Αστέρης Νάτσιος. Σκηνοθέτης, ηθοποιός, χορευτής. Ένας πολυτάλαντος νέος με σπουδές στην υποκριτική στο εργαστήρι της Πειραματικής Σκηνής της Θεσσαλονίκης και αργότερα στο Θέατρο Αλλαγών στην Αθήνα.
Έχει παίξει σε παραστάσεις στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη και στην επαρχία, σε τηλεοπτικές σειρές όπως "Μαρία η άσχημη", "Μια στιγμή δυο ζωές", "Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο", "Υπέροχα πλάσματα" και σε πολλές διαφημίσεις. Σκηνοθέτησε παραστάσεις όπως "Εκκλησιάζουσες", "Κοίτα μας", "Τα ρούχα του Βασιλιά", "Lady Φαύστα" (διασκευή του γνωστού έργου Φαύστα του Μποστ) και την ταινία μικρού μήκους "Στη σφαίρα των ονείρων".
Μας έκλεισε ραντεβού στην Νέα Παραλία και με έναν καφέ στο χέρι ξεκινήσαμε την κουβέντα μας.
Τα τελευταία 7 περίπου χρόνια δεν έχω τηλεόραση, από άποψη και από στάση, αρνούμαι μου προκαλεί πονοκέφαλο και το έχω ρίξει στα βιβλία... έχω γίνει μίζερος (γελάει).
 |
| Δεν είναι δύσκολο να κάνεις φιλίες στον χώρο της τέχνης όταν υπάρχει σεβασμός και ειλικρίνεια. |
Η ομάδα Από Χορό ξεκίνησε πειραματικά. Η αρχική σκέψη ήταν να σκηνοθετώ χορογραφίες. Εφόσον όμως εκδηλώθηκε ενδιαφέρον, από μία ομάδα ανθρώπων χορευτών και μη, δημιουργήθηκε ένα θεατρικό τμήμα υποκριτικής. Το τμήμα αυτό την πρώτη χρονιά πήγε πάρα πολύ καλά και έτσι αποφασίσαμε την δεύτερη χρονιά να ανεβάσουμε ένα έργο. Με το ανέβασμα αυτό αντιληφθήκαμε ότι η ομάδα εδραιώθηκε. Η ομάδα αυτή ονομάστηκε "Από Χορό" και πλέον είναι μία εν ενεργεία θεατρική ομάδα μέσα στα δρώμενα της πόλης.
 |
| Το Από Χορό είναι δύο λέξεις. Ξεκίνησαν από χορό. Μου αρέσουν οι λέξεις που έχουν διφορούμενη έννοια, για αυτό και το επέλεξα. Να ακούγεται αποχωρώ... |
Η σχέση μου με τους μαθητές μου εκτός αίθουσας είναι φιλικές. Πίνουμε καφέδες, ποτά, τρώμε μαζί, κάνουμε πολύ πλάκα, αυτοσαρκαζόμαστε, κοροϊδεύει ο ένας τον άλλο, πειραζόμαστε συνέχεια, ξεφτιλιζόμαστε. Όταν μπαίνουμε μέσα στην αίθουσα εγώ είμαι ο σκηνοθέτης και αυτοί είναι οι ηθοποιοί. Εντός της αίθουσας παίζουμε έναν άλλο ρόλο και αυτόν πρέπει να τον σεβόμαστε, γιατί αν δεν υπάρχει πειθαρχεία τότε δεν κάνουμε δουλειά.
Δεν είναι δύσκολο να κάνεις φιλίες στον χώρο της τέχνης όταν υπάρχει σεβασμός και ειλικρίνεια. Βέβαια μία παράμετρος είναι η θεμιτή ζήλια. Και εγώ όταν παρακολουθώ κάποιες παραστάσεις και ένας συνάδελφός μου παίζει εξαιρετικά εννοείται ότι τον ζηλεύω. Του το λέω όμως. Του λέω "ήσουν τόσο καλός που σε ζήλεψα ή θα ήθελα και εγώ να παίξω αυτό το έργο" με αυτή την έννοια. Αυτός είναι ένας θεμιτός ανταγωνισμός. Η άλλη παράμετρος είναι η κριτική. Ας μιλήσω με την ιδιότητα του σκηνοθέτη. Όταν με ρωτάνε σε μία παράσταση τι δεν σου άρεσε με φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση. Πάντα κάτι δεν θα μου αρέσει από την στιγμή που δεν την σκηνοθέτησα εγώ. Όταν σκηνοθετώ έχω τις δικές μου εικόνες και ο συνάδελφος έχει τις δικές του εικόνες. Πως να κρίνω για παράδειγμα γιατί δεν αρέσει σε εσένα ο Πικάσο και αρέσει σε εμένα; Θεωρώ λίγο περίεργο να κρίνω έναν σκηνοθέτη. Μπορώ όμως να κρίνω αν ένας ηθοποιός δεν ακούγεται καλά ή την ορθοφωνία του, δηλαδή να τον κρίνω φωνητικά. Δεν μπορείς να κρίνεις τη δουλειά κάποιου άλλου.
