη ερώτηση. Δύσκολο να απαντηθεί. Το Θέατρο... Ένας βιωματικός εσωτερικός παλμός που είναι δύσκολο να εκφραστεί. Τρόπος σκέψης, στάση ζωής, σκληρή δουλειά με τον ευατό μας και με τους γύρω μας. Μέσα σε όλα αυτά προσπαθώ να κρατάω το παρελθόν και να το αναζητώ σε κάθε μου δουλειά. Θέατρο ανίκητο στην μάχη.

Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση πιεστέ εδώ: ΠοΚα

Συνέντευξη: Έρη Χριστοφορίδου