Είμαι σε μία φάση μεταβατική. Κάτι αλλάζει μέσα μου. Με αφορά όλο και περισσότερο τι λέει ο κόσμος και δεν με αφορά τόσο τι λένε οι συνάδελφοί μου. Εννοείται ότι τους ακούω και μάλιστα τους ρωτάω και έχω φίλους συναδέλφους που τους εκτιμώ ιδιαιτέρως. Τους καλώ και τους ρωτάω να μου πουν την γνώμη τους όμως δεν με επηρεάζει και τόσο. Τους ρωτάω για να έχω και μία επαγγελματική εικόνα. Συνήθως δεν έχω βοηθό σκηνοθέτη ή δουλεύω με έναν βοηθό που έρχεται λίγες φορές και ίσως μου ξεφεύγουν κάποια πράγματα. Η τέχνη του θεάτρου όμως βασίζεται στην ατέλεια και όχι στην τελειότητα. Οι ατέλειες αυτές κάνουν το έργο διαφορετικό και κάποιες φορές ίσως και πιο αστείο. Κάποια αστεία βγαίνουν από την σύμπτωση της στιγμής του λάθους. Ακούω τον κόσμο γιατί το θέατρο είναι ένα προϊόν προς πώληση, προς κρίση, προς κριτική και μπορεί να το κρίνει όποιος θέλει.
 |
| Όταν ανεβάζω δέκα παραστάσεις και οι δέκα παραστάσεις είναι sold out από μία ομάδα, στην οποία δεν υπάρχει κάποιος διάσημος για να τραβήξει κόσμο και ο κόσμος έρχεται ξανά και ξανά εγώ γιατί να ακούσω κάποιον συνάδελφο όταν μου πει "αυτό που έκανες δεν ήταν ωραίο"; Ο τελικός αποδέκτης είναι ο κόσμος. Αν ο κόσμος δεν αγοράσει το προϊόν τι θα μου πει ένας συνάδελφος; Τι ωραίο αυτό το προϊόν, μου αρέσει πάρα πολύ; |
Τα έργα που επιλέγω θέλω να έχουν παραπάνω από ένα στοιχείο μέσα. Δεν μου αρέσουν τα μονοδιάσταστα έργα και οι μονοδιάστατοι ρόλοι. Θέλω πολλές εναλλαγές, μου αρέσουν οι εκπλήξεις. Θεωρώ αρκετά δελεαστικό ο ρόλος που εμφανίζεται στην αρχή να είναι ένας άλλος άνθρωπος στο τέλος. Δεν μου αρέσει ένα έργο να είναι μόνο δραματικό ή μόνο κωμωδία. Δεν μου αρέσουν τα πράγματα τα οποία είναι στέρεα. Μου αρέσει το έργο το οποίο μπορεί να γίνει πλαστελίνη στα χέρια μου. Ανεβάζω έργα που αν είναι κωμικά έχουν δραματικά στοιχεία και βγάζουν βαθύτερα νοήματα. Αυτά που έχουν πιο συμπυκνωμένες αλήθειες όπως τα σουρεαλιστικά ή κάποια του παραλόγου. Αν είναι δραματικό τότε ψάχνω να βρω κάποια στοιχεία να το ελαφρύνω.
Με βάση την εκάστοτε ομάδα που σκηνοθετώ έχω στο μυαλό μου το υλικό που έχω, τους ηθοποιούς μου. Κατά συνέπεια έχω στο μυαλό μου τι ρόλο θα κάνει ο καθένας. Με κριτήριο τον χαρακτήρα του, τη φωνή του ή τα εκφραστικά του θα αλλάξω τον ρόλο, θα τον προσαρμόσω και θα τον φέρω στα μέτρα του.
 |
| Μου αρέσει πολύ το σουρεαλιστικό θέατρο, το θέατρο του παραλόγου και τέλος το ψυχολογικό και το ρεαλιστικό θέατρο. Αρχίζει όμως να μου αρέσει και το διαδραστικό θέατρο. |
Δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου ούτε είναι το όνειρό μου να γράψω ένα δικό μου έργο. Αν το έκανα θα το έκανα για εμπορικούς λόγους και όχι από πνευματική και καλλιτεχνική ανησυχία. Αυτό που έχω κάνει όμως είναι να γράψω κάποιες σκηνές για κάποια θεατρικά δρώμενα.
 |
| Είμαι υπερήφανος για την οικογένειά μου. |
Διδάσκω στο ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ στα performing arts. Έχω τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς. Επίσης έχω τα τμήματα υποκριτικής στη Σχολή Χορού Let's Dance. Έπαιξα την "Απίστευτη Ιστορία" στο Θέατρο Φαργκάνη σε σκηνοθεσία και συγγραφή του Κρίτωνα Ζαχαριάδη. Σκηνοθέτησα την ομάδα "Από Χορό" στο θέατρο Σοφούλη στο έργο Lady Φαύστα (διασκευή του γνωστού έργου Φαύστα του Μποστ). Και σκηνοθέτησα την παιδική θεατρική ομάδα της Σχολής Let's Dance στο έργο Όρνιθες του Αριστοφάνη.
 |
| Από πολύ μικρός σκηνοθετούσα ομάδες εφήβων. Δεν είχα δουλέψει ποτέ με μικρά παιδιά. Τα τελευταία τρία χρόνια που ασχολούμαι με παιδάκια, από 2,5 ετών και πάνω, μπορώ να πω ότι με έκαναν καλύτερο ηθοποιό. Η τέχνη βασίζεται στον αυθορμητισμό και δεν υπάρχει τίποτα πιο αυθόρμητο από τα παιδάκια. |
Δεν έχω όνειρα για το μέλλον. Περιμένω τι θα μου φέρει η ζωή και προσπαθώ να το διαχειριστώ. Είμαι τυχερός που ασχολούμαι με την τέχνη μου. Επειδή ζούμε στην εποχή της κρίσης, στην Ελλάδα του 2016 δεν μου επιτρέπει αυτή η χώρα να κάνω όνειρα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν το λέω με μιζέρια και με θλίψη. Το έχω αποδεχτεί και έχω κάνει το deal μου με αυτό. Προσπαθώ να σκηνοθετώ, να παίζω και να υπάρχω στα θεατρικά δρώμενα διαφορετικά νιώθω πως δεν ζω. Ο στόχος μου είναι μέσα από όλα αυτά να βγάζω και λεφτά.
Στην Αθήνα θα επέστρεφα αν είχα μία πάρα πολύ καλή πρόταση για το θέατρο ή ένα πάρα πολύ καλό σίριαλ στην τηλεόραση. Αν η δουλειά όμως θα ήταν πάρα πολύ καλή το οικονομικό θα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα.
Με τρομάζει η μη αποδοχή του κόσμου στη διαφορετικότητα, ο ρατσισμός, η βία. Πιο πολύ όμως από όλα με τρομάζει ο φόβος. Φοβάμαι να φοβάμαι και αυτό μου βγάζει επιθετικότητα. Αυτός που επιτίθεται σε οτιδήποτε διαφορετικό το φοβάται, άρα και εγώ όταν φοβάμαι γίνομαι επιθετικός. Κατά συνέπεια η αρχή όλων είναι ο φόβος, η μη αποδοχή του διαφορετικού.
Αγαπάω περισσότερο την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τα ζώα, τη φύση, τα παιδάκια. Αγαπάω απλά πράγματα, νομίζω αγαπάω την απλότητα.
 |
| Τον Ιούνιο θα σκηνοθετήσω μία μεγάλη παράσταση χοροθεάτρου. Μέσα σε ένα κωμικό έργο θα υπάρχουν όλες οι χορογραφίες των τριών παραρτημάτων της σχολής Let's Dance. Θα το ανεβάσουμε στο Κολλοσαίο. |
Μας άφησε γιατί είχε ένα σημαντικό ραντεβού. Τον αφήσαμε για να είναι συνεπής, μιας και αυτό είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό του.
Συνέντευξη - Φωτογραφίες: Έρη Χριστοφορίδου
